Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
Μετά από ένα χρόνο παρουσίας μας στο διαδίκτυο οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που εμπιστευτήκατε αυτήν την ενοριακή κίνηση του Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου του θεολόγου Άνω Λιοσίων.
Μαζί με την ηλεκτρονική σελίδα http://www.agios-iwannis.blogspot.com/ , ως προσπέκτους της ενορίας, δηλώνουμε την παρουσία μας.
Οσο αφορα τον http://www.eantas.blogspot.com/ γνωστο ως << ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ >> η προσπάθεια μας είναι να προσεγγίζουμε τα εκκλησιαστικά θέματα, καθώς επίσης και τα εθνικά θέματα, με πνεύμα αληθείας χωρείς ακρότητες και φανατισμούς ή εθνικισμούς. Η παρουσία σας ως επισκέπτες, δηλώνει την αγάπη σας σε αυτή μας την δραστηριότητα.
Σας ευχαριστούμε και θα προσπαθήσουμε για μια νέα ποιο δημιουργική χρονιά.
Εκ της επιτροπής της ενορίας μας.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
Ὁ Γιωργάκης ἀπὸ τὸ Θιβὲτ
Ἦρθε στό Ἅγιον Ὄρος καί γύριζε στά μοναστήρια ἕνας νέος ἡλικίας 16-17 χρόνων, ὁ Γιωργάκης. Ἀπό ἡλικίας τριῶν ἐτῶν οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν σε βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ. Προχώρησε πολύ στη γιόγκα, ἔγινε τέλειος μάγος, μποροῦσε νά καλεῖ ὅποιον ἤθελε. Εἶχε μαύρη ζώνη καί ἤξερε τέλεια καράτε. Μέ τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ ἔκανε ἐπιδείξεις πού προξενοῦσαν ἐντύπωση. Χτυποῦσε μέ τό χέρι του μεγάλες πέτρες καί ἔσπαζαν σάν καρύδια. Μποροῦσε νά διαβάζει κλειστά βιβλία. Ἔσπαζε στήν παλάμη του φουντούκια, ἔπεφταν κάτω τά τσόφλια καί οἱ καρποί ἔμεναν κολλημένοι στό χέρι του...
Κάποιοι μοναχοί ἔφεραν τόν Γιωργάκη στόν Γέροντα Παΐσιο γιά νά τόν βοηθήσει. Ρώτησε τόν Γέροντα, τι δυνάμεις εἶχε καί τί μποροῦσε νά κάνει. Ἀπάντησε ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμιά δύναμη καί ὅτι ὅλη ἡ δύναμη εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γιωργάκης θέλοντας νά ἐπιδείξει τήν δύναμή του συγκέντρωσε τό βλέμμα του σέ μίαμεγάλη πέτρα πού ἦταν σέ ἀπόσταση καί ἡ πέτρα ἔγινε θρύψαλα. Τότε ὁ Γέροντας σταύρωσε μία μικρή πέτρα καί τοῦ εἶπε νά τήν σπάσει καί αὐτή. Αὐτός συγκεντρώθηκε, ἔκανε τά μαγικά του, ἀλλά δέν κατάφερε νά τήν σπάσει. Τότε ἄρχισε νά τρέμει καί οἱ σατανικές δυνάμεις, πού νόμιζε ὅτι ἔλεγχε, μή μπορώντας νά σπάσουν τήν πέτρα στράφηκαν ἐναντίον του καί τόν ἐκσφενδόνισαν στήν ἀλλη ὄχθη τοῦρέματος. Ὁ Γέροντας τόν μάζεψε σέ...
ἄθλια κατάσταση. Ἄλλη φορά, διηγήθηκε ὁ Γέροντας, «ἐνῶ συζητούσαμε, ξαφνικά σηκώθηκε, μοῦ ἔπιασε τά χέρια καί μοῦ τά γύρισε πρός τά πίσω». «Ἄν μπορεῖ ἄς ἔρθει νά σέ ἐλευθερώσει ὁ Χατζηφεντῆς» μοῦ εἶπε. «Τό αἰσθάνθηκα σάν βλασφημία. Κούνησα λίγο τά χέρια μου καί τινάχθηκε πέρα. Μετά σάν ἀντίδραση πήδησε ψηλά καί πῆγε νά μέ χτυπήσει μέ τό πόδι του, ἀλλά τό πόδι του σταμάτησε κοντά στό πρόσωπο μου, σάν νά βρῆκε ἕνα ἀόρατο ἐμπόδιο! Μέ φύλαξε
ὁ Θεός. Τή νύχτα τόν κράτησα καί κοιμήθηκε στό κελί μου. Οἱ δαίμονες τόν ἔσυραν μέχρι κάτω στό λάκκο καί τόν ἔδειραν γιά τήν ἀποτυχία του. Τό πρωί σέ κακή κατάσταση, τραυματισμένος, γεμᾶτος ἀγκάθια καί χώματα, ὡμολογοῦσε: «Μέ ἔδειρε ὁ σατανάς, γιατί δέν μπόρεσα νά σέ νικήσω».
