Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Αθόρυβος δολοφόνος.

Αθόρυβο δολοφόνο χαρακτηρίζουν οι ειδικοί τις ξυλόσομπες και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τους θανάτους που προκαλούν κάθε χρόνο εξαιτίας του μονοξειδίου του άνθρακα που εκλύουν όταν είναι κακοσυντηρημένες. 
Δεδομένου ότι οι ξυλόσομπες είναι από τους πιο οικονομικούς αλλά και αποτελεσματικούς τρόπους θέρμανσης, προτιμώνται στις χώρες με μεγάλη διάρκεια χειμώνα. Ομως από φέτος αναμένεται να κάνουν δυναμική επιστροφή και στη χώρα μας, λόγω του δυσθεώρητου κόστους του πετρελαίου θέρμανσης. 

Τα στοιχεία όμως για την ασφάλειά τους είναι μάλλον απογοητευτικά, έως και ανησυχητικά. 

Οπως προειδοποιεί η βρετανική Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας, οι κακά συντηρημένες ξυλόσομπες μπορεί να αποβούν θανατηφόρες, εξαιτίας της διαρροής μονοξειδίου του άνθρακα στον χώρο. Οπως αναφέρεται στη συνοδευτική έκθεση, κάθε χρόνο στην Ουαλία και την Αγγλία χάνουν τη ζωή τους σαράντα άνθρωποι από διαρροή αυτού του θανατηφόρου αερίου που προέρχεται από τη διαδικασία της καύσης. 

Επιπλέον, 4.000 άνθρωποι μεταφέρονται σε νοσοκομεία και νοσηλεύονται για δηλητηρίαση μονοξείδιου του άνθρακα. 
Για να μειωθεί ο κίνδυνος ο κόσμος θα πρέπει να φροντίζει ώστε τα θερμαντικά σώματα που χρησιμοποιεί, είτε καίνε καύσιμο είτε ξύλο, να ελέγχονται συχνά από πιστοποιημένους μηχανικούς» επισημαίνει ο δρ Τζον Χάρισον της αρμόδιας βρετανικής υπηρεσίας. 

Επιπλέον οι ειδικοί προτείνουν τον συχνό αερισμό των χώρων αλλά και την τοποθέτηση ειδικών ανιχνευτών του μονοξειδίου που σημαίνουν συναγερμό. Το μονοξείδιο του άνθρακα παράγεται όταν το καύσιμο υλικό καίγεται χωρίς επαρκή ύπαρξη αέρα. Δεν έχει χρώμα, μυρωδιά ή γεύση, οπότε είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί εγκαίρως. 

Η ήπια μορφή δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα έναν πολύ οδυνηρό πονοκέφαλο. Η εισπνοή όμως αέρα με υψηλά επίπεδα του αερίου αυτού μπορεί γρήγορα να στερήσει το οξυγόνο από ζωτικά όργανά μας, όπως η καρδιά, ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα, και αν αυτό διαρκέσει πολλή ώρα, τότε έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια αισθήσεων και τον θάνατο μέσα σε λίγα λεπτά.

ΠΡΟΣΟΧΗ.  Αυτό το οποίο  θα μειώσει τις πιθανότητες κινδύνου , είναι τα σπίτια που έχουν αλουμίνιο παράθυρα,  να έχουν οπωσδήποτε ένα ανοιχτό, για να αερίζεται το δωμάτιο. Επίσης το γνωστό πέλετ είναι άκρος επικίνδυνο για καύση μέσα στο σπίτι σε σόμπες ή τζάκια  (μόνο σε λέβητες ,σε αποθήκη)



ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_27.html#ixzz2GGhtzBom

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών' απαντήσατε.


