Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το κύριο «πρόσωπο» της εμπορικής δραστηριότητας αυτών των ημερών είναι ο «Αϊ-Βασίλης», ο γνωστός σε όλους μας στρουμπουλός καλοσυνάτος γέρος, με τα κόκκινα ρούχα, ο οποίος φορτωμένος με σάκο έρχεται κάπου από τον αρκτικό Βορρά και μοιράζει (υποτίθεται) δώρα στα παιδιά. Σε τηλεοπτικές διαφημίσεις μάλιστα οι αδίστακτοι έμποροι έφτασαν σε σημείο να τον παρουσιάζουν ακόμα και σε προκλητικές σκηνές, πράγμα απαράδεκτο για άγιο της Εκκλησίας μας.
Έχει τονισθεί πολλές φορές από εκκλησιαστικούς παράγοντες πως ο απίθανος αυτός τύπος, πλάσμα της φαντασίας των δυτικοευρωπαίων, δεν έχει και ούτε μπορεί να έχει σχέση με κάποιον από τους σεβάσμιους και σοβαρούς αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, παρόλο που αυτός φέρει ονόματα επιφανών αγίων μας, όπως του αγίου Νικολάου στους ξένους (Santa Claus) και του αγίου Βασιλείου σε μας. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως η προέλευση αυτού του περίεργου πλάσματος των Χριστουγέννων έχει τις ρίζες του στην προχριστιανική παγανιστική αρχαιότητα. Στους αρχαίους Έλληνες ο πληθωρικός Ποσειδών και στους Λατίνους ο αντίστοιχος Νέπτων «έφερναν» δώρα στους ανθρώπους. Στους βορείους λαούς μοίραζε δώρα ο γέρο - Χειμώνας. Στη μεσαιωνική Ιταλία έφερνε τα δώρα η γριά - Μπεφάνα. Με άλλα λόγια η «μασκότ» των Χριστουγέννων, ο «Αϊ-Βασίλης», είναι ένα ξωτικό, μια παγανιστική φανταστική φιγούρα, η οποία έγινε αναπόσπαστο μέρος της καταναλωτικής μανίας αυτών των ημερών.
Τα ονόματα που έλαβε, είτε του αγίου Νικολάου, είτε του αγίου Βασιλείου δεν είναι τυχαία. Οι δύο αυτοί σημαντικοί άγιοι της αρχαίας Εκκλησίας μας υπήρξαν μεγάλοι ανθρωπιστές και κοινωνικοί εργάτες της κοινωνίας. Η άσκηση της φιλανθρωπίας από τον άγιο Νικόλαο, επίσκοπο Μύρων της Λυκίας (+340) υπήρξε παροιμιώδης.
Καλλιεργείται μέσα στην λαϊκή ψυχή και ιδιαίτερα στα παιδιά η ιδέα ότι κάποιος άγιος μοιράζει καλοσύνη και αγαθά στους ανθρώπους. Η σκληρή πραγματικότητα μας κάνει να έχουμε την ανάγκη της εξωπραγματικής και μεταφυσικής βοήθειας. Ο «Αϊ-Βασίλης» είναι ο «από μηχανής θεός» που νικά τις αντικειμενικές δυσκολίες, όπως είναι η ανθρώπινη ανέχεια, και φέρνει (υποτίθεται) την ευτυχία. Το άσχημο της υπόθεσης είναι πως ο ευτραφής «Αϊ-Βασίλης», όπως εικονίζεται, δεν έχει σχέση με τον ασκητικότατο άγιο Βασίλειο, ο οποίος πέθανε νέος, 49 ετών σκελετωμένος και αποκαμωμένος από την αέναη κοινωνική εργασία και προσφορά. Το χειρότερο δε είναι πως η εμπορευματοποίηση των εορτών των Χριστουγέννων μετέβαλλαν αυτόν τον μυθικό έστω «Αϊ - Βασίλη» σε μέσο διαφήμισης των πάσης φύσεως προϊόντων, όπως οινοπνευματωδών ποτών, ακόμα και … γυναικείων εσωρούχων!
Ζούμε δυστυχώς σε εποχή έντονου καταναλωτισμού. Ύψιστη αξία είναι πλέον το κέρδος, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται τα πάντα. Πίστη στο Θεό, ηθική, σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι παράμετροι υποδεέστεροι της οικονομικής ανάπτυξης, που είναι το υπέρτατο ζητούμενο του σύγχρονου ανθρώπου. Ο σημερινός άνθρωπος επιδιώκει να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερες οικονομικές ανάγκες του, νομίζοντας εσφαλμένα ότι έτσι μπορεί να ικανοποιήσει το υπαρξιακό κενό που έχει στην ψυχή του. Ο Ιησούς Χριστός ο κύριος του κόσμου και της ιστορίας, του οποίου τη θεία Γέννηση εορτάζουμε αυτές τις ημέρες, είναι για εκείνον σχεδόν άγνωστος. Η λυτρωτική Του δωρεά δεν τον αγγίζει καθόλου. Γι' αυτό αρέσκεται σε λυτρωτικά υποκατάστατα όπως είναι ο μυθικός «Αϊ-Βασίλης» των Χριστουγέννων. Αυτός ο «άγιος» του ταιριάζει, διότι είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωσή του: καταναλωτικός, ανέμελος, απροβλημάτιστος, χαζοχαρούμενος… Είναι ο νέος τύπος - πρότυπο ανθρώπου της «Νέας Εποχής», ο οποίος λανσάρει τον απροβλημάτιστο (ζωώδη) βίο, υποταγμένο στις «επιταγές» των σύγχρονων καιρών και ο οποίος αναγάγει την κατανάλωση ως ύψιστη αξία.
Το ευτραφές ξωτικό - καρικατούρα των εορτών, που ακούει στο όνομα «Αϊ – Βασίλης», δείχνει το δρόμο για έναν τέτοιο τρόπο ζωής, επιφανειακά όμορφο και φανταχτερό, κατά βάθος όμως φρικιαστικό και απάνθρωπο, προμηνύοντας το μέλλον του κόσμου ζοφερό και αβέβαιο!

Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού





ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ



Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Ήρθαν τα Χριστούγεννα...

Φώτα, στολίδια, γιρλάντες, παιχνίδια


δείχνουν πως ήρθαν Χριστούγεννα

δώρα ποικίλα ευχές και ταξίδια

όλα να μοιάζουν χαρούμενα.

Μα έμεινε ίδια η καρδιά μας και πάλι

στη στείρα ζωή βολεμένοι καλά

στης ηδονής την αχόρταγη αγκάλη

και στης ευμάρειας τα αγαθά.

Μα εκεί στη σπηλιά ο Θεός σάρκα παίρνει ,

να αλλάξει εμένα και σένα ζητά

λόγια συνήθειας και πράξεις δε θέλει,

ζωή μετανοίας βαθειάς προσδοκά.

Φόνοι, ληστείες, κακό, φασαρίες

γύρω απ’ τις φάτνες που στήσαμε

βία, αδικία, απάτη, μωρία

νάτος ο κόσμος που χτίσαμε.

Είκοσι αιώνες και μένουμε ίδιοι

γιατί αγαπάμε τα πάθη πολύ

του εγωισμού την ακράτητη δύνη

και την φυγόπονη κούφια ζωή.

Μα εκεί στη Βηθλεέμ ο Χριστός μας λυτρώνει

αν πει η καρδιά μου, η καρδιά σου το ναι

παίρνει τη φύση μας την χαριτώνει

ζήσε το θαύμα και συ αδελφέ.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Οι Τουρκοι εχουν τα κολυβα στο ζωναρι τους π.Παισιος.

Διέκοψαν λειτουργία σ΄ εκκλησία στη κατεχόμενη Κύπρο ,οι Τούρκοι.


Ούτε την σημερινή ημέρα δεν σεβάστηκαν οι Αττίλες. Ανίερη πρόκληση της ψευδοαστυνομίας στα κατεχόμενα ημερα των Χριστουγέννων, παραβιαζει για άλλη μια φορά τα δικαιώματα των εγκλωβισμένων του Ριζοκαρπάσου.



Οι ψευδοαστυνομικοί δεν διστάσαν να εισβάλουν στον Ιερό Ναό του λίγο μετά την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, να βγάλουν έξω τους πιστούς μαζί με τους Ιερείς, απαγορεύοντας τους την συνέχιση της Ακολουθίας, με το «αιτιολογικό» ότι δεν είχαν καταθέσει αίτηση.





Ο Αρχιεπίσκος Χρυσόστομος τονίζει ότι στα 36 χρόνια παράνομης κατοχή, ουδέποτε χρειάστηκε «άδεια» για την Λειτουργία στο Ριζοκάρπασο. Έντονα ενοχλημένος από το απαράδεκτο αυτό γεγονός, τονίζει ότι θα καταγγείλει τα κατεχόμενα σε ΕΕ και Η.Ε.



