Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Εθνική ανάταση στην Θεσσαλονίκη

Εθνική ανάταση στην Θεσσαλονίκη - Εντυπωσιασμένοι οι ξένοι από το μέγα πλήθος και μέγα πάθος


28-10-2010 11:10:49

Τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων παρελαύνουν από το πρωί σε ολόκληρη την χώρα επί τη 70η επετείω της 28ης Οκτωβρίου 1940. Η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη, όπου παρά το ψύχος χιλιάδες κάτοικοι έχουν σπεύσει να παρακολουθήσουν την παρέλαση. Εθνικά συνθήματα από τις μονάδες ειδικών δυνάμεων όλων των Όπλων και όλων των Κλάδων, έχουν ξεσηκώσει θύελλα ενθουσιασμού στα πλήθη.

Στέλνοντας ταυτόχρονα και τα τα κατάλληλα μηνύματα στους ξένους επισήμους και τις ξένες αποστολές που βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη λόγω DEFENSYS, ότι η Ελλάδα του Μνημονίου, υπάρχει μόνο στις ψυχές εκείνων που την θέλουν υπόδουλη. Απί πίσω βρίσκεται μια χώρα με περήφανους κατοίκους και Ένοπλες Δυνάμεις που αποτελούν την βασική οργανωμένη δύναμη υπεράσπισης της.



Οι ξένοι που βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη έχουν εντυπωσιαστεί τόσο με το πάθος αυτών που παρελαύνουν και την ακρίβεια των σχηματισμών, όσο και από το πλήθος που παρακολουθεί την παρέλαση παρά το δριμύ ψύχος.
Λόγω των παρελάσεων έχουν τεθεί σε ισχύ σε όλες τις πόλεις έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Νέα Εποχή - New Age

Το κίνημα της "Νέας Εποχής" (New Age) είναι μια σύνθεση ανατολικών Θρησκειών και αρχαίων μυστηριακών διδασκαλιών συνδυασμένες με γνωστικισμό και πνευματισμό. Ως "Νέα Εποχή" χαρακτηρίζεται η καινούρια δισχιλιετία (από το 2001) διότι, όπως υποστηρίζουν οι αστρολόγοι (βασικά στελέχη της Νέα Εποχής) κατ' αυτήν ο ήλιος μπαίνει στο ζωδιακό κύκλο του Υδροχόου και έτσι θα δοθεί τέλος στην "εποχή του Ιχθύος", όπου- κατ' αυτούς- κυριαρχούσε η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι εντολές και ο έλεγχος των ιερέων (Ιχθύς= Χριστός, εννοούν πως θα τελειώσει οτιδήποτε το Χριστιανικό).



Επίσης, βασική πίστη της "Νέας Εποχής" είναι η "εσωτερική κυβέρνηση" του κόσμου από ιεραρχία πνευμάτων ή "διδασκάλων της σοφίας" (πάντα υπάρχει ποικιλία στο σερβίρισμα των ιδεών τους) τα οποία ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι ακάθαρτα πνεύματα.

Βασικός στόχος της είναι η παγκόσμια αποδοχή των δογμάτων της και γι' αυτό ο αγώνας για προσηλυτισμό είναι διαρκής με μεθόδους πονηρές και απατηλές εκμεταλλευόμενη κάθε ανθρώπινη ανάγκη και αδυναμία. Η προσπάθεια αυτή ως βάση έχει τη θεοσοφία ενώ στις παρακλαδικές αυτής οργανώσεις δεν είναι δυνατόν να βρεί κάποιος άκρη αφού δεν συνδέονται οπωσδήποτε με αυστηρή ιεραρχική δομή ή ιδεολογική ταυτότητα.

Πολλές απ' αυτές χαρακτηρίζονται ως ψυχολατρείες, πανχριστιανικές ("υπερδογματικές") ομάδες, καταστροφικές λατρείες κλπ. Γενικώς οι οργανώσεις αυτές έχουν ως βάση τον αποκρυφισμό.

Ας είναι η προσοχή μας τεταμένη, συνδεόμενοι ορθά με την Μία, Αγία Εκκλησία του Χριστού.

Τι είναι εξομολόγηση;

Αν η μετάνοια είναι το πρώτο μέρος του μυστηρίου, το δεύτερο είναι η εξομολόγηση. Δηλαδή, η ενώπιον του πνευματικού ομολογία των αμαρτιών μας. Όπως για τη μετάνοια, έτσι και για την εξομολόγηση, υπάρχει μεγάλη άγνοια και παρεξήγηση. Ο πνευματικός τις περισσότερες φορές νοιώθει ότι αυτό που επιτελεί είναι μια παρωδία μυστηρίου.

Πολλοί, πχ, νομίζουμε ότι η εξομολόγηση είναι μια φιλική συζήτηση, ή μια τυπική εξαγόρευση κάποιων αμαρτιών. Αυτό όμως ποια σχέση έχει με το μυστήριο της μετάνοιας; Αν εξετάσουμε και τα κίνητρα που οδηγούν πολλούς από μας στην εξομολόγηση και πάλι θα απογοητευτούμε. Άλλοι πηγαίνουμε για να βρούμε κάποια ανακούφιση ή για να απαλλαγούμε από τις ενοχές μας. Άλλοι από το φόβο της «τιμωρίας» από τον Θεό. Άλλοι από καθήκον ή από έθιμο, όπως κάνουμε οι περισσότεροι πριν τις μεγάλες γιορτές για να κοινωνήσουμε, συνδέοντας την εξομολόγηση με την θεία κοινωνία. Όλα αυτά όμως, ελάχιστη ή καθόλου σχέση έχουν με την εξομολόγηση και την μετάνοια.



Ας το πούμε με απλά λόγια: Εξομολόγηση είναι το άδειασμα του δηλητηρίου. Όταν κανείς πιεί δηλητήριο, δεν υπάρχει άλλη λύση. Το ίδιο και η εξομολόγηση. Εκεί βγάζουμε το δηλητήριο της αμαρτίας. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε στον θάνατο.



Και για να χρησιμοποιήσουμε μιαν άλλη εικόνα: Όπως στον γιατρό δείχνουμε τις πληγές μας, αναφέρουμε τους πόνους, τις ενοχλήσεις, τις αρρώστιες μας δίχως να κρύψουμε τίποτα, έτσι και στην εξομολόγηση. Ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας, ομολογούμε την αρρώστια μας και τον προσωπικό μας πόνο. Αν αυτό δεν γίνει θα μείνουμε αθεράπευτοι. Οι πληγές θα μεγαλώσουν, η μόλυνση και η σήψη θα προχωρήσουν, η αρρώστια θα συνεχίσει να υπονομεύει την ύπαρξή μας και αργά ή γρήγορα θα μάς οδηγήσει στον θάνατο.



Απ’ όλα αυτά, καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη την δική μας εξομολόγηση. Εμείς την έχουμε ανάγκη. Όταν, δηλαδή, εξομολογούμαστε, δεν κάνουμε... χάρη του Θεού, όπως πολλοί νομίζουν. Άλλο βέβαια αν ο Θεός σαν πατέρας περιμένει πάντα με πολλή αγάπη την δική μας επιστροφή.



Στο σημείο αυτό, είναι ανάγκη να υπογραμμίσουμε το εξής: Αν σε άλλες χριστιανικές ομολογίες, η εξομολόγηση είναι μια απρόσωπη νομικίστικη εξαγόρευση, πίσω από κάποιο παραβάν, στην Ορθόδοξη εκκλησία μας, η εξομολόγηση συνδέεται άμεσα με την πνευματική πατρότητα, την πνευματική καθοδήγηση και την προσωπική σχέση. Πολλοί, πχ, εξομολογούνται περιστασιακά, όπου βρουν πνευματικό και κάθε φορά σε διαφορετικό ιερέα. Συμβαίνει όμως κι εδώ ό,τι και με τις σωματικές αρρώστιες. Αν κάθε φορά αλλάζουμε γιατρό, τότε η θεραπεία δεν μπορεί νά ‘ναι πλήρης. Ο μόνιμος πνευματικός μας είναι αυτός που γνωρίζει το «ιστορικό» μας, την πορεία μας, τις προηγούμενες πτώσεις μας και μπορεί να μάς βοηθήσει αποτελεσματικά.



Άλλοι πάλι τό ‘χουν «δίπορτο». Έχουν τον πνευματικό τους, αλλά όταν συμβεί κάτι βαρύτερο, επειδή ντρέπονται, αποφεύγουν να του το εξομολογηθούν και πηγαίνουν σε κάποιον άλλον. Μια τέτοια όμως ενέργεια είναι παιδαριώδης και εμπαιγμός του μυστηρίου. Δείχνει πόσο μακριά βρισκόμαστε από την αληθινή μετάνοια.



Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιδιώξουμε να αποκτήσουμε έναν πνευματικό πατέρα, με τον οποίον θα δημιουργήσουμε μια πνευματική σχέση. Έτσι και η πορεία μας θα είναι ασφαλέστερη. Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις που επιβάλλεται να αλλάξουμε πνευματικό. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει με πολλή προσοχή, διάκριση και κυρίως μετά από προσεκτική εξέταση των βαθύτερων κινήτρων μας. Να ψάξουμε, δηλαδή, μέσα μας να εντοπίσουμε τα βαθύτερα αίτια και να βρούμε γιατί θέλουμε να αλλάξουμε πνευματικό.


