Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Η τελευταία Θεία Μετάληψη

Ένας ιερεύς ο παπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!!!




Ο παπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:



-Δεν είμαι εγώ για θάνατο!

Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ του ιερέως και του άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δεν ήθελε να κοινωνήσει.



Λέγει τότε ο διάκονος, ο πατήρ Λαυρέντιος:



-Πάτερ Θεόδωρε, μου δίνετε, σας παρακαλώ το άγιο Ποτήριο, να πάω να κοινωνήσω την ετοιμοθάνατη κυρία Μαρία και εσείς να συζητήσετε με τον ασθενή μέχρι να γυρίσω! και, εάν έχει πεισθεί, να τον κοινωνήσομε μετά;



-Να πας παιδί μου, με τις ευχές μου.



Ο νεωκόρος μπροστά με το λαδοφάναρο και πίσω ο διάκονος με την Θεία Κοινωνία έφθασαν σε ένα φτωχικό σπιτάκι. Μπήκαν μέσα και είδαν γύρω από το κρεβάτι της κυρα-Μαρίας να παρευρίσκονται τα παιδιά, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς της και όλοι να κλαίνε για την υπέροχη αυτή μητέρα, γιαγιά και συγγενή.



Μόλις προχώρησε λίγο ο διάκονος, έμεινε ακίνητος! Τι είδε; Ανείπωτο θέαμα! Περικυκλωμένη δεν ήταν μόνο από ανθρώπους ή αγιασμένη αυτή ψυχούλα, αλλά και από δεκάδες Αγγέλους και Αρχαγγέλους, πού συνωστίζονταν μέσα στο δωμάτιο ποιος θα πρώτο-χαϊδέψει και ποιος θα πρώτο-απαλύνει και θα πρώτο-σφουγγίσει τον ίδρωτα αυτής της υπερευλογημένης μάνας!



Και δεν ήταν μόνο αυτό!!! Ακριβώς πάνω από το κεφαλάκι της, στο προσκεφάλι της δηλαδή, ήταν ή Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία με ένα θεοΰφαντο μαντήλι της σκούπιζε τον ίδρωτα του πυρετού από το μέτωπο της. Τα δε χείλη της ετοιμοθάνατης ψιθύριζαν: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».



Και-ω του θαύματος- όλοι οι Άγγελοι έπεσαν «μπρούμυτα» και προσκύνησαν το εισερχόμενο πανάγιο Ποτήριο πού είχε μέσα το τίμιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου! Όλες οι Αγγελικές Δυνάμεις!
και η Υπεραγία Θεοτόκος, κατά έναν ακατάληπτο τρόπο, ασπάσθηκε το άγιο Ποτήριο και οδήγησε τον διάκονο να κοινωνήσει την ετοιμοθάνατη.
Μετά τη Θεία Κοινωνία οι Άγγελοι πήραν, την ψυχή αυτής της ευλογημένης μάνας, την παρέδωσαν στα χέρια της Παναγίας και όλοι μαζί ανήλθαν στον Ουρανό.Άστραψε ο τόπος, μοσχοβόλησε το δωμάτιο και ο διάκονος με φόβο και χαρά απερίγραπτη και αγαλλίαση έφυγε ...;και επέστρεψε στο σπίτι του πλουσίου ...;
Μπήκε μέσα και τον κατέλαβε ρίγος! γιατί γύρω από το κρεβάτι, του φιλάργυρου αυτού ανθρώπου, βρίσκον ταν εκατοντάδες δαίμονες, οι όποιοι με τρίαινες φοβερές κατατρυπούσαν το σώμα του σε διάφορα σημεία: στα γόνατα, στα πόδια, στα χέρια, στις παλάμες, στην κοιλιά, στο λάρυγγα, στα μάτια, στο κεφάλι ...; Με όσα μέλη αμάρτησε, πάνω σ' αυτά τρυπούσαν οι δαίμο νες. Ούρλιαζε, φώναζε ο ταλαίπωρος πλούσιος.Παρέδωσε το άγιο Ποτήριο τρέμοντας, στα χέρια του ιερέως, ο διάκονος, και από τον τρόμο του λιποθύμησε ...;
O ιερεύς εις μάτην προσπαθούσε να πείσει τον πλούσιο να «ετοιμαστεί» για το τέλος! Αυτός τίποτα! Πέθανε τελικά χωρίς Θεία Κοινωνία και χωρίς Εξομολόγηση.

Πηγη.http://vatopaidi.wordpress.com

ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΗΣ ΜΑΤΙ.

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…

Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε…

«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!

Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.

Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου».

Η μητέρα σου.









Πηγή: Περιοδικό «Όσιος Νικάνωρ>>.

Μ.Μ.Ε. .....<< Η γνώμη σας δεν έχει σημασία για μας! >>

Τον τελευταίο καιρό κάποιοι γκρινιάζουν για τα Μ.Μ.Ε. και την κατάντια τους, για τη «δικτατορία » που επιβάλλεται μέσα από αυτά, για τον επηρεασμό –και πολλές φορές τον ολοκληρωτικό έλεγχο– της Κοινής Γνώμης, για την κοινωνία των «πολιτών ελεγχόμενων από τις διαφημίσεις» και φρίττουν για τον «ξεπεσμό των κάποτε ευγενικών αυτών Μέσων».


Όμως, όπως θα προσπαθήσω να δείξω σ’ αυτό το κείμενο, όλα αυτά τα φαινόμενα είναι μάλλον θετικά σημάδια, ενδείξεις ότι το «πτώμα της διανόησης και της ελεύθερης σκέψης» για το οποίο κάποιοι κλαίνε και οδύρονται, όχι μόνο δεν είναι νεκρό, αλλά μόλις τώρα έχει αρχίσει να μας δίνει τα πρώτα σημεία αληθινής ζωής, αφού ούτως ή άλλως ποτέ μέχρι σήμερα δεν έζησε πραγματικά…



Πριν όμως προχωρήσω σ’ αυτές τις σκέψεις, είμαι υποχρεωμένος να σας καλέσω σε μια ιστορική αναδρομή του «κοινωνικού έργου» που επιτελούσαν πάντοτε τα Μ.Μ.Ε., και στους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν.



Η «Εποχή της Αθωότητας» έχει περάσει προ πολλού, η «Εποχή της Δημιουργίας Εθνικής Συνείδησης» πέτυχε τον στόχο της, η «Εποχή της Καθοδήγησης» είχε αρχίσει να προδίδει τα μυστικά της και η «Εποχή της Υποχρεωτικής Δεοντολογίας» είχε χάσει πλέον τον λόγο της ύπαρξής της.

Απελευθερωμένα από την ανάγκη της δεοντολογίας, τα Μ.Μ.Ε. έσπευσαν μετά το 1991 να επαναλάβουν όλα αυτά που είχαν αναγκαστεί να ξεχάσουν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Και έτσι ξεκίνησε η απίστευτη κατάπτωση των Μ.Μ.Ε., που ζούμε τα τελευταία 20 χρόνια.

