Τὸ μεγαλεῖο της πίστεως (πραγματικὴ ἱστορία)

Ἦταν καλοκαίρι τοῦ 1974. Τὰ τουρκικὰ στρατεύματα εἰσβάλουν στὴν Κύπρο. Καὶ σκορποῦν τὸ θάνατο. Στὴ Μόρφου συμβαίνει ἕνα συνταρακτικὸ γεγονός. Τοῦρκοι στρατιῶτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς... Τοὺς φέρνουν στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ ἑνὸς ἑλληνοκύπριου δάσκαλου, καὶ τοὺς καταδικάζουν σὲ θάνατο. Ἑτοιμάζουν τὰ ὄπλα. Καὶ στήνουν τοὺς αἰχμαλώτους (ἄνδρες, γυναῖκες, μικρὰ παιδιὰ) στὸν τοῖχο. Θρῆνος, κλαυθμός, ὀδυρμός. Τραγικὲς στιγμὲς γιὰ τοὺς μελλοθάνατους. Περιμένουν μέσα σὲ κλίμα φόβου καὶ ἀγωνίας τὸν Τοῦρκο ἀξιωματικὸ νὰ ἔλθει καὶ νὰ διατάξει «πῦρ».

Στρέφουν τότε τὸ νοῦ τους καὶ τὴν καρδιά τους στὴν ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων. Καὶ προσεύχονται ὅλοι τους θερμὰ γιὰ τὸ τελευταῖο τους ταξίδι καὶ ἰδιαίτερα ὁ δάσκαλος, «Θεέ μου, συγχώρησέ μας καὶ δέξου μᾶς κοντά σου. Μνήσθητι ἠμῶν, Κύριε, ἐν τὴ Βασιλεία Σου.» Ὁ τοῦρκος ἀξιωματικὸς ἔρχεται. Κοιτάζει τοὺς στρατιῶτες του μὲ τὰ ὄπλα, κοιτάζει βλοσυρὸς καὶ τοὺς μελλοθάνατους. Ρίχνει μία ματιὰ πρὸς τὰ πάνω. Μία κληματαριὰ ἁπλώνεται καὶ σκεπάζει τὴν αὐλή. Ζητάει ἕνα τσαμπὶ σταφύλι, γιὰ νὰ παρατείνει ἔτσι σκόπιμα τὴν ἀγωνία τῶν αἰχμαλώτων. Παίρνει τὸ τσαμπί. Μά, ἐνῶ ἑτοιμάζεται νὰ τὸ φάει, ἀκούγεται δυνατὴ ἡ.....

φωνὴ τοῦ δασκάλου:

-Μὴν τὸ φᾶς! Προχτὲς τὸ ράντισα μὲ φάρμακο. Εἶναι ἰσχυρὸ δηλητήριο! Θὰ πεθάνεις!

Ὁ ἀξιωματικὸς μένει ἄναυδος. Καὶ γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:

-Καλά, ἀφοῦ ξέρεις, ὅτι σὲ λίγο θὰ δώσω διαταγὴ νὰ σᾶς σκοτώσουν, γιατί δὲν μὲ ἄφησες νὰ τὸ φάω καὶ ἔτσι νὰ μὲ ἐκδικηθεῖς;

Τοῦ ἀπάντησε ὁ δάσκαλος, μὲ εἰρήνη καὶ γαλήνη:

-Εἶμαι χριστιανός. Καὶ τώρα ποὺ πρόκειται νὰ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, καὶ νὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιόν του Θεοῦ, δὲν θὰ ἤθελα νὰ βαρύνω τὴν ψυχή μου μὲ μία ἁμαρτία τόσο βαριά.

Ὁ τοῦρκος ἀξιωματικὸς συγκλονίζεται, γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ.