Εκνευρισμένος ο Αρχιεπίσκοπος



Ως ανίερη χαρακτήρισε την απαράδετη πράξη των κατοχικών αρχών να διακόψουν την θεία Λειτουργία στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.



«Καταδικάζουμε την ανίερη πράξη των κατοχικών αρχών που δεν άφησαν σήμερα τους ιερείς της Καρπασίας να λειτουργήσουν τόσο στο Ριζοκάρπασο όσο και στην Γιαλούσα και οι χριστιανοί της Καρπασίας σήμερα δεν έχουν κάνει Χριστούγεννα».

Έκδηλα ενοχλημένος τονίζει ότι θα προβεί σε διαβήματα στα Η.Ε και την ΕΕ.

«Η πράξις τους αυτή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και είμεθα έτοιμοι να καταγγείλουμε την κατοχική δύναμη στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στον Πάπα και θα καλέσουμε τον λαό μας πλέον σε εγρήγορση γιατί τουλάχιστον τον ιερέα του Ριζοκαρπάσου, για 36 ολόκληρα χρόνια δεν τον εμπόδισαν ποτέ να κάνει την Θεία Λειτουργία.

Είναι η πρώτη φορά που τον έβγαλαν από την Ακολουθεία της Θείας Λειτουργίας, τον ξέντυσαν και του απαγόρευσαν να λειτουργήσει. Τέτοιες απαράδεχτες συμπεριφορές δεν πρέπει πλέον ο λαός μας να ανεχθεί.

Σίγουρα έχουμε κατοχή αλλά έχουμε την αξιοπρέπεια μας, έχουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και αυτό δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής κανενός και δεν πρέπει επαναλαμβάνω, να το αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο».

Ερωτηθείς αν και στο παρελθόν λαμβανόταν η «άδεια» των κατοχικών αρχών, ο Αρχιεπίσκοπο τόνισε ότι «ο Πάτερ Ζαχαρίας τυπικά υπέβαλλε κάθε μήνα ότι θα λειτουργούσε κάποιες μέρες.

Σίγουρα υπέβαλε ότι θα λειτουργήσει και τα Χριστούγεννα. Είναι η πρώτη φορά που απαγόρευσαν στον πάτερ Ζαααρία και τον έβγαλαν βιαίως από την εκκλησία»



SigmaLive http://nationalpride.wordpress.com

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Μ Η Ν Υ Μ Α Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Ω Ν ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΛΙΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ κ.κ. Α Θ Η Ν Α Γ Ο Ρ Ο Υ

Χριστούγεννα σήμερα! Ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν καλεῖ τήν ἀνθρωπότητα γιά μία προσωπική γνωριμία μέ τόν «Ξένο Τόκο». Τόν Τόκο, πού ἒγινε «Ξένος» ὂχι ἀπό τήν ἀγάπη, ἀλλά χάριν τῆς Ἀγάπης.






«Ξένον Τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν νοῦν εἰς οὐρανόν μεταθέντες»

Ἀδελφοί μου!
Ἡ ὃραση καί ἡ γνώση τοῦ ἐσπαργανωμένου Θείου Βρέφους, ἀποτελεῖ πρόκληση γιά κάθε καλοπροαίρετη χριστιανική ψυχή νά «ξενωθεῖ τοῦ κόσμου»! Νά προσπεράσει τά ἐφήμερα φῶτα τῆς πολυτέλειας καί τά στιγμιαῖα ἠχηρά βεγγαλικά! Νά προσπελάση τά ἐσωτερικά ἐγωτικά ἐμπόδια! Νά ἐναποθέσει στά πόδια τοῦ Κυρίου τά ρακένδυτα ἐνδύματα τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς! Νά μεταθέση «τόν νοῦν εἰς Οὐρανόν». Γι’ αὐτό ἂλλωστε «ὁ ὑψηλός Θεός ἐφάνη ταπεινός ἂνθρωπος βουλόμενος ἐλκῦσαι πρός τό – δικό Του ὑπέρ Λόγον – ὓψος» τόν ἂνθρωπο.
Πρόκειται γιά μιά συναπάντηση μέ τόν Ξένο, τόν μεγάλο Ξένο, πού «γίνεται ἂνθρωπος, ἳνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται» κατά τόν Μεγάλο Ἀθανάσιο.
Κάθε εὐαίσθητη ψυχή συγκλονίζεται ἀπό τήν μεγαλειώδη κατάβαση τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηριώδη ἀνάβαση τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Ἀλλ’ ὃμως, αἰσθάνεται συντριβή καί ὀδύνη, καθώς ἒρχεται ἀντιμέτωπη μέ τή μοντέρνα κοινωνική πραγματικότητα, ὅπου ἡ πνευματική ἒνδεια, ἡ ψυχική καί κοινωνική ἀποξένωση μεταχειρίζονται ἀπαξιωτικά τήν ἀνθρώπινη ὓπαρξη, ἐναποθέτοντας στούς ὢμους της «φορτία βαρέα καί δυσβάστακτα» γιά νά τήν παραπλανήσουν σέ ἀδιεξόδους ἂσχετες μέ τήν Ἀληθινή Ζωή.
Ἡ σύγχρονη καθημερινότητα, καλεῖ ὃλους μέ ἀπλότητα νά ἀκούσουμε τό λυτρωτικό, εὒηχο κάλεσμα «Δεῦτε ἲδωμεν πιστοί, πού ἐγεννήθη ὁ Σωτήρ!...». Μᾶς προσκαλεῖ νά ἐξέλθουμε ἀπέριττα «εἰς τάς πλατείας καί τάς ρύμας τῆς πόλεως» καί «εἰς τάς ὁδούς καί τούς φραγμούς». Νά συμπορευθοῦμε μέ ποιμένες καί Μάγους ἐξ Ἀνατολῶν «ἓνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ», καί νά προσεγγίσουμε τό λιτό καί ταπεινό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.
Ἂς ἀντικρύσουμε φέτος, στό πρόσωπο τοῦ κάθε ξένου καί τοῦ κάθε μετανάστη τόν Μεγάλο «Ξένο». Στά παρακλητικά πρόσωπα τῶν παιδιῶν, πού ἒχουν χάσει τό χαμόγελο τῆς ἀθωότητος· τῶν πενήτων, πού ἡ ἀξιοπρέπεια δέν τούς ἀφήνει νά ἁπλώσουν τά χέρια· τῶν κουρασμένων τῆς ζωῆς, τῶν ὁποίων τά μάτια στέγνωσαν ἀπό τά δάκρυα, ἂς δοῦμε τό φωτεινό καί ἐλπιδοφόρο χαμόγελο τοῦ Μεσσία, πού γεννήθηκε.
Ἂς συνειδητοποιήσουμε, ὃτι τό Θεῖο Βρέφος, ἦλθε ὡς «Ξένος Τόκος» γιά νά ξενίσει φιλάδελφα κάθε ἀνθρώπινη ψυχή.
«Καταδέχθηκε νά γίνει ἂνθρωπος διερχόμενος μέσα ἀπό κάθε ταπείνωση καί εὐτέλεια, δέν τοποθετήθηκε σέ ὁλόχρυση κλίνη, ἀλλά σέ φάτνη ἀλόγων ζώων», «κατέβηκε στή γῆ γιά νά μᾶς ἀνεβάσει πιό ψηλά κι ἀπό τούς οὐρανούς», διακηρύττει παρηγορητικά ὁ ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἀγαπητοί μου,
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀπευθύνω θερμή παράκληση πρός ὃλους νά πλησιάσουμε τό μυστήριο, νά ἀποθέσουμε στά πόδια τοῦ Κυρίου κάθε ἐμπόδιο δικό μας καί νά ἀνοίξουμε τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας στόν «Θεῖο Ξένο», πού ἳσταται σήμερα ἐνώπιον ὃλων μας.

