ΟΧΙ ρε μεταμοντέρνες προοδευτικάρες!!! ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ.

Κυριακή, 29 Απριλίου 2012

ΔΕΝ θα καταργήσετε την Προσευχή από το σχολείο των παιδιών ΜΟΥ.

Share 

..ΟΧΙ ρε μεταμοντέρνες προοδευτικάρες!!! ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ. Και δυστυχώς για εσάς, το εννοώ…
Γράφει η Χριστιάνα.
Ξέρω….το θέμα είναι λεπτό. Εμπλέκεται η... θρησκεία. Το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός μας να πιστεύει σε ΟΠΟΙΟΝ Θεό ή Θεούς θέλει. Και αν θέλει. Μπορεί και να μην θέλει ρε αδερφέ…..ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ!!!

Λεπτό το θέμα και δεν το έχω θίξει ποτέ εδώ μέσα. Ποτέ μου δεν σχολιάζω σε αναρτήσεις θρησκευτικού περιεχομένου. Θέμα Αρχής. ΔΕΝ το αγγίζω.
Τώρα όμως, όχι μόνο θα το αγγίξω, αλλά θα τους ΚΡΑΞΩ με όλη μου την δύναμη. Ευγένεις κομμένες, ψευτοαριστερίζουσες προοδευτικές ιδεοληψίες πεθαμένες και θα ανοίξω το στόμα μου, γιατί το θέμα ΔΕΝ είναι θρησκευτικό στην ουσία, αλλά βαθύτατα ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Και το ανελέητο ροκάνισμα του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, πρέπει πια να έχει ένα όριο και ένα ΤΕΛΟΣ.
Πρέπει κάποτε να πάρετε απαντήσεις, ελεεινοί και απροκάλυπτοι ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ, σε ΟΠΟΙΟ κόμμα και αν ανήκετε.
Υπάρχει στο πρόγραμμα του Κυρίου Κουβέλη, πρόταση κατάργησης της προσευχής από τα σχολεία.Η ερώτησή μου απλή. Τόσο απλή, τόσο αφαιρετική, τόσο αληθινή, που αμφιβάλλω αν μπορεί να την απαντήσει και ο δεινότερος ρήτορας:
ΓΙΑΤΙ;;;;; WHY?????? ( Το λέω και στην βαρβαρικήν, για να με καταλάβετε Κύριοι και Κυρίες, εμπνευστές της εξαίρετης ιδέας…)
Περιμένω, ντε!!!!! Άντε να βοηθήσω.
- Επειδή ( because) δεν είναι όλα τα παιδάκια Χριστιανοί Ορθόδοξοι στα σχολεία μας και δεν θέλουμε να έρχονται σε δύσκολη θέση τα άλλα παιδάκια……
Απάντηση: Αυτά τα παιδάκια που δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, θα κάνουν 2 λεπτάκια υπομονή, να τελειώσει η Προσευχή των υπολοίπων Παιδακίων, μένοντας αμέτοχα και ΣΕΒΟΜΕΝΑ την επίσημη θρησκεία της χώρας στην οποία ΖΟΥΝ. ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ( εκτός αν θέλουν να κάνουν και τον Σταυρό τους ) την ώρα που η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΑΚΙΩΝ θα λένε την προσευχή τους.
Θα περιμένουν τα 2, 3. 5, 10, 20, 30, παιδάκια, τα 500 να ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΝ.
Και μετά, όλα μαζί, θα γίνουν ένα κουβάρι, θα παίξουν, θα μαλώσουν, θα μάθουν, θα ρωτήσουν , θα κλάψουν, θα γελάσουν, ΟΛΑ μαζί, γιατί είναι ΠΑΙΔΙΑ.
ΠΑΙΔΙΑ που πάνε σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ σχολείο ΟΜΩΣ.

 Οπότε, θα μαθαίνουν ΕΛΛΗΝΙΚΑ και θα βλέπουν τα Ελληνόπουλα να ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥΣ. Αν δεν τους αρέσει ( που είμαι απολύτως βέβαιη ότι δεν τραβάνε κανένα ζόρι) να αλλάξουν χώρα, ήπειρο, πλανήτη ακόμα και γαλαξία!!!!!!
ΔΙ-ΚΑΙ-Ω-ΜΑ ΤΟΥΣ.
- Επειδή (because) είμαστε προοδευτικοί και σεβόμαστε και τιμούμε την μειοψηφία και την διαφορετικότητα.
Απάντηση: Φυσικά!!!! Σπίτια σας!!! Στις παρέες σας!!!! Στις γειτονιές σας!!!! Στην προσωπική σας ζωή!!!! Κάντε το να σας δω και να σας καμαρώσω!!!!!
Όταν ζείτε κύριοι σε ένα ξένο Κράτος με την ΒΟΥΛΗΣΗ σας , θα σεβαστείτε την επίσημη θρησκεία του. Θα την ΑΝΕΧΤΕΙΤΕ.
Οι κορώνες περί προοδευτικότητας, ας εξαντληθούν στα προσωπικά επίπεδα του καθενός μας.
Ας αποδεικνύουμε στην καθημερινή μας ζωή πόσο ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε και πόσο ΛΕΥΤΕΡΟΙ στο πνεύμα, σεβόμενοι τον διπλανό μας, ό,τι χρώμα και να έχει, σε όποιον Θεό κι αν πιστεύει, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζει, ό,τι και να γουστάρει να κάνει στην κρεββατοκάμαρά του.
Άς δίνουμε ΧΩΡΟ στον άνθρωπό μας, λατρεύοντάς τον ταυτόχρονα.
Αυτή είναι η……προοδευτικότητα Κύριοι, που εσείς την ονομάζετε προοδευτικότητα αλλά εγώ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Δεν δίνω άλλες υποτιθέμενες απαντήσεις, γιατί όσο το σκέφτομαι, τόσο χαλιέμαι απίστευτα. Θα κλείσω λέγοντάς σας με απλά λόγια, τι καταφέρατε να κάνετε με αυτήν σας την πρόστυχη και εκ του πονηρού πρόταση, σε εμένα προσωπικά.
Είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
ΔΕΝ είμαι αυτό που λένε -της Εκκλησίας-. Δεν είμαι τακτική, δεν ντύνομαι καλά για να πάω την Κυριακή, δεν νηστεύω, δεν εξομολογούμαι, ΔΕΝ τηρώ κανένα πρωτόκολλο, γιατί ο Θεός για μένα είναι ΜΕΣΑ ΜΟΥ, και η Παναγιά ΓΥΡΩ μου και δεν μπορώ να τους βρω στις χλιδάτες εκκλησίες, ούτε στους χλιδάτους ιερείς.
Αντίθετα, δεν έχω αφήσει ξωκλήσι για ξωκλήσι που να μην πάω και να καταθέσω την Ψυχή μου με τις ώρες, ΜΟΝΗ μου, εγώ και Αυτός.
Σας μιλάει λοιπόν Κύριοι, μια …..όχι θεούσα ,τέλος πάντων. Ξέρετε τι καταφέρατε με αυτό;;;; Να με κάνετε να υποστηρίξω καταστάσεις με τις οποίες ουδέποτε ασχολήθηκα!!!! Το να πηγαίνω ΕΓΩ στην Εκκλησία είναι ένα θέμα. Το να μην ΥΠΑΡΧΕΙ Εκκλησία (έτσι όπως το πάτε, θα το προτείνετε και αυτό) είναι άλλο πράγμα.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.

Ξεσκίσατε την Πατρίδα.

Ξεσκίσατε την Οικογένεια.