Ο καταναλωτισμός αντικατέστησε τη λογική, οι δημοσιογράφοι έγιναν ξανά δημαγωγοί, η ποιότητα επειδή κοστίζει κρίθηκε ως περιττή και όλα τα Μ.Μ.Ε. γέμισαν τον χρόνο τους με ό,τι πιο φτηνό θα μπορούσαν να πουλήσουν.

Οι εφημερίδες αντί να πουλούν άποψη άρχισαν να πουλάνε CD, τα τηλεοπτικά κανάλια αντί να πληρώσουν για να φτιάξουν σοβαρές και ενδιαφέρουσες εκπομπές άρχισαν να γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο τους με reality που κοστίζουν ελάχιστα, βάζοντας κάποιους τυχαίους στην οθόνη. Οι δημαγωγοί των Μ.Μ.Ε. έφτασαν μάλιστα στο σημείο να παρουσιάζουν γραφικούς, τρελούς και εκκεντρικούς ανθρώπους, με σκοπό να τραβήξουν την ελάχιστη προσοχή που πλέον λάμβαναν από το κοινό, και έτσι ο τηλεοπτικός χρόνος γέμισε με φάλτσους τραγουδιστές, με καλεσμένους της κακιάς ώρας και του χείριστου εθνικιστο-παρανοïκού στυλ.

Οι παραγωγοί άρχισαν να προβάλλουν στο κοινό ό,τι σκουπίδι έβρισκαν μπροστά τους ή να μετατρέπουν σε σκουπίδια οποιοδήποτε ενδιαφέρον θέμα έπεφτε στην αντίληψή τους…

Αν και στην αρχή το όλο σκηνικό είχε ένα ενδιαφέρον, γρήγορα το πανηγύρι μετατράπηκε σε …Δόγμα των Μ.Μ.Ε.:

«Αντί να ξοδέψεις σε μια σοβαρή εκπομπή, φτιάξε ένα ριάλιτι για ηλίθιους, που είναι και φτηνό».






H ακαθαρσία του πνεύματος

«Ουδέν εστιν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ο δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον» (Μρ. 7, 15). Αυτά τα λόγια του Χριστού οι άνθρωποι που δεν θέλουν να νηστεύουν τα ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο.

Λένε πως δεν υπάρχουν φαγητά ακάθαρτα, γι' αυτό και δεν νηστεύουν. Είναι σωστό αυτό που λένε;

Όχι, καθόλου δεν είναι σωστό. Λέγοντας αυτό η αγία μας Εκκλησία δεν εννοεί ότι υπάρχουν φαγητά που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο, ότι υπάρχουν τρόφιμα ακάθαρτα. Τίποτα απ' αυτά που δημιούργησε ο Θεός δεν είναι ακάθαρτο, όλα είναι καθαρά και καλά λίαν», αν τα δεχόμαστε με ευχαρίστηση, και κανένα φαγητό που μπαίνει στο στόμα μας δεν μας κάνει ακάθαρτους, διότι τίποτα που μπαίνει στον άνθρωπο από έξω δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο.
Ποια είναι αυτά που μπαίνουν μέσα μας; Είναι οι επιδράσεις που δεχόμαστε από τους άλλους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι μας βρίζουν, μας προσβάλλουν, μας ταπεινώνουν αυτό δεν μας κάνει ακάθαρτους. Ας τους αφήσουμε να μας βρίζουν, να μας κακολογούν και να μας συκοφαντούν, δεν πρέπει αυτό να μας ενοχλεί και να μας κάνει ακάθαρτους. Μας κάνουν ακάθαρτους εκείνα που βγαίνουν από μέσα μας.
Ποια είναι αυτά που βγαίνουν από μέσα μας;
Πρώτα απ' όλα είναι τα λόγια μας. Αν τα λόγια αυτά είναι άσχημα, αν το στόμα μας, με το οποίο λαμβάνουμε το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού ανοίγει για να λέμε διάφορες βρισιές και αισχρολογίες, αυτό μας κάνει ακάθαρτους. Ο άνθρωπος που βρίζει, τον εαυτό του βρίζει, και αυτός που συκοφαντεί τον πλησίον του, τον εαυτό του συκοφαντεί και φανερώνει μ' αυτό τον τρόπο την ρυπαρότητα και την ακαθαρσία της ψυχής του. Αυτός που βρίζει, μιαίνει τον εαυτό του και όχι εκείνον που βρίζει.
Μας κάνουν ακάθαρτους όλα εκείνα που βγαίνουν από μέσα μας. Και από μέσα μας βγαίνουν όχι μόνο τα λόγια αλλά και οι πράξεις και γενικά όλη η συμπεριφορά μας. Τα λόγια, τα έργα, ακόμα το βλέμμα μας φανερώνουν την κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Αν τα λόγια μας είναι γεμάτα κακίες και συκοφαντίες, αν τα έργα μας δεν είναι καθαρά και όλη η συμπεριφορά μας δείχνει την κακία, την υπερηφάνεια, τη μεγαλομανία και την τάση να προβάλλουμε τον εαυτό μας, αυτό μας κάνει ακάθαρτους.
Γινόμαστε ακάθαρτοι όταν η ζωή μας μοιάζει με τη ζωή των ανθρώπων, για τους οποίους ο άγιος προφήτης Δαβίδ λέει στον 72ο ψαλμό του: «Διά τούτο εκράτησεν αυτούς η υπερηφανία, περιεβάλοντο αδικίαν και ασέβειαν εαυτών, εξελεύσεται ως εκ στέατος η αδικία αυτών, διήλθον εις διάθεσιν καρδίας· διενοήθησαν και ελάλησαν εν πονηρία, αδικίαν εις το ύψος ελάλησαν· έθεντο εις ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διήλθεν επί της γης» (Ψα. 72, 6-9)
Υπάρχουν άνθρωποι που η γλώσσα τους είναι τόσο μεγάλη που σαρώνει την γη. Αν λοιπόν είμαστε σαν τούς ανθρώπους που περιγράφει στον ψαλμό του ο προφήτης Δαβίδ, αν η γλώσσα μας σαρώνει την γη, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την υπερηφάνια, την έπαρση και την αναισθησία, αν ο νους μας δεν είναι συγκεντρωμένος και γυρίζει παντού, αν όλους τους ανθρώπους τους ειρωνευόμαστε, τους συκοφαντούμε και τους κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τους εαυτούς μας ακάθαρτους.
Οι πράξεις μας αυτές που βγαίνουν από μέσα μας, όχι μόνο από το στόμα μας βγαίνουν, αλλά μέσα από τον ίδιο τον εαυτό μας, από το πνεύμα μας και αποκαλύπτουν στους άλλους ανθρώπους την πνευματική μας υπόσταση. Την ακαθαρσία του πνεύματος μας την βλέπουν οι άνθρωποι. Αυτή μας κάνει ακάθαρτους. Οι άνθρωποι μας βλέπουν μέσα στο θολό φως, μέσα στο σκοτεινό φως της ψυχής μας. Αυτό το σκοτεινό φως μας μιαίνει.
Αντίθετα πρέπει να ζούμε και να ενεργούμε έτσι ώστε να εκπέμπουμε το Φως του Χριστού, την ευωδία του και όχι την κακία, την υπερηφάνεια, την έπαρση, την συκοφαντία, που όλα αυτά είναι ακαθαρσία. Αυτό να θυμόμαστε. Τίποτα απ' αυτά που μπαίνουν μέσα μας από το στόμα μας δεν μπορούν να μας κάνουν ακάθαρτους. Μας κάνουν ακάθαρτους αυτά που βγαίνουν από το στόμα μας και κάνουν φανερό στους άλλους το εσωτερικό μας είναι. Να το θυμάστε, να είστε πράοι και ταπεινοί για να εκχέεται από μέσα σας το Φως και η ευωδία του Χριστού. Αμήν.



