Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Απίθανες φωτογραφίες:

όταν το δεις...θα εκπλαγείς!


Οι οπτικές ψευδαισθήσεις θα σας αφήσουν άφωνους, ίσως με μια αίσθηση αμηχανίας στο βλέμμα ή με μια έντονη αμφισβήτηση για την όρασή σας.Κάθε φωτογραφία κρύβει και ένα "μυστικο"...






















Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Βολές Ιερώνυμου κατά Γερμανίας στο Συμβούλιο των Εκκλησιών



 
Οι Έλληνες όχι μόνο «δεν είναι τεμπέληδες και απατεώνες» αλλά έχουν γίνει και τα πειραματόζωα της Ευρώπης, δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με επιτελικά στελέχη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών μεταξύ των οποίων και εκπρόσωπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Βαυαρίας. «Ποιμαίνω αυτόν τον λαό 44 χρόνια», σημείωσε ο κ. Ιερώνυμος και πρόσθεσε χαρακτηριστικά «Δεν είναι λαός κλεφτών, ούτε λαός απατεώνων. Μία τέτοια παρουσίαση δεν βοηθάει αλλά επιδεινώνει την κατάσταση. Οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι εργατικοί, αξιοπρεπείς, με έναν πολιτισμό που θα τον ζήλευε κάθε κράτος και κάθε χώρα».

Αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Γερμανίας ο κ. Ιερώνυμος διερωτήθηκε «εάν ο αγώνας γίνεται για μια Ευρωπαϊκή Γερμανία ή για μια Ευρώπη της Γερμανίας;». Και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αλλαγή προσανατολισμού που παρατηρούν πολλοί ότι σημειώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση. «Θα ήθελα», τόνισε, «να κάνουμε μια σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του χθες και του σήμερα. Άλλωστε, είμαι ένας άνθρωπος που πίστεψα σε αυτό το σχήμα, ήθελα να προχωρήσει και το στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις. Στα κείμενα των θεμελιωτών αυτής της ιδέας, γίνεται λόγος για αδελφοσύνη, για συνεργασία, για αλληλεγγύη. Που στα αλήθεια φαίνονται όλα αυτά;».

Στην συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος αφού καταδίκασε τα επεισόδια σε βάρος του Γερμανού Προξένου στην Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα σημείωσε όμως ότι: «στην αθλιότητα που υπάρχει σήμερα, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν ένα πιάτο φαγητό, όταν ακούγεται από τα Μ.Μ.Ε. ότι η Γερμανία κέρδισε ένα 1 δις 700 εκατομμύρια από την κρίση, τι θα κάνει αυτός ο λαός; Κι όταν μάλιστα κουβαλά και τις μνήμες από την Κατοχή…».

Ο Επίσκοπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Βαυαρίας Χάινριχ Μπέντφορντ Στρόμ, από την πλευρά του εξέφρασε την ανησυχία του για τις εικόνες που φτάνουν στην Ευρώπη με τα ναζιστικά εμβλήματα στις πορείες, αλλά και τον τρόπο που ορισμένοι παρουσιάζουν την Καγκελάριο Μέρκελ να φέρει εμβλήματα του ναζιστικού παρελθόντος.

Γέροντας Νίκων στο ΑΝΤΙ-ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 

 
Εικονίδιο ειδοποίησης
 

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Πόσο κοστίζει ένα θαύμα;

 