Ξεσκίσατε την Θρησκεία.
Αυτό είναι η Ελλάδα ρε απανταχού λαμόγια, γαμώ την τρέλλα μου!!!! Αυτό ΗΤΑΝ, αυτό ΕΙΝΑΙ και αυτό ΘΑ ΕΙΝΑΙ. Αλλιώς ΔΕΝ θα είναι.
Θα γίνει Αγγλία. Θα γίνει Ελβετία. Θα γίνει Βέλγιο.
Θα γίνει δηλαδή……έτσι κι έτσι…..ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ. Δεν ήταν τυχαίο το σύνθημα. Καθόλου. Η Πατρίδα, η Θρησκεία και η Οικογένεια, έχουν κρατήσει αυτόν τον λαό όρθιο, αυτό το Γένος ζωντανό.
Μπορεί να τα χάσαμε κάπου στον δρόμο μεγαλώνοντας, μπορεί να πέσαμε θύματα των επιλογών μας, μπορεί να ήμασταν πολύ μικροί ή πολύ λίγοι για να καταλάβουμε, μπορεί, μπορεί, μπορεί……
ΑΛΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΑΡΚΕΙ.
Θα διεκδικήσουμε τα κεκτημένα μας. Τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. Την γλυκιά σιγουριά της Μάνας, που είναι πάντα κάπου τριγύρω.
Το κείμενό μου δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ πολιτική , ή κομματική μομφή. Το ότι έγινε η πρόταση από το συγκεκριμένο κόμμα, είναι απλώς αποτέλεσμα της μπλεξομπουτίασης των δήθεν αριστεριζόντων με τις κουταμάρες περί αθείας.
Ούτε που με νοιάζουν, ούτε που ασχολούμαι μα αυτούς τους σκελετούς.
Θα έλεγα ακριβώς τα ίδια και ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ίσως, για κάτι από την αντίθετη πλευρά.
ΟΜΩΣ: (Και προσέξτε το ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ αυτό που θα πω. ΠΟΛΥ …) Όταν τα όρια ΚΑΙ η έννοια του φασισμού γίνονται ΑΣΑΦΗ και μπερδεύονται σχεδόν ηδονικά με με την προοδευτικότητα, όταν ο….ακροδεξιός θέλει να φάει τους λάθρο για πρωινό και ο……(ακρο)αριστερός θέλει να φάει τον ΕΛΛΗΝΑ για πρωινό……τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνουμε;;;;;;;;;;;
ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ. ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΗΜΑ.
ΕΛΛΗΝΕΣ το κέρατό μου μέσα. ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΠΕΤΑΞΤΕ ό,τι σας χαλάει και σας προσβάλλει.
ΧΘΕΣ!!!!!Φιλαράκια στην Ολυμπία. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο ευγενής μπορώ για να μην σας φέρω σε δύσκολη θέση με το άρθρο μου. Όμως το ποτήρι ξεχείλισε, ειλικρινά.
Οι άνθρωποι είναι απροκάλυπτα ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ.
Ανεβάστε το αδέρφια μπας και ξυπνήσει ΕΝΑΣ!!!! Ενας ρε πούστη μου. ΕΝΑΣ.
Καλή δύναμη.

olympiada

Θά γίνη μεγάλο τράνταγμα !!!

«Κατάσταση πνευματική, οχυρό πνευματικό»

Σήμερα είναι καιρός νά ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, άν συμβή κάτι, δέν ξέρω τί θά γίνη. Είθε νά μην έπιτρέψη ό Θεός νά έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά άν έρθουν, μέ έναν μικρό σεισμό, μέ ένα τράνταγμα, θά σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ό καθένας θά πάη νά σώση τόν εαυτό του και θά τραβήξη τήν πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, γιά νά μη μας εγκατάλειψη ό Θεός. Οί ψυχές νά έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θά γίνη μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Έμενα κάτι νά μου έλεγαν, θά προβληματιζόμουν, θά σκεφτόμουν γιατί μού το είπαν, τί ήθελαν. Γιά νά μήν πω βράδυα, ένα βράδυ δέν θά κοιμόμουν. Άν δέν έβλεπα τά δύσκολα χρόνια πού έρχονται, δέν θά ανησυχούσα τόσο. Άλλα αυτό πού βλέπω είναι ότι αργότερα θά δυσκολευθήτε πολύ. Δέν μέ καταλαβαίνετε. Τότε θά μέ καταλάβετε.
- Άν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σέ δύσκολα χρόνια, τί θά κάνη;
- Αρχισε τώρα νά κάνης πρώτα υπακοή, νά απόκτησης διάκριση, και τότε θά δούμε. Γι' αυτό είπαμε νά κόψουμε τά κουσούρια πρώτα. Άν έχη κανείς κουσούρια, δέν θά τά βγάλη πέρα. Άν τώρα γκρινιάζη γιά όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οί άλλοι εϊναι χάλια, τότε ...; Κοιτάξτε νά διορθωθήτε, γιά νά δικαιούσθε τήν θεία βοήθεια.
Νά στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θά έχουμε πιό δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τά ...; φρούτα· δέν ωρίμασαν. Όταν εσείς θά είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θά είστε; Όχυρό. Όχι μόνο γιά έδώ, αλλά θά μπορήτε νά βοηθάτε και πιό πέρα.

Γιατί, διαφορετικά, θά έχετε και εσεΐς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Και ξέρετε τί κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, νά έχη ανάγκη από λαϊκούς;

Σήμερα ό μοναχός πρέπει νά ζήση πνευματικά, γιά νά είναι έτοιμος νά ξεπεράση μιά δυσκολία. Νά έτοιμασθή, γιά νά μην τον στενοχωρήση ή στέρηση, γιατί μετά μπορεί νά φθάση στην άρνηση. Θά έρθη εποχή πού θά ξεραθούν τά ποτάμια, όλοι θά διψάσουν, όλοι θά υποφέρουν.
Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και νά διψάσουμε, πρέπει νά διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε γιά κακουχία. «Ο,τι δέν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θά πώ, το κάνω τώρα ακουσίως, γιά νά καταλάβω τί θά πή καλόγερος. Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου».
Αλλά ό καημένος ό κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο νά εφευρίσκουν βόμβες πού νά σκοτώνωνται οι άνθρωποι και νά μήν καταστρέφωνται τά κτίρια, τί νά πώ; Όταν είπε ό Χριστός «μιά ψυχή αξίζει όσο ό κόσμος όλος»[1], και αυτοί έχουν τά κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!
- Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, γιά ό,τι μας περιμένει.
- Αυτός ό φόβος μας βοηθάει νά γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει νά χαίρεται κανείς γι' αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, άλλα νά χαίρεται, γιατί θά άγωνισθή γιά τον Χριστό. Δηλαδή δέν θά περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, άλλα θά δώσουμε εξετάσεις γιά τον Χριστό.
Δέν είναι ότι θά έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θά νικήσουμε. Τώρα ό αγώνας θά είναι πνευματικός. Θά παλέψουμε μέ τον ίδιο τον διάβολο. Ό διάβολος όμως δέν έχει καμμιά εξουσία, αν δέν τοϋ δώσουμε εμείς εξουσία.
Τί νά φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο. Νά μήν υπάρχη φόβος. Νά χαιρώμαστε πού ή μάχη είναι πνευματική.
Έάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θά δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Άν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, πού έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς ψυχές νά υπάρχουν σε ένα μοναστήρι πού νά σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και νά προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τά πάντα.

