Η αγιότητα των γονέων , είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή για τα παιδιά, του γέροντα Πορφυρίου

 

Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξομε τα παιδιά απ' τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός. Η αιτία που μερικών ευσεβών γονέων τα παιδιά, όταν μεγαλώσουν, γίνονται ατίθασα κι αφήνουν και την Εκκλησία κι όλα και τρέχουν αλλού να ικανοποιηθούν είναι αυτή η καταπίεση που τους ασκούν οι «καλοί» γονείς. Οι τάχα «ευσεβείς» γονείς, που είχαν τη φροντίδα να κάνουν τα παιδιά τους «καλούς χριστιανούς», μ' αυτή την αγάπη τους, την ανθρώπινη, τα καταπίεσαν κι έγινε το αντίθετο. Πιέζονται, δηλαδή, όταν είναι μικρά τα παιδιά κι όταν γίνουν δεκάξι χρονώ, δεκαεφτά ή δεκαοχτώ, φθάνουν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Αρχίζουν από αντίδραση να πηγαίνουν με παλιοπαρέες και να λένε παλιόλογα.

Ενώ, όταν αναπτύσσονται μέσα στην ελευθερία, βλέποντας συγχρόνως το καλό παράδειγμα των μεγάλων, χαιρόμαστε να τα βλέπομε. Αυτό είναι το μυστικό, να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς. Η ζωή των παιδιών φαίνεται να επηρεάζεται απ' την ακτινοβολία των γονέων. Επιμένουν οι γονείς: «Άντε να εξομολογηθείς, άντε να μεταλάβεις, άντε να κάνεις εκείνο....». Τίποτα δεν γίνεται. Ενώ βλέπει εσένανε; Αυτό που ζεις, αυτό και να ακτινοβολείς. Ακτινοβολεί ο Χριστός μέσα σου; Αυτό πηγαίνει στο παιδί σου. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Κι αν γίνει αυτό, όταν το παιδί είναι μικρό στην ηλικία, δεν θα χρειασθεί να κοπιάσει πολύ, όταν μεγαλώσει. Πάνω σ' αυτό το θέμα ακριβώς ο σοφός Σολομών χρησιμοποιεί μια ωραιότατη εικόνα, τονίζοντας τη σημασία που έχει το καλό ξεκίνημα, η καλή αρχή, το καλό θεμέλιο. Λέγει σ' ένα σημείο: «Ο ορθρίσας προς αυτήν (την σοφίαν) ου κοπιάσει· πάρεδρον γαρ ευρήσει των πυλών αυτού»[2]. Ο «όρθρος προς αυτήν» είναι η πιο νεαρά ηλικία απασχόλησις με αυτή, τη σοφία. Σοφία είναι ο Χριστός. Η λέξη «πάρεδρος» σημαίνει «βρίσκεται πλησίον».

Όταν οι γονείς είναι άγιοι και το μεταδώσουν αυτό στο παιδί και του δώσουν αγωγή εν Κυρίω, τότε το παιδί, ό,τι επιδράσεις κακές κι αν έχει απ' το περιβάλλον του, δεν επηρεάζεται, διότι έξω απ' την πόρτα του θα βρίσκεται η Σοφία, ο Χριστός. Δεν θα κοπιάσει, για να την αποκτήσει. Φαίνεται πολύ δύσκολο να γίνεις καλός, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο, όταν από μικρός ξεκινήσεις με καλά βιώματα. Μεγαλώνοντας δεν χρειάζεται κόπος, το έχεις μέσα σου το καλό, το ζεις. Δεν κοπιάζεις, το έχεις ζήσει, είναι περιουσία σου, που τη διατηρείς, αν προσέξεις, σε όλη σου τη ζωή.

Πηγή: Ψύγματα Ορθοδοξιας

Μουσουλμάνοι Τσάμηδες > Οι Προκλήσεις τους και η Ιστορική Αλήθεια

Γράφει ο Υπτγος ε.α. Γιώργος Γκορέζης * - Οι μουσουλμάνοι τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία με τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Εγκαθίστανται ως επι το πλείστο στον Β/Ηπειρωτικό χώρο, ιδιαιτέρως στα παράλια, σε εκκλησιαστικά και άλλα περισσότερο προσοδοφόρα μέρη , νοθεύοντας τη πληθυσμιακή αναλογία, και εποφθαλμιούντες τα εγκαταλελειμμένα από τους βορειοηπειρώτες κτήματα. Αμέσως μετά την πτώση του Κομμουνιστικού καθεστώτος ιδρύουν το 1991 την Οργάνωση «Τσαμερία», με παραρτήματα νοτιότερα στη Β. Ήπειρο, όπως Κονίσπολη και Αγ. Σαράντα.

Προκαλούν συχνά προβλήματα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, όπως στα Τίρανα από τη δεκαετία του 90, στην Κονίσπολη τον Ιούνιο κάθε έτους ,συχνά στους Αγ. Σαράντα (το 2005 κατά του Προέδρου κ. Παπούλια).

Εκλέγουν δύο μουσουλμάνους τσάμηδες στο Αλβανικό κοινοβούλο, τελευταία τον Shpëtim Idrizi και τον Dashamir Tahiri.
Οργανωμένοι αλλά και υποκινούμενοι, ενεργούν έκτοτε προς πάσαν κατεύθυνση, ακόμη και προς δυτικούς οργανισμούς, με παράλογα και ατεκμηρίωτα «αιτήματα-στόχους» τους, όπως αποζημιώσεις για «διαφυγόντα κέρδη» από τα πρώην κτήματά τους στη Θεσπρωτία, επιστροφή στον τόπο των εγκλημάτων τους κ.λ.π

Στα Τίρανα, με την ευκαιρία της εγκρίσεως από την Αλβανική Βουλή της Συμφωνίας για επίσημη οργάνωση Νεκροταφείου των πεσόντων ελλήνων στρατιωτών το 1940-41, οι δύο μουσουλμάνοι τσάμηδες βουλευτές αντέδρασαν.

Όπως αναγράφει η εφημερίδα «ALBANIA»:

Κατά τον Shpetin Idrizi «Ο Ελληνικός Στρατός ήρθε σαν στρατός κατοχής και όχι ως απελευθερωτής. Κατέστρεψε κάθε μουσουλμανικό ιερό στη χώρα».  

Κατά τον έτερον συνάδελφό του Dashamir Tahiri «Η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει τη γενοκτονία σε βάρος των Αλβανοτσάμηδων».

Με αφορμή τα ανωτέρω επακολούθησε διαδήλωση του Κόμματος των (Αλβανο)τσάμηδων «PDIU», έξω από την ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα, όπου φωνασκούντες με ανθελληνικά συνθήματα έκαψαν την Ελληνική Σημαία.

Ανάλογες ανθελληνικές βαρβαρότητες συνέβησαν κατά καιρούς και σʼ άλλες πόλεις της Αλβανικής επικρατείας! Όταν είναι πασίγνωστα, τα ανοσιουργήματα που επετέλεσαν οι πρόγονοί τους κατά την τριπλή κατοχή στη Θεσπρωτία, συνεπεία των οποίων και κατέφυγαν τελικά στην Αλβανία.

Ήταν εκείνοι, οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες και Αλβανοί που συμπολεμούσαν με τον ιταλικό στρατό κατά του αμυνομένου Ελληνικού Στρατού, που τελικά βρέθηκε για δεύτερη φορά στην Ελληνικότατη Β. Ήπειρο ως απελευθερωτής.

Κατά τον Σέλμαν Σενέ, Καθηγητή του Πανεπιστημίου των Τιράνων και πρώην Πρόεδρο της Οργάνωσης «Τσαμουριά», «η Τσαμουριά είναι εθνικά καθαρά αλβανική επαρχία» και «οι προσπάθειες εξελληνισμού της έγιναν πιο έντονες μετά το 1913, όταν η περιοχή βρέθηκε υπό ελληνική κατοχή».

Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική.

Η ονομασία «Τσαμουριά» προέρχεται από την παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θύαμις… Θυαμουριά.
Στο ελληνικό τμήμα της – σήμερα ταυτίζεται με τα όρια του Νομού Θεσπρωτίας- ζούσαν το 1923 σύμφωνα με απογραφή της ΚτΕ ( Κοινωνία των Εθνών ) 20.319 μουσουλμάνοι που είχαν σαν γλώσσα την αλβανική.

Η καταγωγή τους ανάγεται κατά πάσα πιθανότητα στην πληθυσμιακή εκείνη ομάδα η οποία, λόγω της αποτυχίας της Επανάστασης του 1611 εναντίον των Οθωμανών υπό τον μητροπολίτη Διονύσιο τον επονομαζόμενο και «Σκυλόσοφο», ασπάσθηκαν το Ισλάμ προκειμένου να διασώσουν τη ζωή τους και την περιουσία τους.
Μετά την εξέγερση του Διονύσιου Φιλόσοφου, μεγάλες εκτάσεις γης πέρασαν στην κατοχή των τσάμηδων που άλλαξαν την πίστη τους, χωρίς εκείνοι να έχουν εφοδιασθεί και με τους ανάλογους τίτλους ιδιοκτησίας.

Μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους, και κυρίως στη δεκαετία του 1920, η Αλβανία κατέβαλλε συνεχή προσπάθεια για να δημιουργήσει μειονοτικό ζήτημα στην Ελλάδα.
Κατέθετε συνεχείς αναφορές στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) για την «αλβανική μειονότητα των Τσάμηδων», ωστόσο η Συνέλευση της ΚτΕ συμφωνούσε με την ελληνική θέση και ποτέ δεν δέχθηκε να αποδώσει στην Αλβανία το ρόλο της προστάτιδας δύναμής.