Ἕνα κοριτσάκι, πῆρε τὸν κουμπαρά του κι ἄδειασε τὸ περιεχόμενο. Μέτρησε τρεῖς φορὲς τὰ κέρματά του, γιὰ νὰ μὴν κάνει κανένα λάθος. Ἦταν ἕνα δολάριο καὶ 11 σέντς. Πῆρε τὰ κέρματα καὶ πῆγε στὸ φαρμακεῖο τῆς γειτονιᾶς. .Ὁ φαρμακοποιός, ἐκείνη τὴν στιγμή, μιλοῦσε μὲ ἕνα καλοντυμένο κύριο καὶ δὲν πρόσεξε τὴν μικρή. Τὸ κοριτσάκι ἔκανε κάποιο θόρυβο μὲ τὰ πόδια του, ἀλλὰ τίποτε. Τότε πῆρε ἕνα ἀπὸ τὰ κέρματά της καὶ τὸ χτύπησε πάνω στὸ γραφεῖο του.
- “Τί θέλεις;” τὴν ρωτᾶ κάπως ἐκνευρισμένος ἐκεῖνος. “Δεν βλέπεις, ὅτι μιλῶ μὲ τὸν ἀδελφό μου, ποὺ ἔχω χρόνια νὰ τὸν δῶ”.
. Τότε ἡ μικρή τοῦ εἶπε:
- “Θέλω νὰ σοῦ μιλήσω γιὰ τὸν ἀδελφό μου, ποὺ εἶναι πολὺ ἄρρωστος, καὶ θέλω νὰ ἀγοράσω ἕνα θαῦμα!” – “Συγγνώμη”, τῆς ἀπάντησε αὐτός,” ἀλλὰ δὲν πουλᾶμε θαύματα”. – “Ξέρετε, εἶπε τὸ κοριτσάκι, ὁ ἀδελφός μου ἔχει κάτι στὸ κεφάλι του, ποὺ μεγαλώνει, κι ὁ μπαμπάς μου λέει ὅτι μόνο ἕνα θαῦμα θὰ μᾶς σώσει. Λοιπόν, ποσὸ κάνει ἕνα θαῦμα γιὰ νὰ τὸ ἀγοράσω. Ἔχω χρήματα…” . . Ὁ ἀδελφὸς τοῦ φαρμακοποιοῦ, ποὺ παρακολουθοῦσε μὲ ἐνδιαφέρον τὴν συζήτηση, ρώτησε τὴν μικρὴ τί εἴδους θαῦμα χρειαζόταν ὁ ἀδελφός της.
- “Δὲν ξέρω”, τοῦ ἀπάντησε μὲ μάτια βουρκωμένα. “Ἐκεῖνο ποὺ ξέρω εἶναι, ὅτι χρειάζεται ἐγχείρηση καὶ ὁ μπαμπὰς δὲν ἔχει τὰ χρήματα. Γι’ αὐτό, θέλω νὰ πληρώσω ἐγώ, μὲ τὰ δικά μου χρήματα”.
. Στὴν ἐρώτηση τοῦ καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτὰ ἔχει, ἡ μικρὴ τοῦ ἀπάντησε: «Ἕνα δολάριο καὶ 11 σέντς, κι ἂν χρειασθοῦν καὶ ἄλλα θὰ τὰ βρῶ».
-“Τί συμπτωση”, χαμογέλασε ὁ καλοντυμένος κύριος. “Εἶναι τὸ ἀκριβὲς ἀντίτιμο γιὰ ἕνα θαῦμα, γιὰ ἕνα μικρὸ ἀδελφό. Ἕνα δολάριο καὶ 11 σέντς!”
. Πῆρε τὰ λεπτά, ἔπιασε τὴν μικρὴ ἀπ’ τὸ χεράκι, καὶ τῆς εἶπε: «Πᾶμε μαζὶ στὸ σπίτι σου γιὰ νὰ δῶ τὸν ἀδελφό σου καὶ τοὺς γονεῖς σου καὶ νὰ κάνουμε τὸ θαῦμα».
. Ὁ καλοντυμένος κύριος ἦταν ὁ Κάρτον Ἄρσμποργκ, ὁ γνωστὸς νευροχειρουργός. Ἡ ἐγχείρηση ἔγινε μὲ ἐπιτυχία καὶ ὁ μικρὸς ἀδελφὸς ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του ὑγιής.
- “Η ἐγχείρηση ἦταν ἕνα ἀληθινὸ θαῦμα”, ψιθύρισε ἡ μαμά. “Ἀπορῶ πόσο θὰ κόστισε”. Ἡ μικρούλα χαμογέλασε. Ἤξερε ἀκριβῶς πόσο κοστίζει ἕνα θαῦμα: «ἕνα δολάριο καὶ 11 σέντς, σὺν τὴν πίστη ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ…».
περιοδ. «ΡΩΜΝΙΟΣ», ἀρ. τ. 7, Μάϊος -Ἰούνιος 2012, σελ. 26-27

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ Π.Σ.Ε. ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

 



Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιῶν
Κεντρική Ἐπιτροπή
Κρήτη, 3.9.2012

Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας Ἀναστασίου
Ομοτίμου Καθηγητού Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ἐπιτίμου Μέλους τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1. Ἡ οἰκονομική κρίση πού ζοῦμε σέ πολλές χῶρες τοῦ κόσμου, καί ἰδιαίτερα ἐμεῖς στόν Νότο τῆς Εὐρώπης, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων σέ κατάθλιψη καί συχνά σέ ἀπόγνωση. Σήμερα ὅλο καί περισσότερο συνειδητοποιεῖται ὅτι ἡ οἰκονομική αὐτή κρίση εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικότερης κοινωνικῆς κρίσεως, μιᾶς κρίσεως ἀξιῶν. Ἀποτελεῖ συνέπεια μιᾶς θεωρητικῆς ἀντιλήψεως σχετικά μέ τόν ἄνθρωπο καί τή φύση, ἡ ὁποία, στήν ἐποχή τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, κινήθηκε σέ ἐντελῶς διαφορετική κατεύθυνση ἀπό τή χριστιανική. Ἀπωθώντας ἀπό τή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων καί τῆς κοινωνίας τήν πίστη στόν Θεό, στόν Θεό τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται.
Ὁ σεβασμός πρός τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀντικαταστάθηκε ἀπό τή δεσποτεία ἀπροσώπων θεσμῶν καί δυνάμεων. Ὁ τονισμός τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπεχώρησε δίνοντας τήν ἔμφαση στήν ἀπόλυτη ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς. Ἔτσι, ἀπό κοινωνία ἐλευθέρων προσώπων φθάσαμε στό σημεῖο ὁλόκληροι λαοί νά γίνονται ὑποψήφιοι δοῦλοι ἀπροσώπων ὁμάδων, ἀνωνύμων ἐμπόρων τοῦ χρήματος πού ρυθμίζουν βασικά τίς οἰκονομίες τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι γνωστοί ὡς “ἀγορές”. Αὐτές αὐτονομοῦν τό χρῆμα σάν ἀφηρημένη “λογιστική” ἀξία καί τό ἐμπορεύονται. Στούς πολυσυνθέτους δαιδάλους τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἔχουν δημιουργηθεῖ νέες δομές τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος μιᾶς “εἰκονικῆς οἰκονομίας” πού κανείς κρατικός ἤ ἄλλος πολιτικός θεσμός δέν ἐλέγχει. Ἀντιθέτως, οἱ ἀποφάσεις τῶν ἀγνώστων αὐτῶνπαραγόντων, πού δροῦν μέ καλυμμένα πρόσωπα, μποροῦν νά ἀνατινάξουν κράτη καί ἔθνη καί νά καταδικάσουν ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στήν ἀνεργία καί τήν κοινωνία στήν ἐξαθλίωση. Ἔτσι, ὅλη ἡ παγκόσμια οἰκονομία ζεῖ πλέον μιά τρομερή δομική κρίση τοῦ χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πιό πειστική ἀπόδειξη τῆς κρίσεως ἀξιῶν τῆς κοινωνίας.
Ἡ ἀδικία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο κορυφώνεται στό γεγονός ὅτι τό 20% τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ πλανήτη, πού ζεῖ στίς πλούσιες χῶρες, καταναλώνει τό 80% τοῦ πλούτου τῆς γῆς. Συγχρόνως, ἡ οἰκονομική αὐθαιρεσία, ἡ διαφθορά, ἡ ἀδικία καί ἀναλγησία, πού ἄνθησαν μέ ὅποιο οἰκονομικό μοντέλο καί ἄν ἐπεβλήθηκε –καπιταλιστικό ἤ σοσιαλιστικό-, ἔχει ὁδηγήσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στήν κοινωνική περιθωριοποίηση καί ἐν πολλοῖς στήν ἐξαθλίωση.
2. Στήν ὀδυνηρή αὐτή οἰκονομική κρίση, ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει ἁπλός θεατής. Εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀρθρώσει μέ σθένος λόγο προφητικό, πρός τρεῖς κατευθύνσεις.
α) Σθεναρή κριτική στά μέλη τῶν Ἐκκλησιῶν μας γιά τήν ἀσυνεπῆ πρός τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου στάση, γιά τή, μικρή ἤ μεγάλη, συμμετοχή στήν ἀδικία καί τήν κοινωνική διαφθορά. Κινητοποίηση, μέ δημιουργικές πρωτοβουλίες τῶν ἐνοριῶν, τῶνδιαφόρων ἐκκλησιαστικῶν ὁμάδων καί ὀργανισμῶν, γιά τήν ἄμεση ἀνακούφιση καί βοήθεια τῶν ἀσθενεστέρων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Δόξα τῷ Θεῷ, στόν τομέα αὐτόν ὑπάρχουν ἤδη σοβαρές ἐκκλησιαστικές δράσεις.