Αγίου Λουκά

Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Λόγοι και Ομιλίες

Τόμος Β'

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα μηχανολογικό επίτευγμα που δεν προβλήθηκε

Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο


Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο πορθμό που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας. Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί λεει : "Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της γης. Στην Ελλάδα"!



Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Και εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει να και το βίντεο. Πανοραμικά από ελικόπτερο ο Κορινθιακός κόλπος και η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο όπου περιέγραφε τις παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στο κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες αλλά ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. Άκουγα και έβλεπα άναυδη.



Έτρεξα στο ελληνικό σάιτ να δω με λεπτομέρεια όλα αυτά τα υπέροχα που είδα στην ξένη εκπομπή και διαβάζω: Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης… Και κάτω δεξιά γράφει. "Το σάιτ είναι υπό κατασκευή"!!! Γιατί Χαρίλαε μου δεν εμπνεύστηκες και σάιτ και βίντεο;



Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ να αφιερώνει μια ώρα εκπομπή για τη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου!

Η επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005

Βλέπω στο ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λενε οι ξένοι. Εμείς τι λεμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.



Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου είπα μέσα μου να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα... Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή…



Διαβάζω ότι "μ' ένα έργο σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη "Λίμνη των Κύκνων", εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών και χωρητικότητας 2.400 θέσεων".



Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και επίσης παρεμπιπτόντως αναρωτήθηκα: Πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε που είτε επιμελώς, είτε από αμέλεια χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτή την Ελλάδα;
 Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας; Μόνο πόσο ακρίβυνε το αγγουράκι πρέπει να μαθαίνουμε; Και καλά, τα κανάλια το παίζουν επειδή πουλάει. Η Πολιτεία γιατί δεν αναδεικνύει τις πρωτιές μας;
 Μήπως επειδή μαζί με το έργο τελειώνουν και τα κονδύλια και κατά συνέπεια και τα προσωπικά συμφέροντα των Μαυρογιαλούρων;

http://www.skai.gr/master_story.php?id=37088

Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βόρειας Κορέας, . . . τρώτε 12 χρόνια σκληρής εργασίας.




Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Ιράν, . . . . . . . κρατείστε επ'αόριστον.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Αφγανισταν, . . . . τρως σφαιρα.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Σαουδικής Αραβίας, . θα πρέπει να φυλακιστείτε.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ των ΗΠΑ, . . . . . . . ΘΑ υποστείτε ξυλοδαρμό από την τοπική αστυνομία.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κίνας, . . . . . . . ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ακουστείτε ποτέ ξανά.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βενεζουέλας, . . . . ΘΑ περαστείτε για κατάσκοπος και θα σφραγιστείτε σε κάνα κελί.



Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κούβας, . . . . . . θα σαπίσετε σε πολιτική φυλακή.





Εάν διασχίσετε παράνομα τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, . . . . . . ΠΑΙΡΝΕΤΕ:

- Μια θέση εργασίας,

- Μια άδεια οδήγησης,

- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ,

- Πρόνοια,

- κουπόνια συσσιτίου,

- ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ,

- ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ενοικίου ή δάνειο για να αγοράσετε ένα σπίτι,

- ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,

- ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ,

- Δωρεάν εξόδους απ? τις φυλακές και σε πολλές περιπτώσεις ...

- Μπορείτε ακόμη και να ψηφίσετε.



- ΑΝ ΠΑΡΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΩΡΟ Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ !!!!!!!!!!!



Υ.Σ οχι τιποτα αλλο αλλα να μην μας λενε και ρατσιστες......

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή πιο γνωστός Νικηταράς ήρωας από τους λίγους της Επαναστάσεως του 1821, πέθανε στην (ψάθα) ζητιανεύοντας στα σοκάκια του Πειραιά.


Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε τις θέσεις στους επαίτες, είχε ορίσει για τον ήρωα- επαίτη μια θέση κοντά στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε να επαιτεί κάθε Παρασκευή!

Ήταν τόση η φτώχεια του σχεδόν τυφλού πλέον στρατηγού- η πολιτεία δεν του είχε δώσει σύνταξη- ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράσει ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του- εκείνος μπορούσε να αντέξει την πείνα περισσότερο-.

Η περιπέτεια του ήρωα έφθασε στα αυτιά πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, ο οποίος ενημέρωσε σχετικά την κυβέρνησή του.

Έτσι κάποια στιγμή απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στη θέση που ζητιάνευε ο στρατηγός.

Μόλις ο Νικηταράς τον τον αντιλήφθηκε μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι! Τι κάνετε στρατηγέ μου; Ρώτησε ο απεσταλμένος.

Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα! Απάντησε περήφανα ο ήρωας. Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στο δρόμο;

Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά αλλά εγώ έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος. αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς.

Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγει χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας όμως, άφησε να του πέσει ένα πουγγί με χρυσές λίρες ώστε να μην προσβάλει τον πάμφτωχο στρατηγό.

Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί το ψηλάφισε και 


φώναξε στον ξένο. Σου έπεσε το πουγγί σου.

                                                    Πάρτο για να μην το βρει κανείς και το χάσεις!

Μακάρι τέτοια παραδείγματα να γίνουν και σήμερα φωτεινοί φάροι στη δύσκολη πορεία μας και έξοδος στα αδιέξοδα.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Εἴμαστε πιὸ ἀριστεροὶ καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀριστερό.

“ ἡ δική μας παράδοση δὲν εἶναι οὔτε καπιταλιστική, οὔτε σοσιαλιστική, οὔτε μαρξιστική. Εἴμαστε πιὸ ἀριστεροὶ καὶ ἀπὸ τὸν πιὸ ἀριστερό. Γιατί ἡ παράδοση ἡ δική μας, ἡ ἑλληνική, εἶναι κοινοβιακὴ-ἀσκητική, ποὺ προϋποθέτει ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ τὸ ἦθος τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀνατολῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ δικό μας Πολίτευμα.”