Ή Ορθόδοξη Εκκλησία, ψάλλει, υμνεί και δοξολογεί: «Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών' απαντήσατε. Χριστός επί γης' υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα ή γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί' ότι δεδόξασται».
 Ό Άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. με νωπή και ζωντανή την παρουσία το» Χρίστου επί της γης, κηρύττει με ζέση πίστεως λέγοντας:  «Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά. Ό διάβολος καταντροπιάσθηκε. Οι δαίμονες δραπέτευσαν. Ό θάνατος (της ψυχής) καταργήθηκε. Ό Παράδεισος ανοίχθηκε. Ή κατάρα εξαφανίστηκε. Ή αμαρτία διώχθηκε. Ή πλάνη απομακρύνθηκε. Ή αλήθεια αποκαλύφθηκε. Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού. Ή Βασιλεία των Ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη. Οι Άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους. 'Όλα έγιναν ένα. Κατέβηκε ό Θεός στη γη κι ό άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ό Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον Ουρανό. 'Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος είναι στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός κι έλαβε σάρκα». Καθώς είμαστε  στα Χριστούγεννα ένα ερώτημα πεισματικά βασανίζει το λογικό μας. Άραγε τα φετινά Χριστούγεννα είναι μια ανιαρή επανάληψη ή ανάπλαση ζωής; 
 Ο χριστιανικός κόσμος προσδοκά την ημέρα αυτή με λαχτάρα και ελπίζει στα θεία δώρα του τεχθέντος Θεανθρώπου. Διαποτισμένος από την Εκκλησιαστική θεολογική σκέψη πιστεύει τα Χριστούγεννα ως ημέρα ψυχοσωματικής ανακαινίσεως, ως ημέρα ελπίδος και ευλογίας. Με τρόπο θείο και μυστηριακό μέσα σε κάθε Θεία Λειτουργία ο Υιός και Λόγος προσλαμβάνει την ανθρωπότητα για να την αγιάσει και την θεώσει και να δώσει τη δυνατότητα σε όλους εμάς να ενωθούμε μαζί του με τη θεία Κοινωνία.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ TΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ 23/12/12

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το πρωί μετά την Θ. λειτουργία  , σε γιορτινό κλίμα, η χριστουγεννιάτικη γιορτή των κατηχητικών ομάδων Δημοτικού, Γυμνασίου & Λυκείου της ενορίας Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου στα Άνω Λιόσια.
Κατά τη διάρκεια της οποίας τα παιδιά παρουσίασαν θεατρικά, ποιήματα,  καθώς  το τμήμα μουσικής χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Χρόνια πολλά , με το καλό και του χρόνου !!!!















Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Στην Ευρώπη οι Ναοί γίνονται Καφέ-Μπαρ ακόμα και Τζαμιά.

 


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Όλοι γνωρίζουμε την μικρή ολλανδική πόλη του Μάαστριχ, στα σύνορα Γερμανίας, Ολλανδίας και Βελγίου. Η πόλη αυτή συμβολίζει την Ενωμένη Ευρώπη, καθώς εκεί στις 7 Φεβρουαρίου του 1992 υπογράφηκε η συνθήκη της δημιουργίας της Ενωμένης Ευρώπης.
Η συνθήκη αυτή έθεσε ουσιαστικά την βάση για την μετέπειτα πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου, μια πορεία όμως που κάθε άλλο παρά ανταποκρίθηκε στα όνειρα των ευρωπαϊκών λαών καθώς προώθησε ένα άτεγκτο τραπεζιτικό ολοκληρωτισμό και μια δικτατορία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Αλλά ένα άλλο ανησυχητικό γεγονός που έρχεται από αυτή την συμβολική πόλη, μας δείχνει πως ο χριστιανισμός, η θρησκεία που κυριάρχησε στην Ευρώπη επί αιώνες, σήμερα έχει αντικατασταθεί από μια άθεη και νεοταξική κουλτούρα που ισοπεδώνει κάθε παραδοσιακή χριστιανική παρουσία. Το μεγάλο σκάνδαλο του Μάαστριχ, είναι ο καθεδρικός ναός του, ένας περικαλλής ιστορικός χριστιανικός ναός που κτίστηκε τον δέκατο τρίτο αιώνα. Ο ναός αυτός σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα κλασικό καφέ- μπαρ, όπως δείχνουν οι εικόνες που κυκλοφορούν και στο διαδίχτυο και η εικόνα που παρουσιάζουμε στο άρθρο. Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι πως η Αγία Τράπεζα του ναού, με ένα μεγάλο σταυρό επάνω της,  έγινε… τραπέζι για τις κάθε λογής ορέξεις των καφενόβιων θαμώνων.   