Εὔχομαι ὁλοψύχως
Καλά, Εὐλογημένα καί Χαρούμενα Χριστούγεννα
σέ σᾶς καί τίς οἰκογένειές σας,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὀ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

Υπάρχει Θεός;

http://www.youtube.com/watch?v=cuYGbE89T8I&feature=related

Funny Moments with Met Kallistos Ware

http://www.youtube.com/watch?v=NR0KZT5rjZc&feature=related



Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος (Timothy Ware), ἐγεννήθη εἰς Bath τῆς Ἀγγλίας τό ἔτος 1934. Ἐφοίτησε μέ ὑποτροφία στό Westminster School τοῦ Λονδίνου και τό Magdalen College τῆς Ὀξφόρδης, ὅπου σπούδασε Κλασσική Φιλολογία μελετώντας παράλληλα και Θεολογία. Τό 1958, σέ ἡλικία 24 ἐτῶν, ἀσπάσθηκε τήν Ὀρθόδοξο Χριστιανική πίστη (ἔχοντας ἀνατραφεῖ ὡς Ἀγγλικανός), ταξιδεύοντας ταυτόχρονα ἀνά τήν Ἑλλάδα, καί διαμένοντας ἐπί μακρόν στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πάτμου. Ἐπισκέφθηκε, ἐπίσης, ἄλλα σημαντικά κέντρα τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπως τά Ἱεροσόλυμα καί τό Ἅγιον Ὄρος. Τό 1965 χειροτονήθηκε Διάκονος ἐνῶ τό 1966 Πρεσβύτερος καί ἐκάρη Μοναχός λαμβάνοντας τό ὄνομα Κάλλιστος. Τό ἴδιο ἔτος, ἐξελέγη διδάκτορας στήν Ὀξφόρδη, διδάσκοντας Ἀνατολικές Ὀρθόδοξες Σπουδές, θέση τήν ὁποία διατήρησε γιά 35 ἔτη μέχρι καί τήν συνταξιοδότησή του. Το 1982, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Διοκλείας, βοηθός Ἒπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καί Μ. Βρετανίας. Παρά τήν εἰς Ἐπίσκοπον προαγωγή του ὁ Μητροπολίτης Κάλλιστος παρέμεινε στήν Ὀξφόρδη συνεχίζοντας τήν ὑπηρεσία του ὡς Προϊσταμένου τῆς ἐν Ὀξφόρδῃ Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος και διδάσκοντας στό Πανεπιστήμιο. Μετά τήν συνταξιοδότησή του τό 2001, ὁ Μητροπολίτης Κάλλιστος συνεχίζει νά συγγράφει καί νά δίδει ὁμιλίες σχετικά μέ τήν Ὀρθοδοξία, ταξιδεύοντας ἀνά τόν κόσμο. Μέχρι πρόσφατα, ἦταν Πρόεδρος τοῦ διευθυντικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σπουδῶν στό Cambridge. Εἶναι ὁ Πρόεδρος τοῦ ὁμίλου “Φίλοι τῆς Ὀρθοδοξίας στή νῆσο Iona”, καθῶς καί τοῦ συμβουλίου Θεολογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Ἀγγλικανῶν. Στίς 31 Μαρτίου 2007, ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τόν προήγαγε σε Τιτουλάριο Μητροπολίτη Διοκλείας. Ὁ Μητροπολίτης Κάλλιστος εἶναι ἴσως περισσότερο γνωστός ὡς συγγραφέας τοῦ βιβλίου “Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία”, πού ἐκδόθηκε τό 1963 ὅταν ἦταν ἀκόμη λαϊκός καί τό ὁποῖο ἔκτοτε βελτίωσε πολλές φορές. Πιό πρόσφατα, ἐξέδωσε ἕναν συνοδευτικό τόμο, “Ὁ Ὀρθόδοξος Δρόμος”. Ἀλλά οἱ πλέον οὐσιώδεις ἐκδόσεις τοῦ Πανιερωτάτου προέρχονται ἀπό το μεταφραστικό του ἔργο. Μαζί με τούς G. E. Palmer καί Philip Sherrard μετέφρασε τήν Φιλοκαλία (τέσσερις τόμοι ἐκ τῶν συνολικά πέντε ἔχουν ἤδη ἐκδοθεῖ)˙ καί μαζί μέ τήν Ἀδελφή Μαρία μετέφρασε το Τριώδιον καί τό Μηναῖον. Ἔχει ἐπίσης συγγράψει ἐν συνεργασίᾳ μέ ἄλλους συγγραφεῖς, ἐπιμεληθεῖ, και μεταφράσει ἄλλα ἔργα.

Greek Orthodox Elders † Γέροντες της Ορθοδοξίας της εποχής μας

http://www.youtube.com/watch?v=4S1tp9yE9Bk&feature=rec-LGOUT-exp_stronger_r2-2r-19-HM

Η συστηματική προσπάθεια αναθεώρησης της εθνικής μας ιστορίας

Γράφει ο Ιωάννης Παρίσης υποστράτηγος ε.α

Στις δραστηριότητες του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και αφορά στην τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, η οποία εξαγνίζει τη Οθωμανική περίοδο και προωθεί τη σκοπιανή προπαγάνδα, αναφέρεται επιστολή των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου, προς την Υπουργό Παιδείας.

Το Κέντρο αυτό έχει συστήσει ένα «Πρόγραμμα Κοινής Ιστορίας», στόχος του οποίου είναι «η αναθεώρηση της εθνοκεντρικής διδασκαλίας της ιστορίας στο σχολείο με την αποφυγή της παραγωγής των στερεοτύπων που ενθαρρύνουν τη σύγκρουση, προτείνοντας εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας και με την προώθηση της ιδέας των πολλαπλών ερμηνειών ενός γεγονότος». Για την επίτευξη των σκοπών αυτών το Κέντρο δημιούργησε τέσσερα Βιβλία Εργασίας Εναλλακτικής Εκπαίδευσης στην Ιστορία: 1) Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, 2) Έθνη και κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, 3) Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, 4) Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτή η «εναλλακτική» ιστορία έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες από το 2007. Μάλιστα, σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη οι υπεύθυνοι για την ελληνική έκδοση πρότειναν την εισαγωγή του έργου στα σχολεία.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το υπόπτου αποστολής Κέντρο, έχει μεγάλο αριθμό χορηγών από όλο τον κόσμο (προβάλλονται στην ιστοσελίδα του). Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα υπουργεία Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας αλλά και της Ελλάδας, το υπουργείο Παιδείας της Αυστρίας, πολλοί κυβερνητικοί οργανισμοί, οργανώσεις και εταιρίες από την Ιρλανδία μέχρι το… Λιχνενστάιν, αλλά και η ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η Εθνική Τράπεζα. Αναρωτιέται κανείς τι πόνος τους έπιασε όλους αυτούς για να μάθουμε… «σωστά» την ιστορία μας!

Στην επιστολή των Παμμακεδονικών Ενώσεων σημειώνεται ότι το υλικό τους δεν πηγάζει από επίσημες ιστορικές πηγές, ενώ με το πρόσχημα ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία είναι εθνικιστική, επιχειρείται να αποδειχθεί ότι το έθνος δεν αποτελεί πλέον την μοναδική ταυτότητα ενός λαού, και καλεί τους μαθητές να υπερβούν το έθνος και να ταυτισθούν με στενότερα ή και ευρύτερα σύνολα.

Ειδικότερα οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου διατυπώνουν, μεταξύ των άλλων, τις εξής παρατηρήσεις: υποβαθμίζεται ο ρόλος των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών ως ιστορικών παραγόντων και προβάλλεται ως δημιουργός της ιστορίας το ανώνυμο πλήθος, τα Βαλκανικά κράτη παρουσιάζονται ως γεννήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ το Βυζάντιο αγνοείται εντελώς, ο αγώνας της ελληνικής εθνεγερσίας απουσιάζει παντελώς, ο Μακεδονικός αγώνας περιγράφεται ως αγώνας της Βουλγαρίας, γίνεται απαράδεκτη προβολή του κράτους των Σκοπίων ως Μακεδονίας και των Σκοπιανών ως Μακεδόνων, είναι ισχνότατη η παρουσία ελληνικών πηγών σε αντίθεση με τις σλαβικές και τουρκικές, αποσιωπούνται οι θηριωδίες των Βουλγάρων και των Τούρκων εις βάρος των Ελλήνων, παρατίθενται συγκριτικοί πίνακες με στατιστικά στοιχεία για τον πληθυσμό Μακεδονικών πόλεων με τρόπο που δικαιώνουν τους, παρατίθενται παραπλανητικές εικόνες (πόλεων, ενδυμασιών) εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού, παρουσιάζεται η ΕΟΚΑ ως τυχοδιωκτική και τρομοκρατική οργάνωση.

Γενικά μέσα στα βιβλία αυτά αφανίζεται η ελληνική ιστορία και επιχειρείται μεθοδικά άμβλυνση της ιστορικής μνήμης και εθνικός αποχρωματισμός των Ελλήνων. Η επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας καταλήγει με την ελπίδα πως τα βιβλία αυτά δεν θα έχουν καμιά θέση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της ελληνικής νεολαίας.

--Ο Δρ Ιωάννης Παρίσης είναι Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης - Διεθνών Σχέσεων, αναλυτής θεμάτων αμυντικής πολιτικής & στρατηγικής

elzoni.gr/.asp

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

ΟΛΑ ΣΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ !!!