Κώστας Σαρδελῆς

O Kώστας Σαρδελής γεννήθηκε το 1932 στον Mύτικα Aκαρνανίας. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Aθήνα. Άρχισε να δημοσιογραφεί σε ηλικία 20 ετών, και στα 23 του έγραψε το έργο O Άγιος των σκλάβων. Eίναι από τα παλαιότερα μέλη της E.Σ.H.E.A., μέλος του Δ.Σ. της Eθνικής Eταιρείας Eλλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διοικούσας Eπιτροπής του Iδρύματος Παλαμά. Έργα του έχουν βραβευθεί με το βραβείο της Aκαδημίας Aθηνών, το βραβείο της Eταιρείας Xριστιανικών Γραμμάτων και δύο Kρατικά Bραβεία.

Ἑλληνικὴ Φυλὴ εἶσαι ΑΝΗΘΙΚΟΣ

"Ἑλληνικὴ Φυλὴ..."


"Ἑλληνικὴ Φυλὴ τί φωνάζεις;
Μπῆκαν κλέφτες στὸ μανδρί;
Ἐάν Σου βαστᾶ ἔμπα διώχτους.
 Ἑλληνικὴ Φυλὴ εἶσαι ΑΝΗΘΙΚΟΣ:
διότι θέλεις οἱ Φραγκικοὶ Στρατοὶ καὶ Στόλοι
νὰ Σοὺ φυλᾶν τ' ἀμπέλια ΣΟΥ
(Περικλῆς Γιαννόπουλος, 1907
"Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινὸν")



Ήταν το έτος 1870 όταν γεννήθηκε στην Πάτρα ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Ο Περικλής Γιαννόπουλος, μετά από ημιτελείς σπουδές στη Γαλλία, επέστρεψε στην Ελλάδα των αρχών του 20ου αιώνα για να καλέσει, ως εξέχον μέλος του πνευματικού κόσμου της εποχής, τους άριστους του πνεύματος και της ηθικής να πραγματοποιήσουν μια επανάσταση που θα επανέφερε το Πνεύμα στην άδεια από περιεχόμενο και συνηθισμένη στην υποτέλεια του πολιτιστικού μιμητισμού Ελλάδα.

Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ…

http://www.youtube.com/watch?v=2QCKL8ej_dA&feature=related

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: «Εχουμε ξεφύγει από τη σωστή γραμμή»

«Το εθνικό θέμα της Κύπρου δυστυχώς δεν πηγαίνει καθόλου καλά», τόνισε σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ενώ στέλνει μήνυμα στον πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος βρίσκεται στη Νέα Υόρκη «να μην δεχθεί διεθνή διάσκεψη προτού επιλυθούν τα εσωτερικά προβλήματα με τους Τουρκοκυπρίους».

Πρόσθεσε πως «εάν δεν βρούμε λύση στα εσωτερικά δεν είναι ορθό διότι θα πιεσθούμε αφόρητα, δεν θα μπορούμε να αντιδράσουμε έναντι των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και η λύση που θα επιβληθεί θα είναι σε βάρος του κυπριακού λαού και δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και η Κύπρος θα τουρκοποιηθεί».
«Δεν νομίζετε πως αυτή είναι μεγάλη κουβέντα;», ρωτήθηκε, για να απαντήσει: «Ασφαλώς και είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά εάν δεν προσέξουμε και κάνουμε λάθος, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια». Και τόνισε: «Αλλα λάθη σημαίνει τουρκοποίηση της Κύπρου».
Στην ερώτηση αν ο κ. Χριστόφιας κρατά καλά, είπε ότι «επειδή δεν είμαι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες, αλλά τουλάχιστον βάσει των δηλώσεων που κάνει δεν πρόκειται να δεχθεί λύση η οποία δεν θα εξυπηρετεί τον λαό και δεν θα είναι λειτουργική και βιώσιμη». Συμπλήρωσε δε, πως «εάν αυτές οι προτάσεις δεν είναι φραστικές, τότε πάμε καλά».
Στην ερώτηση: «36 χρόνια τώρα πού κάνουμε λάθος και δεν λύνεται το θέμα;», είπε ότι «έχουμε ξεφύγει από τη σωστή γραμμή» και εξήγησε πως «το πρόβλημα της Κύπρου είναι η εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εχουμε σιγά-σιγά ξεφύγει από αυτή τη θέση και κάνουμε το πρόβλημα διακοινοτικό. Δεν έχουν τσακωθεί οι δύο κοινότητες. Οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι έζησαν επί αιώνες θαυμάσια, ευτυχισμένα, δεν είχαμε ούτε έχουμε θρησκευτικό πρόβλημα στην Κύπρο. Το πρόβλημα είναι η εισβολή. Η Τουρκία εισέβαλλε και κατακρατεί παράνομα το 37% του εδάφους».
Υπογράμμισε πως «οι Τούρκοι θέλουν τα πάντα, βάζουν μαξιμαλιστικές θέσεις» και πρόσθεσε πως «παρόλο ότι η βάση ήταν ομοσπονδιακή, έχουν ξεφύγει οι Τούρκοι από τη βάση και θέλουν συνομοσπονδία και κάτι χειρότερο, κι αυτά ακούγονται από τα πιο επίσημα χείλη: τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, αλλά κι από τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων. Μιλούν περί δύο λαών, δύο κρατών, δύο εθνών, καταλαβαίνετε ότι δεν πάμε για συμφωνία».
Στην ερώτηση σε ποιες γραμμές θα επιθυμούσε να κινηθεί η σημερινή ηγεσία της Κύπρου, είπε: «Πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού» και τόνισε πως «πρέπει το Κυπριακό να επανατοποθετηθεί στη βάση του, γιατί εδώ είχαμε τη χειρότερη μορφή εισβολής και κατοχής, με πολλούς νεκρούς, αγνοούμενους, πρόσφυγες κι έχουμε ξεφύγει από αυτή τη γραμμή και παρουσιάζεται ως διένεξη μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων κι αυτό είναι ψέμα. Ο λαός μας είναι πολύ καλός και απεδείχθη αυτό όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και ήλθαν οι Τούρκοι από εδώ, πήγαμε εμείς από εκεί.
Οταν πήγαμε να δούμε τα σπίτια μας, οι Τουρκοκύπριοι μας προσκαλούσαν να φάμε, να πιούμε μαζί τους, το ίδιο και οι δικοί μας, που σημαίνει ότι ο λαός δεν έχει πρόβλημα μεταξύ του, το πρόβλημα είναι στη κορυφή, είναι στην Τουρκία η οποία θέλει να ελέγχει γεωπολιτικά τη Μέση Ανατολή κι ολόκληρη την Κύπρο».
Αναφορικά με το ποια θα ήταν η δίκαιη και βιώσιμη λύση, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου επεσήμανε ότι «το ενιαίο κράτος, η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία κατοχυρώνεται. Ενα Δημοκρατικό Σύνταγμα βάσει του πληθυσμιακού πόσους βουλευτές μπορεί να βγάζει η τουρκική πλευρά, πόσους υπουργούς πρέπει να έχει ανάλογα με τον πληθυσμό και να υπάρχει το ενιαίο κράτος, ένα κράτος το Κυπριακό, μία ιθαγένεια την Κυπριακή και τα πάντα να είναι κοινά». Και πρόσθεσε: «Είμαστε πολύ μικροί για να διαιρεθούμε και να κάνουμε δύο κράτη».