Απόσπασμα από τις σελίδες  332 -336 του βιβλίου:

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ  Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

 

Καθὼς ἡ πατρίδα μας διέρχεται βαθιὰ οἰκονομική, πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ κρίση, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκούγονται ἀπορριπτικὲς ἀντιλήψεις γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες μας. Μάλιστα πολλοὶ ἀγανακτισμένοι πολίτες ἐκφράζουν συχνὰ ἀπόψεις τελείως ἀπορριπτικὲς γιὰ τὸ θεσμὸ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν. Ποιοὶ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες; Πῶς ὀφείλουν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους; Εἶναι ἀναγκαία ἡ ὕπαρξή τους; Σ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θὰ ἀντλήσουμε ἀπαντήσεις μέσα ἀπὸ τὴ σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

1. Ἡ ἀναγκαιότητα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ οἱ κίνδυνοι τῆς ἐξουσίας

Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὀργανωμένο κράτος χωρὶς πολιτικοὺς ἡγέτες; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπαντᾶ: «Πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄρχοντες, γιὰ νὰ μὴν τρῶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο σὰν τὰ ψάρια» (PG 54, 596). «Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε τοὺς ἄρχοντες, γιὰ νὰ ἔχουμε εὐταξία καὶ νὰ μὴ συμπεριφερόμαστε πιὸ παράλογα ἀπὸ τὰ ἄλογα θηρία. Ἡ ἐξουσία τοῦ ἄρχοντα εἶναι παρόμοια μὲ τὴν τέχνη τοῦ ἡνίοχου καὶ τοῦ κυβερνήτη τοῦ πλοίου» (PG 55, 491). Ταυτόχρονα ὅμως ὑπογραμμίζει: «Εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ διοικεῖται ἕνας λαὸς ἀπὸ κανένα, παρὰ νὰ διοικεῖται ἀπὸ ἕναν κακὸ ἡγέτη» (PG 63, 231). Δυστυχῶς ὅμως, τονίζει ἀλλοῦ, «οἱ ἄρχοντες συνήθως εἶναι διεφθαρμένοι» (PG 59, 274).

Ἂς προσέξουμε τώρα τὴ φωνὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Οἱ ἄρχοντες ὑπάρχουν ὄχι γιὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὴ σπουδαία θέση τὴν ὁποία κατέχουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ τιμοῦν οἱ ἴδιοι τὴ θέση αὐτή» (PG 32, 497). Γι’ αὐτὸ «ὅσοι ἐπιδιώκουν τὴν ἀρετὴ δὲν ἀναλαμβάνουν μὲ εὐχαρίστηση δημόσια ἀξιώματα. Ἀντίθετα ὅσοι ἀποβλέπουν σὲ χρήματα καὶ δόξα, θεωροῦν μέγιστο ἀγαθὸ τὴν κατάκτηση κάποιας ἐξουσίας, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀποκτοῦν ὅσα ἐπιθυμοῦν» (PG 32, 1041). «Ἔργο τῶν ἀρχόντων εἶναι νὰ ἀναχαιτίζουν τὶς ἀταξίες τοῦ λαοῦ· νὰ τὸν κατευθύνουν στὸ σωστό· ὅταν ὅμως αὐτοὶ πρῶτοι παραβαίνουν τὸ νόμο, πῶς μποροῦν νὰ καθοδηγοῦν τοὺς ἄλλους;» (PG 56, 24). Γι’ αὐτὸ «πολλοὶ ἡγέτες, ὅταν κλέβουν, ἀναγκάζονται νὰ εἶναι ἐπιεικεῖς στοὺς ἄλ­λους, ἐπειδὴ ἔχουν χάσει τὴν παρρησία τους» (PG 51, 309).

Γιὰ τὸ ἴδιο ζήτημα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: «Πολλοὶ ἄρχοντες σπαταλοῦν ἀμέτρητα χρήματα γιὰ νὰ κατασκευάσουν πολυτελὴ ἔπιπλα, καὶ ἄλλοι βάζουν τὰ ἀκριβότερα ἀρώματα καὶ εὐφραίνονται μὲ τὴ μουσικὴ τῶν ὀργάνων, ἀντὶ νὰ συμπάσχουν καὶ νὰ ὑποφέρουν γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ λαοῦ» (PG 35, 961). Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς Πατὴρ ἀπευθύνεται σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς λέει: «Νὰ σέβεστε τὸ ἀξίωμά σας. Γνωρίζετε πόσο σπουδαῖο εἶναι τὸ ἔργο σας καὶ τί μεγάλο μυστήριο βρίσκεται γύρω ἀπὸ σᾶς. Κόσμος ὁλόκληρος βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία σας. Γίνεστε ‘‘θεοὶ’’ στοὺς ὑπηκόους σας» (PG 36, 277).

2. Ποιὸ ἔργο πρέπει νὰ ἐπιτελοῦν οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες;

Λέει ἐπιγραμματικὰ γι’ αὐτὸ τὸ θέμα ὁ Μέγας Βασίλειος: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ὑπερασπίζονται τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ, νὰ τιμωροῦν τοὺς παραβάτες» (ΒΕΠΕΣ 53, 125). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητοῦν τὴ δική τους τιμὴ ἀλλὰ τὸ κοινὸ συμφέρον» (PG 62, 671). «Δὲν ξεχωρίζουν ἀπὸ τὴ χλαμύδα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὅτι προστατεύουν ὅσους ὑποφέρουν, διορθώνουν τὰ κακῶς ἔχοντα, τιμωροῦν τὴν ἀδικία, δὲν ἐπιτρέπουν νὰ καταπατεῖται τὸ δίκαιο» (PG 52, 678).

3. Ποιὰ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι τὰ προσόντα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν;

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὰ ἐπισημαίνει: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τοὺς ἄλλους· νὰ γίνονται καθημερινὰ ἀνώτεροι, νὰ ἔχουν ἀξία καὶ ἀρετὴ ἀνάλογη μὲ τὸ ἀξίωμά τους» (PG 36, 547). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ πολιτικὸς ἡγέτης πρέπει νὰ ἔχει βίο ἀκηλίδωτο, ὥστε νὰ τὸν ἔχουν ὅλοι ὡς παράδειγμα» (PG 62, 547). «Ἐκεῖνος ποὺ ἀσκεῖ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὴ διαχειρισθεῖ δίκαια, ἂν προηγουμένως δὲν κυβερνήσει τὸν ἑαυτό του ὅπως πρέπει, καὶ ἂν δὲν τηρήσει μὲ μεγάλη ἀκρίβεια καὶ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς θρησκευτικοὺς νόμους» (PG 61, 508). «Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ ἄρχει καὶ νὰ ἄρχεται, αὐτὸς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ τὴν οἰκογένειά του· ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τὸ σπίτι του, θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ μιὰ πόλη, θὰ μπορέσει νὰ κυβέρνησει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂν ὅμως δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ρυθμίσει τὸν ψυχικό του κόσμο, πῶς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει τὴν οἰκουμένη; Πῶς θὰ ὠφελήσει ἄλλους αὐτὸς ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ ὠφελήσει τὸν ἑαυτό του;» (PG 60, 366). Καὶ ἀλλοῦ σημειώνει: «Ὁ ἄρχοντας σ’ αὐτὸ κυρίως πρέπει νὰ ἄρχει, στὸ νὰ νικάει μὲ τὴν ἀρετή του· ἂν ὅμως νικιέται, δὲν εἶναι πλέον ἄρχοντας» (PG 62, 99). Γι’ αὐτὸ «ὁ ἄριστος ἄρχοντας πρέπει νὰ εἶναι ἀδυσώπητος στὸν ἑαυτό του καὶ στὶς πράξεις του» (PG 58, 668).