Όσον αφορά τις κτηματικές τους περιουσίες στη Θεσπρωτία, ένα τμήμα των εκτάσεων αυτών κατασχέθηκε με βάση τη Συνθήκη της Λοζάννης και ύστερα από συμφωνία με τους ιδιοκτήτες για να καλυφθούν οι ανάγκες των Ελλήνων προσφύγων του 1922.
Αξίωση των μουσουλμάνων τσάμηδων να αποζημιωθούν με ρυθμίσεις διαφορετικές από αυτές του καθεστώτος των ελλήνων πολιτών απορρίφθηκε και από την ΚτΕ.

Μετά την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα το 1940 οι μουσουλμάνοι τσάμηδες συνέστησαν «κυβέρνηση», τo «Εθνικό Αλβανικό Συμβούλιο».
Τον Ιούλιο του 1942 συγκρότησαν την οργάνωση «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» με 14 Τάγματα, και έθεσαν σαν κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας.

Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών, και στα Ιωάννινα οργανώθηκε στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές.
Στη γερμανόφιλη εφημερίδα των Τιράνων «Bashkimi i Kombit» το 1944 δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειές τους με τους Ναζί.
Ενέργειες που είχαν σαν αποτέλεσμα την εκτέλεση των 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς , το θάνατο πολλών άλλων ελλήνων, την πυρπόληση 25.000 σπιτιών, την ερήμωση 243 χωριών, τη δημιουργία 100.000 προσφύγων.

Μετά τη συνθηκολόγηση και των Γερμανών, οι μουσουλμάνοι τσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες από τη συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία, εγκαταλείποντας την Ελλάδα.

Στη συνέχεια κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις.
Το Δικαστήριο Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην 1930 Τσάμηδες για συνεργασία με το στρατό κατοχής και μάλιστα πολλούς εξ αυτών με την ποινή του θανάτου. Το 1952 και το 1953 με νομοθετικά διατάγματα οι περιουσίες τους δόθηκαν σε γεωργούς και κτηνοτρόφους.
Σ΄ ό,τι αφορά την υπηκοότητα το 1947 από το υπουργείο Εξωτερικών τους έχει αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια.

Τελευταία η στάση των μουσουλμάνων τσάμηδων συμβαδίζει με την εθνικιστική έξαρση των Αλβανών.
Το αλβανικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό, που κυκλοφόρησε πρόσφατα η ακαδημία επιστημών των Τιράνων, με κρατική μάλιστα επιχορήγηση, γράφει : «Τα Ιωάννινα μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι της τσαμουριάς και άλλα αλβανικά εδάφη εδόθησαν στην Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις, η οποία τα κατέλαβε στρατιωτικά.».

Και συνεχίζει : «Η Τσαμουριά είναι μεγάλη γεωγραφική και εθνολογική περιοχή στο νοτιότερο τμήμα των εδαφών που κατοικούνται από Αλβανούς».
Κα κάνει λόγο για δήθεν γενοκτονία που υπέστησαν οι μουσουλμάνοι τσάμηδες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ελληνικές αρχές.

Το δε επίσημο αλβανικό κράτος όπως και η σύζυγος του Μπερίσα συμπαρίσταται σε διάφορα συνέδρια και φεστιβάλ των μουσουλμάνων τσάμηδων της Αλβανίας, και ο ίδιος ο σύζυγος της φαίνεται να υποθάλπει σιωπηρά τέτοιες κινήσεις.
Πέραν αυτών, δεν είναι τυχαία η ανακήρυξη, μετά από ομόφωνη απόφαση της αλβανικής Βουλής, της 27ης Ιουνίου ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων».

Ούτε η ίδρυση του «Συνδέσμου της Τσαμουριάς», μιας 100μελούς άτυπης Βουλής, που έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995. Οι μουσουλμάνοι τσάμηδες, μάλιστα, διατείνονται ότι διαθέτουν τον απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς (UCC – Ushtria Nacionalclirimtare e Chameria) «με σκοπό την απελευθέρωση των εδαφών που τους ανήκουν».

Ο δε Μπερίσα, όπως ισχυρίζονται διπλωμάτες που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Αλβανία, δεν αποτρέπει τέτοιες κινήσεις για λόγους εσωτερικών ισορροπιών και προσωπικής στρατηγικής, καθώς επιδιώκει να συνδέσει την πρωθυπουργία του με την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Αλβανίας, χωρίς να βλάψει την προώθηση της «εθνικής ολοκλήρωσης» των Αλβανών.

Και όλα αυτά συμβαίνουν καθ’ όν χρόνο οι Αλβανοί διακαώς επιθυμούν να ενταχθούν στην «οικογένεια» της Ενωμένης Ευρώπης, ζητώντας μάλιστα και την στήριξη της Ελλάδας!

Υπτγος ε.α. Γιώργος Γκορέζης ,
Πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξκών Στρατού Ιωαννίνων e-mail : ggorezis@yahoo.gr

Άθεοι και Ισλάμ

 

 

Οι άθεοι στις δυτικές χώρες, δείχνουν πολύ «άνετοι» και θαρραλέοι όταν προσβάλλουν οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Χριστιανισμό. Δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται. Ωστόσο, το ερώτημα είναι: Θα πρόσβαλλαν ποτέ τον Αλλάχ, τον Μωάμεθ, το Κοράνι αν ζούσαν σε μια μουσουλμανική χώρα. Να πούμε…στη Σαουδική Αραβία;

Είναι εκπληκτικό το πώς άθεοι στη Βόρεια Αμερική ή τη Νότια Αμερική ή την Ιταλία ή την Ελλάδα περνούν τη ζωή τους κοροϊδεύοντας, εμπαίζοντας, γελοιοποιώντας, ακόμα και υβρίζοντας με τις πιο χυδαίες φράσεις, τη θρησκεία που ακολουθείται από την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των χωρών αυτών. Η αλήθεια είναι ότι σε χώρες που οι χριστιανοί είναι η πλειοψηφία, όπως οι ΗΠΑ, η Αργεντινή, η Ιταλία κλπ, για κάποιο λόγο οι άθεοι αφήνονται να σπάνε πλάκα με το Χριστιανισμό... Πολλοί βέβαια, άθεοι θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι σαν "ήρωες", αφού χτυπάνε το "κατεστημένο". Τι θα γινόταν άραγε, αν ένας άθεος ζούσε στη Σαουδική Αραβία ή το Ιράκ; Θα πέρναγε τη ζωή του κοροϊδεύοντας το Ισλάμ;

Παρακάτω ένα χαρακτηριστικό μήνυμα που στάλθηκε σε ένα blog άθεων:

  

"Αγαπητοί άθεοι, εμείς οι πρώην μουσουλμάνοι περιμένουμε εσάς παιδιά, να ξεπεράσετε τον Χριστιανισμό και να αρχίσετε τον πόλεμο κατά του Ισλάμ, έτσι για αλλαγή. Ναι, σίγουρα είναι πραγματικά διασκεδαστικό να χλευάζεις την Αγία Γραφή, τους ιερείς, τον Πάπα, κλπ, αλλά πραγματικά δεν νομίζετε ρε παιδιά, ότι ήρθε η ώρα να δώσετε, έστω, λίγη προσοχή στο Ισλάμ;

Εμείς οι πρώην μουσουλμάνοι είμαστε μια πολύ μικρή μειοψηφία, και δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα που μπορούμε να κάνουμε πραγματικά για να αλλάξουμε κάτι. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε οργανώσεις ή να δώσουμε φωνή στις σκέψεις μας, στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες. Δεν έχουμε σχεδόν κανένα δικαίωμα εκτός από το δικαίωμα να πάμε φυλακή ή να κρεμαστούμε ή να αποκεφαλιστούμε με την κατηγορία της «βλασφημίας».

Αλλά η φωνή των εκατομμυρίων αθεϊστών όπως η δική σας θα μας βοηθούσε σημαντικά. Θα έκανε τον κόσμο να προσέξει όλα τα δεινά μας, και όλα τα φρικτά πράγματα για τα οποία το Ισλάμ είναι υπεύθυνο και πώς μας έχει καταπιέσει και πως έχει καταστρέψει πολλά από τη ζωή μας. Θα μας βοηθούσε τουλάχιστον να αλλάξουμε κάποιους νόμους που θα ωφελούσαν εμάς, τους πρώην μουσουλμάνους.

Άκουσα ότι η Ayaan Hirsi Ali (πρώην μουσουλμάνα, η οποία απειλείται με "αιώνια κόλαση" σύμφωνα με την φωτογραφία στην αρχή) έχει αντικαταστήσει τον Hitchens ως ένας από τους τέσσερις καβαλάρηδες του Νέου Αθεϊσμού. Μήπως αυτό είναι ένα σύνθημα ότι πρέπει να επικεντρωθούμε περισσότερο κατά της 'Θρησκείας της ειρήνης';"

Αθεία στις ισλαμικές χώρες (πηγή)

Στις ισλαμικές χώρες, οι άθεοι, ή εκείνοι που κατηγορούνται ότι πρεσβεύουν αθεϊστικές πεποιθήσεις, είναι εκτεθειμένοι σε διακρίσεις και διώξεις. Σύμφωνα με τη λαϊκή ερμηνείες του Ισλάμ, ένας μουσουλμάνος δεν είναι ελεύθερος να αλλάξει θρησκεία ή να γίνει άθεος. Το να αρνηθεί το Ισλάμ σημαίνει ότι έχει γίνει ένας «αποστάτης», μια αμαρτία που παραδοσιακά τιμωρείται με θάνατο στους άνδρες και με ισόβια κάθειρξη στις γυναίκες. 

Η θανατική ποινή για αποστασία είναι εμφανής σε μια σειρά από ισλαμικά κράτη όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, το Πακιστάν, η Σομαλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, η Υεμένη, και η Σαουδική Αραβία, αν και δεν υπάρχουν πρόσφατες αναφορές για εκτελέσεις στη Σαουδική Αραβία.