β) Ἄσκηση θαρρετῆς κριτικῆς στά ὑλιστικά ἰδεώδη καί συστήματα πού ἀπεργάζονται τήν ἀδικία γενικότερα καί τήν οἰκονομική κρίση εἰδικότερα. Προσπάθεια νά ἐπηρεασθοῦν οἱ πολιτικές ἡγεσίες. Πρόσκληση σέ διακεκριμένους ἐπιστήμονες καί οἰκονομολόγους νά ἐπεξεργασθοῦν λύσεις, μέ σεβασμό στόν ἄνθρωπο καί τήν ταυτότητα τῶν λαῶν καί συμπαράσταση στίς προσπάθειές τους. Ἡ γενική ἀντίληψη περί ἀνθρώπου καί κτίσεως ἔχει ριζικά ὑποκύψει σέ εὐδαιμονιστικές ἀντιλήψεις. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ὑπερασπισθεῖ τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὡς εἰκόνος τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ- καί ἐπίσης τήν ἱερότητα τῆς κτίσεως ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ νοοτροπία ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἀφέντης τῆς κτίσεως καί ἄρα δικαιοῦται νά καταχρᾶται τό φυσικό περιβάλλον δέν εἶναι ἁπλῶς λανθασμένη, ἀπό ἀπόψεως ὀρθοδόξου εἶναι ἁμαρτία. Σύμφωνα μέ τή χριστιανική πίστη, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὀργανικό μέρος τῆς κτίσεως καί ὀφείλει νά τή χρησιμοποιεῖ μέ σεβασμό.
γ) Οἱ κατά τόπους ᾽Εκκλησίες ἔχουν τήν εὐκαιρία νά δείξουν εὐρύτερη ἀλληλεγγύη μεταξύ τους ἐπιδρώντας στίς κοινωνίες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦν. Π.χ. ἐπηρεάζοντας τούς λαούς τῆς Βορείου Εὐρώπης γιά κατανόηση καί ἀλληλεγγύη πρός τίς δοκιμαζόμενες κοινωνίες τῆς Νοτίου Εὐρώπης. Καί ἀντιστρόφως, περιορίζοντας τά αἰσθήματα πικρίας καί ἀγανακτήσεως τῶν οἰκονομικῶς ἀσθενεστέρων λαῶν τοῦ Νότου, γιά τήν ὑπεροπτική συμπεριφορά ὁρισμένων οἰκονομικά εὐρώστων εὐρωπαϊκῶν κρατῶν. Τά παραδείγματα, προφανῶς, μπορεῖ νά πολλαπλασιασθοῦν λόγω τῶν ἀντιθέσεων πού ὑφίστανται στήν ὑφήλιο μεταξύ οἰκονομικῶς ἰσχυρῶν καί ἀδυνάτων κρατῶν. Οἱ Ἐκκλησίες στίς πλούσιες κοινωνίες δέν δικαιοῦνται νά σιωποῦν -κάποτε καί νά συμπλέουν- καί νά ἀφήνουν νά δεσπόζουν ὑπεροπτικές φωνές πού προσβάλλουν τούς εὑρισκομένους σέ δοκιμασία λαούς.
3. Ἀλλά ἄς ἐπανέλθουμε στόν οἰκεῖο, κοινωνικό μας χῶρο. Πρωταρχικό μας χρέος εἶναι ἡ σοβαρή αὐτοκριτική. Δυστυχῶς, ἡ ἔννοια τῆς κρίσιμης αὐτῆς λέξης ἔχει ἀλλοιωθεῖ. Χρησιμοποιρεῖται συνήθως γιά νά ἐπισημανθοῦν τά λάθη τῶν ἄλλων. Ὅμως, μαζί μέ τίς ἀναμφισβήτητες εὐθύνες τῆς πολιτικῆς καί οικονομικῆς ἡγεσίας, ἐπιβάλλεται νά συνειδητοποιήσουμε τά λάθη πού ἔχουμε διαπράξει ὡς πολίτες. Ἀσφαλῶς, δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι συλλήβδην ἔχουν τίς ἴδιες εὐθύνες. Πολλοί ἁπλοί ἄνθρωποι εἶναι θύματα καί δέν ἔχουν ὠφεληθεῖ ἀπό τήν εὐημερία πού δημιουργήθηκε μέ χρήματα δανεικά.Ὅμως, ἄν ψάξουμε μέ διεισδυτική ματιά, οἱ περισσότεροι θά ἀνακαλύψουμε καί ἀτομικά σφάλματα καί παραλείψεις. Περιπτώσεις στίς ὁποῖες δέν ἀντισταθήκαμε στή διάχυτη ἀσυδοσία καί τήν κραυγαλέα παραβατικότητα.
Ἐπαναλαμβάνοντας ἁπλῶς τή φράση “κρίση ἀξιῶν”, κινδυνεύουμε νά χαθοῦμε στήν ἀοριστία.Ἡ Ἐκκλησία, “ἔτι καί ἔτι”, καλεῖται νά ὀνομάζει, νά τονίζει, νά ἐπισημαίνει αύτές τίς παγκοσμίου κύρους διαχρονικές ἀξίες: τή δικαιοσύνη, μέ τή σαφῆ ἔννοια: “Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς” (Ματθ. 7:12). Ἐπίσης, τήν ἀλήθεια, τήν ἀξία τοῦ μέτρου, τή συμφιλίωση, τήν ἀγάπη σέ ὅλες της τίς ἐκφράσεις καί διαστάσεις.
4. Ἡ αὐτοκριτική ὅμως δέν ἀρκεῖ. Οὔτε ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτρέπεται νά περιορισθεῖ σέ περιγραφές πού στηλιτεύουν ἀόριστα τούς παραβάτες. Ὁ προφητικός της λόγος πρέπει, χωρίς περιστροφές, νά καλεῖ σέ μετάνοια. Γιά πολλούς συγχρόνους, ἡ λέξη “μετάνοια” ἠχεῖ πολύ θρησκευτική, παρωχημένη. ᾽Εν τούτοις, παραμένει διαχρονικά ἐπίκαιρη καί ἐπαναστατική, ἀπό τότε πού τήν ἀνέδειξεπυρήνα τοῦ Εὐαγγελίου Του ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός: “Μετανοεῖτε” (Μάρκ. 1:15), ἀλλάξετε νοῦ, συμπεριφορά, τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντικρύζετε τή ζωή, ἐπαναλαμβάνει. Μόνο μέ ἀλλαγή νοῦ καί καρδιᾶς μποροῦμε νά σταματήσουμε συνήθειες καί πάθη πού ἀρρωσταίνουν τήν κοινωνία μας. Ἡ οἰκονομική καί ἠθική κρίση, πού παρουσιάζεται στήν πλειονότητα τῶν λαῶν καί κρατῶν, σχετίζεται μέ σαφῆ αἴτια, πού ἔχουν ὄνομα καί συγκεκριμένες μορφές. Περιορίζομαι νά ἐπισημάνω τρεῖς ρίζες τῆς διαφθορᾶς ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως.