ἄθλια κατάσταση. Ἄλλη φορά, διηγήθηκε ὁ Γέροντας, «ἐνῶ συζητούσαμε, ξαφνικά σηκώθηκε, μοῦ ἔπιασε τά χέρια καί μοῦ τά γύρισε πρός τά πίσω». «Ἄν μπορεῖ ἄς ἔρθει νά σέ ἐλευθερώσει ὁ Χατζηφεντῆς» μοῦ εἶπε. «Τό αἰσθάνθηκα σάν βλασφημία. Κούνησα λίγο τά χέρια μου καί τινάχθηκε πέρα. Μετά σάν ἀντίδραση πήδησε ψηλά καί πῆγε νά μέ χτυπήσει μέ τό πόδι του, ἀλλά τό πόδι του σταμάτησε κοντά στό πρόσωπο μου, σάν νά βρῆκε ἕνα ἀόρατο ἐμπόδιο! Μέ φύλαξε
ὁ Θεός. Τή νύχτα τόν κράτησα καί κοιμήθηκε στό κελί μου. Οἱ δαίμονες τόν ἔσυραν μέχρι κάτω στό λάκκο καί τόν ἔδειραν γιά τήν ἀποτυχία του. Τό πρωί σέ κακή κατάσταση, τραυματισμένος, γεμᾶτος ἀγκάθια καί χώματα, ὡμολογοῦσε: «Μέ ἔδειρε ὁ σατανάς, γιατί δέν μπόρεσα νά σέ νικήσω».
Ἔπεισε τόν Γιωργάκη νά τοῦ φέρει τά μαγικά βιβλία καί τά ἔκαψε. Ὁ Γέροντας τόν κράτησε λίγο κοντά του καί τόν βοήθησε…Ὁ Γέροντας χρησιμοποιοῦσε τήν περίπτωση τοῦ Γιωργάκη γιά νά ἀποδείξει πόσο μεγάλη εἶναι ἡ πλάνη αὐτῶν πού νομίζουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες, ὅλες τόν ἴδιο Θεό πιστεύουν καί ὄτι δέν διαφέρουν οἱ Θιβετιανοί μοναχοί ἀπό τούς Ὀρθοδόξους.
π. Ισαάκ Αγιορείτου
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
Την μνήμη του Απολογητού Αθηναγόρα εόρτασε σήμερα η Μητρόπολις Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως με Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελιστρίας Ιλίου και εν ταυτώ τίμησε και τον εορτάζοντα Ποιμενάρχη της Μητροπολίτη κ. Αθηναγόρα.
Ο λαός της Εκκλησιαστικής επαρχίας με επικεφαλής τους Δημάρχους των, αλλά και ο κλήρος της Μητροπόλεως προσήλθαν να προσευχηθούν για τον Ποιμενάρχη τους και να λάβουν την ευχή του.
Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας μεταξύ των οποίων ο Περιστερίου Χρυσόστομος, ο Καισαριανής Δανιήλ, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο Κηφισίας Κύριλλος, ο Κορωνίας Παντελεήμων και άλλοι, αλλά και από άλλες ομόδοξες Εκκλησίες όπως ο Καρθαγένης Αλέξιος, ο Χαρτούμ Εμμανουήλ, ο Ηλιουπόλεως Θεόδωρος, προσήλθαν και ευχήθηκαν στον εορτάζοντα.
Ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας σε μια κίνηση ιδιαιτέρας αξίας, μετά το μεσημέρι μετέβη στα Άνω Λιόσια και συνέφαγε με τα παιδιά του εκεί Κέντρου Παροχής Υπηρεσιών σε Άτομα με Αναπηρία.
Η ιστορία του κέντρου αυτού ξεκινά το 1978 με το Σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες "Το Εργαστήρι". Είναι Ν.Π.Ι.Δ. μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αναγνωρισμένος ως "ειδικός φιλανθρωπικός" σύμφωνα με το νόμο 1111/72. Διοικείται από εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο που αποτελείται αποκλειστικά από γονείς νοητικά υστερούντων ατόμων.
Η ιστορία του κέντρου αυτού ξεκινά το 1978 με το Σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες "Το Εργαστήρι". Είναι Ν.Π.Ι.Δ. μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αναγνωρισμένος ως "ειδικός φιλανθρωπικός" σύμφωνα με το νόμο 1111/72. Διοικείται από εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο που αποτελείται αποκλειστικά από γονείς νοητικά υστερούντων ατόμων.