Ο ναός αυτός με την τόσο μεγάλη ιστορία του είναι άλλο ένα θλιβερό κρούσμα μιας Ευρώπης που απόχριστιανοποιείται. Η παπική και η προτεσταντική έκφραση του χριστιανισμού που αποσχίστηκε από την αρχέγονη χριστιανή πηγή της, έχει οδηγήσει τους δυτικοευρωπαίους στην αθεΐα και ακόμα χειρότερα σε κάθε λογής θρησκευτικές αιρέσεις με όλες τις ψυχοφθόρες συνέπειες αυτής τη εξέλιξης. Σε χώρες όπως Ολλανδία, Γερμανία ακόμα και Γαλλία, χριστιανικοί ναοί γίνονται αίθουσες διασκέδασης, αποθήκες, ακόμα και… γυμναστήρια. 


Ειδικά στην Γερμανία, σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα του περιοδικού Σπίγκελ, τα κρούσματα μετατροπής ναών σε γυμναστήρια συνεχώς αυξάνονται. Συγκεκριμένα η εκκλησία του αγίου Παύλου στο Rakvere, του αγίου Μαρτίνου στο Moringen, περιοχής Göttingen, του αγίου Νικολάου στο Hameln  και του αγίου Νικολάου στο Heilbronn, έγιναν… γυμναστήρια. Παράλληλα στο Βερολίνο πολλές εκκλησίες καθολικών και διαμαρτυρόμενων έχουν εγκαταλειφτεί, ενώ οι εκκλησίες στις περιοχές Mönchengladbach  και Stadtteil Rheydt, έγιναν μουσουλμανικά τεμένη. Εδώ φαίνεται και η ανησυχητική επέλαση του Ισλάμ, καθώς ήδη σε όλη την Γερμανία λειτουργούν επίσημα 159 μουσουλμανικά τεμένη, ενώ την περίοδο αυτή κτίζονται άλλα 128. Παράλληλα υπάρχουν και λειτουργούν 2,500 μεστζίτ, δηλαδή αίθουσες προσευχής στο Ισλάμ.

http://www.enromiosini.gr/arthrografia

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΜΕΛΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΦΥΛΗΣ, ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ KAI ΖΕΦΥΡΙΟΥ


Μέσα σε ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας και σύμπνοιας πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Φυλής, Σύναξη τῶν Προέδρων καί τῶν Μελῶν τῶν Ταμείων Ενοριακής Δράσεως (Φιλοπτώχων) της Αρχιερατικής Περιφέρειας Φυλής και Άνω Λιοσίων.

Την πρωτοβουλία και τη διοργάνωση της συνάντησης είχε ο Αρχιερατικός Επίτροπος της Περιφέρειας, π. Νικόλαος Κοτίνης ενώ τα της φιλοξενίας επιμελήθηκε ο προϊστάμενος του Ναού, π. Δημήτριος Παναγακόπουλος.

Της Συνάξεως προήδρευσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρας ενώ η παρουσία των προέδρων και των μελών των Επιτροπών ήταν μαζική.

Τον κύριο λόγο όπως ήταν αναμενόμενο, είχε ο εμπνευστής της Σύναξης, Αρχιερατικός Επίτροπος Φυλής και Άνω Λιοσίων π. Νικόλαος Κοτίνης, ο οποίος, μέσα από την παράθεση διαφόρων σκέψεων και προτάσεων, κατάφερε να συμπυκνώσει λιτά αλλά και περιεκτικά τό νόημα της λειτουργίας των ταμείων ενοριακής δράσεως αλλά και την καταλυτικής σημασίας προσφορά των λαϊκών μελών προκειμένου να επιτευχθεί ο θεάρεστος σκοπός της σύστασης των ταμείων.
Η αναφορά του ομιλητή κινήθηκε βασικά σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορούσε την ίδια την παρουσία των λαϊκών μελών στο φιλανθρωπικό έργο, παρουσία η οποία μπορεί και πρέπει να γίνει ενεργότερη και ουσιαστικότερη, όχι μόνο στον τομέα προσφοράς αλλά ακόμα και στη λήψη αποφάσεων.
Ο δεύτερος άξονας κινήθηκε γύρω από το καυτό θέμα της διαχείρισης των εμπεριστάτων συνανθρώπων μας και συμπαράστασης στά προβλήματά τους. Ιδιαίτερα στάθηκε στο θέμα αυτό ο π. Νικόλαος, τονίζοντας την αξία του ανθρωπίνου προσώπου και τον σεβασμό προς αυτό καθώς και τη λεπτότητα με την οποία πρέπει να προσεγγίζουμε τους ανθρώπους αυτούς, που άθελά τους βρέθηκαν στη δίνη της παρούσης κρίσεως και στο περιθώριο της ζωής. Ακόμα, τόνισε την ανάγκη συνεργασίας των ταμείων αγάπης φέρνοντας το παράδειγμα των «συγκοινωνούντων δοχείων» προκειμένου να θεραπεύονται πιο αποτελεσματικά οι διάφορες ανάγκες στο ευρύτερο επίπεδο της περιφέρειας.