α). Πλεονεξία. Αὐτή, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι“εἰδωλολατρία” (Κολοσ. 3:5), ἄρνηση τῆς λατρείας πρός τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ πλεονέκτης ἀδιαφορεῖ γιά τή νομιμότητα τῶν μεθόδων. Ἡ ἀπληστία του παίρνει ὅλο καί νέες ἀνεξέλεγκτες μορφές.Μέ ἐκφραστικό τρόπο, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἐπισημαίνει:”οἱ δέ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμόν καί παγίδα καί ἐπιθυμίας πολλάς ἀνοήτους καί βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τούς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καί ἀπώλειαν. ῥίζα γάρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία” (Α΄ Τιμ. 6:9). Ὁ ἰός τῆς φιλαργυρίας στή σύγχρονη ἐποχή μεταλλάσσεται καί μεταδίδεται σέ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα. Ἡ λεγομένη καταναλωτική κοινωνία ἔφθασε στήν καταναλωτική ὑστερία. Ἰδανικό καί σκοπός τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου κάθε τάξεως ἔγινε ἡ ἀλόγιστη συσσώρευση ὑλικῶν ἀγαθῶν, συχνά περιττῶν, μέ ἀδιαφορία γιά τό φυσικό περιβάλλον.
Τήν ἀπληστία αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι αἰτία καί τῆς σύγχρονης οἰκολογικῆς κρίσεως, εἶχε στηλιτεύσει πρίν ἀπό 16 αἰῶνες ἕνας μεγάλος θεολόγος, πατέρας καί διδάσκαλος τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, τονίζοντας: “Κάνε χρήση ἀλλά ὄχι κατάχρηση. Ἄφησε τόν ἑαυτό σου νά ἀπολαύσει, ἀλλά μέ μέτρο. Μή γίνεσαι ὄλεθρος ὅλων τῶν ζώων πού ζοῦν στή γῆ καί στή θάλασσα” (Ὁμιλία περί Εὐποιΐας, 383 μ.Χ.).
β) Ἡ ἑπόμενη ρίζα τῆς διαφθορᾶς εἶναι τό ψέμα. Μέ τό ψέμα ἐπῆλθε ἡ πτώση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, μᾶς πληροφορεῖ τό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Γεν. 3:1), ἐνῶ τό τελευταῖο ἐπιμένει ὅτι θά μείνει ἔξω ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ “πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος”(Άποκ. 22:15). Τό ψέμα, τελικά, ὑπονομεύει κάτι τό πιό σημαντικό, τή δυνατότητα νά ἀγαποῦμε. Φαίνεται ἴσως κάπως παράδοξο αὐτό. Ὅπως, διεισδυτικά, ὁ Ντοστογιέφσκυ ἐξηγεῖ, βάζοντας στό στόμα τοῦ στάρετς Ζωσιμᾶ αὐτή τή συμβουλή: “Καί τό κυριότερο ἀπ᾽ ὅλα, μή λέτε ψέματα … Τό κυριότερο εἶναι νά μήν λέτε ψέματα στόν ἴδιο τόν ἑαυτό σας. Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του καί πιστεύει στό ἴδιο του τό ψέμα φτάνει στό σημεῖο νά μήν βλέπει καμμιάν ἀλήθεια, οὔτε μέσα του οὔτε καί στούς ἄλλους –καί ἔτσι χάνει κάθε ἐκτίμηση γιά τούς ἄλλους καί κάθε αὐτοεκτίμηση. Μήν ἐκτιμώντας κανέναν, παύει νά ἀγαπάει. Καί μήν ἔχοντας τήν ἀγάπη, ἀρχίζει νά παρασέρνεται ἀπό τά πάθη καί τήν ἀκολασία …. Αὐτός πού λέει ψέματα στόν ἑαυτό του εἶναι αὐτός πού προσβάλλεται πρῶτος. Γιατί καμμιά φορά εἶναι πολύ εὐχάριστο νά νιώθει κανείς προσβεβλημένος. Ἔτσι δέν εἶναι;” (Ἀδελφοί Καραμαζώφ, Τόμος Α΄).
γ) Τό κατ᾽ ἐξοχήν, πάντως, ἐπικίνδυνο, εἶναι ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ αἰχμαλωσία στό ἐγώ μας, ἡ λατρεία τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, τοῦ οἰκογενειακοῦ, τοῦ τοπικοῦ, τοῦ ἐθνικοῦ. Τό ἀντίδοτο σ᾽ αὐτό παραμένει ἡ δικαιοσύνη μαζί μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τήν αὐτοθυσία.
Τό μυστικό γιά νά βρεῖ κανείς τόν ἑαυτό τουεῖναι νά τόν προσφέρει. Ὁ τονισμός καί ἡ βίωση αὐτῆς τῆς ἀξίας παραμένειἡ κατ᾽ ἐξοχήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας: Ἡ συμπαράσταση πρός τούς θλιβομένους, ἔστω καί ἄν εὐθύνονται οἱ ἴδιοι γιά λάθη καί παραλείψεις τους (πβ. Ματθ. 25:35-40). Κανείς ἄλλος θεσμός δέν μπορεῖ νά ἐμπνεύσει καί νά προσφέρει ἀγάπη καί αὐτοθυσία. Στό κλασικό ”cognito ergo sum” (“σκέπτομαι, ἄρα ὑπάρχω”), ἡ Ἐκκλησία, ἀντλώντας ἀπό τίς καλύτερες σελίδες τῆς ἱστορίας της, προσθέτει: “ἀγαπῶ, ἄρα ὑπάρχω”, κατά τό πρότυπο τῆς ἐν ἀγάπῃ καί ἀλληλοπεριχωρήσει ὑπάρξεως τῆς Ἁγίας Τριάδος.
5. Μετά τόν κριτικό λόγο καί τόν τονισμό τῆς προσωπικῆς εὐθύνης, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά προσφέρει ἕνα μήνυμα αἰσιοδοξίας καί ἐλπίδος. Ἡ κρίση μπορεῖ νά γίνει μιά ἰδιαίτερη εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνανεώσεως. Ὁ πυρετός τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καθώς καί τῆς οἰκολογικῆς ἀποκαλύπτει ὅτι ὑπάρχει μία γενικότερη ἀσθένεια πού ἀπειλεῖ τήν ἐπιβίωση τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἡ σύγχρονη οἰκονομική κρίση, παρά τήν ὀδύνη καί τήν ἀμηχανία πού ἔχει προκαλέσει σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, τόσο τῶν ὑπανάπτυκτων ὅσο καί τῶν ἀνεπτυγμένων κρατῶν, δίνει μιά ἐξαιρετική δυνατότητα γιά διορθωτικές ἀλλαγές σέ κρίσιμους τομεῖς τῆς παγκόσμιας, τῆς ἐθνικῆς καί προσωπικῆς μας ζωῆς. Οἱ χριστιανοί καλούμεθα νά πρωτοστατήσουμε σ᾽ αὐτές τίς προσπάθειες, ὅπως τό κάναμε (μέ πρωταγωνιστή τό Π.Σ.Ε.) στίς περιπτώσεις τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς βίας. Ἀσφαλῶς, δέν ἐξαλείφθηκαν μέ τήν κριτική καί τή δράση μας. Ὅμως ἐπετεύχθη μιά εὐρύτερη συνειδητοποίηση τῆς ἀνάγκη καταπολεμήσεώς τους.
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἀντιμέτωπη μέ κρίσεις. Οἱ τραγικές συγκρούσεις καί ἐμπειρίες τῶν παγκοσμίων πολέμων τοῦ 20οῦ αἰῶνος ξύπνησαν τίς συνειδήσεις καί ὁδήγησαν στήν κατάργηση τῆς ἀποικιοκρατίας, τῶν φασιστικῶν συστημάτων, τῶν ρατσιστικῶν ἰδεολογιῶν καί, τελικά, στήν κατάρρευση τοῦ κομμουνισμοῦ στίς περισσότερες χῶρες. Στή διάρκεια μεγάλων δοκιμασιῶν, ὁπότε οἱ κοινωνίες φθάνουν σέ ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς, ἀναδύονται σπάνιες ἀρετές κρυμμένες στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἡ φιλαλήθεια, ἡ γενναιότητα, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλαλληλία. Αὐτά καί σήμερα ἀποτελοῦν πολύτιμα ἀντισώματα στίς λιποθυμικές τάσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας σώματος. Καί αὐτά πρέπει, μέ ἐπιμονή καί σύστημα νά ἐνεργοποιήσει σήμερα ἡ Ἐκκλησία.
Ἄμεσο χρέος μας εἶναι νά στηρίξουμε τήν ἐλπίδα καί τήν ἀντοχή τῶν μελῶν μας καί τῶν λαῶν μας, καί μέ εἰλικρινῆ σεβασμό στήν ἀξία τοῦ κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου καί τοῦ κάθε ἔθνους, νά ἀγωνισθοῦμε γιά τή δίκαιη ὑπέρβαση τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, γιά μιά οὐσιαστική ἀλληλεγγύη μέσα στήν κοινωνία μας καί μεταξύ τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης.
 