Δεδομένου ότι ο αποστάτης μπορεί να θεωρηθεί ένας μουσουλμάνος του οποίου πεποιθήσεις περιέχουν αμφιβολίες σχετικά με το Θείο και το Κοράνι, οι ισχυρισμοί περί αθεϊσμού και αποστασίας έχουν γίνει κατά μουσουλμάνων λόγιων και πολιτικών αντιπάλων σε όλη την ιστορία.

Στο Ιράν, οι άθεοι δεν έχουν αναγνωρίζονται από το κράτος και θα πρέπει να δηλώσουν ότι είναι ή μουσουλμάνοι, ή χριστιανοί, ή Εβραίοι ή οπαδοί του Ζωροαστρισμού, προκειμένου να διεκδικήσουν κάποια νομικά δικαιώματα, όπως της άδειας για την είσοδο στο πανεπιστήμιο, ή να γίνουν δικηγόροι. 

Ομοίως, η Ιορδανία απαιτεί από τους άθεους να συνδεθούν με μια αναγνωρισμένη θρησκεία για λόγους ταυτοποίησης, και οι άθεοι στην Ινδονησία υφίστανται επίσημες διακρίσεις στο πλαίσιο της καταγραφής των γεννήσεων και των γάμων, καθώς και της έκδοσης  δελτίου ταυτότητας. 

Στην Αίγυπτο, οι διανοούμενοι για τους οποίους υπάρχουν υποψίες ότι πρεσβεύουν αθεϊστικές απόψεις, διώκονται από τις δικαστικές και τις θρησκευτικές αρχές. Ο μυθιστοριογράφος Alaa Hamad είχε καταδικαστεί για τη δημοσίευση ενός βιβλίου που περιείχε αθεϊστικές ιδέες και για «αποστασία» που  θεωρούνται απειλή για την εθνική ενότητα και την κοινωνική ειρήνη.

Στην Αλγερία η μελέτη του Ισλάμ είναι υποχρεωτική σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία για κάθε παιδί, ανεξάρτητα από τη θρησκεία του. Οι άθεοι ή οι αγνωστικιστές άνδρες απαγορεύεται να παντρεύονται μουσουλμάνες γυναίκες, σύμφωνα με το Οικογενειακό Δίκαιο Αλγερίας. Ο γάμος νομικά ακυρώνεται από την αποστασία του συζύγου. Οι άθεοι και οι αγνωστικιστές δεν μπορούν να κληρονομήσουν.

 

Άθεος ακτιβιστής συνελήφθη για «βλασφημία» στην Αίγυπτο

Την περασμένη Δευτέρα, ο Alber Saber δημοσίευσε το περίφημο βίντεο "η αθωότητα των μουσουλμάνων" σε σελίδα Αιγυπτίων άθεων στο Facebook, την οποία διαχειρίζεται ...

Την Τετάρτη, ένας "μουσουλμάνος φίλος και γείτονας" έκανε τη σύνδεση ότι ο Saber ήταν ο διαχειριστής της σελίδας των άθεων ... και ότι είχε επικρίνει το Ισλάμ.

Την άλλη μέρα, αυτή ήταν η σκηνή έξω από το σπίτι του:

http://www.youtube.com/watch?v=n4pn9aGLCIM&feature=player_embedded#t=0s

Όταν ο Saber έφτασε στο αστυνομικό τμήμα, κατηγορήθηκε βάσει ενός νόμου που σπανίως χρησιμοποιείται και που απαγορεύει την προσβολή της θρησκείας, σύμφωνα με τον δικηγόρο του, Ahmed Ezzat, ο οποίος πέρασε την Παρασκευή μαζί με τον Saber στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ο Ezzat λέει ότι οι κατηγορίες περιλαμβάνουν ότι μοίρασε τη σύνδεση στο Facebook και, μήνες νωρίτερα, ότι έφτιαξε και ανέβασε ένα δικό του βίντεο με τίτλο «Ποιος είναι ο εκπρόσωπος του Αλλάχ;»  

Ο Saber, που είναι ένας «ειλικρινής άθεος», σύμφωνα με δικηγόρο και τους φίλους του, όχι μόνο συνελήφθη, αλλά ρίχτηκε σε ένα κελί γεμάτο φυλακισμένους και με έναν αξιωματικό ο οποίος ανακοίνωσε στους συγκρατούμενούς του ότι ο Saber είχε προσβάλει τον Μωάμεθ! Ως εκ τούτου οι συγκρατούμενοί του δεν τον αντιμετώπισαν  με «ανοιχτό μυαλό» πολιτισμένο πνεύμα…

Ο Saber λέγεται ότι είναι σε απεργία πείνας τώρα.

* ΚΟ: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, παρατηρείται ένα φαινόμενο που δεν υπήρχε. Υβριστικά αντιχριστιανικά συνθήματα και καταστροφές σε ιερούς ναούς, παρεκκλήσια και προσκυνητάρια, με την υπογραφή του γνωστού Α σε κύκλο. Κάποιοι αυτοπροσδιοριζόμενοι «αναρχικοί» και προφανώς άθεοι, βρήκαν φαίνεται, έναν καινούργιο «εχθρό». «Ούτε Θεοί, ούτε αφέντες» (ή «ούτε Θεός, ούτε αφέντης» σε παραλλαγή) είναι το γνωστό σύνθημα (και πιο "ευγενικό" από άλλα). Είναι όμως εναντίον όλων των «θεών» οι αναρχικοί; Στους συνοδοιπόρους τους μουσουλμάνους μετανάστες - με τους οποίους υποτίθεται συνεργάζονται «για κοινούς ταξικούς αγώνες» και άλλα φούμαρα - το είπαν; Θα δούμε άραγε από τους εχθρούς των «θεών» υβριστικά συνθήματα σε κανένα τζαμί;

Όπως γράφτηκε μετά τον πρόσφατο ξυλοδαρμό «αντιεξουσιαστή» από μουσουλμάνο μετανάστη σε κοινή "αντιφασιστική" πορεία, «η συνεργασία αναρχικών και μουσουλμάνων  λαθρομεταναστών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο περίεργα κοινωνικά φαινόμενα, αφού άθεοι όπως δηλώνουν οι αναρχικοί, συνεργάζονται στενά με φανατικά θρησκευόμενους ανθρώπους οι οποίοι πραγματικά απεχθάνονται αυτούς που δεν έχουν πίστη σε κάποια θρησκεία. Με απλά λόγια μεγαλύτερο σεβασμό δείχνει ένας μουσουλμάνος σε κάποιο Χριστιανό παρά σε ένα άθεο».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ο Μωαμεθανισμός είναι δημιούργημα των Εβραίων!

 

Κατά τον 6ον αιώνα βλέπουν οι Εβραίοι τον Χριστιανισμό να ξαπλώνεται καί ν' αγκαλιάζει όλη τη γη. Θέλουν όμως, με κάθε τρόπο να αναχαιτίσουν την εξάπλωση αυτή.
Τους ανησυχεί η ραγδαία πορεία της πίστεως και της Διδασκαλίας του Χριστού. Συνέρχεται τότε το αόρατο Εβραϊκό Επιτελείο Σανχεντρίν (Συνέδριο) και δημιουργεί μια χριστιανομάχο θρησκεία, τον Μωαμεθανισμό.

Ελάχιστοι, ίσως γνωρίζουν, ότι η θρησκεία του Ισλάμ δεν ήταν έργο του αγραμμάτου καί αγροίκου Μωάμεθ, αλλά των Εβραίων...

Ελάχιστοι έχουν μάθει, ότι ο Μωαμεθανισμός είναι εβραϊκό κατασκεύασμα, διότι όλες οι πηγές πληροφοριών από σκοπού καταστρέφονται από τους ενδιαφερομένους. Ποιοι γνωρίζουν σήμερα, ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ ήταν Εβραίος εκ μητρός; Ποιος ξέρει, ότι τρεις τουλάχιστον από τις γυναίκες του ήσαν Εβραίες και ο ίδιος ήταν δαιμονισμένος; Ποιος έμαθε ποτέ, ότι ολόκληρο το περιβάλλον του αποτελείτο από Εβραίους σατανιστές (μάγους, αστρολόγους και αποκρυφιστές) με επικεφαλής τον διαβόητο Εβραίο εξάδελφο της γυναικός του Ουάρακα; Κατάφεραν οι σατανικοί εωσφοριστές του «Σανχεντρίν» να φτιάξουν τον αγράμματο, αστοιχείωτο, επιληπτικό και δαιμονισμένο βεδουίνο Μωάμεθ, ψευδοπροφήτη. Τον ανέβασαν ψηλά για να διαδώσει με την βία του σπαθιού την ψεύτικη θρησκεία καί να πληγεί έτσι ο Χριστιανισμός.

Ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα αυτής της εχθρικής στάσεως των Εβραίων εναντίον του Χριστού; Τί κέρδισαν από την δημιουργία του Ισλάμ οι εωσφοριστές του Σανχεντρίν; Δημιούργησαν τον χειρότερο και τον πλέον θανάσιμο εχθρό του εβραϊσμού. Το πρώτο εβραϊκό αίμα έχυσε ο ίδιος ο Μωάμεθ και το έργο του συνεχίζουν σήμερα οι οπαδοί της θρησκείας του. Δεν είναι πολύς καιρός, που 510 εκατομμύρια Αράβων έδωσαν βαρύ όρκο να εξαφανίσουν από το πρόσωπο της γης και τον τελευταίο Εβραίο! 600 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι, τους οποίους δημιούργησαν οι Εβραίοι για να κτυπήσουν τον Χριστιανισμό, είναι έτοιμοι να πλήξουν μέχρις αφανισμού τους Ισραηλίτες και όχι τους Χριστιανούς, όπως είχαν προσχεδιάσει εκείνοι.