Τα πιο πάνω επεκρότησε ο Σεβασμιώτατος χαιρετίζοντας τη Σύναξη, και εξαίροντας ως ιδιαίτερα σημαντική και παραγωγική την πρωτοβουλία του π. Νικολάου και τονίζοντας ότι είναι η πρώτη φορά όπου μια Αρχιερατική Περιφέρεια δραστηριοποιείται με τη διοργάνωση τέτοιων συναντήσεων και ότι αυτού του είδους η «αποκέντρωση» μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμη και παραγωγική.

Η όλη εκδήλωση κορυφώθηκε με δείπνο αγάπης που πλουσιοπάροχα παρέθεσε η Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Φυλής στο φιλόξενο πνευματικό της κέντρο και πάντοτε με την άοκνη φροντίδα του π. Δημητρίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στα πλαίσια της συνάντησης, ο π. Νικόλαος προανήγγειλε την πραγματοποίηση παρομοίων συνάξεων και στο μέλλον ενώ κατέληξε λέγοντας ότι προγραμματίζονται συνάξεις και για άλλα στελέχη των ενοριών της Περιφέρειας, όπως π.χ. οι νεωκόροι, πράγμα το οποίο έγινε δεκτό με ιδιαίτερη ικανοποίηση από όλους




Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

TO ΑΔΕΙΟ ΑΥΓΟ



Ο Φίλιππος γεννήθηκε πριν μερικά χρόνια, ένα γλυκύτατο, μελαχρινό αγοράκι με πλακουτσωτή μυτούλα, δύο εκφραστικά καστανά μάτια και μια τούφα μαύρα μαλλιά στο στρογγυλό κεφαλάκι του.
Τον αγαπούσε το Φίλιππο η μαμά του. Τον αγαπούσε πολύ.
Πριν ακόμα τη μέρα των γενεθλίων του. Από τότε που ο γιατρός για πρώτη φορά είπε πως ο μεγάλος τους γιος θα αποκτούσε αδελφάκι.
Από τότε που για πρώτη φορά έμαθε πως το παιδάκι αυτό θα είναι αγόρι και θα είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Ο Φίλιππος γεννήθηκε με το σύνδρομο Down, καθώς στα κύτταρά του βρέθηκε από λάθος, ούτε δικό του, ούτε της μαμάς του, ούτε του μπαμπά του, ένα χρωμόσωμα, έτσι το λένε οι γιατροί, περίσσιο.
 Ένα τσιμπιδάκι σπασμένο στη μέση και μπλεγμένο σαν γαλλική κοτσίδα. Άμα το δεις, έτσι μοιάζει.
Το ξέρετε αυτό το σύνδρομο. Είναι αυτό που κάνει τα παιδάκια χαριτωμένα, γλυκά και χαμογελαστά,όπως,όλοι οι γονείς θα ήθελαν τα παιδιά τους.
Υπάκουα και καλοσυνάτα. Τέτοιο παιδί ήταν και ο Φίλιππος.
Είχε όμως και μερικά προβλήματα στο μικρό κορμάκι του. Η καρδούλα του, τα ματάκια του, το στομαχάκι του, το μυαλουδάκι του. Όμως τα έβγαζε πέρα.
Ήταν, βλέπετε, και η μαμά του που τον αγαπούσε.
Ήταν και ο μπαμπάς που φρόντιζε για ό,τι χρειαζόταν.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολλές ήταν οι φορές που συναντούσε ο Φίλιππος τα μάτια των γύρω του ερευνητικά και περίεργα, με μια μελαγχολική έκφραση.
Δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία, χαμογελούσε και αμέσως έτρεχε να συναντήσει δυο άλλα μάτια, που μόνο αγάπη του πρόσφεραν.
Στο Φίλιππο άρεσε το παιχνίδι, του άρεσε και το σχολείο, μα πιο πολύ χαιρόταν το Κυριακό, στην Εκκλησία.
Πρωτοπήγε πριν ακόμα ξεκινήσει το σχολείο, το κανονικό, και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, συνέχιζε να πηγαίνει με χαρά και συνέπεια κάθε Κυριακή.
Όμως στην τάξη δεν ήταν μόνος του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;
Μαζί του ήταν άλλα οκτώ εννιάχρονα παιδάκια, αγόρια και κορίτσια.
Και ξέρετε πώς είναι μερικές φορές τα εννιάχρονα παιδάκια και πόσο επιθετικά και σκληρά μπορούν να γίνουν με κάποιον αλλιώτικο, κάποιον διαφορετικό, κάποιον ξεχωριστό.
Η δασκάλα τους ήταν ευαίσθητη και στοργική.
Αγαπούσε όλα τα παιδιά, μα είχε φυλαγμένη λίγη συμπάθεια περισσότερη για το Φίλιππο. Προσπαθούσε και είχε βοηθήσει πολύ ώστε μέσα στο ατίθασο αυτό μελίσσι να υπάρχει αγάπη και κατανόηση.