Τρίτη, 21 Σεπτέμβριος 2010 Συντάχθηκε απο τον/την Εθνικός Κήρυκας - Θεόδωρος Καλμούκος

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

 Καταστρέψαμε τον δάσκαλο...
 ως θεμέλιο και ψυχή του σχολείου, για να τον μεταβάλλουμε σε συνδικαλιστή και φροντιστή, σε πρότυπο ιδιοτέλειας και αδιαφορίας, σε πενταροκυνηγό που ξέρει απλώς να έχει διεκδικήσεις και να πολιτικολογεί.

Δεν καταλαβαίνουμε πως καλό είναι το σχολείο με αφοσιωμένους δασκάλους, με δασκάλους, οι οποίοι, μετ’ επιστήμης, χαλυβδώνουν τα παιδιά με ψυχή και Χριστό, με φιλοπατρία και φιλοτιμία, με πρότυπο τον άγιο και τον ήρωα, τον Πατροκοσμά και τον Καραϊσκάκη. «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω» γράφει ο Δημ. Καμπούρογλου. «Η Ελλάδα είναι γεννημένη από τους πεθαμένους» λέει ο ποιητής.

 Έτσι φτιάχνουμε σχολείο, με το πολυτίμητο τζιβαϊρικό της παράδοσης και όχι με νέες τεχνολογίες, όπως οραματίζεται η διαβιουπουργός, ένα σχολείο – ΚΕΠ, με πανικόβλητους υπαλλήλους που τους λέμε δασκάλους και με καλωδιωμένους πελάτες, επισκέπτες που ονομάζονται και μαθητές. Σχολείο ίσον δάσκαλος λέει ο Παλαμάς.

 Ή όπως κανοναρχούσε ο άγιος της πολιτικής, ο Ιω. Καποδίστριας «Αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησή της αδύνατη».

 

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΣΧΟΛΙΑ Ή ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΙΝΑΙ

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ  ... www.fatherkotinis@yahoo.gr

Η συμμετοχή των παιδιών στις ακολουθίες της Εκκλησίας

Τα παιδιά στην Εκκλησία μας είναι πλήρη μέλη του σώματος του Χριστού.

Δεν έχουμε ειδικές ακολουθίες για παιδιά, επειδή γνωρίζουμε ότι η εμπειρία των λειτουργικών ακολουθιών δεν είναι αποκλειστικά και μόνον λογική.

Ακόμα κι αν ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει όλα όσα συμβαίνουν, μπορεί να δει, να ακούσει, να οσφρανθεί, να γευθεί, να αγγίξει... και να αποκτήσει εμπειρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος.

Δεν πρέπει να στερούμε τα παιδιά μας από αυτή την εμπειρία- πρέπει να τα προετοιμάζουμε ώστε να εκτιμήσουν την αξία της, να την περιμένουν με χαρά και να συμμετέχουν σ' αυτήν με την προσευχή και με όλους τους δυνατούς τρόπους.




Σε κάθε ακολουθία παρατιθέμεθα εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ. Αν δεν μπορούμε να νηστέψουμε ή να μελετήσουμε η να πάμε στην εκκλησία, όσο θα θέλαμε, πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι η ζωή της προσευχής πρέπει να είναι γνήσια, όχι τεχνητή. Όταν ζούμε ρεαλιστικά και εμπιστευόμαστε ενεργά τη ζωή μας στον Θεό, μας χαρίζεται η εμπειρία της Θείας Πρόνοιας στη δική μας συγκεκριμένη κατάσταση.

Τα παιδιά που αισθάνονται πλήξη στην εκκλησία, θα την ξεπεράσουν ευκολότερα, αν δε φοβούνται να μιλήσουν γι' αυτήν. Μπορούμε να την αναφέρουμε ως πειρασμό, ο οποίος ενοχλεί και τους μεγάλους. (Τα παιδιά τους βλέπουν να κοιτάζουν το ρολόι τους, να κουβεντιάζουν...). Μπορούμε επίσης να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλούν στον Χριστό για τα προβλήματα και τις χαρές τους κατά την διάρκεια της ακολουθίας, αν είναι κουρασμένα και δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν — κι ακόμη να του μιλούν για την πλήξη τους και να ζητούν από τον Θεό να τα βοηθήσει να αισθανθούν την ακολουθία



Όταν η ακολουθία είναι πολύ μεγάλη, μπορούμε να τα φέρνουμε στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν μόνο ένα μέρος της. Οι ψάλτες, οι αναγνώστες, όσοι υπηρετούν στο ναό ή συμμετέχουν στην κοινή προσευχή πρέπει να εκτελούν το διακόνημά τους με τρόπο αντάξιο τού Θεού, ώστε να εμπνέουν τους παρόντες και, πάνω απ’ όλα, να μη διώχνουν από την εκκλησία τα παιδιά ή τους άλλους παρόντες που δεν είναι σταθερά μέλη της Εκκλησίας.
 
 Ος δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης.                
 ( ΠΗΓΗ http://www.gerontas.com/ )

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΜΕ ΛΥΠΑΜΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ…

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ << ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ>> ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΛΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥΡΙΑ ………..

Ελληνισμός και Ορθοδοξία





του Στρατή Χριστοδούλου
Δημοσιεύτηκε στην Λεσβιακή εφημερίδα «Δημοκράτης» 10-8-2007