Βλέπεις, λοιπόν, αναγνώστη, ότι ο Θεός επέστρεψε στο κεφάλι τους, τα βέλη που ακόντισαν εναντίον του Χριστιανισμού.

Από το βιβλίο «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα» του Αρχιμ. Χαραλ. Βασιλοπούλου

http://stratisandriotis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_3471.html

Κατάνυξη, λαμπρότητα και μηνύματα αγάπης στον Άγιο Γιάννη το Θεολόγο

Αθηναγόρας «Είναι ψεύτης εκείνος που λέει πως αγαπά τον Θεό, αλλά μισεί τον αδελφό του» 

Στιγμιότυπα από τις λατρευτικές εκδηλώσεις

  Ίσως να παίζει ρόλο η λαμπρή ιστορία της άλλοτε, Ιερής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Ίσως το γεγονός, ότι ο μικρός Ναός και ο καλαίσθητος καταπράσινος περίβολός του , αποτελούν για την υποβαθμισμένη ομώνυμη συνοικία, όαση! Ίσως και τα δύο μαζί. Το βέβαιο είναι, ότι η ατμόσφαιρα σε κάθε εορτασμό της ενορίας, είναι κατανυκτική. Η ίδια ατμόσφαιρα επικράτησε και φέτος. 

Ο εορτασμός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου του συγγραφέα της αποκάλυψης και αγαπημένου μαθητή του Χριστού, έγινε με τη δέουσα λαμπρότητα και την συμμετοχή μεγάλου αριθμού κληρικών, πιστών και επισήμων. Ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια στις εκκλησιαστικές εκδηλώσει, πρόσθεσε το γεγονός, ότι κατά την τελετή της περιφοράς, την ιερή εικόνα σήκωσαν στους ώμους τους, κληρικοί από άλλες ενορίες της πόλης. Για να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους, την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου παραμονή της εορτής, τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός Προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρα. Ακολούθησε η Λιτάνευση της ιερής Εικόνας κατά την οποία επικεφαλής τέθηκε, η Φιλαρμονική του Δήμου Άνω Λιοσίων.

 Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα και στους επίσημους προσκεκλημένους αμέσως μετά την περιφορά ο κ.κ. Αθηναγόρας, αφού τους ευχαρίστησε θερμά για την παρουσία τους, τους υπενθύμισε, ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ήταν ο μαθητής που την ώρα της μαρτυρικής σταύρωσης Του, ο Χριστός τον επέλεξε ως προστάτη της μητέρας του. «Γύναι ιδού ο Υιός σου... Ιδού η μήτηρ σου». Καταλήγοντας δε το λόγο του, στάθηκε στην αξία της αλληλεγγύης και στις ανθρώπινες σχέσεις, για να επισημάνει με έμφαση, πως δεν είναι δυνατόν, κάποιος που ισχυρίζεται πως αγαπά τον Θεό, να μισεί τον αδελφό του… 

Ο Μητροπολίτης κλείνοντας, ζήτησε από τον κόσμο, να επισκεφθεί την έκθεση χειροποίητων έργων που έστησαν με μεράκι, τα παιδιά με ειδικές δεξιότητες, του ιδρύματος αυτόνομης διαβίωσης Λίλιαν Βουδούρη, που εδρεύει στην συνοικία του Αγίου Ιωάννη, όπερ και εγένετο, καθώς πολύς κόσμος έσπευσε να θαυμάσει την έκθεση των παιδιών. 

 Οι λατρευτικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου, οπότε τελέσθηκε ο όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ενώ το απόγευμα η ακολουθία του παρακλητικού κανόνος του Αγίου. Και του χρόνου!

 http://www.fylarhos.gr

Eορτάζουμε καί Πανηγυρίζουμε τόν «Υιό της Βροντής»

Eορτάζουμε καί Πανηγυρίζουμε τόν «Υιό της Βροντής» καί συγγραφέα της Αποκάλυψις τόν απόστολο Του Χριστού τόν αγαπημένο τόν
ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΠροστάτη καί Πολιούχο της ενορίας μας, καί σας προσκαλούμε νά συμμετέχετε στήν χαρά μας πού θά διεξαχθεί σύμφωνα μέ τό παρακάτω πρόγραμμα:

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012 Ώρα 07:00μ.μ.
Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός Προεξάρ...

χοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Ιλίου, Αχαρνών καί Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρου μέ τήν συμμετοχή του ιερού Κλήρου της Πόλεως μας καί στήν συνέχεια η Λιτάνευσις της ιεράς Εικόνος.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012
Ώρα 7:00π.μ.Ο όρθρος καί η Θεία Λειτουργία
Τό απόγευμα και ώρα: 07:00μ.μ. η ακολουθία του παρακλητικού κανόνος του αγίου.
Αναμένοντας τήν ανταπόκριση Σας στήν Πρόσκληση μας
Μετά τιμήςΓιά τό εκκλησιαστικό Συμβούλιο
ο Πρόεδρος Πρεσβύτερος
π.Νικόλαος Κοτίνης

Ινδουισμός

 

Πριν 5000 χρόνια εμφανίστηκε στην Ινδία, η εθνική θρησκεία της χώρας αυτής, ο Ινδουισμός ή Βραχμανισμός, προορισμένη μόνο για Ινδούς, χωρίς να έχει κάποιον συγκεκριμένο ιδρυτή, με μεταβαλλόμενη διδασκαλία χωρίς δόγμα, βασισμένη σε πολλών ειδών «πιστεύω» για τον Θεό, επηρεασμένη από τις πλάνες της άριας φυλής. Οι ινδουιστές πιστεύουν σε πολλούς νομιζόμενους θεούς, του ήλιου, του πολέμου, του σεξ, καθώς και άλλων περίπου 330.000.000 θεών που «μετενσαρκώθηκαν» έχοντας γυναίκες για ταίρι, θεοποιώντας ακόμα και ανθρώπους (γκουρού)!...

Στον Ινδουισμό, οι βραχμάνοι «ιερείς», επιτρέπουν ανθρωποθυσίες, όμως απαγορεύουν αυστηρότατα να σκοτώσει κάποιος ακόμα και κουνούπι! Με διάφορα «μυστήρια» κανονίζουν την ζωή των ινδουιστών: Την πρώτη έξοδο απ’ το σπίτι, την κοπή των μαλλιών, το κάψιμο των νεκρών κ.α. λεπτομέρειες της ζωής. Πιστεύουν στην μετενσάρκωση και το κάρμα, δηλ. ότι ο άνθρωπος όταν πεθάνει μπορεί να γίνει ζώο, έντομο ή φυτό! Αναλόγως πως έζησε στην προηγούμενη ζωή (κάρμα), και μετά από διαδοχικές ζωές και θανάτους φθάνει στη «νιρβάνα» (θέωση)! Γι αυτό ο ινδουιστής όταν είναι εν’ ζωή καταφεύγει στην «μέθοδο» της γιόγκα, όπου μέσα από διάφορες ασκήσεις στις οποίες στέκεται για αρκετή ώρα σε στάση όμοια με κάποια ζώα πιέζοντας συγκεκριμένα όργανα του σώματος ώστε οι ορμόνες τους να εκκρίνονται υπερφυσικά καί να αλλάζουν επικίνδυνα τις λειτουργίες του οργανισμού. Την ασθένεια αυτή, οι «ειδικοί» του ινδουισμού, την θεωρούν θεϊκή «επίδραση». Με αυτή την πλάνη θεωρούν ότι λυτρώνεται ο άνθρωπος από τις δοκιμασίες των μετενσαρκώσεων και φθάνει κατευθείαν στη νιρβάνα!

Εκτός των «ιερέων», υπάρχουν οι γκουρού ως «ιεροδιδάσκαλοι», οι φακίρηδες κ.α. Το μεγαλύτερο λαϊκό προσκύνημα είναι στις όχθες του Γάγγη ποταμού στο «Βαρανάτσι» όπου μίλησε κάποτε ο Βούδας. Σ’ αυτό τον «ιερό» ποταμό βαπτίζονται οι ινδουιστές, αφήνουν τις αμαρτίες τους, καίνε τους νεκρούς, κάνουν προσφορές διαφόρων ειδών, ακόμα και ανθρωποθυσίες! Επίσης υπάρχουν πάμπολλα αγάλματα του Βούδα που λατρεύονται μετά παρρησίας! Λατρεύουν ακόμα και τα «πονηρά πνεύματα» για να μην τους κάνουν κακό! Λατρεύουν ως θεούς, ιδιαιτέρως τις αγελάδες, μαζεύοντας ακόμα και τις κοπριές τους για «ευλογία»! Αν και υπάρχουν πάνω από 400 εκατομμύρια αγελάδες, απαγορεύεται να σιτιστούν από το κρέας τους, προτιμώντας να πεθαίνουν ομοθυμαδόν τα μικρά παιδιά από την πείνα. Δεν σκοτώνονται ούτε και οι αρουραίοι ακόμα και όταν προσβάλλονται οι Ινδοί από θανατηφόρες επιδημίες όπως προσφάτως.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, το 95% των ανθρώπων δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό. Όμως το ζητούμενο είναι, τι θεός είναι αυτός! Διότι πολλοί «θεοί» είναι είδωλα του σατανά.