Στρέφεται καὶ λέει στοὺς στρατιῶτες του:

-Ἂν ἔβρισκα ἕναν τέτοιο τοῦρκο, θὰ ἔδινα καὶ τὴ ζωή μου ἀκόμα! Μαζέψτε τὰ ὄπλα καὶ ἀφῆστε τοὺς ἐλεύθερους ὅλους!Ἐφημερίδα «Ἠπειρωτικὸν μέλλον»

ksipnistere.blogspot.com

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί


τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί

κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές

την πρώτη μέρα



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

αδέρφια πήραν οι οχτροί

κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές

την άλλη μέρα



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί

κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά

την τρίτη μέρα



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί

κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά

την άλλη μέρα



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

μοιράσαν δώρα οι οχτροί

κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά

την πέμπτη μέρα



Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

κρατούσαν δίκιο οι οχτροί

κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια

σαν κάθε μέρα



Νίκος Ξυλούρης

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις

εκεί που πάει να σκύψει

με το σουγιά στο κόκκαλο

με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται απο ξαρχής

κι αντριεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό

με το καμάκι του ήλιου

Ἕνα ὄμορφο σχέδιο τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη γιὰ τὴν ἕνωση Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων

Ἔλεγε ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης:

«Σὲ μία συζήτησή μου μ’ ἕναν Παπικό, τὸν ρώτησα:



-Μὰ ἐσεῖς θέλετε πραγματικὰ τὴν ἕνωση;



Μοῦ ἀπάντησε:



-Ναί, πραγματικὰ τὴν θέλουμε.

-Νὰ σᾶς δώσω ἕνα σχέδιο γιὰ τὴν ἕνωση, τοῦ εἶπα, καὶ ἡ ἕνωση θὰ γίνη ἀμέσως.Γιὰ νὰ γίνη ἡ ἕνωση μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Λατίνων ἐπὶ παπικοῦ θεμελίου, εἶστε ὑποχρεωμένοι νὰ πείσετε τὸν κάθε Ὀρθόδοξο χωριστά. Ὑπάρχουν διακόσια ἑκατομμύρια Ὀρθόδοξοι, φαντασθῆτε πόσα χρόνια πρέπει νὰ περάσουν γιὰ νὰ πείσετε τὸν καθένα...Ἐνῶ ἀπὸ δική σας ἀπόψεως, ἕνας μόνο πρέπει νὰ πεισθῆ νὰ ἀλλάξη: ὁ Πάπας. Σὲ μᾶς πρέπει ν’ ἀλλάξουν διακόσια ἑκατομμύρια. Ἄντε, λοιπόν, νὰ πείσετε τὸν ἕνα, τὸν Πάπα, καὶ ἡ ἕνωση θὰ γίνη ἀμέσως».



πηγή: Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄγ.Βλάσιου Ἰεροθέου, Ἐμπειρικὴ Δογματική της Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὶς προφορικὲς παραδόσεις τοῦ π. Ἰωάννου...

Ο μεγάλος ιστορικός Σαράντος Καργάκος μιλάει για το 1821

Ο Σαράντος Καργάκος μιλάει για το 1821 με αφορμή το ντοκυμανταίρ του ΣΚΑΪ

http://www.youtube.com/watch?v=RyADf_3ajNw&feature=player_embedded

«Η Εκκλησία δεν υπόσχεται. Προσφέρει».

«Η Εκκλησία δεν υπόσχεται. Προσφέρει». Αυτό το μήνυμα απευθύνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μέσα από την νέα εγκύκλιο «Προς τον Λαό», που εξέδωσε και αναφέρεται στο φιλανθρωπικό της έργο.

«Το Φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας δεν είναι θέμα ψυχρού νομικισμού, που μπορεί στη θεωρία να υπόσχεται πολλά, αλλά στην πράξη να γίνονται λίγα. Οι πιστοί δεν χρειάζονταν νόμους και διατάξεις να τους πιέζουν για να εκφράσουν την αγάπη τους προς τους ανθρώπους» τονίζει χαρακτηριστικά η Ιερά Σύνοδος, η οποία ανακοινώνει ότι δαπανά 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως «για την συντήρηση και την λειτουργία των Ευαγών ιδρυμάτων και όλο το φιλανθρωπικό και κοινωνικό πρόγραμμα της Εκκλησίας».

Στην εγκύκλιό της, η Ιερά Σύνοδος κάνει εκτενείς ιστορικές αναφορές στην φιλανθρωπική δράση των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο για την ενημέρωση των πιστών, σήμερα διαθέτει: 2.325 φιλόπτωχα ταμεία, 10 βρεφονηπιακούς σταθμούς, 10 παιδικούς σταθμούς, 19 στέγες γερόντων, 66 γηροκομεία, 13 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, 8 ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες, 10 νοσοκομεία - ιατρεία, 7 ιδρύματα ψυχικής υγείας, 6 ξενώνες για αστέγους, 1 ξενώνα για την φιλοξενία συγγενών ασθενών, 36 ορφανοτροφεία, οικοτροφεία και ιδρύματα παιδικής προστασίας, 195 κέντρα Αγάπης για την παροχή συσσιτίων που προφέρουν καθημερινά 30 χιλιάδες μερίδες φαγητού, 26 φοιτητικά οικοτροφεία, 30 φιλανθρωπικά σωματεία, τράπεζες αίματος και 54 κατασκηνώσεις.