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ενα γράμμα που στάλθηκε απο τον Άγιο Σεραφείμ της Βίριτσα σε ενα πνευματικό του παιδί, επίσκοπο, ο οποίος βρισκόταν στην φυλακή. Είναι ένας λόγος παρηγοριάς και νουθεσίας, που ο Δημιουργός Θεός απευθύνει στην ψυχή του ανθρώπου.
" Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα όσα αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα? Διότι αυτά που αφορούν εσένα, αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου. Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις οτι απο Μένα ηταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις οτι η αδυναμία σου έχει ανάγκη απο τη δύναμη Μου και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύσω.



Θέλω να ξέρεις οτι οταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα και σε απομακρύνουν, από Μένα ήταν αυτό.



Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις της ζωής είναι στα χέρια Μου.



Δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει.



Δεν με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση? Και να! Σε έβαλα σ΄αυτό ακριβώς το περιβάλλον, στο ¨σχολείο¨ που διδάσκουν αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου και αυτοί που ζούν γύρω σου μόνο εκτελούν το θέλημα Μου.



Έχεις οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα? Να ξέρεις οτι απο Μένα ήταν αυτό.Θέλω να ξέρεις οτι Εγώ διαθέτω τα χρήματα σου και να καταφεύγεις σε Μένα και να γνωρίζεις οτι εξαρτάσαι απο Μένα. Θέλω να ξέρεις οτι τα αποθέματα Μου είναι ανεξάντλητα και να βεβαιωθείς οτι είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου.



Να μην συμβεί ποτέ να σου πούν στην ανάγκη σου: " Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό σου "



Έχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στη θλίψη απο τους συγγενείς σου, τους ανθρώπους που αγαπάς? Σου το επέτρεψα, για να στραφείς σε Μένα και σε Μένα να βρείς την αιώνια παρηγοριά και ανακούφιση.



Σε ξεγέλασε ο φίλος σου ή κάποιος που του είχες ανοίξει την καρδιά σου? Από μένα ήταν αυτό. Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος.



Θέλω να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου τα λές.



Σε συκοφάντησε κάποιος? Να το αφήσεις σε Μένα, σε Μένα να προσκολληθείς. Εγώ είμαι η καταφυγή σου, για να κρυφτείς απο την αντιλογία των εθνών. Θα κάνω την δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φώς, και την ζωή σου σαν μέρα μεσημέρι.



Καταστράφηκαν τα σχέδια σου και η ψυχή σου είναι εξαντλημένη? Απο Μένα ηταν αυτό. Έκανες σχέδια και είχες δικούς σου σκοπούς. Τα σχέδια σου τα έφερες να τα ευλογήσω. Αλλά Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα να κατευθύνω και να χειραγωγώ τις περιστάσεις της ζωής σου, διότι είσαι το όργανο και όχι πρωταγωνιστής.



Σε βρήκαν απροσδόκητες αποτυχίες και η απελπισία κατέλαβε την καρδιά σου? Να ξέρεις, απο Μένα ηταν αυτό. Διότι μ΄αυτή την κούραση και το άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την παρρησία σου στην προσευχή για τους συγγενείς σου. Δεν ήσουν εσύ που εμπιστεύτηκες τις φροντίδες για αυτούς στην προνοητική αγάπη Μου? Δεν είσαι εσύ που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία της Πανάγνου Μητέρας Μου?



Σε βρήκε σοβαρή ασθένεια που μπορεί να γιατρευτεί ή είναι αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο κρεβάτι σου? Απο Μένα ήταν αυτό. Επειδή θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της σωματικής ασθένειας, να μην γογγύζεις γι΄ αυτήν τη δοκιμασία που σου στέλνεται και να μην προσπαθείς να καταλάβεις τα σχέδια Μου της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων με διάφορους τρόπους, αλλά αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά στην αγαθότητα Μου.



Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το κάνεις έπεσες στο κρεβάτι του πόνου? Από Μένα ήταν αυτό. Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος στα δικά σου έργα και Εγώ επέτρεψα να σου συμβεί αυτό για να προσελκύσω τις σκέψεις σου σε Μένα. Θέλω να σου διδάσκω τις βαθύτατες σκέψεις και τα μαθήματα Μου, για να Με υπηρετείς, θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.



Μερικοί απο τους καλύτερους υιούς Μου είναι αυτοί οι οποίοι είναι αποκομμένοι απο τη δραστική ζωή, για να μάθουν να χειρίζονται το όπλο της αδιάλλειπτης προσευχής.



Κλήθηκες απροσδόκητα να αναλάβεις μια δύσκολη και υπεύθυνη θέση, στηριγμένη σε Μένα? Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές, και γι΄αυτό θα σε ευλογήσει ο Κύριος και Θεός σου, σ΄ όλα τα έργα σου, σ΄ όλους τους δρόμους σου, σ΄ όλα. Καθοδηγητής και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου.



Την ημέρα αυτή στα χέρια σου, τέκνο Μου, έδωσα αυτό το δοχείο με το θείο μύρο, να το χρησιμοποιήσεις ελεύθερα.



Να θυμάσαι πάντοτε οτι κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις, κάθε προκλητική λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε εμπόδιο στα έργα σου, που θα μπορούσε να προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση, κάθε φανέρωση της αδυναμίας και της ανικανότητας σου, θα χρίεται με αυτό το έλαιο.



Απο Μένα ήταν αυτό.



Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία απο τον Θεό. Και να βάλεις στην καρδιά σου αυτόν τον λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα αυτή.



Από Μένα ήταν αυτό.



Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα, όπου και να είσαι, οτι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί... μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα...



Όλα σου στάλθηκαν απο Μένα για την τελείωση της ψυχής σου.



Όλα αυτά ήταν απο Μένα".

Το θείο Βρέφος (Αλέξανδρου Σμέμαν)

«Δι’ ημάς γάρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.» Ένας από τους κυριότερους ύμνους των Χριστουγέννων καταλήγει σ’ αυτά τα λόγια, ταυτίζοντας το βρέφος που γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με τον «προ αιώνων Θεό». Ο ύμνος αυτός συνετέθη τον έκτο αιώνα από τον περίφημο Βυζαντινό υμνογράφο Ρωμανό το Μελωδό:
Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι δι’ ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

(Κοντάκιον Χριστουγέννων)

Το παιδί ως Θεός, ο Θεός ως παιδί... Γιατί δημιουργείται αυτή η ζωηρή συγκίνηση την περίοδο των Χριστουγέννων όταν οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί με χλιαρή πίστη ή ακόμη και οι άθεοι, παρατηρούν αυτό το μοναδικό, ασύγκριτο θέαμα της νεαρής μητέρας να κρατά το παιδί στην αγκαλιά της, και γύρω τους οι «Μάγοι οι από Ανατολών», οι ποιμένες, δροσεροί από τη νυχτερινή τους σκοπιά στους αγρούς, τα ζώα, ο ανοιχτός ουρανός, ο αστέρας;

Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι, αλλά και συνεχώς ανακαλύπτουμε, πώς σ’ αυτόν το θλιβερό πλανήτη μας δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο και πιο χαρμόσυνο απ’ αυτό το θέαμα, που το πέρασμα των αιώνων αποδείχτηκε ανίκανο να ξεριζώσει από τη μνήμη μας; Επιστρέφουμε σ’ αυτό το θέαμα οποτεδήποτε δεν έχουμε άλλο καταφύγιο, οποτεδήποτε έχουμε βάσανα στη ζωή, και αναζητούμε αυτό που θα μάς ελευθερώσει.
Όμως στην ευαγγελική διήγηση για τη γέννηση του Ιησού Χριστού, η μητέρα και το παιδί δε λένε ούτε μία λέξη, ωσάν οι λέξεις να είναι περιττές, επειδή καμιά λέξη δεν μπορεί να ερμηνεύσει, να ορίσει ή να εκφράσει το νόημα όσων έλαβαν μέρος και εκπληρώθηκαν εκείνη τη νύχτα. Και παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιούμε λέξεις εδώ, όχι για να εξηγήσουμε ή να ερμηνεύσουμε, αλλά επειδή, όπως η Γραφή λέει, «εκ γάρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί» (Ματθ. 12, 34). Είναι αδύνατο κάποιος, που ξεχειλίζει η καρδιά του, να μη μοιραστεί με άλλους τα βιώματά του.
Οι λέξεις «παιδίον» και «Θεός» είναι οι πλέον αποκαλυπτικές για το μυστήριο των Χριστουγέννων. Κατά κάποιο τρόπο, είναι ένα μυστήριο που απευθύνεται στο παιδί που συνεχίζει να ζει μυστικά μέσα σε κάθε ενήλικα, στο παιδί που συνεχίζει να ακούει ό,τι ο ενήλικας έχει πάψει να ακούει, και που ανταποκρίνεται με μια χαρά, που ο ενήλικας, μέσα στον γήινο, υπερώριμο, κουρασμένο και κυνικό κόσμο που ζει, αδυνατεί να νιώσει. Μάλιστα, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή για τα παιδιά, όχι μόνο εξαιτίας του χριστουγεννιάτικου δένδρου που διακοσμόμουμε και φωτίζουμε, αλλά μ’ έναν πολύ βαθύτερο τρόπο, και μόνο τα παιδιά δεν ξαφνιάζονται για το ότι, όταν ο Θεός κατέρχεται στη γη, έρχεται ως παιδί.
Αυτή η εικόνα του Θεού ως παιδιού συνεχίζει να λάμπει μέσα από τις εικόνες και τα αναρίθμητα έργα τέχνης, φανερώνοντας πώς ό,τι είναι ουσιαστικότερο και πλέον χαρμόσυνο στο Χριστιανισμό βρίσκεται ακριβώς εδώ, σ’ αυτήν την αιώνια παιδικότητα του Θεού. Οι ενήλικες, ακόμη και αυτοί που «συμπαθούν περισσότερο τα θρησκευτικά θέματα», περιμένουν και προσδοκούν από τη θρησκεία να δώσει εξηγήσεις και αναλύσεις, τη θέλουν έξυπνη και σοβαρή. Οι αντίπαλοι της είναι εξίσου σοβαροί, και, τελικά, τόσο βαρετοί, καθώς αντιμετωπίζουν τη θρησκεία μ’ ένα χαλάζι από «ορθολογικές» σφαίρες. Στην κοινωνία μας δεν υπάρχει καμιά φράση που να μεταφέρει καλύτερα την περιφρόνησή μας από το να χαρακτηρίσουμε κάτι λέγοντας πώς «είναι παιδιάστικο». Μ’ άλλα λόγια, δεν είναι για τους ενήλικες, τους έξυπνους και σοβαρούς. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται εξίσου σοβαρά και βαρετά. Ο Χριστός όμως είπε, «γέννησθε ως τα παιδία» (Ματθ. 18,3). Τι σημαίνει αυτό; Τι λείπει από τους ενήλικες, ή καλύτερα, τι έχει στραγγαλισθεί, καταπνιγεί, εκμηδενισθεί από ένα παχύ στρώμα ενηλικιότητας; Δεν είναι πάνω απ’ όλα αυτή η ικανότητα, η τόσο χαρακτηριστική των παιδιών, να θαυμάζουν, να αγαλλιούν και το πιο σπουδαίο να είναι γνήσια στη χαρά και στη λύπη; Η ενηλικίωση στραγγαλίζει επίσης την ικανότητα να εμπιστεύεσαι, να αυτοεγκαταλείπεσαι, να αφήνεσαι τελείως στην αγάπη και να πιστεύεις με όλη σου την ύπαρξη. Τελικά τα παιδιά παίρνουν στα σοβαρά ό,τι οι ενήλικες δεν μπορούν πλέον να αποδεχθούν: τα όνειρα, αυτά που διασπούν την καθημερινή μας εμπειρία και την κυνική μας καχυποψία, αυτό το βαθύ μυστήριο του κόσμου και καθετί που αποκαλύπτεται στους αγίους, στα παιδιά και στους ποιητές.
Έτσι μόνο όταν εισχωρήσουμε στο παιδί που ζει κρυμμένο μέσα μας, μπορούμε να κάνουμε δικό μας το χαρμόσυνο μυστήριο του Θεού που έρχεται προς εμάς «ως παιδίον». Το παιδί δε διαθέτει ούτε κύρος ούτε εξουσία, όμως η απουσία ακριβώς του κύρους το αναδεικνύει σε βασιλιά, πηγή της βαθιάς του δύναμης είναι η ανικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και η τρωτότητά του. Το παιδί σ’ αυτή τη μακρινή σπηλιά της Βηθλεέμ δεν έχει επιθυμία ώστε να το φοβόμαστε, εισέρχεται στις καρδιές μας χωρίς να μας εκφοβίζει, χωρίς να επιδεικνύει το κύρος και τη δύναμή του, αλλά μόνο με την αγάπη. Μάς δίνεται ως παιδί, και μόνο ως παιδιά μπορούμε με τη σειρά μας να το αγαπήσουμε και να δοθούμε σ’ αυτό. Ο κόσμος κυβερνάται από τη δύναμη και την εξουσία, μάς απελευθερώνει απ’ όλα αυτά. Το μόνο που επιθυμεί από μας είναι η αγάπη μας, που προσφέρεται με ελευθερία και χαρά, το μόνο που επιθυμεί από μας είναι να του δώσουμε την καρδιά μας. Και τη δίνουμε σ’ ένα ανυπεράσπιστο παιδί, που εμπνέει όμως τεράστια εμπιστοσύνη.
Με τη γιορτή των Χριστουγέννων η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει ένα μυστήριο χαράς: το μυστήριο μιάς ελεύθερα προσφερόμενης αγάπης που δεν επιβάλλεται σε κανένα. Μιας αγάπης ικανής να δει, να αναγνωρίσει και να αγαπήσει το Θεό στο πρόσωπο του θείου Παιδιού, και να γίνει έτσι δώρο μιας νέας ζωής.
Από το βιβλίο: Εορτολόγιο  Ετήσιος Εκκλησιαστικός Κύκλος  Αλέξανδρος Σμέμαν    Εκδόσεις Ακρίτας

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

"Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει



και η γη το σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει.


'Αγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι.


Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι.


Δι' ημάς γαρ εγεννήθη Παιδιον νέον,


ο προ αιώνων Θεός"



(Μτφρ: Η Παρθένος σήμερα γεννά αυτόν που είναι πάνω από την "ουσία", την ανθρώπινη σάρκα, τον ασώματο

και η γη προσφέρει το σπήλαιο στον απρόσιτο

Οι άγγελοι μαζί με τους βοσκούς ψάλλουν ύμνους δοξολογίας

και οι μάγοι πορεύονται με οδηγό το αστέρι

Γιατί για χάρη μας γεννήθηκε "καινούριο" Παιδί,

ο Θεός που που υπάρχει πάντα στους αιώνες)

Χριστούγεννα με Χριστό

- Κι ήταν μια σκάλα. Μια χρυσή, ολόχρυση σκάλα. Κι επάνω της ανεβοκατέβαιναν Άγγελοι μ' ασημένια φτερά.

Λοιπόν, σαν ήμουνα παιδί, ονειρευόμουνα, ξύπνια και κοιμισμένη, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Τώρα θέλω να κλείνω τα μάτια μου και να ονειρεύομαι πως έπαιζα με κείνη την πάνινη μπάλα μου, πως γύριζα για να δω το σωρό με τους άσπρους κουραμπιέδες, να μυρίσω τις ευωδιές που πλημμυρίζουν όλα τα μέρη του σπιτιού, ν' ακούσω τη γιαγιά:

Χριστούγεννα με Χριστό ποθώ τώρα να βρω μέσα στα όνειρα μου. Και τον Άη Βασίλη να ετοιμάζει για μένα μια κούκλα.

Να μη μιλά, να μην περπατά, δεν πειράζει. Μια κούκλα που θα χαμογελάει. Μια κούκλα χωρίς το κομμωτήριο της ή τον... φίλο της.



Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη

Σοκολατάκια με τον Θεό

http://www.youtube.com/watch?v=yuRJmg9LShU&feature=player_embedded#!


Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Το στρατηγικό βάθος.