Το "Εργαστήρι", ως Κέντρο Παροχής Υπηρεσιών σε Άτομα με Αναπηρία, δημιουργήθηκε από το Σύλλογο, το 1984, με στόχο την παροχή ποικίλων υπηρεσιών σε άτομα με ελαφρά και μέση νοητική υστέρηση. Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών ακολούθησε μια σταθερά ανοδική πορεία και από ένα μικρό Κέντρο 25 ατόμων, μετεξελίχθηκε στο σημερινό "Εργαστήρι", δυναμικότητας 100 ατόμων. Σήμερα το "Εργαστήρι" στεγάζεται στις ιδιόκτητες κτιριακές του εγκαταστάσεις, που λειτουργούν στα Άνω Λιόσια.
Το Κέντρο δέχεται νέες και νέους, άνω των 18 ετών, στους οποίους παρέχεται ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών με σκοπό την επαγγελματική και κοινωνική ένταξή τους στην ελεύθερη αγορά και την επαγγελματική απασχόληση των μη ενταξίμων ατόμων, στα πλαίσια των μονάδων προστατευμένης εργασίας εντός του Κέντρου.
ΝΕΕΣ ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Επίτευγμα των τελευταίων χρόνων για το φορέα μας είναι η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης στα Άνω Λιόσια, ολικού εμβαδού άνω των 2.500 τ.μ. Το κτιριακό αυτό συγκρότημα, που κατασκευάστηκε με την σημαντική δωρεά του Ιδρύματος "Λίλιαν Βουδούρη" και την απεριόριστη οικονομική, αλλά και ηθική στήριξη του Δήμου των Άνω Λιοσίων, είναι πανθομολογούμενα ένα εξαιρετικά λειτουργικό και αισθητικά άψογο κτίριο για τις ανάγκες εκατό (100) ατόμων με νοητική υστέρηση. Από το 2003 η επωνυμία του Κέντρου τροποποιήθηκε ως "Εργαστήρι - Λίλιαν Βουδούρη". Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες
Για περισσότερα μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://www.ergastiri.org/
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011
ΕΤΣΙ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο ήρωας που τσάκισε τον Αττίλα !!!
Λίγο έξω από την Λευκωσία ,στο Δαλί, μία μικρή ομάδα καταδρομέων ενεδρεύει και παρατηρεί ένα ολόκληρο μηχανοκίνητο τάγμα τούρκων να προελαύνει προς τις θέσεις της , με σκοπό να προωθηθεί μέσα στην καρδιά της Λευκωσίας। Προηγούνται βαριά άρματα μάχης Μ47 και ακολουθεί το τουρκικό πεζικό। Η μικρή ομάδα των καταδρομών εξαπολύει πυρά με τα αντιαρματικά ΠΑΟ και αλλάζει συνεχώς θέσεις।Εξαφανίζονται, όπως κάνουν οι
καταδρομείς, για να εμφανιστούν μετά εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά είναι πλέον πολύ αργά όταν τους αντιληφθείς। Ο Μπικάκης μένει πίσω।
Μέσα στη βοή της μάχης δεν αντελήφθη την αποχώρηση των συντρόφων του। Παρέμεινε μόνος εκεί να πολεμήσει με τα τουρκικά άρματα και ένα ολόκληρο τάγμα।Κατέστρεψε έξι τουρκικά Μ47।Τέσσερις μέρες έμεινε ο Μπικάκης μόνος του, σκάβοντας μέσα στο χώμα, αλλάζοντας θέσεις συνεχώς βάλλοντας ασταμάτητα εναντίον ολοκλήρου του τάγματος- πρωτοφανης αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανών।Το τουρκικό τάγμα αποσύρθηκε τελικά। Ο Μπικάκης άυπνος, χωρίς νερό και φαγητό, δεν έφυγε από τη θέση του έως την αποχώρηση των Τούρκων। Κατόπιν πηγαίνει να βρεί τους συντρόφους του που μάχονταν με νύχια και με δόντια στην περιοχή της Σχολής Αυξεντίου, ατάραχος με το ΠΑΟ στα χέρια και δύο βλήματα που του απέμειναν। Βλέπει δεκάδες Τούρκους να εισέρχονται στο κτίριο της Σχολής για να σωθούν από τα πυρά των συντρόφων του। Εκεί και η ηγεσία των τουρκικών δυνάμεων। Ο Μπικάκης λες και πηγαίνει περίπατο, παρατηρεί....σταματά και εξαπολύει την αντιαρματική ρουκέτα του ΠΑΟ εναντίον του ισόγειου κτιρίου। Σκοπεύει με ακρίβεια। Η ρουκέτα διαπερνά ένα παράθυρο και εκρήγνυται με σφοδρότητα μέσα στον κλειστό χώρο, σπέρνοντας το θάνατο σε όσους Τούρκους ήταν μέσα।