Από το βιβλίο  Επιστροφή  (Μετάνοια και εξομολόγηση  Επιστροφή στο Θεό και στην Εκκλησία Του)

Αρχιμ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου  Εκδ. Ακρίτας

Άξιον Εστί - Πορεία προς το μέτωπο

http://www.youtube.com/watch?v=UOIh6b5EPpo&feature=player_embedded

«ΔЕМОКРАТИΥАТА Е ОϹНОVА ИА ВΛОВОΔАТА»

Η σκοπιανή τηλεόραση ‘ Άλφα ΤΒ’ παρουσίασε ένα ρεπορτάζ για ένα ακόμη (ελληνικό) μνημείο που τοποθετήθηκε στην περίφημη ‘πλατεία των θαυμάτων’ των Σκοπίων και το ‘δημοσιογραφικό μάτι’ ενός σκοπιανού, σκάλωσε στη λεπτομέρεια…


Έτσι, λοιπόν, έχουμε: «Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών και ο Φίλιππος ο Β΄, πήραν τη θέση τους ζωσμένοι από τα μακεδονικά λιοντάρια», γράφει το σκοπιανό δημοσίευμα για τη νέα διακόσμηση της πλατείας των Σκοπίων. (Με ‘ιστορικά πρόσωπα’ τα οποία οι Σλαβομακεδόνες θεωρούν ως προγόνους τους, συμπληρώνουμε εμείς.)

Το μνημείο το οποίο τοποθετήθηκε, χθες, αναπαριστά το Μέγα Αλέξανδρο και τον Φίλιππο να κάθονται αντικριστά, υπό το φως του ήλιου της Βεργίνας ( σόνσετο οντ Βεργίνα- сонцето од Вергина).

Ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου κρατά μια επιγραφή στην οποία αναγράφεται «ΔЕМОКРАТИΥАТА Е ОϹНОVА ИА ВΛОВОΔАТА» δηλαδή «

Η δημοκρατία είναι το θεμέλιο της ελευθερίας», ενώ κανονικά στα σκοπιανά έπρεπε να γραφεί – „демократијата е основа на слободата“ ( θα κάνουμε μαθήματα σκοπιανών τώρα…). Και το πρόβλημα …ξεκινά από τα γράμματα αυτά, της επιγραφής.



Δηλαδή:Αναρωτιέται ο συντάκτης του δημοσιεύματος,Αλεξαντάρ Ντιμιτρέφσκι, όπως το παρουσίασε η σκοπιανή τηλεόραση ‘Άλφα ΤΒ’ σε βίντεο.

«Υπάρχει μια σύγχυση, μερικά γράμματα είναι στην κυριλλική γραφή, μερικά είναι του λατινικού αλφαβήτουκαι μερικά είναι από το ελληνικό αλφάβητο Για παράδειγμα το γράμμα «д», είναι σε σχήμα του ελληνικού «Δέλτα», τα γράμματα «Β» και «C» είναι στα λατινικά και τα γράμματα “B” και “V” είναι σαφέστατο ότι αντικαθιστούν τα κυριλλικά «J», επίσης το «Υ» είναι το ελληνικό ύψιλον το οποίο είναι τοποθετημένο εκεί (καθώς και «Λ» ‘Λάμδα’ »

Για τα Λιοντάρια, σημειώνει ο συντάκτης, έχουμε δαπανήσει 2.300.000 ευρώ.

Πλήρωσαν οι φορολογούμενοι πολίτες από τον προϋπολογισμό για να ολοκληρωθεί το έργο στο Κέντρο.

Στην ερώτηση γιατί έβαλαν τέτοια γράμματα στο μνημείο, το γραφείο του Τοντόροβιτς (σ.σ. Δήμαρχος Σκοπίων) θα είναι σε θέση να απαντήσει αύριο. Ο καλλιτέχνης Κωνσταντίν Γιάνεφ δεν μου έδωσε μια εξήγηση, ποια είναι η έννοια αυτών των γραμμάτων, επισημαίνει ο σκοπιανός δημοσιογράφος. —

Σχόλιο: Αν έβλεπε αυτό το μνημείο ο Φίλιππος ο Β΄ θα έφριττε. Μονάρχης, βασιλιάς να μιλάει για Δημοκρατία και να κρατά μια γραφή μπερδεμένη (σκόπιμα βέβαια, όπως διαπίστωσε και ο συντάκτης ο οποίος μιλάει για σύγχιση) από …κυριλλικά γράμματα…

Αλλά τι να βάλει ο καλλιτέχνης ως πρώτο γράμμα το «д»; Αυτό το γράμμα δεν υπάρχει στο ελληνικό αλφάβητο, στην αλφαβήτα, δηλαδή, των αρχαίων Μακεδόνων.

Σωστά, λοιπόν, τα λέει ο συντάκτης: το θέμα δημιουργεί σύγχυση. Πως να …παντρέψει κανείς τους αρχαίους Μακεδόνες με το σλαβικό στοιχείο του μεσαίωνα;

Μπορούμε να αποδείξουμε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είχαν την κυριλλική γραφή, η οποία δημιουργήθηκε χίλια πεντακόσια χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο; Ναι, υπάρχει μια σύγχυση… Θα συμφωνήσουμε με τον σκοπιανό δημοσιογράφο. Κάτι δεν πάει στο πάζλ. Ας το ξανακοιτάξουμε… Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος
http://nationalpride.wordpress.com/

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΧΟΛΙΑ ( EK ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ )


ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ agios-iwannis.blogspot.gr

«Ζούμε σε πόλεμο!»

Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος «Ζούμε σε πόλεμο!» Τετάρτη, 27 Οκτώβριος 2010 Συντάχθηκε απο τον/την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος 15:46 Εορτή για την Εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, πραγματοποιήθηκε σήμερα (27/10) στον Βρεφονηπιακό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ενώπιον των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτών τους.




Στους συμμετέχοντες χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος έκανε λόγο για την εμπόλεμη κατάσταση στην οποία ζει σήμερα η Ελλάδα και ο λαός μας, αντιπαραβάλλοντας τις σημερινές συνθήκες με εκείνες που ακολούθησαν την είσοδο της χώρας μας στον πόλεμο το 1940.





Συγκεκριμένα τόνισε ότι «οι προπάτορές μας βρέθηκαν μπροστά σ' έναν εκβιασμό και οδηγήθηκαν ακούσια στον πόλεμο. Με ευθύνη σάς λέω ότι και τώρα σε πόλεμο ζούμε. Αν αυτό μάς ξεφύγει από τη σκέψη τότε μπορεί να οδηγηθούμε σε ανεπίτρεπτα λάθη... Τί ήταν αυτό που έδωσε κουράγιο στους πατέρες μας, τί ήταν αυτό που έφερε το θαύμα, με αποτέλεσμα οι ξένοι να ομολογούν ότι οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες;



Ήταν η ενότητα και η συνοχή της κοινωνίας. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε σήμερα όσο τίποτε άλλο. Είναι η ενότητα που εδράζεται στην κοινή μας Ορθόδοξη πίστη και στα κοινά ιδανικά της αγάπης για την πατρίδα και την οικογένεια...»



Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος μίλησε για την Ελλάδα που μάς παρέδωσαν οι αγωνιστές του ΄40 και την Ελλάδα που φτιάξαμε σήμερα και παρατήρησε:



«Από τους πατέρες μας παραλάβαμε μια Ελλάδα καλύτερη απ' αυτή που έχουμε σήμερα, ελεύθερη, δημοκρατική, ενταγμένη στον πολιτισμένο κόσμο της ευημερίας και της προόδου. Εμείς ποιά Ελλάδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;



Απέναντι στο ερώτημα αυτό όλοι μας πρέπει ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μήπως εγκαταλείψαμε την πίστη μας σε βαθμό ώστε να χάσουμε την ελπίδα και τη δύναμή μας; Μήπως δεν αγαπήσαμε την πατρίδα μας, όσο θα έπρεπε; Μήπως η σύγχρονη Παιδεία μάς στέρησε τις αξίες και φτιάξαμε μια κοινωνία που μετράει τα πάντα με νούμερα και προϊόντα, με αυτό που ο άνθρωπος έχει και όχι αυτό που είναι; Είναι καιρός αυτοκριτικής και επιστροφής...»

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

ο Όρθιος σκοπός (Άγγελος Σικελιανός)

ο Όρθιος σκοπός (Άγγελος Σικελιανός)


από τα Χωρικά της Σίβυλλας

Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα


να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί


μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη


βαθειά του, αδάμαστη και τρομερή






Κανείς δε θα ξεφύγει τη γενιά του!


το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή


που βγαίνοντας από τη λησμονιά του


στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί,


.................


Της ζωής θε να ντυθεί την πανοπλία,


και μ' ακέριο τον άγιο σκελετό


των περασμένων, θα στηθεί στη γη του


με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό!






Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα!


Ελέγαμε: Μια Σαλαμίνα ακόμα!


Ελέγαμε: Ακόμα ένα εικοσιένα!


Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα,


οπού αγκάλιασες κι ανύψωσες


ολόκληρα τα περασμένα


στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους,


στον υπέρτατο τους ηθικόν Ιστορικό Ρυθμό!






Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων!


Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου!


Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,


Ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο,


πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης!






Ω Μέρα-Μάννα, που μας έσπασες ακέρια κι ως το ύστατο,


όλα τα κρυφά εσωτερικά δεσμά μας!


Ω κοσμοϊστορική Ελευθερία, τόσο βαθειά λαχταρισμένη!


Να Σε! Σε κατέχουμε! Σε νιώθουμε! Σε θέλουμε!






Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι,


στο τεράστιο ύψος που μας φανερώθηκες απ' τα χαράματα


των Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940,


κι ως με τη συντέλεια των αιώνων, είτε ζήσουμε,


είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ' όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου,


θα βρισκόμαστε στα σπλάχνα Σου, ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί!


5 του Νοέμβρη 1940, Αθήνα



Άγγελος Σικελιανός Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940

(Δημοσιεύθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940 στο περιοδικό Νέα Εστία, τεύχος 334)

Της μάνας η καρδιά


Είναι ένα ποίημα, του Jean Richepin που πέρασε στη λαογραφία μας σα μύθος.



Είπε στον ερωμένο της ή μάγισσα:

“Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου,

πήγαινε φέρε την καρδιά τής μάνας σου

και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου”.

Κι ο γιος από τον έρωτα παράφορος,

απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος,

το πρόσταγμα τής λατρευτής του παίρνοντας,

στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.

Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι

αλύπητα στα σπλάγχνα πού τον είχαν αναθρέψει

και ξεριζώνει την καρδιά τής μάνας του

και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.

Μα απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.

Και ή καρδιά τής μάνας ξεσχισμένη στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.

Και μέσα εκεί,

στη λάσπη κυλισμένη,

στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:

- Μη χτύπησες παιδί μου πουθενά;

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Αργοπεθαινει...

Ένα αριστούργημα του Pablo Neruda, απολαύστε το !



Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

 Pablo Neruda ( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη )

Cant Z 1007 bis Alcione με κωδικό: ΜΜ 22381

Η πιο γνωστή πολεμική αποστολή με P.24 είναι ο περίφημος εμβολισμός ιταλικού βομβαρδιστικού από τον Ανθυποσμηναγό Μαρίνο Μητραλέξη. (22η Μ.Δ.) Λιγότερο γνωστή είναι μια δεύτερη περίπτωση αμοιβαία θανατηφόρου εμβολισμού από ιπτάμενο υπαξιωματικό της 23ης Μ.Δ.


Από τα σπάνια περιστατικά στην αεροπορική ιστορία αποτελεί η επιτυχής, αλλά ανορθόδοξη, κατάρριψη Ιταλικού τρικινητήριου βομβαρδιστικού τύπου Cant Z 1007 bis Alcione (με κωδικό: ΜΜ 22381), από τον Ανθυποσμηναγό Μητραλέξη (2/11/1940).


Ο Υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης φορώντας τη θερινή στολή No 9 χρώματος χακί. Τα επώμια ήταν κυανόφαια και το διακριτικό ιπταμένου μεταξοκέντητο χρώματος ανοικτού φαιού και το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, με διεμβολή «1940», που του απονεμήθηκε. (Πολεμική Αεροπορία)


Ο χειριστής, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, εκτέλεσε εμβολισμό των πηδαλίων ουράς του ιταλικού αεροσκάφους, καταστρέφοντάς τα με την έλικα του PZL

Αποτέλεσμα ήταν το βομβαρδιστικό να καταρριφθεί, το PZL (Δ 130) να εκτελέσει αναγκαστική προσγείωση χωρίς πολλές βλάβες και οι επιζώντες του ιταλικού πληρώματος να αιχμαλωτιστούν στο έδαφος από τον ίδιο τον Ανθυποσμηναγό.

Η αποστολή του Μητραλέξη ήταν μία από τις πολλές αντίστοιχες που εκτελέστηκαν από τα αεροδρόμια της Μίκρας για την προστασία της Θεσσαλονίκης από ιταλικά βομβαρδιστικά. Από 1 έως 3 Νοεμβρίου η ιταλική Αεροπορία Βομβαρδισμού επέδραμε εναντίον της Θεσσαλονίκης χωρίς να πετύχει αξιόλογα αποτελέσματα.

Συνδυασμένη δράση καταδιωκτικών/ πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για τις καταρρίψεις των βομβαρδιστικών, στις οποίες συγκαταλέγεται και ένα ιταλικό βομβαρδιστικό που κατέπεσε σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες στη θαλάσσια περιοχή Μηχανιώνας.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, ο Μητραλέξης ήταν ο μοναδικός ιπτάμενος ο οποίος τιμήθηκε εξ’ αιτίας της παράτολμης πράξης του με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, (ανώτατη τιμητική διάκριση που μπορεί να απονεμηθεί σε καιρό πολέμου) καθόλη τη διάρκεια του Β’ Π.Π.

Δεύτερη περίπτωση εμβολισμού πιθανολογείται ότι ήταν η τελευταία αποστολή με Ρ.24 (23η Μοίρα), του Σμηνία Βαλκανά Γρηγόριου (18/11/1940), κατά την οποία έχασε τη ζωή του. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Μοιράρχου του, Επισμηναγού Γρηγόριου Θεοδωρόπουλου, ο Βαλκανάς θέλοντας να μιμηθεί το κατόρθωμα του Μητραλέξη, μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, έπεσε πάνω σε ιταλικό βομβαρδιστικό, σύγκρουση από την οποία δεν υπήρχαν επιζώντες.

-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"

Μια μέρα, ένας σοφός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:


.

-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"



-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" , απάντησε ο ένας.



-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" , ξαναρωτά ο σοφός.



-" Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος " , είπε ένας άλλος μαθητής .

.

.

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:



-"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;



Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά... καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο...



-"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;



Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ...

και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..



Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν'ακουστούν.



Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;



Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..



Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά.



Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν.



Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.



Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.



Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:



-"Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν,

μην λέτε λόγια που σαν απομακραίνουν,

γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη

που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"


.
http://odevontas.blogspot.com/

Kηφηνείον «Η Ωραία Ελλάς»

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ καί τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές...

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά καί πήγαινε δεξιά καί τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε... Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν.



Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό καί υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη καί στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη καί διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις καί ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής καί χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καί μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.

Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής καί δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.

Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα καί το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας καί η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία καί την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης καί των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό καί πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια καί πού θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Καί το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό καί ως λόγος καί ως περιεχόμενο.



Καί τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική καί τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα καί στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί καί μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια καί οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -καί μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές καί δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;

Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη καί του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.



Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική καί την αγροτική τάξη. Στήν πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» καί υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις καί τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής καί φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Καί που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) καί θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως καί οδύνης).

Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως καί την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία καί το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη καί η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες καί θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» καί οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».



Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στίς οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σέ λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη καί τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» καί πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...

Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές καί τα ΜΜΕ σακάτεψαν καί σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- καί ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Συνέντευξη με Τον Θεό !

« Θα ήθελες να μου πάρεις μια συνέντευξη ; …


με ρώτησε ο Θεός.

- Αν έχετε χρόνο … απάντησα.

Ο Θεός χαμογέλασε.

- Ο χρόνος μου είναι αιωνιότητα …





Τι θέλεις να με ρωτήσεις;

- Τι σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;

.

Ο Θεός απάντησε:

- Το γεγονός ότι βαριούνται την παιδική ηλικία, βιάζονται να μεγαλώσουν … και μετά ποθούν να είναι παιδιά.

Ότι χάνουν την υγεία τους για να βγάλουν λεφτά … και στη συνέχεια χάνουν τα χρήματά τους για να επανακτήσουν την υγεία.

Το γεγονός ότι σκέφτονται με φόβο για το μέλλον και ξεχνούν το παρόν και έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.

Ότι ζουν σαν να μην πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει.

.

Ο Θεός πήρε το χέρι μου και στάθηκε σιωπηλός για λίγο.





Τότε ρώτησα:

- Ως πατέρας , ποιά είναι μερικά μαθήματα ζωής που θέλετε να διδάξετε στα παιδιά Σας;





- Να μάθουν ότι διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ανοίξει βαθιές πληγές στην καρδιά αυτών που αγαπάνε … και χρειάζονται αρκετά χρόνια για να επουλωθούν.

Να μάθουν ότι πλούσιος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που του χρειάζονται τα λιγότερα.

Να μάθουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν, αλλά απλώς δεν ξέρουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το ίδιο πράγμα και να το ερμηνεύουν διαφορετικά.

Να μάθουν ότι δεν είναι αρκετό να συγχωρούν τους άλλους, αλλά επίσης, ότι πρέπει να ζητούν κι΄ αυτοί συγνώμη για τα ικά τους φταισίματα ...



- Σας ευχαριστώ για το χρόνο Σας … είπα ταπεινά.





Είναι κάτι ακόμα που θέλετε να μάθει ο κόσμος;





Ο Θεός με κοίταξε χαμογελώντας και είπε:

- Απλά ότι είμαι εδώ, πάντοτε, για ό,τιδήποτε με χρειάζεστε ... »

.

( Οκταβιανός Πάλερ )

.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

5 tests

TEST 1



Κάντε τα!! Είναι απίθανα! Αξίζει!



Είναι η ιστορία μίας νέας κοπέλας.

Στην κηδεία της μητέρας της, βλέπει έναν νεαρό που δεν γνώριζε. Ήταν γοητευτικότατος, ο άντρας των ονείρων της.

Τον ερωτεύτηκε τρελά.

Μερικές μέρες αργότερα η νεαρή κοπέλα σκότωσε την ίδια της την αδελφή..



Ερώτηση:

Πιο κίνητρο είχε να σκοτώσει την αδελφή της ?



ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΤΑ.



Απάντηση :



Ήλπιζε, ο νεαρός να ξανά εμφανιστεί στην κηδεία.