Μάθαιναν μαζί, γελούσαν μαζί, έπαιζαν μαζί και στ’ αλήθεια νοιάζονταν ο ένας για τον άλλο, αν και δεν το ‘λεγαν φωναχτά.
Τα εννιάχρονα παιδιά σπάνια κάνουν κάτι τέτοιο.
Πάντα όμως υπήρχε μία εξαίρεση σε όλα αυτά.
Ο Φίλιππος δεν ήταν ή δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει αληθινό μέλος της ομάδας.
Δεν το είχε διαλέξει, ούτε το ήθελε να είναι διαφορετικός. Απλά ήταν.
Και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το αλλάξει.
Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, η δασκάλα είχε μια θαυμάσια ιδέα.
Αφού πρώτα βρήκε εννέα ξύλινα αβγά, από αυτά που μπορεί κανείς εύκολα να ανοίξει και έπειτα να ξανακλείσει, τα έβαψε με ωραία χρώματα και τα έφερε στα παιδιά. Εκείνα κατενθουσιάστηκαν και η χαρά τους έγινε μεγαλύτερη, όταν αυτό που από την αρχή περίμεναν έγινε πραγματικότητα, όταν η δασκάλα μοίρασε τα αυγά, ένα για τον καθένα και την καθεμιά.
Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα, ξέχασα να σας πω πως ο Φίλιππος έμενε σε μια μικρή πόλη και η εκκλησία είχε προαύλιο με ένα μεγάλο, όμορφο και ανθοστόλιστο κήπο. Η συμφωνία ήταν να έβγαιναν όλοι έξω και να επέστρεφαν αφού είχαν βρει και βάλει μέσα στο αυγό τους το δικό τους σύμβολο για τη νέα ζωή.
Η δασκάλα δεν πρόλαβε να τελειώσει και τα παιδιά με φωνές και ποδοβολητό όρμησαν βιαστικά προς την αυλή, καθώς σε δέκα λεπτά θα έπρεπε να είχαν γυρίσει.
Μετά από λίγο ήταν πάλι όλοι μαζί στην τάξη.
Τα αυγά, κλειστά επάνω στην έδρα και τα παιδιά με ιδρωμένα τα μετωπάκια τους και τα μάγουλα κατακόκκινα, κατάκοπα αλλά χαρούμενα, στις θέσεις τους.
Η δασκάλα άνοιξε το πρώτο αυγό. Ένα λουλούδι!
Το μικρό ακροατήριο ζητωκραύγασε.
Μετά άνοιξε ένα άλλο. Μια πολύχρωμη μικρή πεταλούδα φάνηκε και αμέσως άρχισε να πετά ανάμεσα στα χαμογελαστά μουτράκια΄τους.
«Θαυμάσια. Υπέροχα»
 φώναξαν τα κορίτσια, καθώς για τα αγόρια ξέρετε, είναι κάπως δύσκολο να πουν, πόσο μάλλον να φωνάξουν κάτι τέτοιο για πράγματα σαν κι αυτό.
Έπειτα άνοιξε ένα τρίτο.
Μέσα ήταν μια πέτρα. Κάποιοι γέλασαν με νόημα, άλλοι είπαν:
«Πώς μπορεί μια πέτρα να συμβολίζει τη νέα ζωή; Κάποιο λάθος θα έγινε».
Τότε, ένα γεροδεμένο παιδί σηκώθηκε χωρίς δισταγμό και είπε:
«Αυτό είναι το δικό μου αυγό. Ήξερα πως όλοι θα βάζατε μέσα λουλούδια, φύλλα, ζουζούνια, πεταλούδες και πράγματα σαν κι αυτά.
Γι’ αυτό κι εγώ διάλεξα και έβαλα μία πέτρα. Άλλωστε για μένα, αυτό είναι νέα ζωή». Όλοι γέλασαν και χάρισαν στο συμμαθητή τους ένα ζεστό χειροκρότημα.
Έπειτα η δασκάλα, αφού είπε μερικά για τη σοφία των παιδιών αλλά και για το τι συμβολίζει η πέτρα, άνοιξε το επόμενο. Ησυχία απλώθηκε στην τάξη.
 Το αυγό ήταν άδειο.
Κάποιος μάλλον δεν είχε καταλάβει καλά τις οδηγίες.
«Είναι άδικο! Είναι ανόητο! Το αυγό είναι άδειο! Κάποιος τα έκανε θάλασσα!» άρχισαν όλοι να διαμαρτύρονται μετά από λίγες στιγμές αμηχανίας.
Εκείνη την ώρα η δασκάλα ένιωσε κάποιον να τραβά τη ζακέτα της και κοίταξε κάτω. «Είναι δικό μου» είπε ο Φίλιππος. «Είναι δικό μου».
Τα παιδιά αμέσως αντέδρασαν: «Ποτέ δεν κάνεις τίποτα σωστό Φίλιππε. Το αυγό είναι άδειο».
«Το έκανα σωστά» απάντησε ο Φίλιππος με τη γλυκιά φωνούλα του πιο σταθερή από ποτέ.
«Τοέκανα σωστά. Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος».
Επικράτησε απόλυτη ησυχία, μια ησυχία όμορφη, γλυκιά και ζεστή.