Με αφορμή ανάλυση/άρθρο («Μακεδονικό: Η σκληρή πραγματικότητα» 28-7-07 Γ. Χατζηθεοδώρου), με την οποία καθυβρίζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία, επισημαίνω τα κάτωθι:
α) Πριν την Επανάσταση του 1821 δεν σχεδιάσθηκε να προκύψει «Ελληνικό κράτος». Όλες οι εξεγέρσεις και τα επαναστατικά κινήματα κατά της τουρκοκρατίας είχαν ως απώτερο στόχο την ανασύσταση καί αποκατάσταση της Ρωμανίας (Βυζαντινής αυτοκρατορίας). Ο Οικουμενικός αυτός πατριωτισμός ενέπνεε τον πιστό στην αυτοκρατορική ιδέα Ρήγα Φεραίο που σχεδίαζε τους χάρτες ολόκληρης της αυτοκρατορίας απευθυνόμενος σ’ έναν μεγάλο αριθμό λαοτήτων που την συναποτελούσαν. Όταν εξουδετερώθηκε ο Ρ. Φεραίος τότε άλλαξε χαρακτήρα η Επανάσταση καί επετράπη μόνο ως εθνική – ελλαδική, όπως την ήθελαν οι Ευρωπαίοι, για να δημιουργήσουν άθρησκα κρατίδια. Το εθνικό πνεύμα καί οι έννοιες ελληνική πατρίδα, βουλγαρική, σερβική, αλβανική, ρουμανική κ.ο.κ. βόλευε στα ευρωπαϊκά σχέδια.
β) Δεν υπήρξε ποτέ αντεθνικός καί φιλοτουρκικός ρόλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως λανθασμένα αναφέρεται. Μετά την πτώση του Βυζαντίου το Γένος μας χρειαζόταν κάποια δύναμη που θα εμπόδιζε την αλλοτρίωση καί θα εξασφάλιζε την επιβίωση καί ανάκαμψή του. Αυτή την δυσκολότατη αποστολή ανέλαβε η Ορθόδοξη Εκκλησία. Μέσα στην οθωμανική κυριαρχία συνεχίσθηκε η Ελληνοχριστιανική αυτοκρατορία μ’ έναν διαφορετικό τρόπο ύπαρξης μέσα στην Εκκλησία. Η εμμονή των Ρωμηών (Ελλήνων Ορθοδόξων) στην ορθόδοξη παράδοση καί μέσω αυτής καί στην ελληνικότητα, κρατούσε δεμένο το Γένος με ακμαίες τις ψυχικές καί πνευματικές του δυνάμεις. Πως λοιπόν, προκύπτει ο αντεθνικός - φιλοτουρκικός ρόλος της Εκκλησίας; Αν ήταν φιλότουρκοι, γιατί δολοφονήθηκαν ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, Μητροπολίτες καί πολλοί άλλοι Χριστιανοί;
γ) Κανένα ρωμαίϊκο κράτος δεν καταβρόχθισε το Ελληνικό Έθνος. Απεναντίας, η Ρωμανία-Βυζάντιο είναι η αναμορφωμένη συνέχεια της αυτοκρατορίας του Μ. Αλεξάνδρου καί της Ρώμης, όπου οι Ρωμαίοι είχαν γίνει Έλληνες (πολιτιστικά) καί οι Έλληνες Ρωμαίοι (κρατικά) καί το κρατικό όνομα Ρωμαίος έγινε Ρωμηός με την έννοια του Χριστιανού Ορθοδόξου. Η Ρωμηοσύνη είναι η ελληνικότητα στην Χριστιανική – Ορθόδοξη διάστασή της. Από τον 7ο, 8ο αιώνα η Χριστιανική αυτοκρατορία έγινε καθαρά Ελληνική καί μέσα στον Ελληνισμό διατηρήθηκε η Ορθοδοξία. Κατά τον Μακρυγιάννη, η Επανάσταση του ’21 είναι καρπός της αθεράπευτης αγάπης του Έλληνα για την θρησκεία καί την πατρίδα.
δ) Ονομάζεται η Ελλάδα γελοίο καί θεοκρατικό κρατίδιο της Ρωμηοσύνης, όταν στην χώρα μας δεν τίθεται θέμα θεοκρατίας που έχει δήθεν επιβάλλει η Ορθ. Εκκλησία, αφού ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων της πολιτικής, των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού, των επιστημών κ.α. είναι δεδηλωμένοι άπιστοι ή υποκρίνονται ότι θρησκεύουν καί είναι αυτοί οι διαμορφωτές της όποιας στείρωσης, διαφθοράς, σήψης, παραλυσίας καί παρακμής. Καμία απόφαση δεν λήφθηκε στο Κοινοβούλιο, στις Νομαρχίες, στους Δήμους που να ρωτήθηκε ή να επέβαλε την γνώμη του κάποιος Ιεράρχης ή Ιερέας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κανείς δεν πείθετε ότι όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας οφείλονται στην Ορθ. Εκκλησία όπως αναφέρεται στην ανάλυση του… Μακεδονικού ζητήματος, αφού ότι συντελείται σήμερα στη χώρα μας οφείλεται στις ξένες παρεμβάσεις. Τα πάντα κρίνονται μακριά απ’ την Ελλάδα καί «άλλοι καθορίζουν την εθνική της πορεία, το πολίτευμα, την κοινωνική οργάνωση…».
ε) Σε θέματα ανάπτυξης, το γεγονός ότι οι επιστήμες αναπτύχθηκαν στην Δυτική κυρίως Ευρώπη, οφείλεται στην επικράτηση του Χριστιανισμού, που απομυθοποίησε καί απομάγευσε τον κόσμο από τους μύθους καί την μαγεία της ειδωλολατρίας που ήταν εξαρτημένη η ζωή του κόσμου. Οι πρωτοπόροι των επιστημών ήταν βαθιά πιστοί. Η αντίληψη αντιθέσεων επιστήμης καί Χριστιανισμού, αφορά απλές προσωπικές γνώμες, αφού επιστήμη καί Χριστιανισμός έχουν διαφορετικές μέθοδοι προσέγγισης των θεμάτων, χωρίς ποτέ να έχει διατυπωθεί καμία επιστημονική θεωρία που να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει Θεός, γιατί ο Θεός βρίσκεται έξω καί πέρα από τις δυνατότητες της επιστημονικής έρευνας.
στ) Από τον εν λόγω αναλυτή, χαρακτηρίζεται ο ελληνοχριστιανισμός ως σχιζοφρενή ιδεολόγημα, αγνοώντας ότι το φαινόμενο που ονομάσθηκε ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, σημαίνει ότι ο Χριστιανισμός κατανοήθηκε από τον κόσμο με ελληνικό τρόπο «τῆ ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Γιατί από τότε που ο Χριστιανισμός εισήλθε στον κόσμο καί συναντήθηκε με τον Ελληνισμό, οι κλασικοί Έλληνες έδωσαν την ελληνική γραμματεία καί τα μέσα στους Πατέρες καί Θεολόγους της Ορθοδοξίας για να ερμηνευθεί η Αγία Γραφή, να περιφρουρηθεί η ουσία της καί να διαδοθεί αυθεντικά. Επίσης, οι άνθρωποι του 4ου αιώνα καί μετέπειτα, αισθάνονται κληρονόμοι δύο πολιτισμών: του Ελληνισμού καί του Χριστιανισμού που εξύψωσε ακόμα περισσότερο τις αξίες των Ελλήνων.
Είναι σχιζοφρένεια αυτός ο «πολιτισμός» που στόλισε τον κόσμο με αρετές; Με ανθρώπους που θυσίασαν τη ζωή τους «για του Χριστού την πίστη την Αγία καί της πατρίδος την ελευθερία»;