Οι Τούρκοι στον άλλο όροφο, συγκλονισμένοι από την έκρηξη, προσπαθώντας να συνέλθουν μέσα στα ουρλιαχτά των κομματιασμένων συντρόφων τους, δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη। Απλώς ο Μπικάκης βάλλει από την πλευρά των Τούρκων και προχωρά τώρα στον επόμενο όροφο। Διαπερνά και πάλι το παράθυρο, η Σχολή φλέγεται και οι Τούρκοι πανικόβλητοι κατά δεκάδες την εγκαταλείπουν. Ο Μπικάκης όμως δεν σταματά।Βρίσκει ένα πολυβόλο και όρθιος αρχίζει και κυριολεκτικά θερίζει τους οπισθοχωρούντες। Η πρόταση του διοικητού του για την απονομή Χρυσού Αριστείου Ανδρείας έμεινε στα συρτάρια, όπως έγινε και στην περίπτωση πολλών άλλων Ελλήνων μαχητών।Ο Μπικάκης γύρισε στην Κρήτη έχοντας ακόμη επάνω του φωτογραφία της αγαπημένης του Ελένης। Έγινε οικοδόμος। Έκανε οικογένεια। Άφησε την τελευταία του πνοή το 1994 στην εθνική οδό Αθηνών-Πατρών σε τροχαίο ατύχημα.
καταδρομείς, για να εμφανιστούν μετά εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά είναι πλέον πολύ αργά όταν τους αντιληφθείς। Ο Μπικάκης μένει πίσω।
Μέσα στη βοή της μάχης δεν αντελήφθη την αποχώρηση των συντρόφων του। Παρέμεινε μόνος εκεί να πολεμήσει με τα τουρκικά άρματα και ένα ολόκληρο τάγμα।Κατέστρεψε έξι τουρκικά Μ47।Τέσσερις μέρες έμεινε ο Μπικάκης μόνος του, σκάβοντας μέσα στο χώμα, αλλάζοντας θέσεις συνεχώς βάλλοντας ασταμάτητα εναντίον ολοκλήρου του τάγματος- πρωτοφανης αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανών।Το τουρκικό τάγμα αποσύρθηκε τελικά। Ο Μπικάκης άυπνος, χωρίς νερό και φαγητό, δεν έφυγε από τη θέση του έως την αποχώρηση των Τούρκων। Κατόπιν πηγαίνει να βρεί τους συντρόφους του που μάχονταν με νύχια και με δόντια στην περιοχή της Σχολής Αυξεντίου, ατάραχος με το ΠΑΟ στα χέρια και δύο βλήματα που του απέμειναν। Βλέπει δεκάδες Τούρκους να εισέρχονται στο κτίριο της Σχολής για να σωθούν από τα πυρά των συντρόφων του। Εκεί και η ηγεσία των τουρκικών δυνάμεων। Ο Μπικάκης λες και πηγαίνει περίπατο, παρατηρεί....σταματά και εξαπολύει την αντιαρματική ρουκέτα του ΠΑΟ εναντίον του ισόγειου κτιρίου। Σκοπεύει με ακρίβεια। Η ρουκέτα διαπερνά ένα παράθυρο και εκρήγνυται με σφοδρότητα μέσα στον κλειστό χώρο, σπέρνοντας το θάνατο σε όσους Τούρκους ήταν μέσα।
Οι Τούρκοι στον άλλο όροφο, συγκλονισμένοι από την έκρηξη, προσπαθώντας να συνέλθουν μέσα στα ουρλιαχτά των κομματιασμένων συντρόφων τους, δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη। Απλώς ο Μπικάκης βάλλει από την πλευρά των Τούρκων και προχωρά τώρα στον επόμενο όροφο। Διαπερνά και πάλι το παράθυρο, η Σχολή φλέγεται και οι Τούρκοι πανικόβλητοι κατά δεκάδες την εγκαταλείπουν. Ο Μπικάκης όμως δεν σταματά।Βρίσκει ένα πολυβόλο και όρθιος αρχίζει και κυριολεκτικά θερίζει τους οπισθοχωρούντες। Η πρόταση του διοικητού του για την απονομή Χρυσού Αριστείου Ανδρείας έμεινε στα συρτάρια, όπως έγινε και στην περίπτωση πολλών άλλων Ελλήνων μαχητών।Ο Μπικάκης γύρισε στην Κρήτη έχοντας ακόμη επάνω του φωτογραφία της αγαπημένης του Ελένης। Έγινε οικοδόμος। Έκανε οικογένεια। Άφησε την τελευταία του πνοή το 1994 στην εθνική οδό Αθηνών-Πατρών σε τροχαίο ατύχημα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)