Άραγε έχουν όλα αυτά καμία σχέση, ή επιδέχονται οποιαδήποτε σύγκριση με τη ζωή, τη διδασκαλία, και την πίστη στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό;

 

 

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

του Στρατή Ανδριώτη

Η ζημιά του Ινδουισμού

 

Οι Ινδοί, ενώ είναι έξυπνος λαός, ενώ έχουν μεταφυσικές ανησυχίες και πολλή καρδιά, ασχολούνται με την δήθεν φιλοσοφία, με πλάνες και με μαγείες. Τους Ευρωπαίους τους αλωνίζουν με τις θεωρίες τους. Έρχονται κι εδώ στην Ελλάδα και ξεγελούν τον κόσμο με την νιρβάνα, την τεμπελιά, τις μετεμψυχώσεις… Χρησιμοποιούν εν τω μεταξύ στα βιβλία τους και κομμάτια από την Αγία Γραφή, από τη Φιλοκαλία, από τους Πατέρες, και έτσι προσελκύουν τον κόσμο. Παλιά που να πιστέψουν οι Ορθόδοξοι τις ινδουϊστικές θεωρίες! Τώρα, πώς να το πει κανείς, και μερικοί σωστοί άνθρωποι υποστηρίζουν τέτοιες ανοησίες και δίνουν του κόσμου τα χρήματα. Έχει κάνει μεγάλη ζημιά ο Ινδουϊσμός!

- Υπαρχουν, Γέροντα, Ινδοί που είναι Ορθδόξοι Χριστιανοί;

-  Πολύ λίγοι. Είχαν μείνει μερικοί από την Εκκλησία που είχε ιδρύσει εκεί ο Απόστολος Θωμάς, αλλά εγκαταλείφθηκαν. Άλλοι έγιναν Καθολικοί, άλλοι Προτεστάντες. Σήμερα εκεί οι Ορθόδοξοι είναι μετρημένοι.

Αυτά που παρουσιάζουν ως θαύματα οι άλλες θρησκείες ή οι παραθρησκείες δεν έχουν καμμιά σχέση με τα θαύματα της δικής μας θρησκείας. Ο Χριστός ζητάει από μας το φιλότιμο. Δεν θέλει να Τον αγαπάμε, επειδή είναι παντοδύναμος.

Αν ήθελε, μπορούσε να κάνει κάποιο θαύμα και να πιστέψει αμέσως όλος ο κόσμος. Με αυτόν όμως τον τρόπο θα δέσμευε την ελευθερία του ανθρώπου. Γι’ αυτό λέει: “Μακάριοι οἱ μη ἰδόντες και πιστεύσαντες“.

Η Ορθοδοξία έχει το θαύμα και τη Θεία Χάρη. Ο Ινδουϊσμός έχει την μαγεία και την φιλοσοφία. Αντικαθιστά το θαύμα με τη μαγεία και την Θεία Χάρη με την φιλοσοφία. Ο διάβολος δίνει στους γκουρού, στους μάγους κλπ δυνάμεις, επειδή του δίνουν δικαιώματα. Έτσι μπορούν να κάνουν κάτι δήθεν θαύματα, και ο άλλος που τους βλέπει τούς θαυμάζει. [...]

Στην Ορθοδοξία η καλωσύνη είναι το ξεχείλισμα της αγάπης του ανθρώπου προς τον Θεό και προς τον πλησίο. Όλες οι άλλες καλωσύνες που γίνονται από αλλόδοξους, πλανεμένους κ.λπ. δεν έχουν τα πνευματικά εν Χριστώ στοιχεία, αλλά μπορεί να έχουν κάποια καλά ανθρώπινα στοιχεία. Όποιος ζει σωστά την ορθόδοξη ζωή έχει ταπείνωση, αγάπη και δίνεται ολόκληρος για τον πλησίον, θυσιάζεται. Και την άσκηση, την νηστεία, την αγρυπνία που κάνει, πάλι τα κάνει από αγάπη προς τον Θεό, και όχι για να νοιώσει κάποια ευχαρίστηση.

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, για να σταυρωθεί από αγάπη για το πλάσμα Του. Πρώτα σταυρώθηκε και μετά αναστήθηκε. Είναι φθηνό να ζητάει κανείς πνευματικές χάρες – άλλο αν ο Χριστός του δώσει να γευτεί την ουράνια γκυκύτητα. Ενώ αυτοί που ασχολούνται λ.χ. με τις ινδουϊστικές φιλοσοφίες, με τη γιόγκα κ.λπ., με όσα κάνουν αποβλέπουν στο να φθάσουν σε μία δήθεν πνευματική κατάσταση, σε έκσταση, να νοιώσουν μια ηδονή ή να γίνουν ανώτεροι από τους άλλους, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους άλλους.

Ας υποθέσουμε ότι ένας Ινδουϊστής βρίσκεται σε μια ακροθαλασσιά και κάνει αυτοσυγκέντρωση. Αν εκείνη την ώρα κινδυνεύει κάποιος στη θάλασσα και ζητάει βοήθεια, αυτός θα μείνει τελείως αδιάφορος, δεν θα κουνηθεί από τη θέση του, για να μη στερηθεί την ηδονή που νοιώθει. Ενώ, αν βρισκόταν εκεί ένας ορθόδοξος μοναχός και έλεγε την ευχή, θα άφηνε το κομποσχοίνι και θα έπεφτε στη θάλασσα, για να τον σώσει!

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, “Λόγοι Γ΄”)

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ «Η Ευρώπη έχει ανάγκη εμάς, όχι εμείς την Ευρώπη»

 

 

"Στην εκκλησία ο άνθρωπος έχει προτεραιότητα..."

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΛΙΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ, ΠΕΤΡΟΥΠ. κ.ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: "Στην εκκλησία ο άνθρωπος έχει προτεραιότητα..."