ΌΑχμέτΝταβούτογλου, Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, δήλωσε την επεκτατική μεγαλομανία της χώρας του στο μεταφρασμένο στην ελληνική! βιβλίο του, «Το στρατηγικό βάθος. Ή διεθνής θέση της Τουρκίας». «Ό συγγραφέας θεωρείται εμπνευστής της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής της ισλαμικής κυβέρνησης, πού διέπεται από χίμαιρες και αλαζονεία και που αποσκοπεί στην αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας... ένα όνειρο πού συγκινεί την τουρκική ελίτ. Το βιβλίο είναι στο σύνολο του ουτοπικό. Ταυτίζει, και άλλες φορές μπερδεύει, το σημερινό τουρκικό κράτος με την Οθωμανική αυτοκρατορία και υποστηρίζει ότι ή σημερινή Τουρκία είναι συνέχεια και κληρονόμος της. Επομένως δικαιούται να ανακτήσει όλα τα εδάφη της, μαζί με τους λαούς πού τα κατοικούν, οι όποιοι μάλιστα πρέπει να είναι πρόθυμοι να ξαναγίνουν ευγνώμονες δούλοι της... Ό συγγραφέας θεωρεί ότι, όπου υπάρχουν Μουσουλμάνοι, ή Τουρκία πρέπει να επεμβαίνει. Μάλιστα, εξειδικεύει ανεξάρτητες χώρες ή επαρχίες τους, όπως ή Βοσνία, ή Αλβανία, ή Δυτική Θράκη, ή Β. Κύπρος, τα μουσουλμανικά κράτη τού Καυκάσου, τα όποια αποκαλεί Τουρκικές Δημοκρατίες! (σ.154)... Ή Τουρκία παρουσιάζεται ως προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τού διεθνούς δικαίου και ως συνεχώς αδικούμενη από τη διεθνή κοινότητα, τον Ο.Η.Ε., την Ε.Ε., την Ελλάδα κ.ά. Ό συγγραφέας τονίζει το ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Κύπρο και αποκαλύπτει τα γνωστά σχέδια της για επέκταση στο Αιγαίο. Επιβεβαιώνει έτσι ότι όλες οι βλέψεις τους σε ό,τι άφορα τη χώρα μας είναι πάγιοι στρατηγικοί διαχρονικοί στόχοι τους»1.
Να υπενθυμίσουμε έδώ ότι οι στόχοι τους αυτοί διαχέονται και στα σχολικά τους βιβλία. Π.χ. το βιβλίο Ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού (σελ. 19) διδάσκει ότι «τα νησιά τού Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή... ή Χίος, ή Μυτιλήνη και ή Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας...» (σελ. 110), και άλλες παρόμοιες αυθαίρετες θεωρίες, όπως ότι «ό Ιωνικός πολιτισμός είναι έπιγέννημα τριών προγενέστερων πολιτισμών, εκείνων της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου και της Ανατολίας... ότι οι Έλληνες υποχωρώντας πυρπόλησαν τη Σμύρνη», κ.ά. Στους Τούρκους μαθητές διδάσκεται το μάθημα «κανονισμός διδασκαλίας γνώσεων εθνικής ασφάλειας» από αξιωματικούς του Υπουργείου Στρατιωτικών2.
Και όλα αυτά, τη στιγμή πού οι στοιχειώδεις γνώσεις της ιστορίας μας π.χ. για το 1821, το 1922 κλπ. υποβαθμίζονται ή εξαφανίζονται από τα σχολικά μας βιβλία, θα τολμούσε ποτέ ό Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας να πει, όχι να γράψει, κάτι σχετικό με τις αλύτρωτες πατρίδες, τις γενοκτονίες κλπ., μολονότι θα είχε κάθε νόμιμο δικαίωμα να το πει; Είναι πλέον τού φανερού ότι οι υποχωρήσεις μας, οι άτολμοι ή ανύπαρκτοι διπλωματικοί μας χειρισμοί και προσπάθειες διεθνούς και όχι μόνο ενημέρωσης για τα εθνικά μας δίκαια ενισχύουν την επεκτατική στρατηγική πολιτική της Τουρκίας, ή οποία αποδεδειγμένα παραμένει αναλλοίωτη. Πάντα ή ίδια...

1. Π. Μποκοβός, τ. υπουργός, Έφημ. «Εστία» 20.8.2010.
2. Ν. Χοϊλεντάκης, Πρόεδρος Εφετών, Έφημ. «Εστία».



«Η Δράσις»Δεκέμβριος 2010

«Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας»

Δριμύ κατηγορώ κατά του μνημονίου και της πολιτικής ηγεσίας της χώρας που με τις ενέργειες της προκάλεσε την οικονομική κρίση στην χώρα εξαπολύει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μέσα απο το φυλλάδιο της "Προς τον Λαό" που μοιράζετε στους Ναούς. «Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας», δηλώνουν οι συνοδικοί μητροπολίτες.

Η πολιτική ηγεσία της χώρας, που βρίσκεται στο στόχαστρο της Ιεράς Συνόδου, κατηγορείται ότι «δεν μπόρεσε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο λαό, δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, πρόβαλε λαθεμένα πρότυπα, καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις, μόνο και μόνο γιατί είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας». Πρόκειται όπως τονίζεται για «μια ηγεσία, που στην πράξη αποδεικνύεται ότι ουσιαστικά υπονόμευσε τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και του λαού. Και από την άλλη πλευρά, ένας λαός, εμείς, που λειτουργήσαμε ανεύθυνα. Παραδοθήκαμε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό, και στην καλοπέραση, επιδοθήκαμε στο εύκολο κέρδος και στην εξαπάτηση. Δεν προβληματιστήκαμε για την αλήθεια των πραγμάτων».
Ακόμη στο κείμενο της "Προς τον Λαό" η Ιερά Σύνοδος κάνει λόγο για τις «παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας» και για «πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας που είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια». Μάλιστα οι αρχιερείς αναφέρονται σε «εντολοδόχους» και διερωτώνται: «πως τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας οτι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς· γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές ανατροπές για τις οποίες άλλοτε θα αναστατωνόταν όλη η Ελλάδα και σήμερα επιβάλλονται χωρίς σχεδόν αντιδράσεις».
Μιλώντας για τα μέτρα που εφαρμόζονται η Σύνοδος δηλώνει: «Τα απαιτούν οι δανειστές μας. Δηλώνουμε, δηλαδή, ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων - δανειστών μας».
Στην συνέχεια η Ιερά Σύνοδος κάνει αυτοκριτική και τονίζει: «Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχόμενης δική μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές που σας πλήγωσαν. Οι έμποροι της κατεδάφισης της σχέσης του λαού με την ποιμαίνουσα Εκκλησία του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και πραγματικά η κατασκευασμένα σκάνδαλα και προσπάθησαν να διαρρήξουν την εμπιστοσύνη σας στην Εκκλησία».

Μάλιστα η Σύνοδος καταλήγει ότι «η Εκκλησία είναι ο μόνος οργανισμός που μπορεί να σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει».



«Το Βήμα»14/12/2010

Οι ολετήρες σωτήρες!

Πολιτικοί, πού δεν έχουν μέσα τους ιδανικά, αλλά κοιλιές και έντερα κατά την έκφρασι του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, χάριν των εαυτών τους και συγγενών και φίλων τους ρήμαξαν τα δημόσια ταμεία, υποδούλωσαν τη χώρα σε ξένους δανειστές, την εξευτέλισαν παγκοσμίως και με τα σκληρά οικονομικά μέτρα, πού λαμβάνουν, έχουν κάνει τους πτωχούς πτωχότερους, ώστε πολλοί να μη δύνανται ν' ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις ανάγκες της ζωής και ν' άπελπίζωνται. Εξ αίτιας δε της καταστάσεως αυτής και της απελπισίας έγιναν και αυτοκτονίες.




Τί υπαγορεύει το αίσθημα του δικαίου; Την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Εν τούτοις κανείς δεν τιμωρείται, κανείς δεν περνάει τις πόρτες της φυλακής, και κανενός ή κολοσσιαία περιουσία, πού αποκτήθηκε με ατιμίες, δεν κατάσχεται. Εξοργιστική ή ατιμωρησία των ένοχων. Και έξοργιστικώτερο το ότι οι ένοχοι πολιτικοί, οι ολετήρες, παρουσιάζονται ως σωτήρες της Πατρίδος, ως μεσσίες. Και ομιλούν συνεχώς για τις θυσίες του λαού, ενώ οι ίδιοι δεν κάνουν θυσίες, εξακολουθούν να κατέχουν δεκάδες ακίνητα, να λαμβάνουν πάρα πολλές χιλιάδες ευρώ ό καθένας μηνιαίως, και να ζουν τρυφώντες, σπαταλώντες, άσωτεύοντες και διακυβεύοντες και αυτή την ύπόστασι της Ελλάδος. Αποδυναμωμένη, όπως έξ αιτίας τους κατάντησε ή Πατρίς μας, να προσευχώμεθα στο Χριστό, τον ένανθρωπήσαντα Θεό, να την σώση από εχθρούς και «φίλους». Μόνη έλπίς ό Χριστός.



«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»Δεκέμβριος 2010

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ο ιερέας των λεπρών


Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή. Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ’ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.
Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα"συνέβαινε ξανά και ξανά.
To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους.

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΕ Μp3 ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

Ἡ Καινὴ Διαθήκη, ὁ ζωντανὸς Λόγος τοῦ Θεοῦ ἠχογραφήθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, στὴ δημοτικὴ γλώσσα μὲ ἐξαιρετικὴ μουσικὴ ποὺ γράφηκε εἰδικὰ γὶ αὐτὸ τὸ σκοπό.