 
Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιῶν
Κεντρική Ἐπιτροπή
Κρήτη, 3.9.2012

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Λίγοι Τρελοί κι Ονειροπόλοι...

Τα τελευταία δυο χρόνια προσπαθούν μας επιβάλουν να πιστέψουμε ότι ο μονόδρομος των μνημονίων είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας μας, ότι το πρόβλημα της χώρας είναι μόνο οικονομικό , ότι οι αριθμοί και η κακή διαχείριση αυτών.  Για να γίνουμε, «σοβαρό» κράτος ,λένε, πρέπει να γίνουμε πειθαρχημένοι και αποτελεσματικοί σαν τους Βορειο-Ευρωπαίους ή ανταγωνιστικοί σαν τους Κινέζους και για να επιβιώσουμε στο νέο Παγκόσμιο χωριό πρέπει να είμαστε ο,τιδήποτε άλλο από αυτό που…είμαστε! Αλλά είμαστε μικροί για να αντιδράσουμε, το χρέος μας είναι τεράστιο, ασήκωτο για να το πολεμήσουμε, ότι «δεν παράγουμε τιποτα(;)» , οι άλλοι είναι υπερδυνάμεις, είναι οι Αγορές κι εμείς ολίγιστοι νάνοι; Εμείς είμαστε λίγοι; «Τύχη μας είχε πάντοτε όλιγους» μου λέει ο Μακρυγιάννης «θηρία πέφτουν να μας φάνε, αλλά μένει η μαγιά». Σε αυτή τη φράση ο αναλφάβητος ήρωας του ’21 συνοψίζει όλο το νόημα του να είσαι Ελλην. Η Ελλάδα θα μου πείτε, είναι η κοιτίδα των επιστημών και το λίκνο της λογικής. Σωστό, αλλά οι Ελληνες μελέτησαν το «Λόγο» για να μπορούν να πράξουν το παρά-«Λογο»! Να αντιστρέφουν τους όρους και τους μονόδρομους, να αμφισβητούν αυτό που οι άλλοι θεωρούν δεδομένο και «Λογικό». Τον Κόσμο όμως δεν τον αλλάζουν οι πολλοι «Λογικοί» κι οι υπάκουοι, ούτε οι ακόμη περισσότεροι δεισιδαίμονες και «ρεαλιστές», αλλά οι λίγοι Τρελοί κι Ονειροπόλοι.
Ναι είμαστε λίγοι, γίναμε πολλοί και θα γίνουμε περισσότεροι, γιατί το φώς δεν χρειάζεται να σε πείσει για τίποτα, απλώς είναι εκεί! Το ίδιο κι η πραγματικότητα!Η ελευθερία όμως είναι δύσκολη, πρέπει να αγωνιστείς γι αυτή, πρέπει να στύβεις το κεφάλι σου κάθε μέρα, να προσπαθείς κάθε λεπτό για να γίνεις καλύτερος, να κάνεις λάθη, να αποφασίζεις για τη ζωή σου να φτάνεις το όνειρο σου..τα όνειρα σου.. Τελικά είμαστε Πολλοί, γιατί είμαστε Αρκετοί. Οταν Αμφισβητούμε τότε Πράττουμε, οταν Υπακούμε Δεν Πράττουμε. Ελληνας είναι όποιος Αμφισβητεί κι οι «ολίγοι» πιστοί Ελληνες αρκούν για όλο τον κόσμο, γι άλλη μια φορά στην Ιστορία.