Συντάχθηκε απο τον/την Μένη Πιρπινιά

Τετάρτη, 12 Σεπτέμβριος 2012 15:40

Η έλευσή του στην νεοσυσταθείσα Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλως θεωρήθηκε ως δώρο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, στους κατοίκους αυτών των περιοχών. Όποιος έχει την τύχη και τη δυνατότητα να γνωρίσει τον Μητροπολίτη κ. Αθηναγόρα, αντιλαμβάνεται αμέσως το γιατί. Μορφή ευγενική, οικεία, ανεπιτήδευτη. Λόγος ζεστός, κατανοητός, στον οποίο κάθε παρωχημένη λογική δεν έχει θέση. Παρουσία οξυδερκής, διορατική. Τριάντα τρία χρόνια δίπλα στον σημερινό Αρχιεπίσκοπο του δίδαξαν πολλά και, κυρίως, του καλλιέργησαν το ήθος του Ιερωμένου που δίνει στον άνθρωπο πραγματική προτεραιότητα. Στις ανάγκες του. Στις δυνατότητές του. Στην ψυχή του. Στα λάθη του… Ο Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλως κ. Αθηναγόρας, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μιλά στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ για τα άμεσα και απώτερα σχέδιά του, ξετυλίγει το νήμα των επιλογών της ζωής του και εκμυστηρεύεται τον τόπο και τον τρόπο που γαληνεύει η δική του ψυχή… Συνέντευξη στη Μένη Πιρπινιά Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τις προτεραιότητες που θέσατε, από την αρχή που αναλάβατε… Όταν εξελέγην Μητροπολίτης, πέρα από τη δημιουργία των γραφείων, που δεν υπήρχαν επειδή η Μητρόπολη ήταν νεοσυσταθείσα, την αναζήτηση υπαλλήλων, τη διαμόρφωση των αρχιερατικών περιφερειών για να μπορούν να λειτουργούν πιο σωστά οι ναοί - πέρα λοιπόν από τα τεχνικής και γραφειοκρατικής φύσεως θέματα - έπρεπε να θέσω προτεραιότητες και πνευματικούς στόχους. Πρώτη προτεραιότητά μου υπήρξε το κτηματολόγιο. Ανέθεσα σε μια εταιρία να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων που θα αποτυπώσει για κάθε ναό τα περιουσιακά στοιχεία που έχει, προκειμένου αφενός μεν να γνωρίζουμε τι υπάρχει και αφετέρου δε τι μπορεί να αξιοποιηθεί. Δεν γνωρίζω τι θα βρούμε, αλλά χρειάζεται να δούμε τι μας ανήκει. Παράλληλα βρίσκεται στο τελικό της στάδιο και η μηχανογράφηση όλων των υπηρεσιών της Μητροπόλεως για την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων. Σημαντική επίσης προτεραιότητα για μένα είναι η επιμόρφωση των κληρικών της Μητροπόλεως – ιδιαίτερα των νέων – σε θέματα όχι μόνο ποιμαντικά και λειτουργικά αλλά και άλλα (ψυχολογικά, κοινωνικά κ.α) που αφορούν την ταχύτατα μεταβαλλόμενη κοινωνία μας, με σεμινάρια τα οποία διοργανώνονται από κοινού με το Ίδρυμα Επιμόρφωσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής στο οποίο είμαι Αντιπρόεδρος. Τέλος, άλλη βασική προτεραιότητα υπήρξε το γραφείο νεότητας και η δημιουργία κατασκήνωσης. Πέρυσι ξεκινήσαμε για πρώτη φορά κατασκηνώσεις για τα παιδιά της Μητρόπολης, σε μια πολύ ωραία περιοχή στη Ναύπακτο, όπου έχει εγκαταστάσεις η Μητρόπολη Ναυπάκτου. Προσωπικά, θεωρώ ότι τα παιδιά , 10 ή 15 μέρες σε μια κατασκήνωση, θα πάρουν πολύ περισσότερα πράγματα από ότι έναν ολόκληρο χρόνο μέσα από τις νεανικές συναντήσεις των ενοριών. Είναι όλη την ημέρα μαζί, μπορούν να συζητήσουν, να λύσουν τις απορίες τους, να αποκτήσουν εμπειρίες κοινής ζωής στην κοινωνική και εκκλησιαστική της διάσταση. Φέτος φιλοξενηθήκατε στις κατασκηνώσεις της Αρχιεπισκοπής Αθηνών; Ναι, μετά από προσπάθειες τεσσάρων χρόνων , η Αρχιεπισκοπή απέκτησε μια έκταση η οποία λειτουργούσε ήδη σαν ιδιωτική κατασκήνωση, πίσω από τον Σείριο, στην Αυλώνα. Έχει πολύ ωραίους χώρους, με ζώα, πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, πισίνες, χώρους ψυχαγωγίας (θέατρο) και αθλοπαιδιών (γήπεδα βόλευ, μπάσκετ, ποδοσφαίρου) κ.α. Ζήτησα, λοιπόν, να μου παραχωρηθούν δύο περίοδοι και την εγκαινιάσαμε εμείς πρώτοι. Βέβαια, κινώ κάποιες διαδικασίες να βρεθεί κάποιος χώρος για να αποκτήσει η Μητρόπολη τις δικές της κατασκηνώσεις αλλά δεν αποτελεί προτεραιότητα στην παρούσα φάση. Η Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως προήλθε μετά το χωρισμό της παλαιάς Μητρόπολης Αττικής. Να ρωτήσω, αν είχε γίνει κάποια απόπειρα χωρισμού και στο παρελθόν; Είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες στο παρελθόν αλλά δεν τελεσφόρησαν. Όλες οι διαδικασίες για τη δημιουργία των δύο Μητροπόλεων (Ιλίου και Κηφισιάς) ξεκίνησαν επί εποχής του μακαριστού Χριστόδουλου. Ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και για λόγους διοικητικής διευκόλυνσης, αλλά κυρίως για να νιώσει ο κόσμος ότι έχει το δικό του Επίσκοπο, το δικό του πνευματικό πατέρα με τον οποίο μπορεί να επικοινωνεί συχνότερα. Ποιες περιοχές περιλαμβάνει η Μητρόπολή σας; Τους δήμους Πετρουπόλεως, Ιλίου, Αχαρνών, Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Φυλής και Ωρωπίων. Ξεκινά ουσιαστικά μετά τον Ασπρόπυργο και φτάνει μέχρι τα Οινόφυτα. Συνορεύει δε με τις Μητροπόλεις Μεγάρων, Νικαίας, Περιστερίου, Νέας Ιωνίας, Κηφισίας, Θηβών και Λεβαδείας και την Αρχιεπισκοπή. Παρόλα αυτά, δεν έχει καθόλου θάλασσα.... Ποια είναι τα προβλήματα που είχατε να αντιμετωπίσετε σε περιοχές, όπως οι Αχαρνές και η Φυλή; Ένα βασικό ζήτημα είναι οι Ρομά και ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η διαχείρισή τους. Ένα μέρος της διαχείρισης αφορά στην πολιτεία και την τοπική αυτοδιοίκηση και σε ένα άλλο εμπλέκεται η τοπική εκκλησία, καθώς αφορά την κάλυψη διατροφικών και άλλων αναγκών τους. Εδώ να σας ενημερώσω ότι είχα ήδη μια πρώτη επαφή με τους υπευθύνους της Πανελλήνιας Ένωσης των σωματείων τους σχετικά με την οριοθέτηση και την προσπάθεια λύσης των ποικίλων προβλημάτων τους, ιδιαίτερα στο χώρο της παιδείας, του πολιτισμού, αλλά και της θρησκευτικής αγωγής τους. Ως εκκλησία, έχετε ήδη καταγράψει ή θα καταγράψετε σε κάθε ενορία ποιοι, γενικά, έχουν ανάγκη; Επειδή ο κόσμος, που έχει πλέον ανάγκη, αυξήθηκε αλματωδώς, αποφασίσαμε σε συνεργασία και με τους δήμους, οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια να απευθύνονται στις ενορίες, όπου θα καταγράφονται, για να έχουμε πληρέστερη εικόνα της όλης κατάστασης, αλλά και για να μην ωφελούνται οι ίδιοι άνθρωποι από πολλές μεριές (ενορία-κοινωνική υπηρεσία δήμων). Με τους δήμους Αγίων Αναργύρων και Ιλίου, το έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει και έτσι θα καλύπτονται περισσότερες οικογένειες. Με το δήμο Ιλίου, επιπλέον, σκοπεύουμε να βγάλουμε μια κάρτα, η οποία θα χρησιμοποιείται από τον κάτοχό της για την όποια ενίσχυσή του και έτσι θα έχουμε πλήρη και ασφαλή ενημέρωση. Στον συγκεκριμένο δήμο, είμαστε πλήρως καλυμμένοι από άποψη κοινωνικής πολιτικής. Έχει γίνει κάτι στους δήμους Φυλής και Αχαρνών; Όχι, δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο και πρέπει να γίνει μια και θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση την συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση. Στους δήμους αυτούς δεν θα καταγράφονται μόνο οι Ρομά, αλλά όλοι οι πολίτες που έχουν ανάγκη. Θα υπάρχει μια βάση δεδομένων, η οποία θα ενημερώνεται διαρκώς, για να μπορεί να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών. Άλλα προβλήματα που υπάρχουν στους δυο αυτούς δήμους; Όσον αφορά σε άλλα προβλήματα, ποιμαντικής κυρίως φύσεως και στους δυο δήμους, υπάρχουν αρκετές ενορίες, οι οποίες είναι υπό ανοικοδόμηση ή οι ναοί τους δεν έχουν ολοκληρωθεί. Επίσης, υπάρχει ανάγκη δημιουργίας και νέων ενοριών, διότι πλέον οι αποστάσεις είναι μεγάλες, όπως υπάρχει ανάγκη στελέχωσης αυτών των ενοριών με ιερείς που μπορούν να αγκαλιάσουν τη νεολαία και τα προβλήματά της με σύγχρονο τρόπο. Από πού προέρχονται τα έσοδα της Μητρόπολης; Τα έσοδα της Μητρόπολης προέρχονται από τα έσοδα των ναών. Η Μητρόπολη δεν έχει δική της περιουσία και δεν έχει κάποια επιχορήγηση από το κράτος. Όταν δε δημιουργήθηκε, δεν πήρε καμία οικονομική βοήθεια από την Σύνοδο για να ξεκινήσει… Αυτό, φαντάζομαι, ήταν σημαντικό πρόβλημα. Ωστόσο, θα είχατε και άλλα να αντιμετωπίσετε… Ασφαλώς. Κατ΄ αρχήν, δεν