Καὶ ἐπιλέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες πρέπει νὰ ἔχουν ὑψηλὴ νοημοσύνη, νὰ μιλοῦν μὲ παρρησία, νὰ περιφρονοῦν τὰ βιοτικά, νὰ μισοῦν τὴν πονηρία, νὰ εἶναι ἤπιοι καὶ φιλάνθρωποι» (PG 52, 678). Ἔχουν χρέος «νὰ παραβλέπουν τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ νὰ φροντίζουν γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ τους» (PG 55, 306).

Τέτοιοι λοιπὸν πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες: ἱκανοί, ἀδιάφθοροι, ἀκέραιοι· φιλάνθρωποι, φιλοπάτριδες καὶ φιλόθεοι.

 Ἀνώτεροι σὲ ἀρετὲς καὶ σὲ ἱκανότητες ἀπὸ τὸ λαό. Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει ἀνάγκη ἰδιαιτέρως σήμερα καὶ ἡ πατρίδα μας. Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει χρέος νὰ ἐκλέγει καὶ ὁ λαός.

http://www.tideon.org

"κάλλιο γνώση παρά γρόσι"

 

Γράφει ο Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος.

Ίσως ο λόγος μου, σήμερα, να είναι επιτάφιος, επικήδειος επάνω στο άταφο σώμα της Παιδείας μας, της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής και καλύτερα δαιμονικής. "Το κακό θα έρθει από τους διαβασμένους" έλεγε ο Πατροκοσμάς... και το κακό ήρθε!

Η παιδεία... "Παιδεία, εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν." (Πλάτωνας.) Η Παιδεία είναι, όχι το γέμισμα του άδειου δοχείου (ο εγκέφαλος του παιδιού) , αλλά άναμμα ψυχής, είναι φώς. Η παιδεία με αξίες, η σπουδαιότητα της αγωγής που πρέπει να λαμβάνει ο άνθρωπος στη παιδική ηλικία. Ο λόγος του Πατροκοσμά είναι αδυσώπητος: "Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει να κατηγορησούμε, τα μήλα ή τη μηλιά; Φυσικά τη μηλιά. Λοιπόν κάνετε καλά εσείς οι γονείς, οι δάσκαλοι συμπληρώνω, όπου είστενε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Εκ γαρ του...
καρπού το δένδρον γινώσκεται".
 Τώρα είμαστε σε κρίση, δηλαδή σε σάπισμα...
Και για να φθάσουμε στο σάπισμα των καρπών, έπρεπε να πληγούν καίρια πρώτα οι γονείς, μετά οι δάσκαλοι και τελευταίοι, μέσω των βιβλίων, οι μαθητές.

Ο Έλληνας, ο Ρωμιός, ο Γραικός -όλα δικά μας είναι- υποκορίστηκε, έγινε Γραικύλος. Νόμισε ο δυστυχής πως αν παραμείνει Έλληνας, όπως τον έμαθαν οι πατεράδες του, θα μείνει πίσω, θα είναι συντηρητικός. "Έκοψε" δρόμο, έχασε τον προσανατολισμό του, βρέθηκε στο γκρεμό. Τον έφαγε η πρόοδος η πολλή, η αχώνευτη.

Ύψωσε σε Εθνικό ιδεώδες έναν "πολιτισμό" (Δύση) διαφορετικό από πολλές απόψεις από τον δικό του, μόνο και μόνο επειδή ήταν υλικά υπέρτερος! Η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα την περιρρέουσα σκυβαλοκρατία: "τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο! "

Πάχυνε το σώμα του, φτώχυνε η ψυχή του.
Αλλάζει τον τρόπο ανατροφής των παιδιών του.
Ανατρέφει μοσχοανθρεμμένους μοναχογιούς και μοναχοκόρες, παρέχοντάς τους άφθονα υλικά αγαθά, γιατί δεν μπορούσε να τους προσφέρει το φυσικό λίπασμα της ανατροφής των παιδιών, την αγάπη, γιατί "όσο πλεονάζεις τω πλούτω τοσούπω ελλείπεις τη αγάπη" (Μέγας Βασίλειος).

Λησμόνησε ο αξιοθρήνητος το ευλογημένο "όχι".

Φοβήθηκε μην τον πούν οπισθοδρομικό.

Έτρεμε, όπως προείαμε, και τις λοιδορίες των κατ΄επάγγελμα προοδευτικών... 

Γιατί Παιδεία θα πει γλώσσα. 

Και η Ελληνική γλώσσα είναι πρώτα δουλειά της μάνας.

Οι μαστοί είναι τρείς. 

Οι δυο για το γάλα και ο τρίτος το στόμα της, η λαλιά της, η γνήσια και άδολη πηγή της γλώσσας. Όταν αυτός ο δροσερός σταλακτίτης στερεύει, τότε αντικαθίσταται από το αναίσχυντο στόμα της τηλοψίας. 

Σειρά έχει ο δάσκαλος.

Καταστρέψαμε τον δάσκαλο ως θεμέλιο και ψυχή του σχολείου, για να τον μεταβάλλουμε σε συνδικαλιστή και φροντιστή., σε πρότυπο ιδιοτέλειας και αδιαφορίας, σε πανταροκυνηγό που ξέρει απλώς να έχει διεκδικήσεις και να πολιτικολογεί. 

Δεν καταλαβαινουμε πως καλό είναι το σχολείο με αφοσιωμένους δασκάλους, με δασκάλους οι οποίοι, μετ΄επιστήμης, χαλυβδώνουν τα παιδιά με ψυχή και Χριστό, με φιλοπατρία και φιλοτιμία, με πρότυπο τον άγιο και τον ήρωα, τον Πατροκοσμά και τον Καραϊσκάκη. 

Ο λαός μας έλεγε: "κάλλιο γνώση παρά γρόσι".
Τώρα η γνώση υποκλίνεται στην πληροφορία, στο εφήμερο, στο άχρηστο, για να καταλήξουμε σε έναν νέο τύπο ανθρώπου: στον μορφωμένο βάρβαρο.

O tempora o mores... 

και για όσους δεν καταλάβαν...
"ώ καιροί, ώ ήθη!"

Από το περιοδικό ΡΩΜΝΙΟC. Περιοδικό του Κέντρου ενότητος και μελέτης - προβολής των αξιών μας "ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ". 

 

ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΙΚΩΝ ΣΤΟΩΝ!

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πρός το Πανελλήνιον

Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.
Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποία συνδεόμενοι μεταξύ των άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός Πατρίδος των και διά της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστί χρήματα.

Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει… τήν προσοχήν της, άν δέν ήτο καταπεπεισμένη πόσον όλέθρια άποτελέσματα δύναται νά φέρη είς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ή περί τούτων γνώμη, τήν όποίαν οί έχθροί τής Ελλάδος ήθελον συστήσει καί τόν Κόσμον, και είς τάς Εύρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.
Αν ή Ελλάς έγκατελείφθη άπό τό 1821 έως τόν Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οί εχθροί της τήν παρέσταιναν αδιακόπως πρός τους Βασιλείς, ώς λαόν έπαναστατωθέντα καί άγωνιζόμενον ύπό τήν διεύθυνσιν καί ύπό τούς σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν έπήγασαν αί Kαταστροφαί της ‘Ισπανίας και Ιταλίας.


Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή ή σφαλερά αυτή δόξα. μ’όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών είς αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, καί ενώ ή Ελλάς άρχίζει νά λαμβάνη δείγματα εύνοίας καί καλοκαγαθίας έκ μέρους τών Συμμαχικών Δυνάμεων, οί έχθροί της θέλουν πάλιν τήν παραστήσει ώς υπεξούσιον τών Μυστικών Εταιρειών, καί είς άπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόρους ονόμασιν αί Εταιρείαι αυταί υπάρχουν καί πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοίς πράγμασι και τής πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως καί αύτού του στόλου.


Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μή εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου καί επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί διά του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθή είς βαρυτάτην εύθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ τών Πολιτικών, οί οποίοι επιμένουσι να μήν παραχωρώσιν είς τήν Ελλάδα έντιμον μέλλον , ήθελε χρησιμεύσει ώς μέσον του να αποδείξωσιν ότι οί Βασιλείς διά τών ευεργεσιών των υποθάλπουσιν είς την Ελλάδα τόν εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και εις τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.


Η παρατήρησις αυτη, Κύριοι, σας διδάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί οξυδέρκειαν απαιτείται ή έκπλήρωσις τής ακολούθου παραγγελίας τής Κυβερνήσεως.


Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνής είς τούς υπαλλήλους σας ή τούς υπό τήν όδηγίαν σας άξιωματικούς, τό περιεχόμενον τής παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σας φανερώσουν αν άνήκουν είς καμμίαν τών Μυστικών Εταιρειών, ή όχι.


Αν είναι τό πρώτον θέλετε τούς παρατηρήσει, ότι εάν είς τήν παρελθούσαν κατάστασιν τής αναρχίας, καί τής αταξίας ήταν ίσως άναγκαίον είς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν διά του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ’ ήν στιγμήν ο τού νομίμου όρκου καί πρός την Κυβέρνησιν, και πρός τους Νόμους, χορηγεί είς ένα έκαστον και είς όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.


Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως, θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ώς επί το πλείστον άγνωστος είς τους Εταίρους.


Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τίνα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσης. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους είς τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολούμενους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μή συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την πρό αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.


Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ’ επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τόν συνετώτερον και ωφελιμώτερον τρόπον.


Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τάς ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.

Εν Πόρω τή 8 Ιουνίου 1828


Ο Κυβερνήτης


Ι. Α. Καποδίστριας

pentapostagma

Οι Τούρκοι προσκυνούν κατά χιλιάδες τον Άγιο Γεώργιο!

 

Το «1/3 των Τούρκων θα γίνουν Χριστιανοί» έλεγε ο Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες του και σύμφωνα με στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα, μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία.

Πόσοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι μουσουλμάνοι κατα χιλιάδες προσκυνούν τον Άϊ Γιώργη τον Κουδουνά στις 23 Απρίλη;

 

Αυτο που γινεται καθε χρονο 23 Απριλιου,δηλαδη του Αγιου Γεωργιου,στην Τουρκια,δεν μπορει παρα να χαρακτηρισθει ως ενα “συγχρονο θαυμα”:διοτι πώς αλλιως να αποκαλεσει κανεις τον συνωστισμο δεκαδων χιλιαδων Τουρκων ,που περιμενουν ατελειωτες ωρες προκειμενου να προσκυνησουν την θαυματουργη εικονα του Αγιου Γεωργιου του Κουδουνα,δινοντας παραλληλα σημειωματα με τις παρακλησεις τους!

 

Οπως χαρακτηριστικα αναφερει και το δημοσιευμα των “Νεων” σχετικα με το θεμα,«και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα», μου λέει η Σεμά.

Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.

 

Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. «Ήρθα εδώ για να τον ευχαριστήσω», μου λέει.

Πρώτη φορά άκουσε για τον θαυματουργό άγιο στην τουρκική τηλεόραση πέρσι.

Είδε τις ουρές των Τούρκων που περίμεναν έξω από την εκκλησία με τις ώρες για να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν την ευχή τους.

Ήταν 23 Απριλίου, αλλά αποφάσισε να πάει έστω και την άλλη μέρα.

«Είναι θέμα πίστης.

Ο άγιος με άκουσε και πραγματοποίησε την ευχή μου», μου λέει η Σεμά. Θα πάει και του χρόνου για να κάνει μια άλλη ευχή. Και μέχρι τότε θα διαβάσει στα τουρκικά την Καινή Διαθήκη που της έδωσαν κάποιοι προτεστάντες έξω από το μοναστήρι.

 

«Θέλω να μάθω για τη θρησκεία του άλλου», μου λέει η Σεμά.

Στην πλειονότητά του το μουσουλμανικό ποίμνιο του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά αποτελείται από γυναίκες με βαθιά πίστη.

Ακόμη και μαντιλοφορούσες ξεχώριζες στην εκκλησία να προσεύχονται με τις παλάμες ανοιχτές προς τον ουρανό, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι.

Ανηφορίζοντας για το μοναστήρι έβλεπα γυναίκες να ανεβαίνουν ξετυλίγοντας κλωστή μέχρι την είσοδο της εκκλησίας.

«Τι σημαίνει η κλωστή;», ρώτησα μία από αυτές.

Με κοίταξε στα μάτια και γύρισε αμέσως το πρόσωπό της αλλού.

Ύστερα πλησίασα μια άλλη που κρατούσε λάδι.

«Θα το πάτε στον άγιο;», τη ρώτησα. Σάστισα όταν είδα ότι και εκείνη έκανε το ίδιο. Με κοίταξε και γύρισε το πρόσωπό της αλλού.

Μια κυρία που κατέβαινε από το μοναστήρι μου εξήγησε.

«Ούτε κι εσείς δεν πρέπει να μιλάτε όσο ανεβαίνετε.

Μπορείτε να μιλήσετε μόνο στην επιστροφή.

Όταν πια θα έχετε αφήσει την ευχή πίσω».

Κοίταξα γύρω μου. Όλοι ανέβαιναν βουβοί προς τον Αϊ-Γιώργη!

 

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα ελληνορθόδοξων αγίων που λατρεύονται στην Τουρκία σαν να είναι “δικοί”τους όπως ο Άγιος Ταξιάρχης της Σεβάστειας . Συμβαίνει αυτό ή μήπως πολλοί στην αντίπερα όχθη είναι στα κρυφά “δικοί”μας;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Tι πρέπει να ψηφίσουμε στις βουλευτικές εκλογές.

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα, τι πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές.
Eκείνος του απάντησε παραβολικά:
«Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα:
Κάτω από τα φτερά της σκεπάζει και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολιτικοποιείται και πολύ περισσότερο δεν κομματικοποιείται. Σκεπάζει με την αγάπη όλους, χωρίς να ταυτίζεται με φατρίες.

Κάποτε ο Γέροντας με ρώτησε πώς πάνε τα πολιτικά πράγματα. Του απάντησα ότι γενικά δεν πάνε καλά. Κι ο Γέροντας είπε: «Τι να σου κάνουν οι πολιτικοί;
Είναι μπερδεμένοι με τα ψυχικά πάθη τους. Όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να βοηθήσει τους άλλους;
Φταίμε κι εμείς για την κατάσταση αυτή.

Αν ήμασταν αληθινοί χριστιανοί, θα μπορούσαμε να στείλουμε στη Βουλή, όχι βέβαια χριστιανικό κόμμα, αλλά χριστιανούς πολιτικούς, και τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά».