http://www.romfea.gr/

Με λιμάνια μέσα στο πέλαγος μοιάζουν οι ναοί, που ο Θεός εγκατέστησε στις πόλεις

Με λιμάνια μέσα στο πέλαγος μοιάζουν οι ναοί, που ο Θεός εγκατέστησε στις πόλεις, πνευματικά λιμάνια, όπου βρίσκουμε απερίγραπτη ψυχική ηρεμία όσοι σ΄ αυτά καταφεύγουμε, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη.

Κι όπως ακριβώς ένα απάνεμο κι ακύμαντο λιμάνι προσφέρει ασφάλεια στα αραγμένα πλοία, έτσι και ο ναός σώζει από την τρικυμία των βιοτικών μεριμνών όσους σ΄ αυτόν προστρέχουν και αξιώνει τους πιστούς να στέκονται με σιγουριά και ν΄ ακούνε το λόγο του Θεού με γαλήνη πολλή.

Ο ναός είναι θεμέλιο της αρετής και σχολείο της πνευματικής ζωής. Πάτησε στα πρόθυρά του μόνο, οποιαδήποτε ώρα, κι αμέσως θα ξεχάσεις τις καθημερινές φροντίδες. Πέρασε μέσα, και μια αύρα πνευματική θα περικυκλώσει την ψυχή σου. Αυτή η ησυχία προξενεί δέος και διδάσκει τη χριστιανική ζωή, ανορθώνει το φρόνημα και δεν σε αφήνει να θυμάσαι τα παρόντα, σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό.

Κι αν τόσο μεγάλο είναι το κέρδος όταν δεν γίνεται λατρευτική σύναξη, σκέψου, όταν τελείται η Λειτουργία και οι Προφήτες διδάσκουν, οι Απόστολοι κηρύσσουν το Ευαγγέλιο, ο Χριστός βρίσκεται ανάμεσα στους πιστούς, ο Θεός Πατέρας δέχεται την τελούμενη θυσία, το Άγιο Πνεύμα χορηγεί τη δική Του αγαλλίαση, τότε λοιπόν, με πόση ωφέλεια πλημμυρισμένοι δεν φεύγουν από το ναό οι εκκλησιαζόμενοι;

Στην Εκκλησία συντηρείται η χαρά όσων χαίρονται, στην εκκλησία βρίσκεται η ευθυμία των πικραμένων, η ευφροσύνη των λυπημένων, η αναψυχή των βασανισμένων.

Γιατί ο Χριστός λέει: «Ελάτε σ΄ εμένα όλοι όσοι είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι με προβλήματα, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθ. 11, 28). Τι πιο ποθητό απ΄ αυτή τη φωνή; Τι πιο γλυκό από τούτη την πρόσκληση; Σε συμπόσιο σε καλεί ο Κύριος, όταν σε προσκαλεί στην εκκλησία, σε ανάπαυση από τους κόπους σε παρακινεί, σε ανακούφιση από τις οδύνες σε μεταφέρει. Γιατί σε ξαλαφρώνει από το βάρος των αμαρτημάτων. Με την πνευματική απόλαυση θεραπεύει τη στενοχώρια και με τη χαρά τη λύπη.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Κατηχητικός Λόγος Ιερού Χρυσοστόμου

Εί τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.



Εί τις ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.



Εί τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νύν το δηνάριον.



Εί τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.



Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.



Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω˙ και γάρ ουδέν ζημειούται.



Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.



Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ων ο



Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον˙ αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης˙ και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται˙ και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί.



Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε.



Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον.



Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες.



Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών.



Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως˙ πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία.



Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος.



Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσε τον άδην ο κατελθών εις τον άδην. Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον της σαρκός αυτού. Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν˙ ο άδης φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.



Επικράνθη˙ και γάρ κατηργήθη.



Επικράνθη˙ και γάρ ενεπαίχθη.



Επικράνθη˙ και γάρ ενεκρώθη.



Επικράνθη˙ και γάρ καθηρέθη.