Εάν απαντήσατε σωστά στην ερώτηση, τότε σκέφτεστε σαν ψυχοπαθή.

Το τεστ αυτό χρησιμοποιεί ένας διάσημος αμερικανός ψυχολόγος για να εξακριβώσει εάν ένας

άνθρωπος έχει δολοφονική νοοτροπία.

Αρκετοί εγκληματίες που έκαναν το τεστ απάντησαν σωστά στην ερώτηση.

Εάν δεν βρήκατε την σωστή απάντηση.good for you!

Εάν οι φίλοι σας την βρήκαν. κρατήστε τις αποστάσεις σας!



TEST 2



Πάρτε το πολύ 10 δευτερόλεπτα για να το κάνετε, διαφορετικά δεν θα πετύχει.

Δείτε μετά την απάντηση πιο κάτω





Μετρήστε πόσα 'F' έχει στο παρακάτω κείμενο :



+++++++++++++++++++++++++++

FINISHED FILES ARE THE RE-

SULT OF YEARS OF SCIENTIF-

IC STUDY COMBINED WITH THE

EXPERIENCE OF YEARS

+++++++++++++++++++++++++++

Μην πάτε παρακάτω εάν δεν έχετε τελειώσει το μέτρημα

ΟΚ?




Πόσα? Τρία?



Λάθος, έξι υπάρχουν - Χωρίς πλάκα!

Δείτε πιο πάνω και μετρήστε τα!

Η απάντηση είναι πιο κάτω...





Το μυαλό δεν μπορεί να επεξεργαστεί το 'OF'

Φοβερό ε;

Όποιος μέτρησε έξι με την μία είναι ιδιοφυία,

τέσσερα η πέντε είναι σπάνιο, τρία είναι φυσιολογικός..

Λιγότερο από τρία αλλάζουμε γυαλιά!


TEST 3





Το παρακάτω τέστ είναι εντυπωσιακό. Παρακαλώ δώστε του σημασία, δεν θέλει χρόνο.



Αναρωτηθήκατε πότε εάν το μυαλό σας είναι φυσιολογικό η εάν είναι διαφορετικό;

Λοιπόν κάντε σοβαρά την άσκηση συλλογισμού και βρείτε την απάντηση.

Ακολουθήστε τις οδηγίες και απαντήστε στις ερωτήσεις μία, μία, όσο πιο γρήγορα μπορείτε

και χωρίς να πάτε στην επόμενη εάν δεν έχετε απαντήσει πρώτα στην προηγούμενη.

Δεν είναι απαραίτητο να γράφετε τις απαντήσεις σας.

Θα εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα, είναι σίγουρο.




Πόσο κάνουν;



15+6

3+56

89+2

12+53

75+26

25+52

63+32



ε ναι , είναι πιο δύσκολοι οι υπολογισμοί αλλά είναι πραγματική άσκηση!

Κουράγιο λοιπόν

123+5






ΓΡΗΓΟΡΑ! ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΕΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ!

Κατεβείτε πιο κάτω.







Κι άλλο.

Κι άλλο.





Σκεφτήκατε ένα «σφυρί κόκκινο» έτσι δεν είναι?



Εάν όχι ανήκετε στο 2% του πληθυσμού που το μυαλό είναι αρκετά

διαφορετικό και σκέφτεται κάτι άλλο.

98% του πληθυσμού απαντούν 'σφυρί κόκκινο' σε αυτή την άσκηση, φοβερό ε?




TEST 4



Test του δεξιού ποδιού

Δοκιμάστε το, δεν θα το πιστεύετε.. Θα προσπαθείτε συνέχεια να το πετύχετε

αλλά δεν θα τα καταφέρετε.



1.-Λοιπόν όπως κάθεστε στο γραφείο σας, σηκώστε το δεξί πόδι από το πάτωμα



Και κάντε κύκλους δεξιούς όπως τους δείχτες ενός ρολογιού.



2.-Ενώ κάνετε τους κύκλους με το δεξί πόδι (στην φορά των δειχτών ενός ρολογιού),

γράψτε τον αριθμό 6 στον αέρα με το δεξί χέρι σας.



Το πόδι σας τότε θα αλλάξει κατεύθυνση.



3.-Πάθατε πλάκα ε; Δεν μπορείτε να το κουμαντάρετε!

4.-Στείλτε στους φίλους σας το τεστ αυτό δεν θα το πιστεύουν!!!


TEST 5


Test του γουρουνιού


Έχει πλάκα!



Πάρε ένα λευκό χαρτί και ζωγράφισε ένα γουρούνι.

Μην κατεβαίνεις πιο κάτω πριν το ζωγραφίσεις!



Μην κλέβεις!

Ζωγράφισε!


Εντάξει; Τέλειωσες;


Το γουρούνι χρησιμοποιείτε για τεστ προσωπικότητας



Εάν το έχεις ζωγραφίσει:



* Στο πάνω μέρος της σελίδας: είσαι θετικός και αισιόδοξος.



* Προς το κέντρο: είσαι ρεαλιστής.



* Προς το κάτω μέρος της σελίδας: είσαι απαισιόδοξος και λίγο αρνητικός.



* Εάν κοιτάζει προς τα 'αριστερά : πιστεύεις στην παράδοση, είσαι φιλικός και θυμάσαι εύκολα ημερομηνίες:



Εορτές, επετείους,...



* Εάν κοιτάζει προς τα δεξιά: είσαι καινοτόμος, δραστήριος αλλά δεν έχεις την αίσθηση τις οικογένειας

και δεν δίνεις σημασία στις ημερομηνίες.



* Εάν κοιτάζει προς εσένα: είσαι ευθύς, χαίρεσαι να κάνεις τον δικηγόρο του διαβόλου και

δεν έχεις πρόβλημα να αντιμετωπίσεις καταστάσεις.





* Εάν έχεις προσθέσει λεπτομέρειες : είσαι αναλυτικός, υπομονετικός και δύσπιστος.



* Εάν δεν έχει πολλές λεπτομέρειες: είσαι συναισθηματικός , αφελής, δεν είσαι μεθοδικός και

παίρνεις ρίσκα.



* Εάν ζωγράφισες λιγότερα από 4 πόδια: είσαι διστακτικός η, ζεις μία περίοδο

μεγάλων αλλαγών στην ζωή σου.



* Εάν ζωγράφισες 4 πόδια: είσαι σίγουρος, επίμονος και στέκεσαι στις ιδέες σου.



* Εάν ζωγράφισες περισσότερα από 4 πόδια: είσαι ηλίθιος.



*Το μέγεθος των αυτιών δείχνει την ικανότητα να ακούς τους άλλους:

Όσο μεγαλύτερα τόσο το καλύτερο.

Οι Καρποί Του Παναγίου Πνεύματος !

Σχετικά με Το Πανάγιο Πνεύμα μας μιλά το ευαγγέλιο και τα αποστολικά αναγνώσματα .

(βλ. Ματθ. 18,18' Εφ. 5,9).

Κυρίως όμως μιλά ό απόστολος Παύλος στην προς Γαλατάς επιστολή του (κεφ. 5ο, στ. 22).

.

Εκεί απαριθμεί συγκεκριμένα εννέα καρπούς του αγίου Πνεύματος.



«Ό καρπός του Πνεύματος», λέει, είναι τα εξής :

.

• Πρώτος καρπός είναι μια λέξης γλυκύτατη, πού πάει να εξαφανιστεί από τη γη, λέξης πού εκφράζει την ουσία του χριστιανισμού. είναι ή αγάπη. Αγάπη όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.Πρότυπο αγάπης είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ή εσταυρωμένη Αγάπη, αγάπη πού φτάνει μέχρι θυσίας σταυρικής.





• Δεύτερος καρπός του αγίου Πνεύματος, λέει ό απόστολος Παύλος, είναι ή χαρά. Πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη ακολουθεί ή χαρά. Ή μοχθηρά ψυχή κάνει και το πρόσωπο σκυθρωπό καί το βλέμμα ν' αποπνέει θλίψη.





Μετά τη χαρά, ως φυσικό αποτέλεσμα, έρχεται ή ειρήνη. Όποιος ζή με το Θεό, αυτός ειρηνεύει με τον ουράνιο Πατέρα, ειρηνεύει με τον πλησίον, ειρηνεύει προ παντός με τη συνείδηση του





Η Πρώτη λοιπόν Τριάς των καρπών Του Παναγίου Πνεύματος , αγία τριάς των καρπών αυτών, είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη».



Δευτέρα τριάς



«μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη».



• Τι σημαίνει μακροθυμία, Όταν κάποιος σου κάνη κακό, να μην εφαρμόσεις το εβραϊκό δίκαιο «όφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» (Εξ. 21,24), αλλά να ανέχεσαι



• και να ελπίζεις, ότι κι ό μεγαλύτερος κακούργος μπορεί να μεταβληθεί σε αγαθό άνθρωπο.



• Ό άλλος καρπός είναι ή χρηστότης, δηλαδή ή πλατειά καρδιά, σαν τον ουρανό, πού αγκαλιάζει όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως.



• Ό τρίτος καρπός της δευτέρας τριάδος είναι ή αγαθοσύνη, δηλαδή το καλό όχι μόνο θεωρητικώς αλλά και πρακτικώς, όχι μόνο δυνάμει αλλά και ενεργεία στη ζωή μας.



Και τέλος ή τρίτη τριάδα των καρπών.