Το κουκούλι της πεταλούδας(διδακτική ιστορία)

 

Κάποιος, κάποτε, βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.
 Μια μέρα, παρουσιάστηκε ένα μικρό άνοιγμα στο κουκούλι. Ο άνθρωπος κάθισε και παρατηρούσε την πεταλούδα για αρκετές ώρες καθώς εκείνη αγωνιζόταν να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή τρύπα. Κάποια στιγμή φάνηκε ανύμπορη να προχωρήσει άλλο.
Έτσι ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Με ένα ψαλίδι, έκοψε το υπόλοιπο κομμάτι του κουκουλιού. Η πεταλούδα πρόβαλε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και μαραμένα φτερά. Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί την πεταλούδα, γιατί περίμενε ότι τα φτερά της θα μεγάλωναν και θα άπλωναν για να στηρίξουν το σώμα της, το οποίο θα ξεπρηζόταν σιγά - σιγά.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε.
Αντίθετα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της σέρνοντας το πρησμένο της σώμα και έχοντας μαραμένα φτερά. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει.
Αυτό που ο άνθρωπος, με την καλοσύνη και την βιασύνη του, δεν κατάλαβε ήταν πως ο αγώνας για να βγει η πεταλούδα από το άνοιγμα, ήταν ο τροπος με τον οποίο ο Θεός διοχέτευε υγρό από το σώμα της προς τα φτερά, ούτως ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις ελευθερωθεί από το κουκούλι.
Μερικές φορές, οι δυσκολίες είναι ακριβώς αυτό που έχουμε ανάγκη στη ζωή μας. Αν ο Θεός μας επέτρεπε να διασχίσουμε τη ζωή χωρίς εμπόδια, δεν θα αποκτούσαμε τη δύναμη που δικαιούμαστε.
Δεν θα πετούσαμε ποτέ...
dkaravasilis.gr

Αλεξανδρουπόλεως: «Οι προεκλογικές υποσχέσεις ακούγονται σαν μοιρολόγια»

Του Σεβ. Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου

Ο Χριστός αναστήθηκε για λογαριασμό του ανθρώπου. Μετά την απομάκρυνσή του από τον Θεό, ο άνθρωπος περισσότερο χαμηλά να πέσει δεν είχε, πιο πολύ να πεθάνει δεν γινόταν.

Η μόνη του διέξοδος ήταν να αναστηθεί. Μα δεν γνώριζε τον «τρόπο».

Αυτήν τη διαδικασία επιστροφής την ανέλαβε ο ίδιος ο Θεός, για χάρη του ανθρώπου.

Γι’ αυτό «φόρεσε σώμα», προκειμένου ολόκληρη η υπόσταση του ανθρώπου να επιστραφεί και να σωθεί.

Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί υπαρξιακή επανάσταση στην πορεία της ανθρωπότητος. Ήταν το «ανθρωπίνως» αδύνατο.

Ανέτρεψε τη φυσική τάξη, κατέστησε ανενεργούς τους φυσικούς νόμους, ακύρωσε την υπαρξιακή νομοτέλεια, αναποδογύρισε τη μέχρι τότε σχέση Θεού - ανθρώπου, έφερε τα πάνω κάτω, άλλαξε την εξάρτηση του φθαρτού από το άφθαρτο, αποκατέστησε «άδικα» τον αίτιο της αποστασίας στην προτεραία δόξα του, παλινόρθωσε τον άνθρωπο στη σύνολη δημιουργία.

Όλα αυτά όχι ερήμην του ανθρώπου. Η Μαρία της Ναζαρέτ είχε συγκατανεύσει στον Χαιρετισμό του Αγγέλου και είχε κατασταθεί Θεοτόκος.

Ποτέ ο Θεός δεν θα καταστρατηγούσε την ελευθερία της βουλήσεως του ανθρώπου που ο ίδιος δημιούργησε, χωρίς την έγκρισή του.

Η Ανάσταση του Χριστού ήταν το γεγονός της Ιστορίας που κατέστη το Θαύμα του κόσμου.

Ένα θαύμα επαναστατικό, επειδή είχε να κάνει με τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

Ίσως γι’ αυτό οι λαοί της γης, τα τελευταία 2.000 χρόνια, πάντοτε εμπνέονταν από την Ανάσταση του Χριστού.

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί του πλανήτη, είτε προφάσει είτε αληθεία, ζούσαν την Ανάσταση. Οι μη χριστιανικοί γνώριζαν γι’ αυτήν στο πολιτισμικό τους υποσυνείδητο.

Όλοι αντλούσαν από την Ανάσταση τις ρηξικέλευθες ανατροπές και εκφάνσεις της, προκειμένου να απαντήσουν στα επείγοντα ερωτήματα και αιτήματα των καιρών τους.

Πριν οι Έλληνες αρχίσουν την εκστρατεία κατά της γλώσσας τους, θα μπορούσαν να διακριβώσουν ότι η ελληνική λέξη επανάσταση ενέχει τη λέξη ανάσταση.

Σήμερα που οι λέξεις και οι έννοιες έχασαν το νόημά τους, μονάχα ψυχανεμιζόμαστε τη σχέση των δύο αυτών πνευματικών καταστάσεων.

Η παγκόσμια Ιστορία διδάσκει ότι κάθε επανάσταση έχει αυτούς που την κάνουν κι αυτούς που την εκμεταλλεύονται. Γι’ αυτό στις μέρες μας οι επαναστάσεις ολοένα και λιγοστεύουν. Απομένει να δοκιμάσουμε πάλι την αρχέγονη προτροπή για Ανάσταση που δεν πρόδωσε ποτέ τον άνθρωπο. Αρκεί να επιχειρηθεί ως έγερση σε καθετί πεσμένο. Ως ξαναζωντάνεμα για καθετί πεθαμένο.

Η Ανάσταση δεν επιβάλλεται έξωθεν, επιτυγχάνεται από τον έσω άνθρωπο. Δεν αφήνει θύματα, δεν σκυλεύει συνειδήσεις, δεν θίγει υπολήψεις. Δεν προκαλεί αιματοχυσίες ούτε καταστροφές.

Είναι μια εσωτερική αγωνιώδης προσπάθεια ανασυστάσεως της ανθρώπινης ψυχής. Χρειάζεται να αποψιλωθούν οι φαντασιώσεις του νου. Να αποστασιοποιηθούν οι εγωισμοί που τον κατατρύχουν. Απαιτείται η επαναφορά του ανθρώπου στα όριά του.

Τότε παίρνουν νόημα οι αξίες του βίου. Ο άνθρωπος απολαμβάνει τις απλούστερες λεπτομέρειες της ζωής του. Ερμηνεύει τα πάντα γύρω του. Δεν είναι θεατής της ζωής αλλά πρωταγωνιστής και ρυθμιστής της.

Η Ανάσταση, ως πνευματικό μέγεθος, δεν βρίσκεται στο τέλος των υποχρεώσεών μας αλλά στην αρχή των καθηκόντων μας.

Ανάλογα με τη στάση μας απέναντί της αποκτούν περιεχόμενο και σκοπό οι χαρές, οι λύπες, η υγεία, η αρρώστια, το γέλιο, το δάκρυ, ο γάμος, η τεκνοποιία, ο πλούτος, η φτώχεια, η ζωή κι ο θάνατος. Κυρίως αυτός.

Υποπτεύομαι ότι στην κρίσιμη καμπή της ελληνικής Ιστορίας μας, η μόνη επανάσταση που θα αποκαταστήσει την αναισθησία που βιώνουμε, είναι η επανατοποθέτησή μας απέναντι στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού.

Εξάλλου, δεν τη γιορτάζουμε ως επετειακό γεγονός, αλλά ως σωτηριολογικό. Διαφορετικά, μας είναι άχρηστη η γιορτή.

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι για να αποκατασταθεί η κατάντια στην οποία μας οδήγησε η εγχώρια πολιτική ανευθυνότητα, απαιτείται μια επανάσταση.

Ο λαός μας δεν έχει τη δύναμη να την πραγματώσει. Οι πολιτικοί μας ποντάρουν στη λήθη των ψηφοφόρων τους και δεν φαίνεται να εισέπραξαν αρκούντως το μήνυμα των Αγανακτισμένων.

Ας ελπίσουμε να λάβουν, έστω τώρα, το ηχηρό μήνυμα των σιωπηλών.

Το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ελπίδες διόρθωσης, μάλλον περιμένει, μετά τις εκλογές, να το ενταφιάσει μια ομάδα από τις δύο που μέχρι τώρα το σκύλευαν.