Η ελευθερία όμως είναι δύσκολη, πρέπει να αγωνιστείς γι αυτή, πρέπει να στύβεις το κεφάλι σου κάθε μέρα, να προσπαθείς κάθε λεπτό για να γίνεις καλύτερος, να κάνεις λάθη, να αποφασίζεις για τη ζωή σου να φτάνεις το όνειρο σου..τα όνειρα σου.. Τελικά είμαστε Πολλοί, γιατί είμαστε Αρκετοί. Οταν Αμφισβητούμε τότε Πράττουμε, οταν Υπακούμε Δεν Πράττουμε. Ελληνας είναι όποιος Αμφισβητεί κι οι «ολίγοι» πιστοί Ελληνες αρκούν για όλο τον κόσμο, γι άλλη μια φορά στην Ιστορία.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Δωδεκάθεο - Η ''Πατρώα Θρησκεία'' είναι...Αιγυπτιακή!!!

 

Από megadoxatoTheo okman

Όταν η ιστορία έχει κέφια...
Κατηγορούν τον Χριστιανισμό ως μη ελληνική θρησκεία, οι δωδεκαθεϊστές...

αιγυπτιολάτρες!
Τι κοινό έχουν οι νεοπαγανιστές δωδεκαθεϊστές συντοπίτες μας, με τους Αιγύπτιους μετανάστες της χώρας μας, τους οποίους όμως απεχθάνονται λόγω των εθνικιστικών πιστεύω τους;

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες κυρίως του Ηρόδοτου, (και του Παυσανία που μαζί με τον Ηρόδοτο ήταν μεγάλοι ιστορικοί και περιηγιτές) του Εκαταίου του Αβδηρίτη και του Διόδωρου Σικελιώτη, οι τάχα «υπερ-Έλληνες» νεοπαγανιστές οφείλουν πολλές ευχαριστίες στους Αιγύπτιους μετανάστες του τόπου μας, επειδή οι πρόγονοί μας πήραν από τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό, τους περισσότερους θεούς στους οποίους πιστεύουν σήμερα οι νέο-ειδωλολάτρες. Μάλιστα, αγαπούν τόσο πολύ τους αιγυπτιακής προέλευσης «θεούς», που την θρησκεία στην οποία τους εντάσσουν, την ονομάζουν «Πατρώα Θρησκεία». Βεβαίως, αυτό δεν είναι ψέμα, διότι το δωδεκάθεο αποτελούσε πράγματι «Πατρώα Θρησκεία», όχι όμως των Ελλήνων, αλλά των Αιγυπτίων!

Μπορούμε λοιπόν κλείνοντας, να πούμε ότι οι νεοπαγανιστές και ο προσκείμενος στον εθνοκεντρισμό τους, Θόδωρος Μαραγκός, μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ως... αιγυπτιολάτρες, και αφού ως γνήσια «πρόβατα» υιοθέτησαν μια εισαγόμενη θρησκεία. Με το καλό λοιπόν να πάνε να ζήσουν στην Αίγυπτο αφού τους αρέσει τόσο πολύ, και ελπίζουμε οι κάτοικοι εκεί να τους δεχτούν πιο φιλόξενα, απ' ότι δέχτηκαν τους Αιγύπτιους μετανάστες οι -συνήθως- ρατσιστές και εθνικιστές αρχαιόπληκτοι της πατρίδας μας...



πηγή

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η τελευταία λέξη της γης πριν το τέλος της θα είναι Ελλάς!

 

Δεν υπάρχει λαός στον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα στην ανθρωπότητα όσα ο ελληνικός και να έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ, από τόσο πολλούς λαούς, οι οποίοι δεν προσέφεραν τίποτα σε αυτήν.

Friedrich Wilhelm Nietzsche (Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε)

Η τελευταία λέξη της γης,
όταν θα αφήνει την τελευταία της πνοή,
θα είναι ΕΛΛΑΣ!
Ρισπέν Ζαν (Γάλλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας)

Σταματήστε τον κόσμο, η Ελλάδα θέλει να κατέβει!

Αρχίστε να γκρεμίζετε όλα τα αρχαία μνημεία και την αρχιτεκτονική της.


1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

Θα πείτε "δεν γίνεται".

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!

Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...
Η πρόκληση πάντως ισχύει.