• Πίστiς. Πίστiς όχι με τη συνηθισμένη έννοια αλλά με την πρώτη σημασία. Άνθρωπος πίστεως είναι ό άξιος εμπιστοσύνης, ό αξιόπιστος. Αυτός λέει «το ναι ναι» και «το ου ου» (Ματθ.5,37 κ.ά.), το φως φως και το σκότος σκότος (πρλ. Ήσ. 5,20), την ήμερα ήμερα και τη νύχτα. Αυτός είναι σταθερός και ειλικρινής.



• Ωραίος καρπός ακόμα είναι ή πραότης, πού έχει σχέση με την ταπείνωση το ήρεμο και ησύχιο πρόσωπο, πού μοιάζει με γαλήνια θάλασσα.



• Και τελευταίος καρπός είναι ή εγκράτεια, πού την ύμνησαν οι πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και αρχαίοι προγονοί μας πού έλεγαν Ή πιο μεγάλη νίκη δεν είναι αυτή πού κατήγαγε ό μέγας Αλέξανδρος



• είναι να νικήσουμε τον εαυτό μας, τις κακίες και τα πάθη μας.

Ιδού λοιπόν, οι εννέα καρποί, τρεις τριάδες, κατ' αντιστοιχία της αγίας Τριάδος.





Ας παρακαλέσουμε Τον Κύριο , να γίνουμε καρποφόρα δέντρα και να φέρουμε τους εννέα αυτούς καρπούς



πρώτη τριάς «αγάπη, χαρά, ειρήνη»,



δευτέρα τριάς «μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη»,



και τρίτη τριάς «Πίστiς», «πραότης» «εγκράτεια».





Είθε, δια των πρεσβειών της Παναγίας και πάντων των αγίων, ό Παράκλητος να μας επισκίασει και ό καθένας μας να παρουσίασει στη ζωή του καλούς και πλούσιους τους καρπούς που μας χαρίζει Το Πανάγιο Πνεύμα όταν τους ποθήσουμε πραγματικά . Αμήν.



Πηγή : Πηγή Ζωής

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Αγαπημένο μας παιδί,

Πρέπει νά ξέρεις ότι οί πολυάριθμες ολοκληρωτικές αιρέσεις καί παραθρησκευτικές οργανώσεις που δρουν στη χώρα μας κρύβονται πίσω από παραπλανητικά προσωπεία όπως: φιλοσοφικά κέντρα, πολιτιστικοί οργανισμοί, φιλανθρωπικά ιδρύματα, ινστιτούτα κ.λπ. Μερικές μάλιστα διατείνονται ότι είναι καί Ορθόδοξες! Ετσι παρατηρείται στην εποχή μας μία ανέντιμη εκμετάλλευση τών συνανθρώπων μας. Ο κάθε άνθρωπος που είναι απληροφόρητος, καλοπροαίρετος καί δέν έχει γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα είναι ένα υποψήφιο θύμα. Ιδίως κινδυνεύετε εσείς οί νέοι που ψάχνετε γιά ιδανικά στην υλόφρονα κοινωνία που zούμε, αλλά καί όσοι βρίσκονται σέ δύσκολη περίοδο της zωής τους (ασθένεια ή θάνατος αγαπημένου προσώπου, διαzύγιο κ.α.). Εκμεταλλεύονται δηλαδή όλα τά υπαρξιακά σου προβλήματα καί τίς συναισθηματικές σου καταστάσεις γιά νά σέ παραπλανήσουν καί νά περάσουν τά σχέδιά τους, θρησκευτικά, οικονομικά, πολιτικά ή όλα μαzί. Γιά νά επιτύχουν τούς σκοπούς τους αυτούς χρειάzονται μέλη μέ πλήρη φυσική καί ψυχική εξάρτηση.

Το ξέρουμε, , ότι σεις οί νέοι βρίσκεστε σήμερα σέ περισσότερα αδιέξοδα, γιατί νομίzετε ότι δέν παίρνετε απάντηση στο βασικό zήτημα της υπαρξιακής σας ταυτότητας. Ερωτήματα όπως: «Ποιά η θέση μας μέσα στον κόσμο; Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Υπάρχει νόημα στη zωή μας; Ποιός είναι ο δρόμος που οδηγεί στο νόημα αυτό;», σέ πιέzουν καί zητάς επίμονα απάντηση.

Οί διάφορες ομάδες εκμεταλλεύονται αυτή σου την αγωνία καί σου δίνουν την εντύπωση ότι προσφέρουν όλα εκείνα «που μέχρι τώρα αναznτούσες χωρίς νά τά βρεις». Σου προσφέρουν ακόμη απλουστευμένες «λύσεις» φαινομενικά λογικές. Καί ισχυρίzονται ότι αποτελούν τη «νέα κοινωνία», την «κοινωνία του Νέου Κόσμου» («μάρτυρες του Ιεχωβά») ή ότι έχουν αποκαταστήσει τον «Παράδεισο στη γη» γιά όσους έχουν ενταχθεί σέ μιά από τίς αποικίες τών «παιδιών του Θεού» ή έχουν «ευλογηθεί» από τούς «τέλειους γονείς» ή έχουν προσληφθεί στην «τέλεια οικογένεια» κ.λπ. Ολες όμως αυτές οί ελκυστικές εικόνες που προβάλλουν προς τά έξω είναι το προπέτασμα γιά νά σέ παγιδεύσουν καλύπτοντας το ιδεολογικό τους στίγμα καί τη zοφερή πραγματικότητα που επικρατεί μέσα σe αυτές τίς ομάδες.

Δέν είναι τίποτα αληθές απo όσα λένε προς τά έξω. Το μόνο αληθές είναι ότι επιφέρουν βαθιές ψυχικές αλλοιώσεις στην προσωπικότητα τών θυμάτων τους. Αλλοιώσεις που αναφέρονται στην απώλεια της προσωπικής ταυτότητας του ατόμου, στην αποξένωση από τον εαυτό του καί στην παραποίηση του ανθρωπολογικού μοντέλου. Ολα αυτά οδηγούν σέ τρομακτικό υπαρξιακό αδιέξοδο καί σέ αρρωστημένη συμπεριφορά.

Γιa αυτό πρόσεξε. Πρόσεξε μην κάνεις το πρώτο βημα. Αυτό είναι ένα λάθος πού θά έχει γιά σένα ανυπολόγιστες συνέπειες. Αν κάνεις το δεύτερο καί τρίτο βημα θά ακολουθήσεις ένα δρόμο που μπορεί νά μην έχει επιστροφή. Σταδιακά θά οδηγηθείς σέ συναισθηματική εξάρτηση καί ακύρωση της ελεύθερης λειτουργίας της προσωπικής σου σχέσης καί κρίσης.

Αυτή την κατάσταση την έχουν ονομάσει διεθνώς «ψυχοναρκωτικά» καί οδηγεί αναπόφευκτα στον αδίστακτο βιασμό συνειδήσεων, στην απώλεια της ψυχής μας καί της έν Χριστώ σωτηρίας άν δέν υπάρξει έγκαιρη αφύπνιση, άν δέν υπάρξει γυρισμός.

Οί ομάδες θά επιτύχουν, άν κάνεις το λάθος νά ενταχθείς σe αυτές, σταδιακά καί μεθοδικά την πλήρη υποδούλωσή σου μέ αποτέλεσμα την ουσιαστική αποξένωσή σου από την οικογένειά σου καί το περιβάλλον σου, από τίς ιδέες και τούς δεσμούς της προηγούμενης zωής.

Η διαδικασία είναι η ίδια σe όλες τίς ομάδες : «μονοπώληση της πηγής πληροφόρησης, ιδεολογική καί κοινωνική ταύτιση μέ την ομάδα , πλήρης απασχόληση, πίεση χρόνου, άσκηση τρομοκρατίας, αυστηροί κανόνες που θέτουν σέκίνδυνο ακόμη και τη zωή τών θυμάτων, απόλυτη υποταγή στην ηγεσία, εξουδετέρωση της ελεύθερης διαπροσωπικής σκέψης καί κρίσης, εξουθένωση της προσωπικότητας του ατόμου, πλήρης υποδούλωση».Αυτά είχαμε χρέος νά σου τά πούμε αγαπημένο μας παιδί γιά νά κάνεις ελεύθερα την επιλογή σου.

Η ΕΝΟΡΙΑ ΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΕ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Νά έχεις υπ όψιν σου ότι είναι πράγμα πολύτιμο καί μεγάλη ευλογία νά είσαι ορθόδοξος Χριστιανός.