ζ) Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει εδραιώσει καμία προδοτική θέση στην διοίκηση της Ελλάδας. Αντιθέτως το νέο Ελληνικό κράτος (1830) του Όθωνος καί των Βαυαρών, διέλυσε 416 Ορθόδοξα Μοναστήρια καί από το 1836 απαλλοτριώνει εκτάσεις της Εκκλησίας εκ των οποίων τα χρήματα ακόμα οφείλονται! Το 1952 η Εκκλησία υποχρεώθηκε με νόμο να παραχωρήσει στο κράτος τα 4/5 της καλλιεργήσιμης περιουσίας της καί το υπόλοιπο 1/5 αμφισβητήθηκε (δασικές ή διακατεχόμενες εκτάσεις). Μετά το νόμο Τρίτση (1987) η εναπομείνασα εκκλησιαστική περιουσία, που στα μάτια κάποιων φαντάζει μεγάλη, αντιστοιχεί στο 0,48% επί του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας. Αυτή είναι η προδοσία της Εκκλησίας στο κράτος, που κατά τ’ άλλα είναι ρωμαίϊκο; Παρόλα αυτά τα ραπίσματα η Εκκλησία συνεχίζει να βοηθά με 1000 πάσης φύσεως φιλανθρωπικά ιδρύματα εν Ελλάδι, παραχωρώντας συχνά στο ελληνικό δημόσιο εκτάσεις όπου ανεγείρονται σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα, κοινόχρηστοι χώροι κ.α. Αρκεί να δεί κανείς, τι έχει προσφέρει στην Αθήνα, μόνο η Ι.Μ. Πετράκη!
Αυτοί είναι οι προδότες;
η) Κατηγορείται η Ελλάδα ότι προσχώρησε στο βυζαντινισμό καί στη ρωμηοσύνη καί αμφισβητείται το αν αντλεί σήμερα η χώρα κάτι από την αρχαία Ελλάδα.
Μα ο Ελληνισμός στην ένωσή του με τον Χριστιανισμό αναστήθηκε ως νέος τρόπος ύπαρξης. Δεν είναι ο αρχαίος ειδωλολατρικός Ελληνισμός, αλλά ο Χριστιανικός Ελληνισμός. Από το 212μ.χ. οι Έλληνες φέρουν με την ίδια υπερηφάνεια τα ονόματα Έλληνας καί Ρωμηός. Το πρώτο τους συνδέει με την αρχαιότητα. Το δεύτερο με την συνέχειά τους μέσα στην Ορθοδοξία. Μέσω του Χριστιανισμού η αρχαία Ελλάδα δεν πέθανε ποτέ! Ο Ρώσος Φλωρόφσκι υποστηρίζει ότι «ο Ελληνισμός έχει αποκτήσει αιώνιο χαρακτήρα μέσα στην Εκκλησία». Η Ορθοδοξία είναι η συνέχιση της Ελληνικής αρχαιότητας, η πνευματική παράδοση του Ελληνισμού. Ακόμα καί σήμερα μπορεί π.χ. να δει κανείς ατόφια την αρχαία ελληνική γλώσσα καί μουσική στα βιβλία των Ακολουθιών της Ορθ. Εκκλησίας. «Η Ελλάδα ζεί στις Χριστιανικές Εκκλησίες», γράφει ο Άγγλος Ε. Ηatch. Το Ελληνικό κράτος, χάριν της Ορθοδοξίας, συνεχίζεται ακόμα καί τότε που ο Ελληνισμός έχασε την κρατική του ύπαρξη (τουρκοκρατία, φραγκοκρατία…).
Γιατί λοιπόν, είναι κατηγορία το Βυζάντιο, η Ρωμηοσύνη; Οι Έλληνες έγιναν Χριστιανοί κατ’ άτομο, ένας-ένας κατά συνείδηση, χωρίς όπλα καί γιαταγάνια όπως επέβαλαν τα πιστεύω τους άλλες θρησκείες καί πολιτεύματα. Πως μπορούν να ταυτισθούν οι έννοιες βυζάντιο-ρωμηοσύνη με τον Ιουδαϊσμό του διεθνούς εξουσιασμού, όταν η παγκοσμιοποίηση δηλ. η εβραιοκρατία που επιβάλλεται σ’ όλο τον κόσμο, έχει σήμερα δύο εμπόδια, εκ των οποίων το ένα είναι η Ορθοδοξία;
θ) Περί των ύβρεων ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η πνευματική ταφόπλακα της θαμμένης Ελλάδας καί ότι οι Ρωμηοί (Έλληνες Ορθόδοξοι) είναι ανίκανοι χωρίς ευρύτητα πνεύματος, ας αναλογισθούν κάποιοι αν μπορούν να ομιλήσουν, να γράψουν, να φιλοσοφήσουν, να θεολογήσουν καί να ζήσουν, όπως οι Απ. Παύλος, Μέγας Βασίλειος, Άγιοι Αθανάσιος, Φώτιος, Ιερός Χρυσόστομος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαμάς, Νικόδημος Αγιορείτης κ.α. Πατέρες, κυρίως δε όπως ο Χριστός, που όσοι τους γνώρισαν ακόμα καί μέσα από τις Γραφές αναθεώρησαν πολλά στη ζωή τους, γιατί μέσα στον Χριστιανισμό υπάρχουν τα καλύτερα συστήματα συμβιώσεως ανθρώπων καί οι ιδανικότεροι τρόποι συμπεριφοράς καθώς καί η τελειότητα για το προορισμό του ανθρώπου.
ι) Αποκαλείται μάγος της χριστιανικής απάτης, ένας Ορθόδοξος Ιεράρχης, όταν υπάρχουν παγκοσμίως περισσότεροι από 100 εκατομμύρια δεδηλωμένοι λάτρες του σατανά! Είναι μάγος ένας Ιερωμένος της Ορθ. Εκκλησίας που προσεύχεται υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευκρασίας αέρων, ευφορίας της γης, υπέρ πλεόντων καί οδοιπορούντων; Είναι απάτη να πιστεύει κάποιος ότι ο Θεός Ενανθρωπήθηκε, δίδαξε, Σταυρώθηκε, Αναστήθηκε καί θα κρίνει ζώντες καί νεκρούς γιατί η ζωή δεν τελειώνει στο νεκροταφείο όπως… συμφέρει σε πολλούς; Είναι απάτη όλα αυτά που επιβεβαιώθηκαν από ανθρώπους πρώην Ιουδαίους καί ειδωλολάτρες που έγιναν Χριστιανοί θυσιάζοντας ακόμα καί την ζωή τους; Είναι απάτη η Αλήθεια που διαδόθηκε όχι με όπλα αλλά με το κήρυγμα ψαράδων καί απλών βιοπαλαιστών που έφραξαν στόματα φιλοσόφων; Είναι απάτη να πιστεύεις ότι όλα γύρω σου δεν έγιναν τυχαία με ένα μπαμ; Ποια απάτη θα ανδρωνόταν καί θα εξαπλωνόταν μετά από τόσους σφοδρούς διωγμούς;
ια) Αναφέρεται λανθασμένα, ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σ’ έναν Έλληνα καί σ’ έναν Ρωμηό, αν καί Ρωμηός σημαίνει Ορθόδοξος πολίτης της Χριστιανικής αυτοκρατορίας του Βυζαντίου καί ακολούθως της πατρίδας που είναι ο χώρος πραγματώσεως του Έλληνα Ρωμηού, δηλαδή του Ορθοδόξου. Η πατρίδα νοείται πάντα σε συνάρτηση με τη «θρησκεία», διότι αυτή μας ελευθέρωσε. Αν δεν ήταν η Ορθοδοξία, σήμερα θα είχαμε άλλη ιθαγένεια καί θα μιλούσαμε διαφορετική γλώσσα (ίσως φοράγαμε καί φέσι), όπως πολλοί εξισλαμισμένοι ή μετανάστες Έλληνες που σήμερα οι απόγονοί τους είναι μέλη πολυπληθών κρατών!
ιβ) Τέλος, ας επισημανθεί ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως δεν είναι αμερικανοκρατούμενη, αλλά τόσο αυτή όσο καί η ίδια η Αμερική διοικούνται από τους σιωνιστές μέσω της εβραιομασονίας καί οι ηγεσίες των λαών δεν έχουν διαμορφωθεί με βάση την πολιτεία του Θεού ή του Πλάτωνα, αλλά του Ταλμούδ!