Υπογραφή...
Ρισπέν Ζαν (Αλγερία 1849 – Παρίσι 1926). Γάλλος λογοτέχνης και δραματουργός.

yiorgosthalassis.blogspot.com

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Το συγκλονιστικό γράμμα ενός λιμενικού στους 300 της Βουλής

 

 
 
"Από πολύ μικρός ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Δυστυχώς όμως τα όνειρά μου κατεδαφίζονται μέρα με τη μέρα αφού η πολιτεία δείχνει να μη με σέβεται να μη αναγνωρίζει ή να με ξέρει" γράφει ο 30χρονος λιμενικος πατέρας ενός ανήλικου παιδιού. Το συγκλονιστικό γράμμα του λιμενικού προς τους 300 της Βουλής δημοσιευτηκε στο περιοδικό "Νέα Πλεύση". Διαβάστε το:

"Είμαι Έλληνας Ένστολος.
 Υπηρετώ στο Λιμενικό Σώμα εδώ και 3 χρόνια. Ξεκίνησα την σταδιοδρομία μου σε ηλικία 27 ετών.
Σήμερα είμαι 30 χρονών, παντρεμένος με ένα παιδί. Υπηρετώ στην παραμεθόριο σε πλωτό περιπολικό σκάφος.
 Εργάζομαι μηνιαίως περισσότερο από 280 ώρες, νύχτες, αργίες, Σαββατοκύριακα....


Λόγω των ωραρίων αυτών και της μετάθεσής μου, η σύζυγος μου δεν μπορεί να εργασθεί με αποτέλεσμα το μόνο εισόδημα της οικογένειας να είναι ο μισθός μου.

Οι μηνιαίες αποδοχές μου ανέρχονται στο ποσό των 683 € και επιπρόσθετα λαμβάνω νυχτερινή αποζημίωση 92 € και για την πέραν του πενθημέρου εργασία 140 €. Σύνολο αποδοχών 915 €.

Από αυτά τα 400 € πηγαίνουν στο ενοίκιο, 150 € για ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερό, πετρέλαιο, 150 € για δάνειο που πήρα να καλύψω τα έξοδα μετακίνησής μου και που η υπηρεσία δεν μου έχει μέχρι σήμερα αποδώσει. Επίσης επιβαρύνομαι με τις δαπάνες μετακινήσεως της συζύγου μου με το παιδί για ιατρική παρακολούθηση, ενώ η υπηρεσία δεν μου καλύπτει ως οφείλει τις υγειονομικές μου δαπάνες, φάρμακα, εμβόλια και ιατρικές αμοιβές, με άλλα λόγια έχει κηρύξει στάση πληρωμών στις δαπάνες ιατροφαρμακευτικές περίθαλψης.

Ακόμη δεν λαμβάνει καμία μέριμνα κάλυψης των προσωπικών αναγκών μου για την ασφάλεια της ζωής και της υγείας μου (στολές, οπλισμό, αλεξίσφαιρα, μάσκες, χειρουργικά γάντια κλπ). Αναγκάζοντάς με να τα πληρώνω μόνος μου για να νιώθω ασφαλής όταν αντιμετωπίζω περιστατικά οργανωμένου εγκλήματος (ναρκωτικά, λαθρεμπόριο κτλ.) αλλά και όταν έρχομαι αντιμέτωπος χωρίς καμία υγειονομική προφύλαξη (μάσκες και χειρουργικά γάντια τουλάχιστον), με λαθρομετανάστες που τις περισσότερες φορές είναι εκτεθειμένοι σε ασθένειες και νοσήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Όπως καταλαβαίνετε κάπου εκεί ο μισθός μου τελειώνει και οι υποχρεώσεις ξεκινάνε.

Φόροι, χαράτσια, φαγητό, ασφάλειες κ.λ.π. οικογενειακές ανάγκες καλύπτονται από νέα δάνεια και η ζωή συνεχίζεται.

Επιπρόσθετα, τρέμω την ώρα που αρχές καλοκαιριού ο ιδιοκτήτης θα ζητήσει να φύγω από το σπίτι γιατί θα ήθελε να το νοικιάσει σε τουρίστες με μεγαλύτερο μίσθωμα.

Πρόβλημα υπαρκτό σε πολλά νησιά της χώρας.

Όλα τα παραπάνω δεν μου επιτρέπουν και πολλά περιθώρια να ασκήσω με τον τρόπο που επιθυμώ τα καθήκοντά μου, να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στην υπηρεσία, πράγμα που επιθυμώ πολύ και που αποτελεί για μένα όνειρο ζωής.

Από πολύ μικρός ήξερα ακριβώς τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου.

Ήθελα να υπερασπίζομαι τον νόμο, την πατρίδα μου και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ελληνική κοινωνία και στους Έλληνες πολίτες.

Δυστυχώς όμως τα όνειρά μου κατεδαφίζονται μέρα με τη μέρα αφού η πολιτεία δείχνει να μη με σέβεται να μη αναγνωρίζει ή να με ξέρει.

Η ισοπέδωση και ο εξευτελισμός που υφίσταμαι σαν άνθρωπος, σαν σύζυγος, σαν πατέρας, σαν εργαζόμενος είναι τέτοιος που μου στερεί κάθε διάθεση για προσφορά και αυτό πρέπει να σας ανησυχεί.

Διατηρώ την ανωνυμία μου για να υπερασπιστώ την αξιοπρέπειά μου, αναγκάζομαι όμως να στείλω αυτή την επιστολή θέλοντας να σας γνωστοποιήσω την τραγική κατάσταση την οποία βρίσκομαι εγώ και η οικογένειά μου καθώς και το τι πρόκειται περαιτέρω να συμβεί, εάν ψηφιστούν τα νέα μέτρα.

Ελπίζω ότι εάν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το γράμμα μου, ίσως σκεφτείτε ξανά την ψήφο σας.
Ένας από τους 7.000 Λιμενικούς".

Αραγε θα συγκινηθεί από αυτό το γράμμα έστω και ένας από τους 300 βουλευτές;