Η σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης θεολογίας

Του π. Βασιλείου Γοντικάκη


Καθηγουμένου της Ι. Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους Συνέντευξη στο περιοδικό «ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ»


Ερώτηση: Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης θεολογίας; Και πιο συγκεκριμένα, ποια μπορεί να είναι η σχέση μεταξύ κοσμολογίας, σύγχρονης φυσικής και Ορθόδοξης θεολογίας;
Απάντηση: Η θεοποίηση τού ανθρωπίνου λογικού και των δυνατοτήτων του στον χώρο της επιστήμης είναι μια μορφή ειδωλολατρίας. Η λατρεία των κατασκευασμάτων των χειρών και τού νοός τού ανθρώπου είναι άλλη ειδωλολατρία, στον χώρο της θρησκείας.
Αυτές οι ειδωλολατρίες, της επιστήμης που δεν έχει συνείδηση των ορίων της και της θρησκείας που κλείνεται μέσα στον κτιστό κόσμο, είναι φυσικό να διαμάχωνται άσκοπα και άκαρπα.
Εάν γνωρίζεις τη θρησκεία διαβάζοντας την ιστορία τού δυτικού μεσαίωνα με τις ιερές εξετάσεις και τα ανθρώπινα αλάθητα, τότε η επιστήμη που έχει το σθένος να ξεπερνά τις παλαιότερες πεποιθήσεις και θεωρίες της, είναι φυσικό να θεωρεί τον εαυτό της σε πλεονεκτικότερη θέση.
Όταν άρχισαν οι επιστήμονες να προβληματίζονται, να θέτουν νέα ερωτήματα· να προσπαθούν να δουν τα πράγματα έξω από το κλειστό σύστημα που εθεωρείτο ως ασυζήτητο «δόγμα»· να μιλούν για σχετικότητα, απροσδιοριστία και αβεβαιότητα, δημιούργησαν την πρώτη ρωγμή, απ' όπου άρχισε να μπαίνει φως ελπίδος για τη βεβαιότητα. Μίλησαν για κάποια σχέση και αλληλεπίδραση τού ερευνώντος και τού ερευνώμενου. Για κάποια σχέση που έχουν τα μέχρι τότε θεωρούμενα άσχετα το ένα με το άλλο στοιχεία τού σύμπαντος. Έτσι έμπαιναν στην αναζήτηση ενιαίας γνώσεως. Και πλησίασαν τη φυσική με τη μεταφυσική, την κοσμολογία με τη θεολογία. Ετέθη το ερώτημα: «Ποιο είναι το όργανο γνώσεως για τον άνθρωπο;»

Η Ορθόδοξη θεολογία και εμπειρία από την πλευρά της ούτε σχετίζεται με τη λογική και τη διαγωγή τού δυτικού μεσαίωνα, ούτε εκπλήσσεται ή ξενίζεται με την πρόοδο της επιστήμης. Έχει άλλο πλούτο, τόλμη και προορισμό. Προχωρεί από το κτιστό στο άκτιστο. Η κατάρρευση των ειδωλικών ινδαλμάτων πραγματοποιείται ακατάπαυστα μέσα στην Ορθόδοξη θεολογία και ζωή. Και είναι τόση η ιλιγγιώδης κίνηση, που φαίνεται στάση. Είναι τόσο απερινόητη η πλησμονή της ακτίστου φωτοχυσίας στη Μεταμόρφωση τού Κυρίου, ώστε δεν λέγεται φως, αλλά σκότος και γνόφος (Δευτερονόμιο 4/δ: 11). Είναι τόσο απαιτητική και απόλυτη η έφεση τού Ορθοδόξου ασκητού για ενότητα, ώστε ο μοναχός ορίζεται ως «ο πάντων χωρισθείς και πάση συνηρμοσμένος» (Φιλοκαλία, τ. Α΄, σ. 187.). Αν ενωθείς με κάτι, χωρίζεσαι από τα άλλα με τα οποία δεν ενώθηκες. Αλλά, αν θέλεις να ενωθείς με όλα, οφείλεις κατ' ανάγκη να χωρισθείς από όλα, για να ενωθείς μ' αυτά. Να βρίσκεσαι στην καρδιά τους και όλα να βρίσκονται στην καρδιά σου.
Ο άνθρωπος θέλει να δει, να γνωρίσει, να ψηλαφήσει, για να πιστεύσει. Και ο Κύριος δέχεται την απαίτηση τού Θωμά να Τον δει και να Τον ψηλαφήσει. Έτσι ο Κύριος μπορεί να του υποδείξει τον δρόμο που οδηγεί στο πλήρωμα λέγοντας: «Ότι εώρακάς με πεπίστευκας· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάννης 20/κ: 29). Μακάριοι είναι εκείνοι που έγιναν ολόκληροι μια αίσθηση ένας οφθαλμός, και δεν έρχονται σε μερική επαφή χρονικώς μαζί μου, αλλά πιστεύουν, γιατί ολόκληροι βρίσκονται διηνεκώς με όλο τον Θεάνθρωπο Κύριο. Οπότε, οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες είναι οι όντως ορώντες με όλη τους την ύπαρξη τον άνω πάσης κτίσεως ευρισκόμενο, γιατί έχουν φθάσει σε μια κατά χάριν ασύγχυτη και αχώριστη με αυτόν ένωση. Βλέπουν με όλη τους την ύπαρξη τον όντως Όντα. Και κερδίζουν την ύπαρξή τους με το να την χάνουν: «Ος αν απωλέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν» (Μάρκος 8/η: 35). Η εύρεσις αναδύεται από την εκούσια θυσία, την απώλεια. Και έτσι βρίσκεις τον όντως Όντα, για τον οποίον πιο πολύ αρμόζει το μη είναι από το είναι, δια το υπέρ είναι (Βλ. Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, Μυσταγωγία, P. G. 91, 664B). Δηλαδή, με οποιαδήποτε έννοια της δικής μας υπάρξεως, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ύπαρξη τού Θεού όπως ουσιαστικά είναι. Γι' αυτό, στη θεία Λειτουργία υμνούμε τον Θεό, γιατί είναι «ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος» (Ευχή της Αναφοράς της Θείας Λειτουργίας, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου). Ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες που γνωρίζουμε και για εκείνες που δεν γνωρίζουμε. Και πιο πολύ γνωρίζουμε τα άγνωστα που Αυτός ρυθμίζει, ενώ αγνοούμε τα γνωστά, που τα πλησιάζουμε με τη σχετική και αποσπασματική γνώση που εμείς μπορούμε να έχουμε γι' αυτά. Έτσι το σίγουρο και γνωστό στην εξίσωση της ζωής είναι το άγνωστο. Δια τού αγνώστου, αοράτου Θεού, βαίνουμε προς γνώσιν τού αγνώστου εαυτού μας.
Υπάρχει μια απόγνωση (που οδηγεί στη γνώση) για τη δική μου προκοπή [«χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάννης 15/ιε: 5)]· και μια απόλυτη εμπιστοσύνη σ' Αυτόν που με αγαπά αναιτίως και αδίκως (χωρίς να το αξίζω). Έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου σ' Αυτόν. Και ζητώντας να γίνει το θέλημά Του στη ζωή σου, ησυχάζεις. Γιατί μέσα στην πράξη της εναποθέσεως των πάντων σ' Αυτόν βρίσκεται η απάντηση δοσμένη. Με το «σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα» (Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ευχή προ της Κυριακής Προσευχής). Το μέλλον και η ελπίς έφθασαν ως παρών παράδεισος. Και ζούμε τον Κύριο ως το Α και το Ω. Καταργείται η απόσταση τού χρόνου, ο χωρισμός τού γνωστού και αγνώστου, τού λόγου και της σιωπής, της ευλογίας και της δοκιμασίας, της ζωής και τού θανάτου. Όλα καταγλαϊζονται από άφατη παρουσία φωτός ακτίστου. Τότε νοιώθεις ότι η αιωνιότης χωρά σε μια στιγμή, και ο παράδεισος της ελευθερίας σε έναν άγιο μαργαρίτη (σώμα και αίμα Χριστού). Φτάνεις με την ταπείνωση στο μη ον: ο ταπεινός είναι «ως άνθρωπος μη ελθών εις το είναι» (Αββά Ισαάκ του Σύρου, Έκδ. Σπετσιέρη σ. 311). Και διεστάλης κατά χάριν, γενόμενος χώρα τού αχωρήτου μυστηρίου.

Άρα, το όργανο δια τού οποίου επιτυγχάνουμε την όντως γνώση δεν είναι ένα τμήμα τού εαυτού μας (αίσθησι λογική, νόηση...), αλλά ο όλος άνθρωπος, όταν αξιωθεί να γίνει όλος μία αίσθηση και να βλέπει και να ακούει τον ένα Λόγο, δια τού οποίου τα πάντα εγένετο (Ιωάννης 1/α: 3). Και γνωρίζει ενιαίως τα πάντα δια κοινωνίας ζωής.
Και για να φθάσει ο άνθρωπος σ’ αυτή την κοινωνία ζωής, καλείται, κατά τον άγιο Μάξιμο, να ξεπεράσει την άγνοια και την κακία. Στη συνέχεια, αν είναι επιτρεπτό να πούμε, να ξεπεράσει των εγνωσμένων αγαθών (καλών) τους όρους. Να προχωρήσει πέρα από τη γνώση και την αρετή. Και τότε η ψυχή, από όλα τα αισθητά και νοητά ελευθερωθείσα, παραδίδεται και αναπαύεται εις την άρρητον και μακαρίαν κοίτην τού Θεού Λόγου. Και τότε, ένα γενομένη η ψυχή με τον Θεόν Λόγον (όλη εν όλω τω Λόγω υπάρχουσα, και όλος ο Λόγος εν όλη τη ψυχή), θα γνωρίσει τους λόγους και τις αιτίες των όντων. Ενώ πριν νυμφευθει τον Θεόν Λόγον, ήταν υποχείρια στις διαιρετικές μεθόδους (Βλ. Αγίου Μαξίμου Ομολογητού Μυσταγωγία, P. G. 91, 681Β).