Ας κατανοήσουν καί ας αναρωτηθούν αυτοί που θέλουν δήθεν να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τον… Χριστό, ότι η Ορθοδοξία επέζησε χωρίς το Ελληνικό κράτος. Η Ελλάδα θα υπήρχε χωρίς την Ορθοδοξία;



"Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν... τό εὐσεβές ἡμῶν ἔθνος τῆ δυνάμει σου κραταίωσον, τήν νεότητα παιδαγώγησον, τό γῆρας περικράτησον, τούς ὀλιγοψύχους παραμύθισον, τούς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε, τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῆ ἁγία σου Ἐκκλησία, ἤν τῆ θεία σου χάριτι καλῶς διαφύλαξον..."

Προς τους νέους....Μέγας Βασίλειος

Προς τους νέους, πως να οφελούνται από τα Ελληνικά γράμματα




Πολλοί λόγοι, αγαπητά μου παιδιά, με κάνουν να σας δώσω αυτές τις συμβουλές. Πιστεύω ότι είναι οι καλύτερες και θα σας ωφελήσουν, αν τις κάνετε κτήμα σας. Έχω προχωρημένη ηλικία. Ασκήθηκα στη ζωή με πολλούς τρόπους. Γνώρισα επί πολλά χρόνια τις βιοτικές μεταβολές, που συμπληρώνουν την ανθρώπινη μόρφωση.



Έτσι, έχω κάμποση πείρα στα ανθρώπινα πράγματα. Μπορώ, λοιπόν, σ΄ αυτούς που πρωτομπαίνουν στο στάδιο της ζωής, να δείξω τον πιο σίγουρο δρόμο. Από την άποψη της συγγένειας, έρχομαι ευθύς μετά τους γονείς σας. Γι΄ αυτό, σας αγαπώ όμοια μ΄ εκείνους. Και σεις με βλέπετε σαν πατέρα σας, έτσι θαρρώ.



Αν, λοιπόν, δεχθήτε με προθυμία τα λόγια μου, θα ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία εκείνων που επαινεί ο αρχαίος ποιητής Ησίοδος, γράφοντας ότι είναι άριστος άνθρωπος όποιος μονάχος του ξεχωρίζει το σωστό κι είναι καλός άνθρωπος όποιος συμμορφώνεται με τις σωστές υποδείξεις. Ένω όποιον δεν είναι ικανός να το κάνει αυτό, τον χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο άχρηστο.



Και μην απορήσετε που έρχομαι να προσθέσω κάτι δικό μου σε όσα διαβάζετε από τους αρχαίους στα σχολεία σας και μάλιστα να σας πω ότι αυτό το δικό μου είναι ωφελιμότερο από όσα εκείνοι σας διδάσκουν. Ακριβώς αυτό είναι το νόημα της συμβουλής μου: δεν πρέπει να παραδώσετε στους αρχαίους συγγραφείς το τιμόνι του νου σας, για να σας πάνε όπου αυτοί θέλουν. Δεν πρέπει να τους ακολουθείτε σε όλα. Πρέπει να πάρετε απ΄ αυτούς ο, τι είναι χρήσιμο και να μη δώσετε προσοχή στα υπόλοιπα. Έρχομαι, λοιπόν, αμέσως να σας υποδείξω ποιά είναι τα άχρηστα μέσα στα συγγράμματά τους και πως να ξεχωρίζετε τα πρώτα από τα δεύτερα.



Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε εντελώς ασήμαντο πράγμα την εδώ κάτω ανθρώπινη ζωή. Δεν λογαριάζουμε και δεν λέμε καλό ο, τι μας εξυπηρετεί σ΄ αυτή μονάχα τη ζωή. Την ένδοξη καταγωγή, την ευρωστία του κορμιού, τη σωματική καλλονή, το ωραίο ανάστημα, τις τιμές που δίνουν οι άνθρωποι, ακόμα και το βασιλικό αξίωμα κι οτιδήποτε άλλο προσφέρει ο παρών κόσμος, δεν θα τα θαρρούμε μεγάλα και ζηλευτά πράγματα. Δεν μας κάνουν εντύπωση όσοι τα έχουν.



Οι δικές μας ελπίδες πάνε πολύ μακρύτερα. Οι πράξεις μας είναι μια προετοιμασία για κάποιαν άλλη ζωή. Ακριβώς, λοιπόν, όσα μας χρειάζονται γι΄ αυτή την άλλη ζωή, αυτά αγαπάμε, αυτά λαχταράμε, περιφρονώντας όσα δεν φθάνουν ως εκεί. Ποιά είναι αυτή η άλλη ζωή; Που και πως θα τη ζήσουμε; Αυτό το θέμα είναι ανώτερο της τωρινής αφορμής, για να το περιγράψω. Και σεις, εξ άλλου, δεν έχετε ακόμη όλη την ωριμότητα, για να αφομοιώσετε την περιγραφή του.



Θα σας δώσω όμως ένα σκιαγράφημά του, που θα σας είναι αρκετό. Ας πάρουμε από τη μια μεριά όλη την ευτυχία, που σωρεύθηκε στον κόσμο αυτόν εδώ από την πρώτη ημέρα του. Όλη, λοιπόν, αυτή η γήινη ευτυχία δεν φθάνει ούτε το μικρότερο από τα αγαθά της άλλης ζωής.



Όλα τα καλά του κόσμου τούτου είναι τόσο κατώτερα από το ελάχιστο ανάμεσα σ΄ εκείνα τα αγαθά, όσο κατώτερα είναι η σκια και το όνειρο από την πραγματικότητα. Ή, για να χρησιμοποιήσω ένα πιο συνηθισμένο παράδειγμα, η διαφορά ανάμεσα στις δυό ζωές, για τις οποίες μιλάμε, είναι όσο κι η διαφορά σε αξία ανάμεσα στην ψυχή και στο σώμα.