Η δασκάλα με χαμηλωμένη τη φωνή, που λίγο έτρεμε, και μάτια γυαλιστερά ευχαρίστησε το Φίλιππο και ζήτησε από τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο.
Από εκείνη τη στιγμή τα πάντα ήταν διαφορετικά.
Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα, αλλά ένα τέτοιο συνέβη εκείνη την ημέρα. Από εκείνη τη στιγμή ο Φίλιππος έγινε ένα αληθινό μέλος της χαρούμενης και ατίθασης αυτής ομάδας.
Ο Φίλιππος πέθανε πέρυσι το καλοκαίρι.
Οι γονείς ήξεραν πως το κορμάκι του ήταν πιο ευαίσθητο και εύθραυστο από των άλλων παιδιών.
Κι έτσι τον Ιούλιο, όταν όλα ή μάλλον τα περισσότερα παιδάκια ξένοιαστα έπαιζαν και πλατσούριζαν στις ακρογιαλιές, μια απλή λοίμωξη, ένα κρυολόγημα που συνήθως χρειάζεται μονάχα ένα σιρόπι σε γεύση μπανάνας και μερικές μέρες στο κρεβάτι με τσάι, φρυγανιές και πορτοκαλάδα, η καρδούλα του Φίλιππου δεν άντεξε.
Στην τελετή του αποχωρισμού ήταν όλοι εκεί.
Οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς.
Οι συμμαθητές του από το Κυριακό σχολείο μαζεύτηκαν στον προθάλαμο της εκκλησίας και μαζί με τη δασκάλα τους προχώρησαν χωρίς δισταγμό προς το μέρος που ήταν ακουμπισμένο και σκεπασμένο το άψυχο κορμάκι του φίλου τους.
 Δεν κρατούσαν λουλούδια για να καλύψουν την τραγική και θλιβερή πραγματικότητα του θανάτου, ούτε πεταλούδες.
Κρατούσαν μόνο ένα μεγάλο, ξύλινο, άδειο αυγό.
Το άφησαν δίπλα του και σκουπίζοντας τα δακρυσμένα ματάκια τους παρηγορημένοι γύρισαν και κάθισαν στις θέσεις τους.
«Ο τάφος είναι άδειος. Ο Χριστός αναστήθηκε. Ο τάφος είναι άδειος» θυμήθηκαν και χαμογέλασαν.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Απίθανες φωτογραφίες:

όταν το δεις...θα εκπλαγείς!


Οι οπτικές ψευδαισθήσεις θα σας αφήσουν άφωνους, ίσως με μια αίσθηση αμηχανίας στο βλέμμα ή με μια έντονη αμφισβήτηση για την όρασή σας.Κάθε φωτογραφία κρύβει και ένα "μυστικο"...






















Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Βολές Ιερώνυμου κατά Γερμανίας στο Συμβούλιο των Εκκλησιών



 
Οι Έλληνες όχι μόνο «δεν είναι τεμπέληδες και απατεώνες» αλλά έχουν γίνει και τα πειραματόζωα της Ευρώπης, δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με επιτελικά στελέχη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών μεταξύ των οποίων και εκπρόσωπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Βαυαρίας. «Ποιμαίνω αυτόν τον λαό 44 χρόνια», σημείωσε ο κ. Ιερώνυμος και πρόσθεσε χαρακτηριστικά «Δεν είναι λαός κλεφτών, ούτε λαός απατεώνων. Μία τέτοια παρουσίαση δεν βοηθάει αλλά επιδεινώνει την κατάσταση. Οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι εργατικοί, αξιοπρεπείς, με έναν πολιτισμό που θα τον ζήλευε κάθε κράτος και κάθε χώρα».

Αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Γερμανίας ο κ. Ιερώνυμος διερωτήθηκε «εάν ο αγώνας γίνεται για μια Ευρωπαϊκή Γερμανία ή για μια Ευρώπη της Γερμανίας;». Και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αλλαγή προσανατολισμού που παρατηρούν πολλοί ότι σημειώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση. «Θα ήθελα», τόνισε, «να κάνουμε μια σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του χθες και του σήμερα. Άλλωστε, είμαι ένας άνθρωπος που πίστεψα σε αυτό το σχήμα, ήθελα να προχωρήσει και το στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις. Στα κείμενα των θεμελιωτών αυτής της ιδέας, γίνεται λόγος για αδελφοσύνη, για συνεργασία, για αλληλεγγύη. Που στα αλήθεια φαίνονται όλα αυτά;».

Στην συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος αφού καταδίκασε τα επεισόδια σε βάρος του Γερμανού Προξένου στην Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα σημείωσε όμως ότι: «στην αθλιότητα που υπάρχει σήμερα, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν ένα πιάτο φαγητό, όταν ακούγεται από τα Μ.Μ.Ε. ότι η Γερμανία κέρδισε ένα 1 δις 700 εκατομμύρια από την κρίση, τι θα κάνει αυτός ο λαός; Κι όταν μάλιστα κουβαλά και τις μνήμες από την Κατοχή…».

Ο Επίσκοπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Βαυαρίας Χάινριχ Μπέντφορντ Στρόμ, από την πλευρά του εξέφρασε την ανησυχία του για τις εικόνες που φτάνουν στην Ευρώπη με τα ναζιστικά εμβλήματα στις πορείες, αλλά και τον τρόπο που ορισμένοι παρουσιάζουν την Καγκελάριο Μέρκελ να φέρει εμβλήματα του ναζιστικού παρελθόντος.