Εφ’ όσον άρχισε η μία κατάρρευση, η διάψευση μιας επιστημονικής θεωρίας (κλασική φυσική), θα ακολουθήσει και άλλη, και άλλη. Και μετά την κατάρρευση όλων των σχετικών θεωριών θα φθάσουμε στα όρια της Αλήθειας, που δεν απειλείται με κατάρρευση γιατί είναι μια εκούσια κατάρρευση θυσία, προσφορά. Είναι αγάπη και μόνο. Η ζωή ανίσταται εκ τού τάφου. Η Αγάπη, ως προσφορά ανενδεής, είναι η δύναμη που υποστασιοποιεί τα μη όντα. Ο Θεός είναι αγάπη. Και το big bang είναι φανέρωση αυτής της αγάπης.
Αν η αλήθεια δεν είναι μία ιδέα ή μία άποψη, αλλά ένα πρόσωπο που είναι μόνο αγάπη· και αν οι επιστήμονες δεν θεωρούν τον εαυτό τους κομπιούτερ σκεπτόμενο, αλλά είναι όντως απαιτητικοί και τολμηροί ερευνώντες άνθρωποι, που τα θυσιάζουν όλα, και τον εαυτό τους, για την Αλήθεια, τότε βρίσκονται σε σωστό δρόμο. Θα βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη και έκπληξη. Τότε θα ιερουργούν σωστά το διακόνημά τους μέσα στο παγκόσμιο συλλείτουργο.
Όταν οι επιστήμονες της συγχρόνου φυσικής βλέπουν ως θρησκεία το παρουσιαζόμενο από τον δυτικό σχολαστικισμό, δεν βλέπουν την αλήθεια της θρησκείας, αλλά την έκπτωσή της. Έτσι δεν βοηθούνται στην πορεία τους για γνώσι αλλά εμποδίζονται, γιατί δεν ταπεινώνονται, «δεν έρχονται εις αίσθησιν της οικείας ασθενείας». Νομίζουν ότι πετυχαίνουν κάτι παραπάνω απ' ό,τι πράγματι συμβαίνει. Έτσι βλάπτεται η εξέλιξη στην επιστήμη, η οποία τελικά καταξιώνεται με το ξεπέρασμα της επιστήμης.

Η μεγάλη βοήθεια και προωθητική δύναμη για τους συγχρόνους φυσικούς θα είναι η συνειδητή γνώση και το πλησίασμά τους με την απαιτητική τόλμη και το ξεπέρασμα των πάντων, που ιερουργείται μέσα στην Πατερική θεολογία και ζωή. Όπου ο αληθής εραστής τού Θεού ζητά να τον δει, όχι όπως ο άνθρωπος μπορεί, αλλά όπως ο Θεός είναι (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης). Άρα, η αληθής έξοδος από τον κλειστό χώρο τού κτιστού και η είσοδος στον χώρο της όντως γνώσεως και ελευθερίας θα πραγματοποιηθεί αν γνωρίσουν την ανυπόφορη -και γι' αυτό, σωτήρια- απαίτηση και επίτευξη τού ανεπίτευκτου ανθρωπίνως, που συντελείται μέσα στην Ορθόδοξη πατερική αγωγή, όπου ο άνθρωπος δεν φθάνει στο να γνωρίσει απλώς ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος τού κόσμου, αλλά ο ίδιος γίνεται, ως άγιος, «κατά χάριν άναρχος και ατελεύτητος». Φτάνει εις την άγνωστον γνώσιν και τη θέωσι εν εαυτώ περιέχων το όλον μυστήριον. Γιατί ο άνθρωπος, με την πνοή τού Θεού που φέρει στα σπλάγχνα του ως «βάσανο» και δυνατότητα, δεν είναι τμήμα ενός μηχανικού σύμπαντος. Αλλά το σύμπαν, αν μπορούμε να πούμε, είναι τμήμα τού καθενός ανθρώπου.
Και η τόλμη της αναζητήσεως των επιστημόνων, είναι φανέρωση τού θεοπλάστου είναι τού ανθρώπου, που ζητά τα ανεπίτευκτα, που είναι τα ρεαλιστικά για τον άνθρωπο.
Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

'Είναι 5.00 το πρωί. Ξύπνα.'

Ένας άντρας και η γυναίκα του τσακώθηκαν και δεν μιλάνε ο ένας στον


άλλον.. Ξαφνικά, ο άντρας συνειδητοποιεί πως την επόμενη μέρα θα

χρειαζόταν να τον ξυπνήσει η γυναίκα του στις 5.00 το πρωί για μία

πτήση για σοβαρό επαγγελματικό ραντεβού. Επειδή δεν θέλει να είναι ο

πρώτος που θα σπάσει την σιωπή (και ΧΑΣΕΙ), γράφει σε ένα χαρτί, 'Σε

παρακαλώ ξύπνησέ με στις 5.00 το πρωί.' Το αφήνει κάπου που ξέρει

πως θα το δει.

Το επόμενο πρωί, ξυπνά, και ανακαλύπτει πως η ώρα είναι 9.00 το

πρωί, και έχει χάσει την πτήση του. Εξαγριωμένος, ετοιμάζεται να

πάει να δει γιατί δεν τον ξύπνησε η γυναίκα του, όταν ανακαλύπτει

ένα κομμάτι χαρτί δίπλα στο κομοδίνο, που έγραφε: 'Είναι 5.00 το

πρωί. Ξύπνα.'



Μου δανείσεις $25;

Ένα άνδρας γυρίζει σπίτι από την εργασία αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος , για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.


ΓΙΟΣ: Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;

ΠΑΤ.: Ναι βεβαίως , τι είναι;

ΓΙΟΣ: Μπαμπάς, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;

ΠΑΤ.: Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;

ΓΙΟΣ: Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;

ΠΑΤ.: Εάν πρέπει να ξέρεις παίρνω $50 την ώρα.

ΓΙΟΣ: Ωχ, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.

....................................................................................

ΓΙΟΣ: Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις $25;

Ο πατέρας εξαγριωμένος:

«Εάν ο μόνος λόγος που εσύ ρώτησες είναι, ώστε να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ' ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.»

Tο μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.

Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. "Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;"

Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται:

"Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα $25.00 και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά."

Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.

«Κοιμάσαι γιε μου;» Ρώτησε.

«Δεν κοιμάμαι » απάντησε το αγόρι.

«Σκεφτόμουν ,ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα» είπε ο μπαμπάς. «Ήταν μια μεγάλη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα $25 που μου ζήτησες.»

Το παιδί έτρεξε κατ' ευθείαν επάνω του χαμογελώντας . «Σε ευχαριστώ μπαμπά!» φώναξε. Κατόπιν, πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.

Ο πατέρας μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει.

Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του.

«Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;», ο πατέρας του γκρινιάζει .

«Επειδή δεν είχα αρκετά αλλά τώρα έχω!», το μικρό παιδί απάντησε.

«Μπαμπά, έχω $50 τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου;

Σε παρακαλώ, έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.»

Ο πατέρας συγκλονίστηκε. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και ικέτευσε για τη συγχώρεσή του.

Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους σας που εργάζεστε τόσο σκληρά στη ζωή. Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να περνάει από τα χέρια μας χωρίς να περνάμε χρόνο με εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς, εκείνους που είναι κοντά στις καρδιές μας. Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία $50 του χρόνου σας με κάποιους που αγαπάτε.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ;

Μέσω του θεοπρεπούς θείου θελήματος εφαρμόζεται και επικρατεί η πανσωστική θεία πρόνοια, αν και η δική μας πτώση διέστρεψε τους λίαν καλούς όρους και τρόπους της ισορροπίας. «ίς σοφός και φυλάξει ταύτα και συνήσει τα ελέη του Κυρίου;» (Ψαλμ. 106,43).




O Θεός, επειδή προγνώριζε τα πάντα, μπορού­σε να εμποδίσει την περιπέτεια, που συνέβη στον άν­θρωπο, αλλά αυτό θα ήταν κατάργηση της προ­σω­πικής ελευθερίας του. επειδή ακριβώς τη σεβόταν, άφησε την εκλογή και την προτίμηση στον ί­δι­ο. είναι, λοιπόν, υπεύθυνος ο άνθρωπος για την πο­λυ­κύμαντη και κοπιαστική ζωή, είτε εξαιτίας του σκο­­τισμού της διάνοιάς του, είτε εξαιτίας της εμπαθούς του διαστροφής και του παραμερισμού της λο­γι­­κής του διακρίσεως.



Σ αυτήν την πολυστένακτη κατάντια, που έ­φθα­σε ο άνθρωπος, αφού φυσικά χωρίστηκε από το Θεό, δεν απουσιάζει και η παγκάκιστη επιβουλή και επίδραση του σατανά, ο οποίος έχει εξουσία στην κοιλάδα του κλαυθμώνος αυτής της παροικίας μας, δικαίωμα που του παραχωρήσαμε εμείς όταν αποδράσαμε από τον Παράδεισο και τον ακολουθήσαμε. Σαν «θεός του αιώνος τούτου» (΅΄ Κορ. 4,4), σύμ­φωνα με τον Παύλο, ο βύθιος δράκοντας ουδέποτε παύει να επιβουλεύεται και να αποπλανά τον άνθρωπο με ακατονόμαστες προφάσεις. ειδικά στους καιρούς μας, που το κακό παράδειγμα έγινε νό­μος και μεταδίδεται ακαριαία με τα μέσα που υ­πάρχουν, χρειάζεται περισσότερη προσοχή και προ­σευ­χή.



Αρα θεία πρόνοια είναι η πανσωστική και συνε­κτι­κή διοίκηση και κηδεμονία του Θεού προς τα κτί­σματά του, αισθητά και νοητά, παρόντα και μέλ­λοντα, στο παρόν και την αιωνιότητα.