επρόκειτο για μια οργανωμένη μητρόπολη. Το βασικότερο όμως ήταν ότι έπρεπε να «κτιστεί» η σχέση του Επισκόπου με τους κληρικούς. Η διαχείριση εκκλησιαστικής εξουσίας στο επισκοποκεντρικό σύστημα της εκκλησίας μας είναι δύσκολη υπόθεση, κα Πιρπινιά. Συνήθως ο Μητροπολίτης συγκεντρώνει τα πάντα γύρω από αυτόν, αλλά υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις όπου φαίνεται πως πολλά πράγματα γίνονται και κινούνται ανεξάρτητα από αυτόν. Εγώ προσπάθησα να σταθώ κάπου στη μέση, δηλαδή εφαρμόζοντας ένα πιλοτικό πρόγραμμα, να εκχωρήσω σε τέσσερις από τους έξι αρχιερατικούς επιτρόπους αρμοδιότητες που δεν είχαν, διότι δεν ήθελα να είναι απλοί διαχειριστές εγγράφων, αλλά να έχουν γνώση των προβλημάτων σε κάθε ναό της περιφέρειάς τους. Προτεραιότητα, λοιπόν, υπήρξε η διαμόρφωση των διοικητικών υπηρεσιών με τρόπο, κατά τον οποίο θα εξυπηρετούνται και οι κληρικοί και η κεντρική διοίκηση. Εφάρμοσα δε, την απευθείας επικοινωνία των κληρικών με εμένα, παρακάμπτοντας σε κάποιες περιπτώσεις την ιεραρχία, σύστημα το οποίο φαίνεται να αποδίδει άμεσα αποτελέσματα. Αντιλαμβάνεσθε βέβαια ότι αυτό θα λειτουργήσει πλήρως, όταν οικοδομηθούν σχέσεις αλληλοεμπιστοσύνης ανάμεσα στον Επίσκοπο και τους κληρικούς του και πέσουν τα τείχη της εκατέρωθεν καχυποψίας. Πως εσείς αντιλαμβάνεστε ότι αποδίδει; Κατ΄ αρχήν, οι συγκεκριμένοι τέσσερις αρχιερατικοί που ανέφερα έχουν αρχίσει να παίρνουν πρωτοβουλίες για τις οποίες με ενημερώνουν και τις οποίες σχεδιάζουμε από κοινού. Γιατί οι ανάγκες που υπάρχουν στην αρχιερατική περιφέρεια Αγίων Αναργύρων – Καματερού είναι διαφορετικές από εκείνες που υπάρχουν στη Φυλή και οι προτάσεις που δέχομαι αφορούν τη δική τους συγκεκριμένη αρχιερατική περιφέρεια, όπου ο κόσμος τους γνωρίζει και τον γνωρίζουν, η επικοινωνία είναι πιο άμεση και κατατίθενται πιο εύκολα τα προβλήματα. Στόχος μου είναι το μοντέλο επισκοποκεντρικής διακονίας, το οποίο έζησα επί 33 χρόνια υπό την καθοδήγηση του σημερινού Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου, να το μεταφέρω, τηρουμένων των αναλογιών και εδώ. Το οποίο μοντέλο είναι; Ήπιο. Ήρεμο. Ο επίσκοπος δεν λαμβάνει αμέσως και εν θερμώ αποφάσεις, δεν κόβει γέφυρες, δεν καταστρέφει πράγματα, δεν απορρίπτει αβασάνιστα πρωτοβουλίες, αλλά δίνει στους συνεργάτες κληρικούς του να αντιληφθούν τι ακριβώς θέλει να πράξει και πως το θέλει. Αφήνει πάντα περιθώρια αυτενέργειας αλλά και συνειδητοποίησης των όποιων λαθών. Αντιλαμβάνομαι ότι με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο σας ενώνει μια δυνατή σχέση... Του χρωστάω πολλά, κα Πιρπινιά. Επί 33 χρόνια ήμουν δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος ξέρει πάρα πολύ καλά να διοικεί. Με τίμησε, με εμπιστεύτηκε, με περιέβαλλε με τη στοργή, τη φιλία και την αγάπη του... Όταν αναλάβατε τη Μητρόπολη, νιώσατε ότι μπήκατε στα βαθιά; Ναι, μπήκα στα βαθιά. Υπήρξαν πράγματα που έπρεπε να μάθω, καθώς ο τρόπος διαχείρισης των ναών δεν μου ήταν οικείος. Προσπάθησα και προσπαθώ να εφαρμόσω αυτόν τον ήπιο τρόπο διοίκησης, να δίνω την ευκαιρία σε όλους να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους και να διορθώσουν τα λάθη τους. Σε καμία περίπτωση όμως η δική μου ήπια συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κανέναν. Και εννοώ, από κανέναν... Όταν κληθήκατε να ασκήσετε διοίκηση, διαπιστώσατε ότι ήταν πιο εύκολο ή πιο δύσκολο από ότι περιμένατε; Πιο κουραστικό. Θα σας εκμυστηρευτώ ότι υπάρχουν μέρες που επιστρέφω στο σπίτι και θέλω μόνο να ξαπλώσω, δεν αντέχω να κάνω τίποτε άλλο. Μου αρέσει πολύ το θέατρο και ο κινηματογράφος και τα πέντε τελευταία χρόνια – τρία στην Αρχιεπισκοπή στο ιδιαίτερο γραφείο και δυο στην Μητρόπολη – είναι κάτι που το έχω στερηθεί. Εκείνο, όμως, που προσπαθώ να μην στερούμαι είναι το θέατρο και έχω καταφέρει να δω κάποιες καλές παραστάσεις, μεταξύ άλλων και στο θέατρο Πέτρας. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Ιεροσύνη; Τυχαία;; Ήθελα να γίνω φιλόλογος και να διδάξω, όπως και έγινα. Είχα δε τη θρησκευτική αγωγή που έχουν οι περισσότεροι Έλληνες. Με τη γιαγιά στην εκκλησία κάθε Κυριακή ενώ οι γονείς μου δεν εκκλησιάζονταν τακτικά. Στο γυμνάσιο ξεκίνησα τα κατηχητικά. Ο πατέρας μου εργαζόταν στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» και από 12 χρονών, τη Μεγάλη Εβδομάδα, πηγαίναμε στο παρεκκλήσιο του νοσοκομείου, μαζί με τα παιδιά άλλων εργαζομένων αλλά και τους ασθενείς. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα με την πάροδο των χρόνων να αποκτήσω μια οικειότητα με την αρρώστια και το θάνατο. Όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, μου ζήτησε ο διευθυντής του νοσοκομείου να αντικαταστήσω το παιδί στο Ιερό που θα γινόταν κληρικός και αργότερα ηγούμενος στη Μονή της μετανοίας μου. Εκεί, στο παρεκκλήσιο, ήμουν κάθε Σαββατοκύριακο επί τέσσερα χρόνια και, χωρίς να το αντιληφθώ, έμαθα όλους τους ήχους καθώς τους άκουγα κατά την περιοδική επαναφορά τους. Έζησα όλη τη διαδικασία της θείας λειτουργίας. Παρόλα αυτά, εξακολουθούσα να θέλω να γίνω καθηγητής και αυτή η επιθυμία ακόμη και σήμερα σιγοκαίει βαθιά μέσα μου. Στο τέταρτο έτος άρχισα να έχω μια μεγαλύτερη επαφή με τη λειτουργική ζωή της εκκλησίας, μέσω του προκατόχου μου, που είχε γίνει διάκονος στην τότε ενιαία Μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος. Δημιουργήθηκε μία αδελφότητα κι εγώ βρέθηκα στην Κέρκυρα, όπου έγινα μοναχός και χειροτονήθηκα διάκονος στον Άγιο Σπυρίδωνα. Το 1977 πήγα στην Βοιωτία, στη μονή Σαγματά. Στο μοναστήρι πως λειτουργούσατε; Στη μονή Σαγματά της Θήβας δεν είχαμε μόνο τα μοναστικά μας καθήκοντα, αλλά και εξωτερικές δραστηριότητες: κατηχητικά, λειτουργίες, κηρύγματα. Ήμασταν μια ομάδα νέων ανθρώπων που προσπάθησε να δώσει ζωή στον αρχαίο αυτό μοναστικό χώρο αλλά και παράλληλα να ασχοληθεί και με την εκκλησιαστική διακονία κάτω από την καθοδήγηση του τοπικού Επισκόπου, δηλαδή του σημερινού Αρχιεπισκόπου. Σας ενόχλησε ποτέ η απουσία οικογένειας; Φαντάζομαι πως όταν κάτι δεν το ξέρεις, δεν σου λείπει κιόλας. Ωστόσο, είχατε ποτέ την αίσθηση ότι θα μπορούσατε να ακολουθήσετε έναν ανάλογο δρόμο, όπου θα είχατε ενδεχομένως και την οικογένεια σας; Η επιλογή της αγαμίας για μένα είχε σχέση με την μοναστική αδελφότητα στην οποία επέλεξα να ενταχθώ. Τελειώνοντας την στρατιωτική μου θητεία και έχοντας ξεκινήσει για ένα δεύτερο πτυχίο, της Θεολογίας, έφυγα για την Κέρκυρα. Οι γονείς μου, παρότι δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενοι άνθρωποι, δεν είχαν πρόβλημα. Ο πατέρας μου μόνο, μου είπε αυτό που είπατε και εσείς: να μείνω στην Αθήνα, να γίνω ιερέας εφόσον το ήθελα και να κάνω οικογένεια. Σας διαβεβαιώνω, κα Πιρπινιά, πως δεν αγνοώ τι σημαίνει οικογένεια, γιατί έζησα σε μια εποχή, όπου οι οικογένειες ήταν πολύ δεμένες. Χωρίς να προσπαθώ να δικαιολογήσω κάτι, θα σας πω ωστόσο ότι είχα την ευτυχία, με τον τρόπο επικοινωνίας μου με τους ανθρώπους, να έχω πολλές οικογένειες… Εισπράττετε σήμερα κάτι διαφορετικό από τον κόσμο, σε σχέση με το παρελθόν; Προσωπικά, εισπράττω μια επιστροφή στην δεκαετία του ΄60, σε πολλαπλά επίπεδα και στον εκκλησιαστικό χώρο, χωρίς αυτό να σημαίνει αναγκαστικά οπισθοδρόμηση ή εγκλωβισμό στο καβούκι μας ως έθνους. Εκείνο που έχουμε να προσφέρουμε στον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια δεν είναι οικονομικά και αναπτυξιακά μεγέθη, αλλά ο πολιτισμός και η παιδεία μας και βλέπω ότι τα νέα παιδιά έχουν παιδεία και κουλτούρα. Αυτό, άλλωστε, αποτελεί και την μεγάλη μου πρόκληση: πως θα μεταδώσω έναν ζωντανό εκκλησιαστικό λόγο και πως θα δώσω στα νέα παιδιά να αντιληφθούν με έναν ωραίο και ταυτόχρονα παιδαγωγικό τρόπο, αυτά που, πιθανώς, τους φαίνονται ως ξηρά, αποστεωμένα και δύσκολα δόγματα και διδασκαλία της εκκλησίας. Αυτή θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου: πως πλησιάζετε τους νέους σήμερα; Το θέσατε σωστά το ερώτημα, διότι έπαψε πια η εποχή που οι νέοι πλησίαζαν εμάς, τώρα πρέπει εμείς να πλησιάζουμε τους νέους. Έτσι δέχομαι κάθε πρόσκλησή τους να επισκεφθώ στα Γυμνάσια τις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους και σας διαβεβαιώνω ότι έχω δει θεατρικές παραστάσεις πού θα ζήλευαν επαγγελματίες ηθοποιοί. Ένα άλλο στοιχείο που βοηθάει στην προσέγγιση είναι η δυνατότητα αναγνώρισής μας από το νεανικό χώρο. Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό: Τη 17η Νοεμβρίου κατευθυνόμουν στην Μητρόπολη και στη λεωφόρο Φυλής, μεταξύ Αγίων Αναργύρων και Ιλίου, ήταν σε μια στάση αρκετά παιδιά. Το αυτοκίνητό μου δεν έχει διακριτικά, απλώς ήταν ένας παπάς μέσα. Αισθάνθηκα μια ευχάριστη έκπληξη όταν τα άκουσα να λένε: «ο Δεσπότης...». Θα σας πω και κάτι άλλο. Μια εβδομάδα πριν αρχίσουν οι εξετάσεις, με κάλεσαν από το 11ο Γυμνάσιο Ιλίου, να κάνω μια υποδειγματική Θεία Λειτουργία. Υπήρχε ο ιερέας και εγώ τους εξηγούσα, χωρίς να λειτουργώ, τι ακριβώς γινόταν. Στο πρωινό που πήραμε, αμέσως μετά, είχα τη δυνατότητα της επικοινωνίας που θέλω να καθιερώσω. Όχι υπερβολές, όχι δογματισμοί, όχι πιέσεις, είμαι αντίθετος σε όλα αυτά. Οι νέοι είναι η ελπίδα μας και όχι για να γεμίσουμε απλώς τις εκκλησίες. Ας τους δώσουμε εμείς τις αξίες και τα πιστεύω μας και ας τα διαχειριστούν εκείνοι αύριο όπως νομίζουν. Να εκμεταλλευόμαστε οποιαδήποτε δυνατότητα επικοινωνίας με τα παιδιά, αυτό είναι ο στόχος μου, χωρίς αφορισμούς και διακηρύξεις διαμαρτυρίας για υπαρκτή ή ανύπαρκτη κρατική ή άλλη περιθωριοποίηση της Εκκλησίας του αγώνα και της αγωνίας της για όσα συμβαίνουν γύρω μας . Φαντάζομαι ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείτε και έναν άλλο λόγο πλέον... Πιστεύω να έχει γίνει αντιληπτό, τόση ώρα που μιλάμε... Εκείνο που έχει γίνει αντιληπτό, Σεβασμιότατε, είναι ότι εσείς προσωπικά δεν χρησιμοποιείτε ξύλινο λόγο. Όταν σας ρώτησα, για παράδειγμα, γιατί στραφήκατε στην Εκκλησία, δεν μου είπατε ότι ήταν θέλημα Θεού ή δεν χρησιμοποιήσατε λόγια που ακούμε και μπορεί να ηχούν παράξενα ή και ψεύτικα στα αυτιά κάποιου. Μιλήσατε απλά και ανθρώπινα... Αυτό ακριβώς που λέτε, είναι αυτό που θα φέρει κοντά τους νέους. Να τους μιλήσουμε απλά και ανθρώπινα. Η εκκλησία είναι η κοινότητα εκείνη, όπου ο άνθρωπος έχει προτεραιότητα. Άλλωστε γι΄ αυτό το λόγο –για τη σωτηρία δηλαδή του ανθρώπου – σαρκώθηκε ο Θεός και έγινε άνθρωπος. Από εκεί ξεκινούν και όλες οι άλλες προτεραιότητες. Μια και μιλήσατε για προτεραιότητες, να σας ρωτήσω πόσο εύκολο ήταν να τις ιεραρχήσετε σε περιοχές με τόσο διαφορετικά προβλήματα; Πως κρίνετε που θα ρίξετε το βάρος σε θέματα που φαντάζουν το ίδιο σημαντικά για τον καθένα; Εκείνο που προσπάθησα να κάνω στη διαδρομή των δυόμισι χρόνων της παρουσίας μου εδώ, ήταν να έχω σωστές πληροφορίες. Για να έχω σωστές πληροφορίες, πρέπει να έχω τους κατάλληλους συνεργάτες. Γι΄ αυτό και όπως σας είπα, προέβη στην αλλαγή τεσσάρων αρχιερατικών - Καματερό, Άνω Λιόσια και δυο στις Αχαρνές – από τους οποίους έχω εικόνα για τα προβλήματα. Κληθήκατε να αντιμετωπίσετε μεταξύ των αρχιερατικών και των περιοχών, αντιπαλότητες; Η μόνη αντιπαλότητα που φαίνεται να υπάρχει είναι ανάμεσα στο Ίλιον και τις Αχαρνές για την έδρα της Μητροπόλεως.... Αν είναι μόνο αυτό, είσαστε μια χαρά... Ε, ναι, τα υπόλοιπα λύνονται. Ούτως ή άλλως, έχω αποφασίσει τα γραφεία της Μητροπόλεως να είναι στην έδρα και το Επισκοπείο, όποτε φτιαχτεί, να είναι στις Αχαρνές... Σολομώντεια λύση... Ακριβώς. Πιστεύω, άλλωστε, ότι δεν χρειάζεται να είναι συγκεντρωμένα όλα σε ένα χώρο. Για το λόγο αυτό, στις μεγάλες εορτές, ποτέ δεν είμαι μόνο στον Μητροπολιτικό ναό, στο Ίλιον. Φροντίζω να βρίσκομαι σε διαφορετικό δήμο κάθε φορά. Και οι Αχαρνές έχουν Μητροπολιτικό ναό. Φέτος, για παράδειγμα, έκανα Ανάσταση στον Άγιο Κωνσταντίνο Άνω Λιοσίων. Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε να αντιμετωπίσετε; Να δώσω πρώτα στον εαυτό μου, έπειτα στους κληρικούς και κατόπιν στο ποίμνιο, την εικόνα ότι η εκκλησία δεν είναι οργανισμός παροχής υπηρεσιών αλλά οργανισμός παροχής ζωής. Σκοπός είναι ο αγιασμός του κόσμου, να καταφέρουμε να δώσουμε νόημα στη ζωή του. Δευτερευόντως και ανάλογα με τις εποχές, θεραπεύονται και οι υπόλοιπες ανάγκες. Και κάτι ακόμα: η Εκκλησία είναι κατ΄ εξοχήν χώρος ενότητας στο πρόσωπο του Χριστού, όπου όλα τα διασκορπισμένα κομμάτια της κατακερματισμένης, από οίηση, ανθρωπότητας μπορούν να βρουν τον τόπο και το νόημά τους. Φοβάστε μήπως, κάποια στιγμή, στη διαδρομή των χρόνων, σταματήσει ο κόσμος να έρχεται στις εκκλησίες... Δεν ξέρω, κα Πιρπινιά, τι θα γίνει μετά από 2 ή 3 αιώνες... Δεν ζήτησα να δείτε τόσο μακριά... Δείτε πιο κοντά, λοιπόν. Δείτε εμένα, για παράδειγμα, που δεν είχα κάποια ιδιαίτερη θρησκευτική αγωγή και δεν είχα πρωταρχικό σκοπό να γίνω ιερέας. Στη διαδρομή μου όμως συνάντησα και συναντώ πρόσωπα, που στάθηκαν οδοδείκτες. Ανακάλυψα πράγματα και εξακολουθώ να ανακαλύπτω, που προσδιορίζουν τον τρόπο ζωής μου στον εκκλησιαστικό χώρο. Νομίζω ότι η ανάγκη του ανθρώπου να έχει μια επαφή με το θείο, θα υπάρχει πάντα. Ο τρόπος με τον οποίο θα το βρίσκει αυτό, εξαρτάται από εκείνους που λένε ότι υπηρετούν το Θεό. Όπως λέει και ο Ελύτης, «η ποιότητα στηρίζει τους θεούς. Και είναι για να μην το ΄χουν καταλάβει οι ιερείς που παιδεύεται άδικα η ανθρωπότητα…». Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ναός; Εννοώ στη Μητρόπολη σας... Χωρίς να αδικήσω κανένα ναό, διότι όλοι οι μεγάλοι ναοί είναι λαμπροί, ένιωσα πολύ όμορφα, όταν επισκέφτηκα πρώτη φορά τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο στα Άνω Λιόσια. Μικρός ναός, απλός. Εκεί δεν μπορώ να έχω όλη την αρχιερατική αμφίεση. Δεν φοράω τη μήτρα, γιατί θα βρει κάπου στο χαμηλοτάβανο ιερό βήμα. Δεν παίρνω την πατερίτσα γιατί δεν μπορώ να την κρατώ στο μικρό χώρο του ναού. ‘Όλα είναι απλά, άμεσα, οικεία. Και η αλήθεια είναι ότι και ο εφημέριος εκεί, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας. Ξέρετε, οι μεγάλοι ναοί έχουν την μεγαλοπρέπειά τους, αλλά εγώ είχα συνηθίσει στο μοναστήρι και μου αρέσει να λειτουργώ, όπως λειτουργούσα εκεί. Να σας κάνω μια προσωπική ερώτηση; Και άλλη; Νομίζω ότι σας έχω εξομολογηθεί τόσα πράγματα... Που γαληνεύει η δική σας ψυχή; Θα ήθελα, στο τέλος της ημέρας, να βρίσκομαι με τους συνεργάτες μου, που μοιραζόμαστε τον κόπο και το όραμα για τα της Μητροπόλεως, να συζητάμε για το παρόν και το μέλλον. Αλλά δεν είναι πλέον εύκολο. Πέντε χρόνια στην Αθήνα δεν έχω πολλές ευκαιρίες για ξεκούραση και μου λείπουν εκείνες οι ήσυχες ημέρες στη Βοιωτία, που είχαμε τις λειτουργίες, το κήρυγμα, τις ασχολίες μας, αλλά μπορούσα να αποδράσω στη θάλασσα που τόσο αγαπάω. Ο αγαπημένος σας τόπος είναι... Ένα μικρό μοναστηράκι στη Ζάλτσα, μια περιοχή της Βοιωτίας, που βλέπει στον Κορινθιακό κόλπο. Κοινός αγαπημένος τόπος με τον Αρχιεπίσκοπο. Στην αρχαιότητα, εκεί ήταν το κέντρο εξαγωγής πορφύρας, υπάρχουν και κυκλώπεια τείχη. Εκεί σε έναν λόφο, υπήρξε ένα μικρό εκκλησάκι, όπου φτιάχτηκε ένα μικρό μοναστηράκι. Χρόνια ολόκληρα πηγαίναμε με τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο, τότε Μητροπολίτη Θηβών, τα καλοκαίρια αλλά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτό μου λείπει, γιατί δεν μπορώ πλέον να το κάνω συχνά. Η θάλασσα είναι που γαληνεύει τη ψυχή μου, είτε είναι ήρεμη, είτε έχει κύμα. Είστε καλός κολυμβητής; Επιπλέω... Τι άλλο σας αρέσει, εκτός από να... επιπλέετε; Μου αρέσει και το χιόνι. Στη μονή Σαγματά αποκλειόμασταν πολλές φορές από το χιόνι, ήμασταν μέρες ολόκληρες δίχως ρεύμα, μαθαίναμε να επιβιώνουμε. Νομίζω ότι κάθε φορά που μπορώ να δραπετεύω είτε καλοκαίρι στη θάλασσα, είτε χειμώνα στο χιόνι, είμαι ευτυχής... Σας εύχομαι να μπορείτε να το κάνετε συχνότερα για να είστε πιο συχνά ευτυχής... Σας ευχαριστώ πολύ www.doxthi.gr