Επικράνθη˙ και γάρ εδεσμεύθη.



Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν.



Έλαβε γήν και συνήντησεν ουρανώ.



Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε.



Πού σου, θάνατε, το κέντρον;



Πού σου, άδη, το νίκος;



Ανέστη Χριστός και σύ καταβέβλησαι.



Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.



Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι.



Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.



Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος.



Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.



Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.



Αμήν.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.

Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.

Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.

Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.

Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.

Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.

Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…

Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.

Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.

Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.

Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.

Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.

Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι. Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…

Αδέλφια μου αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.

Πελαγία Υu

Πηγή: Ιεραποστολικός Σύνδεσμο ο Άγιος Κοσμάς, ιστολόγιο Ορθόδοξη Ιεραποστολή

ΣΥΝΑΞΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΛΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ



ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΑΣΚΑ

Η λέξη “καρναβάλι” και “καρνάβαλος”, προέρχεται από την ιταλική λέξη carne = κρέας + vale = χαίρε, έχε γειά. Τελευταία ημέρα κρεοφαγίας. Δηλαδή έχει ταυτόσημη έννοια με την ελληνική λέξη “απόκρεω”, που σημαίνει απομακρύνομαι από το κρέας και που αφορά στην περίοδο πριν την έναρξη της νηστείας της Μ. Σαρακοστής, της προετοιμασίας δηλαδή για το Πάσχα, που είναι καθαρά χριστιανική παράδοση.

Σε αυτή λοιπόν την πνευματική περίοδο που καθορίστηκε από την Εκκλησία και που ονομάζεται “Τριώδιο” αναμίχθηκαν δυστυχώς εκδηλώσεις, έθιμα, θρησκευτικές ειδωλολατρικές τελετές, και δημιούργησαν ένα ενιαίο σύνολο, γνωστό σήμερα σαν καρναβάλι. Δεν έχουμε σκοπό στη στήλη αυτή να παρουσιάσουμε αναλυτικά το κάθε τί που συμβαίνει στο κάθε καρναβάλι. Θυμίζουμε μόνο τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την σημερινή του εικόνα, και που είναι. α) Λιτάνευση ομοιώματος αγάλματος πάνω σε άρμα, που είναι και ο κυρίως ονομαζόμενος καρνάβαλος, τον οποίο συνήθως ακολουθούν και άλλα άρματα.

Στο σημείο αυτό παρατηρείται καθαρά η αποκρυφιστική και μάλιστα σατανιστική επιρροή στις αναπαραστάσεις αγαλμάτων και στις διαφημιστικές αφίσσες που δείχνουν π.χ. το κεφάλι άνδρα με κέρατα που συμβολίζουν τον Σατανά. β) Μεταμφιέσεις κάθε είδους, στις οποίες περιλαμβάνονται αντιστροφή φύλου (άνδρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες και αντίστροφα), προσποίηση ζώων, διακωμώδηση ιερών προσώπων, ιερών στολών και συμβόλων. γ) Ο έξαλλος χορός με χτυπήματα των ποδιών στη γη και με ακανόνιστες κινήσεις μαγικών επιδράσεων και σαμανιστικών ειδωλολατρικών τελετών. δ) Πράξεις ακολασίας, βρισιές, πειράγματα, μεθύσι κ.ά.

Η συστηματική προβολή, κυρίως μέσα από την τηλεόραση, των διαφόρων καρναβαλιστικών εκδηλώσεων που γίνονται ανά τον κόσμο, αλλά κυρίως τα διάφορα προσωπικά οικονομικά συμφέροντα ορισμένων, ανοίγουν δυστυχώς την όρεξη και σε επίδοξους νέους δημιουργούς καρναβαλιστικών έκδηλώσεων να ηγηθούν τέτοιων προσπαθειών ακόμη και σε τόπους όπου ουδέποτε υπήρξαν.

Η παράδοση του καρναβαλιού είναι πολύ παλαιά. Συνδέεται με τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις των Αρχαίων Ελλήνων προς τιμή του θεού του κρασιού, του Διονύσου, του λεγομένου και Βάκχου. Αυτές οι τελετές που είχαν έντονο ειδωλολατρικό θρησκευτικό χαρακτήρα, επέδρασαν και στη Δύση αλλά και στην Ανατολή, στους Βυζαντινούς.

Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας γίνονται προσπάθειες να παρουσιασθεί ο Καρναβαλισμός με κάποια εκσυγχρονισμένη μορφή μέσα στις αστικές κοινωνίες. Πολλοί μάλιστα, για να πείσουν τους αφελείς, ομιλούν για “πολιτιστικές” εκδηλώσεις ή για “ψυχαγωγία”, αναφερόμενοι στα παραπάνω ακατονόμαστα, τα οποία βέβαια είναι μόνον το ξεκίνημα των “καρναβαλιστικών” δηλαδή σατανιστικών εκδηλώσεων.

Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι παρασύρονται και μαθητές ακόμη του Δημοτικού και συμμετέχουν στην τελετή, για να μυηθούν από μικροί στο πώς λατρεύεται ο “καρνάβαλος”. Η μεγαλύτερη κραιπάλη και διαφθορά έρχεται μετά από το οργιαστικό ξεφάντωμα του καρναβάλου, όπου βέβαια πολλές φορές έχουμε “διασκεδάσεις μετά πυροβολισμών με δυστυχήματα και φόνους”.

Για μας τους Χριστιανούς και την Εκκλησία οι καρναβαλιστικές εκδηλώσεις είναι έθιμο ειδωλολατρικό, είναι συνέχεια των αρχαίων ειδωλολατρικών εκδηλώσεων. Είναι πομπές και έργα σατανικά. Λατρεία του Σατανά. Μάλιστα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε παλαιότερη εγκύκλιό της καλούσε όλους τους πιστούς να “εγκαταλείψουν αυτά τα σκοτεινά και οργιώδη βακχικά σκιρτήματα...”

Σχετικά μάλιστα με τις μεταμφιέσεις, ο ΞΒ’ Κανών της ΣΤ’ Οικουμ. Συνόδου αναφέρει “...μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον. Αλλά μήτε προσωπεία κωμικά ή σατυρικά, ή τραγικά υποδύσεσθαι”.Δυστυχώς, σε παρόμοιες ειδωλολατρικές εκδηλώσεις, έλαβε μαρτυρικό θάνατο ο Απόστολος Τιμόθεος, επίσκοπος Εφέσου, και μαθητής του Απ. Παύλου, όταν προσπάθησε να διδάξη και να παρακινήση στο σταμάτημα των αταξιών και οργίων.

Καλούμαστε ο καθένας προσωπικά, αλλά και όλοι οι συλλογικοί φορείς, να κρατήσουμε σταθερά την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, εναντίον των νεο-ειδωλολατρικών καρναβαλιστικών τελετών.

από:alopsis.gr

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ …

Ομολογία αποτυχίας της πιο ανεκτικής κοινωνίας στην Ευρώπη στο πολυπολιτισμικό μοντέλο, δια χειλέων πρωθυπουργού της Βρετανίας, ότι το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει (αυτά, ελπίζουμε να φτάσουν μέχρι τα αυτιά των δικών μας "προοδευτικών" ταγών) και εφ'εξής πρέπει να αναθεωρηθεί: Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, όπως έκανε και η Άνγκελα Μέρκελ το 2010, δήλωσε σήμερα ότι η πολυπολιτισμική πολιτική της χώρας του απέτυχε, ενώ κάλεσε στην καλύτερη κοινωνική αφομοίωση των νέων μουσουλμάνων ως αντίδοτο στα εξτρεμιστικά κινήματα.

Οι δηλώσεις του Ντ. Κάμερον στη Σύνοδο του Μονάχου για την ασφάλεια, σηματοδοτούν αλλαγή πλεύσης για τη βρετανική πολιτική όσον αφορά στις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η «ανεκτικότητα» απέναντι σ’ εκείνους που απορρίπτουν τις αξίες της Δύσης, απέτυχε. Κάλεσε δε, σε «έναν φιλελευθερισμό πιο ενεργητικό, πιο μαχητικό» προκειμένου να προστατευτεί η ισότητα των δικαιωμάτων, ο σεβασμός στους νόμους, η ελευθερία έκφρασης, η δημοκρατία και προκειμένου να ενισχυθεί η εθνική ταυτότητα στη Μεγάλη Βρετανία.

«Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την απειλή, πιστεύω πως είναι καιρός να γυρίσουμε σελίδα στις αποτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος», δήλωσε ο Κάμερον, αναφερόμενος στον ισλαμικό εξτρεμισμό στη χώρα του.