Μέσα στη θεία πρόνοια εντάσσεται και η εφαρ­μο­­γή της θείας δικαιοσύνης, που επεμβαίνει, όταν το πα­ράλογο κυριαρχεί στην ανθρώπινη ζωή. ετσι η θεί­α δικαιοσύνη, σαν απόλυτη, το ανακόπτει για το γε­νικότερο συμφέρον του ανθρώπινου προορισμού. Κά­θε τι που υπάρχει, είναι από την αρχή της δη­μι­ουρ­γίας του προορισμένο για κάποιο σκοπό. Αυ­τό το θείο σχέδιο δεν μπορεί να μεταβληθεί, για­τί ο Θεός «τά πάντα εν σοφία εποίησεν».



Αν όμως η ανθρώπινη αφέλεια και η δαιμονική κακουργία προκαλέσουν την παραβίαση του αρχικού σκοπού, τότε η φιλάνθρωπη του Θεού οικονομία, εξαιτίας της μεταμέλειας του ανθρώπου, μεταβάλλεται ανάλογα με το βαθμό της μετάνοιας και της διορθώσεως του σφάλματος και τη θέση της θείας ευδοκίας παίρνει η θεία οικονομία.



O Θεός, «θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (΅΄ ίτ. 2,4), προορίζει τα πάντα σύμφωνα με το κατ ευδοκία θέλημά του, που δεν είναι άλλο παρά ο δρόμος της απόλυτης και αλάνθαστης επιτυχίας και μπορεί να μας χαρίσει «υπερεκπερισσού ών αιτούμεθα ή νοούμεν» ( εφ. 3,20). Oταν ο άνθρωπος πλανηθεί ή αμελήσει το καθήκον του, αντί ο Θεός να αλλάξει την απόφασή του, για το έλεος που του χάρισε, και να τον απορρίψει ως φταίχτη, επεμβαίνει με παιδευτικό τρόπο, για να τον οδηγήσει στη διόρθωση‡ αυτό αποτελεί κατά τους Πατέρες μας τις λεγόμενες «παιδευτικές ή συμβατικές επιφορές». Χωρίς να αλλάζει ο Θεός την πατρική του ιδιότητα, ανέχεται τον παραβάτη, αλλά τον πιέζει σε διόρθωση. ότε εφαρμόζεται το «όν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται.» (Παρ. 3,12). H φιλάνθρωπη του Θεού οικονομία ιατρεύει την αρ­ρώστια της προδοσίας με αρμόδιους πειρασμούς, α­ντί να απορρίψει τον παραβάτη. ά πιο πολλά α­πό τα αβυσσαλέα κρίματα του Θεού, μέσω των ο­ποί­­ων διοικείται η παρούσα ζωή ανήκουν, σ αυτό το είδος των συμβάσεων. «Μακάριος άνθρωπος όν αν παι­δεύσης, Κύριε, και εκ του νόμου σου διδάξης αυ­τόν» (Ψαλμ. 93,12). Καί πάλι: «πρό του με τα­πει­νωθήναι εγώ επλημμέλησα» (Ψαλμ. 118,67) και «παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος και τώ θανά­τω ου παρέδωκέ με» (Ψαλμ. 117,18).

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Kαλλιέργεια της νοεράς προσευχής

Ο γέροντας Ιωσήφ αν και ήταν άμοιρος στην κατά κόσμον παιδεία διότι μόλις είχε βγάλει την Δευτέρα Δημοτικού, αγαπούσε όμως υπερβολικά την μελέτη και την ανάγνωση ιδίως της Αγίας Γραφής και των Πατερικών κειμένων, συνιστούσε να έχουμε πάντοτε μαζί μας ένα μικρό Ευαγγέλιο και όταν βρίσκουμε ευκαιρία να διαβάζουμε μια μικρή περικοπή. Το Ευαγγέλιο με τη μελέτη του, έλεγε, σου χαρίζει φως και σου δίνει δύναμη για να τηρείς τις εντολές. Αλλά και το πιο σπουδαίο. Σου αναπληρώνει την αγάπη και πυρπολεί την καρδιά σου στο να θέλεις να μιμηθείς τον Χριστό. Επίσης είχε απόλυτη την πίστη, ότι με την καλλιέργεια της νοεράς προσευχής ο αγωνιζόμενος μοναχός λαμβάνει και το χάρισμα της διακρίσεως λογισμών και πνευμάτων. Για την διάκριση ομιλούσε πάντοτε με θαυμασμό και την χαρακτήριζε ως το πλέον άριστον μέσον βοηθείας στη συνεχή μάχη των αοράτων πολέμων, για κάθε μοναχό και ασκητή, και ιδιαιτέρως η διάκρισις να είναι το θεόθεν χάρισμα, στους πνευματικούς εξομολόγους, και μέσα στο Άγιον Όρος αλλά και μέσα στον κόσμο. Η διάκρισις έλεγε είναι απαραίτητη ακόμα και στις αρετές για τον τρόπον και τον χρόνον που πρέπει να καλλιεργούνται. Είναι το αλάτι όλων των αρετών. Όπως γνωρίζει κανείς το επάγγελμά του και την τέχνη του, ανάλογη λοιπόν και ήταν η δική του βιωματική εμπειρία στην νοερά προσευχή. Επαναλαμβάνω επί οκτώ ώρες κάθε βράδυ ευχή. Και δεν επέτρεπε το μυαλό του, το νου του, να βγει από την καρδιά του, και δεν επέτρεπε να δεχθεί ούτε έναν λογισμό. Ξύλο αλύπητο, μέχρι που πέτυχε αυτό που ήθελε, τη θέωση. Η ένωσις του νου με την καρδιά είναι όχι μόνον προσφιλής αλλά επιθυμητή κατάστασις σ’ αυτούς που ασκούνται στην νοερά ησυχία και προσευχή. Όταν ο νους ενωθεί με την καρδιά, αμέσως διώκεται κάθε πνευματικό σκοτάδι που κυριεύει και βασανίζει την ψυχή μας και το νου μας. Όλος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά αλλοιώνεται από την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος. Ο νους καθαρίζεται και γίνεται όλο φως. Οι αισθήσεις αποκτούν απόλυτη ειρήνη και η ψυχή πλημμυρίζει από ανεκλάλητη χαρά. Η κεχαριτωμένη του συμβουλή προς όλους, μοναχούς και λαϊκούς, ήταν η εξής: «Όποιος θέλει ας δοκιμάσει, να δοκιμάσει να λέγει την ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" έστω και προφορικά. Και όταν χρονίσει η ενέργεια της ευχής, τότε μέσα σου θα ζήσεις τον Παράδεισο. Θα ελευθερωθείς από τα πάθη, θα γίνεις άλλος άνθρωπος, έστω και αν ακόμα είσαι χριστιανός και αγωνίζεσαι μέσα στον κόσμο». Ανάλογα λοιπόν με τον κόπο και την καθαρότητα του χριστιανού που θα έχει, και την ταπείνωση που θα καλλιεργεί, θα γευθεί πολύτιμους καρπούς από την κατά δύναμιν νοεράν καρδιακήν προσευχήν. Η δοκιμή όμως θα γίνει με τις οδηγίες ενός οδηγού, απλανούς και καθαρού.




Αν πάλι αυτός ο εργάτης της καρδιακής προσευχής ζει στην έρημο ως αναχωρητής, ω, τότε, δεν περιγράφονται τα ουράνια χαρίσματα της ευχής. Συνιστούσε την νοερά καρδιακή προσευχή στην αρχή προφορικά, ύστερα εσωτερικά με τον ενδιάθετο λόγο, με το νου να προσέχει την ευχή χωρίς να μετεωρείται. Χωρίς να φαντάζεται τίποτα. Χωρίς να ενοχλείται από καμιά σκέψη. Μέχρις ότου ο νους, από την πολλή αγάπη, σαν άλλο χταπόδι, αρπάξει με τα πλοκάμια του, την ευχή, την εγκλωβίσει μέσα στο είναι του, και στην συνέχεια πυρπολούμενος από θεϊκό έρωτα κατεβάσει την ευχή στην καρδιά. Και τότε η καρδιά εν Αγίω Πνεύματι, λέγει αυτή την ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" από μόνη της. Η καρδιά ομιλεί και τότε μας παρηγορεί, μας μεταμορφώνει, μας εξαγιάζει, μας χαρίζει πλούσια τα θεϊκά δώρα της, και τους θεϊκούς καρπούς της, και με στεναγμούς αλαλήτους κράζει «Αββά ο Πατήρ, είσαι ο Πατέρας μου, ο Θεός μου, ο Σωτήρας μου». Αυτό το τελειότατο στάδιο της θεώσεως που έχει και την θεοπτία του ακτίστου φωτός, κατ’ αρχάς μέσα στον άνθρωπο και ύστερα προς τα έξω, είναι μια παρηγοριά για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς που ζούμε μέσα στον κόσμο και παλεύουμε τόσο πολύ με τα πάθη μας.
 
Πρώτον διότι είναι κατορθωτή αυτή η καρδιακή προσευχή, και
δεύτερον διότι με τις οσιακές ευχές τους οι άγιοι αυτοί στηρίζουν και μας αλλά και ολόκληρη την οικουμένην και τέλος δοξάζουν και τον Πανάγιον Θεόν. Στήριζε πολύ την ελπίδα του εις την Παναγία, και όταν για λίγο του ήρχετο μια μικρή έτσι όπως πήγαινε να τον πλησιάσει ας το πούμε έτσι, απελπισία ή απόγνωση, εκείνη εμφανιζόταν και του τόνιζε «Δεν σου είπα να έχεις την ελπίδα σου σε μένα; Γιατί αποθαρρύνεσαι; Γιατί χάνεις το θάρρος σου;»

πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης

http://www.youtube.com/watch?v=EbANw-cf3kU&feature=player_embedded