Οι νέοι μας φεύγουν από τη χώρα, επειδή δεν αντέχουν την μπόχα της σήψης. Οι ηλικιωμένοι βυθίζονται σε ανυποληψία και πανικό.

Οι ώριμοι τρέμουν από φόβο για το αβέβαιο αύριο. Όλοι αναλογιζόμαστε τα λάθη μας, αλλά τώρα πια το κακό έγινε!

Τα εκλογικά πένθιμα εμβατήρια άρχισαν να παιανίζουν τον νεκρικό τους ρυθμό. Οι προεκλογικές υποσχέσεις ακούγονται σαν μοιρολόγια ενός έθνους που ξεψυχά.

Οι ευρωπαίοι εργολάβοι κηδειών πιάνουν τα πόστα στα υπουργεία μας για να χαρίσουν αξιοπρεπή κηδεία στη χώρα και στο παλαιό εκείνο όραμα της ΕΕ!

Περισσότερο να πεθάνουμε δεν γίνεται. Πιο χαμηλά να πέσουμε δεν έχει. Μόνο να σηκωθούμε μπορούμε. Μόνο να αναστηθούμε γίνεται. Γι’ αυτό Χριστός Ανέστη!

http://www.romfea.gr/

Η σχισμένη και μαυρισμένη κολόνα στην είσοδο του ναού της Αναστάσεως μαρτυρεί το θαύμα του Αγίου Φωτός!

Το Πάσχα του 1549 μ.Χ. οι Αρμένιοι κατόρθωσαν να δωροδοκήσουν τον Τούρκον Διοικητήν, και να εκδώσει απαγορευτικήν διαταγήν προς τον Έλληνα-Ορθόδοξον Πατριάρχην Σωφρόνιον Δ΄, ώστε να μην έχει πρόσβασιν εντός του Ναού δια τήν τελετήν του Αγίου Φωτός. Οι φρουροί έκλεισαν τήν Αγίαν Πόρτα και ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ΄ με το ιερατείον και τους πιστούς του παρέμειναν έξω προσευχόμενοι, αναμένοντες τήν έκβασιν των γεγονότων. Πράγματι η απάντησις του Κυρίου μας ήταν άμεσος. Παρα τας απέλπιδας προσπαθείας του Αρμενίου Πατριάρχου, το Άγιον Φως δεν έλαμψε εις το ιερόν Κουβούκλιον ή εις άλλον σημείον εντός του Ναού. Το Άγιον Φως εξήλθε διαπερνόν τήν Κολόναν, η οποία μέχρι σήμερον φαίνεται σχισμένη και μαυρισμένη, και προς μεγάλην κατάπληξιν άναψαν τα κεριά τα οποία εκρατούσε εις τας χείρας του ο Ορθόδοξος Πατριάρχης.

Εις τήν συνέχειαν ο Πατριάρχης έδωσε το Άγιον Φως εις τους Ορθοδόξους, οι οποίοι ευρίσκοντο εις τήν αυλήν, ενώ ο Αρμένιος έφυγε ντροπιασμένος. Το αξιοθαύμαστον γεγονός εμαρτύρησε ο Εμίρης Τούνομ, ο οποίος εκείνην τήν στιγμήν ήτο φρουρός εις τήν Αγίαν Πόρτα. Αυτό έγινε αιτία να πιστέψει και να γίνει Χριστιανός. Οι Τούρκοι τον σκότωσαν δια να μην μαθευθεί το γεγονός.

Συμφώνως προς άλλην εκδοχήν, όταν αντελήφθην το θαύμα ανεφώνησε προς τους συγκεντρωμένους: «Αυτή είναι η αληθινή πίστις». Οι Τούρκοι δια την αλλαξοπιστίαν του τον έκαψαν ζωντανόν. Τα οστά του σήμερον φυλάσσονται εις το Μοναστήριον της Μεγάλης Παναγιάς. Όταν ο Σουλτάνος επληροφορήθη το θαύμα, εξέδωσε φιρμάνιον και ανεγνώρισε το αποκλειστικόν δικαίωμα δια τήν λήψιν του Αγίου Φωτός εις τον Ελληνορθόδοξον Πατριάρχην.

ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ … ΕΜΕΙΣ;

Η λιτανεία της εικόνας «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» στο Άγιον Όρος

Δεύτερη μέρα του Πάσχα στο Άγιον Όρος
Έξι ολόκληρες ώρες διήρκησε η περιφορά της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας, «Άξιον Εστί», όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη μέρα του Πάσχα.
Η Λιτανεία ξεκίνησε από το Πρωτάτο όπου φυλάσσεται η Εικόνα, πέρασε από κονάκια και κελιά μοναχών που την υποδέχτηκαν με ιδιαίτερες τιμές. Μεταξύ των κελιών η πομπή πέρασε και από το κελί του Γέροντος Παϊσίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ !!!

Η ενορία μας, του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Άνω Λιοσίων ζει καθημερινά το πρόβλημα της εσχάτης ένδειας στα πρόσωπα ενός μεγάλου μέρους των ενοριτών, που την αποτελούν.

 Με αισθήματα κοινωνικής αλληλοβοηθείας, δικαιοσύνης και συνέπειας εδώ και ένα περίπου χρόνο προβήκαμε στην προσπάθεια ιδρύσεως μιας ενοριακής τράπεζας τροφίμων, μέσω της οποίας κάθε ενορίτης, που πραγματικά έχει ανάγκη μπορεί να βρει τα απαραίτητα τρόφιμα για την οικογένειά του.

Σε άμεση ανάγκη έχουμε την παροχή ενός καταψύκτη (και μεταχειρισμένου) με σκοπό την αποθήκευση των ευαίσθητων προϊόντων και ζητάμε την βοήθεια σας.

Η υλική σας συμπαράσταση θα είναι για μας μια δημιουργική παρέμβαση, που θα συμβάλλει στην επίτευξη των ποιμαντικών αναγκών, όσον αφορά στους συνανθρώπους μας, που χρήζουν άμεσης υλικής βοηθείας. 

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

π. Νικόλαος Κοτίνης

ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. 2102472896 - 6974251589

ΕΝΑΣ ΖΗΛΩΤΗΣ ΙΕΡΕΑΣ... ( πολύ καλό )

Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ !!!!!!

Σ’ ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τὸ ὁποῖο εἶχε φυλάξει στὸ ἀρχεῖο του ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, πατὴρ Ἀρσένιος Κομπούγιας  τοῦ ἡσυχαστηρίου «Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος» στὴ Ναύπακτο, γράφει τὸ ἑξῆς σημαντικὸ γεγονός:

Ἕνας ἱερεὺς ζηλωτὴς, μὲ πλούσια δράση, εἶδε κάποτε ἕνα ὄνειρο. Ὁ ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει περιγράψει ὡς ἑξῆς:

«Καθόμουνα στὴν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴν ἐργασία. Τὸ σῶμα μου πονοῦσε ἀπ’ τὴ μεγάλη κόπωση.

Πολλοὶ στὴν ἐνορία μου ζητοῦσαν τὸν πολύτιμο «Μαργαρίτη». Καὶ πολλοὶ τὸν εἶχαν βρεῖ. Ἡ ἐνορία μου προόδευε ἀπὸ κάθε ἄποψη. Ἡ ψυχὴ μου πλημμύριζε ἀπὸ χαρά, ἐλπίδα καὶ θάρρος. Τὰ κηρύγματά μου ἔκαναν μεγάλη ἐντύπωση. Πολλοὶ προσήρχοντο στὴν Ἐξομολόγηση. Ἡ ἐκκλησία μου ἦταν πάντοτε ἀσφυκτικὰ γεμάτη. Εἶχα κατορθώσει νὰ κινητοποιήσω ὁλόκληρη τὴν ἐνορία.