Οι δηλώσεις αυτές συμπλέουν μ’ εκείνες της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία σε δηλώσεις της το Νοέμβριο του 2010, είχε εκτιμήσει ότι ο πολυπολιτισμός ήταν μια αποτυχία και ότι η Γερμανία δεν είχε πράξει όσα θα όφειλε για να αφομοιώσει τους μετανάστες της. «Εδώ και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, η προσέγγιση ότι η ένταξη δεν ήταν κάτι που έπρεπε να προωθήσουμε, ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν απλώς ο ένας πλάι στον άλλο, αυτό αποδείχτηκε λάθος», είχε δηλώσει η Μέρκελ.

«Με το πολυπολιτισμικό μοντέλο που υιοθέτησε το κράτος, ενθαρρύναμε διαφορετικές κουλτούρες να ζουν χωριστά η μία από την άλλη», είπε ο Κάμερον, κάτι που οδήγησε, σύμφωνα με τον ίδιο, σε μια απώλεια ταυτότητας στη Βρετανία, η οποία με τη σειρά της ώθησε νεαρούς μουσουλμάνους να στραφούν σε μια εξτρεμιστική ιδεολογία.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός έκανε τη διάκριση μεταξύ του Ισλάμ σαν θρησκεία και της πολιτικής ιδεολογίας των εξτρεμιστών ισλαμιστών: «Δεν είναι το ίδιο πράγμα», τόνισε.

http://www.defencenet.gr/  

Ο ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

enet.gr, 20:25 Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Πολιτικές διαστάσεις πήρε το ματς χάντμπολ ανάμεσα στην Αρίωνα Πτολεμαΐδας και την Ζίτο Πρίλεπ από τη ΠΓΔΜ. Το παιχνίδι επρόκειτο να διεξαχθεί σήμερα στο Λέχοβο Φλώρινας για το Τσάλεντζ Καπ γυναικών, αλλά δεν έγινε μετά την άρνηση της ελληνικής ομάδας να δεχτεί τη χρησιμοποίηση του αστεριού της Βεργίνας ως λογότυπο στη φανέλα της ομάδας από την ΠΓΔΜ.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από την ελληνική ομοσπονδία χάντμπολ (ΟΧΕ) που εξέδωσε σχετική ανακοίνωση:



*Κατά τη διάρκεια της χθεσινoβραδινής τεχνικής σύσκεψης, η ομάδα Ζίτο Πρίλεπ της ΠΓΔΜ παρουσίασε αγωνιστική φανέλα στην οποία εμφανιζόταν το αστέρι της Βεργίνας ως τμήμα του λογότυπου του εμπορικού της χορηγού.



*Στη συνέχεια το σωματείο Αρίωνας Πτολεμαΐδας και κατόπιν συνεννόησης με την ΟΧΕ κατέστησε σαφές στον Αυστριακό παρατηρητή του αγώνα κ. Μπουρζιβαλ ότι εφόσον δεν αλλάξουν οι φανέλες τηςομάδας του Πριλεπ δεν θα πραγματοποιηθεί το παιχνίδι.



*Η ομάδα της ΠΓΔΜ δεν δέχτηκε να αγωνιστεί με διαφορετική εμφάνιση. Ως εκ τούτου ο προγραμματισμένος αγώνας για σήμερα δεν διεξήχθη, αφού στις ώρες που μεσολάβησαν δεν προέκυψε κάποια νέα εξέλιξη.

*Σημειώνεται ότι εδώ και τρεις εβδομάδες η ΟΧΕ ήταν σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, στην οποία είχε κάνει τις σχετικές επισημάνσεις αναφορικά με τον επικείμενο αγώνα επικαλούμενη και το ιστορικό με την ομάδα του Μέγα Αλέξανδρου Γιαννιτσών. Η ΟΧΕ κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να πάρει σαφή θέση για το θέμα και να υποχρεώσει την ομάδα της ΠΓΔΜ να αφαιρέσει από την φανέλα της το Ελληνικό εθνικό σύμβολο ενημερώνοντας για μια ακόμη φορά ότι Ελληνικές ομάδες δεν αγωνίζονται εφόσον δεν τηρούνται όλα όσα προβλέπονται από την ενδιάμεση συμφωνία Ελλάδος-ΠΓΔΜ.



*Τρεις ημέρες πριν την διεξαγωγή του αγώνα, η EHF ενημέρωσε την ΟΧΕ πως δεν μπορεί να υποχρεώσει την ομάδα του Πριλεπ να αλλάξει τις φανέλες της διότι, δεν υπάρχει στον κανονισμό της EHF σχετικό νομικό έρεισμα επισημαίνοντας ότι η διαφορά είναι πολιτική και όχι αθλητική.