Σκοπός μας νὰ φτάσει ἡ Καινὴ Διαθήκη, τὸ πιὸ πολυδιαβασμένο βιβλίο ὅλων τῶν ἐποχῶν σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἀσφυκτιὰ σὲ ἕνα κόσμο χωρὶς ἐλπίδα. Νὰ φτάσει στὶς φυλακές, στοὺς τυφλούς, τοὺς ἄρρωστους, τοὺς ἡλικιωμένους, τοὺς νέους ἀνθρώπους. 22 ὧρες σὲ δύο Cd's Mp3 μέσα σὲ μία ἐξαιρετικὰ καλαίσθητη κασετίνα τὸ ὁποῖο ἀφοῦ διετέθη δωρεὰν σὲ 3.500 ἀντίτυπα καὶ θὰ διατεθεῖ σὲ ἄλλα 2000 ποὺ θὰ βρίσκονται μέσα σὲ εἰδικὰ Mp3 players/FM radio-εὐγενικὴ προσφορὰ τῆς μεγαλύτερης ἐταιρίας ἠλεκτρονικῶν στὴ χώρα, θὰ πωλοῦνται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βιβλικὴ Ἐταιρία στὴ συμβολικὴ τιμὴ τῶν 5,5 εὐρὼ ποὺ θὰ διατεθοῦν ἐξ' ὁλοκλήρου στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν συνέχιση τοῦ ἔργου ποὺ εἶναι ἡ ἠχογράφηση μὲ μουσικὴ καὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί… Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

http://www.newsbeast.gr/weird/arthro/83737/anekdoto-gia-osous-einai-gennimenoi-metaxu-1950-1980/

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Η ιστορία ενός μολυβιού.

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κιαυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Του Paolo Coelho. πηγή: proslalia.blogspot.com

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Η κάρτα του ουρανοπολίτη»

Η πόλις των Πατρών εόρτασε την Τρίτη,30Δεκεμβρίου 2010 με κάθε μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα και εκκλησιαστική τάξη την επέτειο της Ιεράς Μνήμης του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Αγίου Ανδρέου.Παρακάτω παραθέτουμε αποκλειστικά την ομιλία του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου:


Είναι τιμή και ευλογία να ομιλή κανείς σήμερα, αυτήν την ημέρα στον μεγαλοπρεπέστατο Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου, στην ετήσια μνήμη του Πρωτοκλήτου Αποστόλου, ο οποίος είναι το καύχημα της πόλεως των Πατρών… Οι άνθρωποι συνηθίζουν να κάνουν πορείες για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να εκφράσουν τα δίκαια αιτήματά τους. Και ο άγιος Ανδρέας έκανε τρεις μεγαλειώδεις πορείες, τις οποίες θα αναφέρω.Η πρώτη πορεία του ήταν προς τον Τίμιο Πρόδρομο και μπορεί να τιτλοφορηθή αναζήτηση. Υπήρξε μαθητής του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο οποίος ευρισκόμενος στην έρημο του Ιορδάνου, κήρυττε την μετάνοια, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έλευση της Βασιλείας του Θεού Η δεύτερη πορεία του αγίου Ανδρέου ήταν από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Χριστό και μπορεί να χαρακτηρισθή ως εύρεση…Η τρίτη πορεία του αγίου Ανδρέου είναι η πορεία από τον Χριστό προς τον Σταυρό και μπορεί να χαρακτηρισθή πορεία προς την δόξα. Μαθήτευσε τρία χρόνια κοντά στον Χριστό, έζησε την οδύνη του Σταυρού και την χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, έλαβε το Άγιον Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και στην συνέχεια εξήλθε σε όλον τον κόσμο για να κηρύξη το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού και αυτό το έκανε έως την ημέρα του μαρτυρίου του, εδώ στην Πάτρα…. Η δική μας πορεία Το πρώτον είναι στο να βγούμε από την φιλαυτία μας και να οδηγηθούμε στην φιλοθεΐα και την φιλανθρωπία. Αυτό ουσιαστικά έκανε ο άγιος Ανδρέας, αφού βγήκε από τον εαυτό του, αγάπησε τον Χριστό και στην συνέχεια αγάπησε όλο τον κόσμο.

Φιλαυτία είναι το κλείσιμο μέσα στον εαυτό μας, είναι η άλογη φιλία προς το σώμα μας, η κυριαρχία της ευδαιμονίας, η φυλακή στην αυτάρκειά μας. Αυτή είναι μια φρικτή φυλακή και γεμίζει τον άνθρωπο με φοβία, ανασφάλεια, υπαρξιακό κενό, ψυχική και πνευματική μοναξιά, αλλά και μια ψυχική αναπηρία και υπαρξιακή αυτοκτονία.

Όποιος αγαπά τον Θεό, αγαπά οπωσδήποτε και τον συνάνθρωπο, τον οποίο θεωρεί αδελφό του. Και είναι γνωστός ο πατερικός λόγος: «Είδες τον αδελφόν σου, είδες τον Θεόν σου»… Το δεύτερο σημείο που εξάγεται από την ζωή του αγίου Ανδρέου είναι ότι όταν κανείς οδηγείται με την βοήθεια κάποιου Προφήτη προς τον Χριστό, ο οποίος είναι το φως και η ζωή των ανθρώπων, τότε λαμβάνει ζωή που είναι υπέρβαση του θανάτου και δεν φοβάται τίποτε, δεν διακατέχεται από φοβίες, είναι ελεύθερος απ' όλα, δεν φοβάται ούτε τον θάνατο.

Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, μεταξύ των οποίων ήταν και ο άγιος Ανδρέας: «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. ι , 28)… Είναι εξόχως καταπληκτικός ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που λέγει ότι ο Χριστιανός δεν είναι απλώς «πολίτης» του κόσμου αυτού, αλλά είναι «οδίτης» προς το ουράνιο πολίτευμα…Είμαστε «ουρανοδρόμοι» και «ουρανοπολίτες».

Παρά ταύτα, εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί, τα νεώτερα αδέλφια τέτοιων μεγάλων αγίων και οικουμενικών διδασκάλων, αν και έχουμε τέτοιους αγίους, όπως τον άγιο Ανδρέα, ζούμε πολύ φτωχά, είμαστε φοβισμένοι, φοβόμαστε κάθε μικρό εχθρό, ακόμη και την σκια μας, είμαστε φυλακισμένοι στην φιλαυτία μας, κλεισμένοι μέσα στα στενά κελλιά του εαυτού μας, διακατεχόμαστε από ανασφάλεια.

Φοβόμαστε τον διπλανό μας, αφού τον κάθε άνθρωπο τον θεωρούμε απειλή της ύπαρξής μας, φοβόμαστε τον διάβολο, τον Αντίχριστο, πράγμα το οποίο δεν συνέβαινε στους αγίους, γιατί όποιος συνδέεται με τον Χριστό και αγαπά τους αδελφούς του δεν μπορεί να φοβάται κανέναν, αφού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (Α Ἰ¬ω. δ , 18)… Έτσι ζουν οι άγιοι, χωρίς φοβίες, χωρίς ανασφάλειες, αλλά με την δύναμη και την πληρότητα της ζωής. Με τον τρόπον αυτό αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής, αλλά με τον ίδιο τρόπο υπερβαίνουν θαρραλέα και τον φόβο του θανάτου.Αγαπητοί μου, Πολλοί μας ρωτούν για την κάρτα του πολίτη που ετοιμάζεται… εκείνο που χρειάζεται επειγόντως είναι να λάβουμε «την κάρτα του ουρανοπολίτη». Οι άγιοι, όπως ο άγιος Ανδρέας, πορεύθηκαν την οδό προς την ουράνια πόλη, υπερβαίνοντας όλες τις αντίξοες συνθήκες στην ζωή τους και μάλιστα αντιμετώπισαν, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μια σιδηρόφρακτη ρωμαϊκή αυτοκρατορία που είχε σύμβολα ειδωλολατρικά και λάτρευε τον αυτοκράτορα ως θεό. Οι άγιοι έλαβαν την κάρτα του ουρανοπολίτη, έγιναν ουρανοπολίτες. Και εμείς πρέπει να τους μιμηθούμε. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνδεόμαστε με τον Χριστό, να χαραχθή το όνομα του Χριστού στην καρδιά μας, σύμφωνα με τον λόγο της Αποκαλύψεως «και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ αὐ¬τοῦ εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών» (Αποκ. ιδ , 1)….Ζώντας αυτήν την εν Χριστώ ζωή στην Εκκλησία, δεν θα φοβόμαστε κανέναν, θα είμαστε ελεύθεροι εν Χριστώ, θα πορευόμαστε από την φιλαυτία στην φιλοθεΐα και την φιλανθρωπία, από το μικρό περιβάλλον στο οποίο ζούμε θα ανοιγόμαστε στην παγκοσμιότητα και θα γίνουμε ουρανοπολίτες. Δεν θα βασανιζόμαστε από την «μένουσαν πόλιν», με όλα τα πτωτικά της φαινόμενα, αλλά θα εμπνεόμαστε από την «μέλλουσαν πόλιν» (Εβρ. ιγ , 14) «ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός» (Εβρ. ια , 10).