Ἱκανοποιημένος ἀπ’ ὅλα, ἐργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις ἐξαντλήσεως. Ἐνῷ σκεπτόμουνα ὅλα αὐτὰ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Τότε συνέβη τὸ ἑξῆς, ποὺ θὰ σᾶς περιγράψω:

Ἕνας ξένος μπῆκε στὸ δωμάτιο χωρὶς νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα. Τὸ πρόσωπό του ἦταν γλυκὸ κι εἶχε μεγάλη πνευματικότητα. Ἦταν καλὰ ντυμένος καὶ κρατοῦσε στὸ χέρι του μερικὰ ὄργανα χημικοῦ ἐργαστηρίου. Ἡ ὅλη του ἐμφάνιση προκαλοῦσε παράξενη ἐντύπωση. Ὁ ξένος μὲ πλησίασε. Κι ἐνῷ μοῦ ἅπλωνε τὸ χέρι του γιὰ νὰ μὲ χαιρετήσει, μὲ ρώτησε:

-Πῶς πάει ὁ ζῆλος σου;

Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ μοῦ προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατὶ ἤμουν πολὺ ἱκανοποιημένος μὲ τὸ ζήλο μου. Καὶ δὲν εἶχα καμία ἀμφιβολία, πὼς κι αὐτὸς ὁ ξένος θὰ ἦταν πολὺ χαρούμενος, ἄν τὸν γνώριζε.

Τότε, ὅπως θυμᾶμαι ἀπ’ τὸ ὄνειρό μου, γιὰ νὰ τοῦ δείξω πόση ἀξία ἔχει ὁ ζῆλος μου, σὰν νὰ ἔβγαλα ἀπ’ τὸ στῆθος μου μιὰ συμπαγῆ μᾶζα, ποὺ ἀκτινοβολοῦσε σὰν χρυσάφι. Τοῦ τὴν ἔβαλα στὸ χέρι καὶ τοῦ λέω:

-Αὐτὸς εἶναι ὁ ζῆλος μου.

Ἐκεῖνος τὴν πῆρε καὶ τὴ ζύγισε προσεκτικὰ πάνω στὴ ζυγαριὰ του:

-Ζυγίζει πενῆντα κιλά, μοῦ λέει σοβαρά.

Ἐγὼ μόλις ποὺ μποροῦσα νὰ συγκρατήσω τὴ χαρὰ μου γιὰ τὸ βάρος αὐτό. Ἐκεῖνος ὅμως μὲ σοβαρότητα, σημείωσε τὸ βάρος σ’ ἕνα χαρτὶ καὶ συνέχισε τὴν ἐξέτασή του.

Ἔσπασε τὴ μᾶζα ἐκείνη σὲ κομμάτια καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χημικὸ τηγάνι πάνω στὴ φωτιά. Ὅταν ἡ μᾶζα ἔλειωσε καὶ καθαρίστηκε, τὴν ἔβγαλε ἀπ’ τὴ φωτιά. Ξεχώρισε τὰ διάφορα στοιχεῖα. Ὅταν αὐτὰ κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τὰ ἄγγιζε μ’ ἕνα σφυράκι καὶ ζύγιζε τὸ βάρος κάθε κομματιοῦ πάνω στὸ χαρτί.

Ὅταν τελείωσε, μοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ γεμάτη ἀπὸ συμπόνια καὶ μοῦ λέει:

-Εὔχομαι νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς καὶ νὰ σωθεῖς.


Κι ἀμέσως, ἐγκατέλειψε τὸ δωμάτιο.

Στὸ χαρτὶ ποὺ μοῦ ἄφησε στὸ τραπέζι, ἦταν γραμμένα τὰ ἑξῆς:

Ἀνάλυσις τοῦ ζήλου τοῦ ἱερέως Χ.

Συνολικὸν βάρος: 50 κιλὰ

Ἡ προσεκτικὴ ἀνάλυσις παρουσιάζει τὰ ἑξῆς στοιχεῖα:
• Φανατισμός: 5 κιλά.
• Προσωπικὴ φιλοδοξία: 15 κιλά.
• Φιλοχρηματία: 5 κιλά.
• Τάση πρὸς ἐπιβολὴ καὶ κυριαρχία πάνω στὶς ψυχές: 15 κιλά.
• Ἐπίδειξις: 10 κιλὰ παρὰ 20 γραμμάρια.
• Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό: 10 γραμμάρια.
• Ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: 10 γραμμάρια.

Σύνολον: 50 κιλά.

Ἡ παράξενη συμπεριφορὰ τοῦ ξένου καὶ ἡ ματιὰ μὲ τὴν ὁποία μὲ ἀποχαιρέτησε, μοῦ μετέδωσαν κάποια ἀνησυχία. Μὰ ὅταν εἶδα τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐξετάσεώς του, ἔνοιωσα τὰ γόνατά μου νὰ λυγίζουν.

Θέλησα στὴν ἀρχὴ ν’ ἀμφισβητήσω τὴν ὀρθότητα τῶν ἀριθμῶν. Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄκουσα ἕναν ἀναστεναγμὸ τοῦ ξένου, ποὺ εἶχε φθάσει στὴν ἐξώπορτα. Ἠρέμησα κι ἄρχισα νὰ σκέπτομαι πιὸ ψύχραιμα. Μὰ καθὼς σκεπτόμουν, σκοτείνιασε μπροστὰ μου. Δὲν μποροῦσα νὰ διαβάσω τὸ χαρτί, ποὺ κρατοῦσα στὰ χέρια μου. Ἀγωνία καὶ φόβος μὲ κατέλαβαν. Στὰ χείλη μου ἦλθε ἡ κραυγή:

-Κύριε, σῶσον με…

Ἔριξα πάλι μιὰ ματιὰ στὸ χαρτί. Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε αὐτὸ σ’ ἕναν ὁλοκάθαρο καθρέπτη, ποὺ καθρέπτιζε τὴν καρδιὰ μου. Ἔνοιωσα καὶ ἀνεγνώρισα τὴν κατάστασή μου. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακαλοῦσα τὸν Κύριο νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπ’ τὸ ΕΓΩ μου. Τέλος, ξύπνησα μὲ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας.

Στὰ περασμένα χρόνια, παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μὲ σώσει ἀπὸ διαφόρους κινδύνους. Μὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ δικὸ μου ΕΓΩ.

Γιὰ πολὺ καιρὸ ἔνοιωθα ταραγμένος. Τέλος, ὕστερα ἀπὸ ἐπίμονες προσευχές, ἔνοιωσα τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ πλημμυρίζει τὴν καρδιὰ μου καὶ νὰ καίει τ’ ἀγκάθια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μου. Ὅταν ὁ Κύριος μὲ καλέσει κοντὰ Του, θὰ Τὸν εὐχαριστήσω ὁλόθερμα γιὰ τὴν ἀποκάλυψη ἐκείνης τῆς ἡμέρας, γιατὶ μοῦ φανέρωσε τότε τὸν ἀληθινὸ ἑαυτὸ μου καὶ ὁδήγησε τὰ πόδια μου στὸν πιὸ στενό, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὄμορφο δρόμο. Ἀπὸ τότε κάθε μέρα ἀνανέωνα τὶς ἀποφάσεις μου.

Ἐκείνη ἡ ἐπίσκεψη ποὺ μοῦ ἔκανε Ἐκεῖνος ποὺ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς» (πρβλ. Ψαλμ. 7:10), μὲ ἔκανε ἄλλον ἄνθρωπο καὶ ὠφέλησε πολὺ τὴν ἐργασία μου».