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν' αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν' αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.
Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.
Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν' ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.
Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.
Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει τον διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να τη υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης. Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σας παίρνει είδηση και σας πολεμάει. Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σας αγκαλιάζει. Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον. Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρης, σαν αγριόγατα. Όταν του ρίχνεις σφαίρες, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα. Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο. Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε.



Πηγη:βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Ανθολόγιο Συμβουλών»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Παπάς παληκάρι δολοφονείται στην Εκκλησία... http://www.youtube.com/watch?v=nCLiyuqo4eI

Μιλάει ο φίλος του και στενός συνεργάτης π.Iurii Maximov


- Τον π. Δανιήλ τον γνώριζα 10 χρόνια -από τον Οκτώβριο του 1999....Γνωρίζω πολλούς καλούς ιερείς στη Ρωσία, αλλά ποτέ δεν συνάντησα έναν άνθρωπο που ν' αγαπά τόσο πολύ και με τόση αφοσίωση το Θεό όπως ο π. Δανιήλ...Ο π. Δανιήλ πήγαινε στις νεοπροτεσταντικές συνάξεις και βασιζόμενος στη Βίβλο κήρυττε την ορθόδοξη πίστη, συμμετείχε σε ανοικτές συζητήσεις με τους νεοειδωλολάτρες, αλλά πάνω απ' όλα απέκτησε τη φήμη του ως ιεραπόστολος μεταξύ των μουσουλμάνων. ..
Λάμβανε από του μουσουλμάνους απειλητικά τηλέφωνα και γράμματα. Ενάμιση χρόνο πριν τη δολοφονία του η μουσουλμάνα δημοσιογράφος H.Homidulina ζήτησε εισαγγελική δίωξη εναντίον του για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους πράγμα που η εισαγγελία απέρριψε. Από τότε όμως άρχισε μια πραγματική καμπάνια δυσφήμησης του π. Δανιήλ, πράγμα που οι ορθόδοξοι δε γνωρίζουν αφού δεν είναι εξοικειωμένοι με τα μουσουλμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τρεις μόνο μέρες πριν τη δολοφονία, ο π. Δανιήλ με έφερε σπίτι με το αυτοκίνητο. Γελώντας, θυμόμασταν τα περασμένα. Μου έλεγε ότι από όλες τις θρησκείες η λιγότερο ενδιαφέρουσα γι' αυτόν ήταν η μουσουλμανική και δεν είχε σκοπό ν' ασχοληθεί. Θυμηθήκαμε μια συζήτηση που είχαμε παλιά, όταν ήμασταν στο Κρουτσιτκι, για το πόσο είχε χαρεί όταν έμαθε ότι έγραψα απολογητικά άρθρα απαντώντας στη μουσουλμανική κριτική: «Αυτό είναι καλό, δε θα χρειαστεί ν' ασχοληθώ εγώ μ' αυτό.» όμως τελικά, κατά Θείο θέλημα, χρειάστηκε ν' ασχοληθεί με τους μουσουλμάνους. Ο π. Δανιήλ ακολούθησε την οδό του Κυρίου και γι' αυτόν αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Έγραψε μια σειρά βιβλίων όπως: ''Ένας περίπατος στην Ορθόδοξη εκκλησία με ένα προτεστάντη'', όπου με βάση τη βίβλο εξηγεί τη δομή της ορθόδοξης λατρείας και ''Το χρονικό της αρχής'' ή ''Ποιός είναι ο Θεός και πόσο κράτησε η Δημιουργία'' όπου εξηγει γιατί οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν μπορούν να πιστέψουν στη θεωρία της εξέλιξης ["Νεκρός": αν κάποιος ενοχλείται από αυτό, ας δει και την άλλη άποψη]. Το βίβλιο "Γάμος με έναν μουσουλμάνο'' αναφέρεται στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει μια χριστιανή που παντρεύτηκε μ' έναν μουσουλμάνο.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία μού τηλεφώνησε ένας φίλος ιερέας και μου είπε πόσο τον είχαν εντυπωσιάσει οι φωτογραφίες που δείχνουν τον π.Δανιήλ μόνο του να μιλάει σ'ένα ακροατήριο γεμάτο μουσουλμάνους και με χαρά να μιλάει για το Χριστό και για το ότι το Ισλάμ που απορρίπτει το Χριστό δεν μπορεί να είναι μια αληθινή θρησκεία. «Δε μπορώ να κατανοήσω-μου είπε ο συνομιλητής μου-τι ψυχή πρέπει να έχεις για να σταθείς ανάμεσα τους να μιλήσεις».Καποιοι χριστιανοί δεν ήταν ευχαριστημένοι που συμμετείχε σ'αυτές τις συναντήσεις,όμως η πρόσκληση και η πρωτοβουλία ανήκε στους μουσουλμάνους και πώς μπορούσε ένας μάρτυρας του Χριστού ν'αρνηθεί να μιλήσει για την ελπίδα; Η άρνησή του να συμμετάσχει θα ήταν ένα επιχείρημα υπέρ του ισλαμισμού.

Λίγες μέρες μετά την κηδεία μού τηλεφώνησε ένας φίλος ιερέας και μου είπε πόσο τον είχαν εντυπωσιάσει οι φωτογραφίες που δείχνουν τον π.Δανιήλ μόνο του να μιλάει σ'ένα ακροατήριο γεμάτο μουσουλμάνους και με χαρά να μιλάει για το Χριστό και για το ότι το Ισλάμ που απορρίπτει το Χριστό δεν μπορεί να είναι μια αληθινή θρησκεία. «Δε μπορώ να κατανοήσω-μου είπε ο συνομιλητής μου-τι ψυχή πρέπει να έχεις για να σταθείς ανάμεσα τους να μιλήσεις».Καποιοι χριστιανοί δεν ήταν ευχαριστημένοι που συμμετείχε σ'αυτές τις συναντήσεις,όμως η πρόσκληση και η πρωτοβουλία ανήκε στους μουσουλμάνους και πώς μπορούσε ένας μάρτυρας του Χριστού ν'αρνηθεί να μιλήσει για την ελπίδα; Η άρνησή του να συμμετάσχει θα ήταν ένα επιχείρημα υπέρ του ισλαμισμού.
Έκανε ιεραποστολή σ'όλον τον κόσμο.Δυό φορές πήγαμε μαζί στα Σκόπια όπου μίλησε στους σχισματικούς,ενώ έψαχνε κάποιες ευκαιρίες για να μπορέσει να μιλήσει σε καθολικούς της Δυτικής Ευρώπης και της Νοτίου Αμερικής.Όντας ο ίδιος ιεραπόστολος αγαπούσε πολύ αυτούς που κύρητταν τον Χριστό.Είχε βοηθήσει στην κατασκευή ενός ναού στην Ινδονησία,στην μόρφωση ορθοδόξων παιδιών από φτωχές οικογένειες της Ζιμπάμπουε και είχε φιλοξενήσει ορθοδόξους κινέζους,ταυλανδέζους και ινδούς.
Ποτέ του δεν επέβαλε τη γνώμη του δικτατορικά και πάντα άκουγε την αντίθετη γνώμη.Συχνά καλούσε εμένα και μερικούς άλλους συνεργάτες να συζητήσουμε.Εαν καταλάβαινε ότι έχει κάνει λάθος υποχωρούσε.Ηταν ένας άνθρωπος τίμιος και ήξερες από πριν ότι εαν θα του ζητήσεις μια βοήθεια θα στη δώσει.Για μένα ήταν ένας ιερέας-παράδειγμα.Ότι έκανε το έκανε για το Χριστό.

Η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του ξεκίνησε με τη Θεία Λειτουργία.Την ίδια μέρα βάπτισε ένα παιδί και έφερε στην αγκαλιά της εκκλησίας ένεν νέο τον οποίο γλύτωσε από τον αποκρυφισμό.Λίγες ώρες πιο αργά άρχισε-ως συνήθως-τις ομιλίες του με βάση την Αγ.Γραφή και έμεινε εως αργά στον ναό συζητώντας με τους ενορίτες διάφορα προβλήματα.Όταν πια έμεινε μόνος στον ναό πήγε στο Άγ.Βήμα για να προσευχηθεί.Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο ναό ο δολοφόνος ο οποίος αρχισε να πυροβολεί και να φωνάζει:''Πού είναι ο Sisoev'';.Ο π.Δανιήλ βγήκε από το Άγ.Βήμα με θάρρος και κατευθύνθηκε προς το δολοφόνο λαμβάνοντας έτσι μαρτυρικό θάνατο.

Πηγή-Serbskie besedi:poslednee interviu otta Daniila


Eπιμέλεια -Μετάφραση -www.proskynitis.blogspot.com

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ... http://namarizathema.blogspot.com/2010/12/blog-post_01.html#more