Το παιχνίδι κατοχυρώθηκε υπέρ της Πρίλεπ και η ελληνική ομάδα αναμένεται να τιμωρηθεί με 10.000 ευρώ πρόστιμο και δύο χρόνια αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση.

Σταύρος Λάλας: “Φυλακίστηκα για την Ελλάδα και μου στερούν ακόμη και την ιθαγένεια” – Την ώρα που το κράτος μοιράζει αφειδώς ελληνικές ταυτότητες στους μετανάστες δεν αποδίδει ελληνική ιθαγένεια στο Σταύρο Λάλα.

Σταύρος Λάλας: “Φυλακίστηκα για την Ελλάδα και μου στερούν ακόμη και την ιθαγένεια” – Την ώρα που το κράτος μοιράζει αφειδώς ελληνικές ταυτότητες στους μετανάστες δεν αποδίδει ελληνική ιθαγένεια στο Σταύρο Λάλα.



Κατηγορήθηκε από τις ΗΠΑ για εσχάτη προδοσία γιατί έδινε στις ελληνικές αρχές απόρρητα έγγραφα. Έμεινε 13 χρόνια σε αμερικανικές φυλακές υψίστης ασφαλείας και τώρα, τέσσερα χρόνια μετά την αποφυλάκιση του, το αντίτιμο για τις υπηρεσίες του είναι να μην του αναγνωρίζεται το δικαίωμα να δηλώνει Ελληνας.

Θεωρείται ο πιο σημαντικός κατάσκοπος που είχε ποτέ η Ελλάδα. Για 16 ολόκληρα χρόνια παρέδιδε στις Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες απόρρητα τηλεγραφήμα­τα των αμερικανικών υπηρεσιών και σημαντικά στοι­χεία για το που και πόσες στρατιωτικές δυνάμεις είχε η Τουρκία. Το 1993 κατηγορήθηκε για προδοσία από τις ΗΠΑ και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 13 ετών σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.


Πρόκειται για τον κ. Σταύρο (Στηβ) Λάλα, τον οποίο οι ελληνικές αρχές φαίνεται πως έχουν ξεχάσει παρά τις υποσχέσεις τέσσερα χρόνια μετά την επιστροφή του στη χώρα.
Ομολογώ πως ντράπηκα όταν πέρα­σα το κατώφλι της μονοκατοικίας που ζει με την οικογένεια του ο κ. Λάλας, στη Χρυσούπολη Καβάλας. Οχι για τις απαράδεκτες συνθήκες που είδα με τα μά­τια μου, αλλά για την αναλγη­σία του ελληνικού κράτους απέ­ναντι σε έναν άνθρωπο που έμεινε 13 χρόνια στη φυλακή, επειδή βοήθησε τη χώρα του. Ενα κράτος που μοιράζει αφειδώς ελληνικές ταυτότητες στους μετανάστες, αλλά ακόμη δεν έχει αποδώσει την ελληνική ιθαγένεια στον κ. Λάλα.

Βλέποντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζείτε εσείς και η οικογένεια σας γίνεται αντιληπτό πως το επίσημο Κράτος δεν στάθηκε δίπλα σας.
Το που ζούμε το είδατε με τα μάτια σας. Οι συνθήκες είναι επιεικώς απαράδεκτες. Από τον χαρακτήρα μου δεν μου αρέσει να κλαίγομαι, αλλά εί­μαι εξοργισμένος με όσους μου έλεγαν: «Μη στενοχωριέσαι, εμείς θα σταθούμε δίπλα σου ό,τι και να γίνει». Μόλις επέ­στρεψα και είδα πού ζούσαν η σύζυγος μου και τα παιδιά μου θύμωσα, γιατί αυτοί οι άν­θρωποι με κορόιδεψαν.
Αισθάνεστε πικραμένος από τη συμπεριφορά του επίσημου κράτους απέναντι σας;

Περίμενα πως θα τηρούσαν όλα όσα μου είχαν υποσχεθεί όταν περνούσα το κατώφλι των φυλακών. Κυρίως το να ήταν δίπλα στη σύζυγο μου και τα παιδιά μου. Πέρασαν δύσκολες στιγμές και εγώ δεν μπο­ρούσα να κάνω απολύτως τί­ποτα για να τους βοηθήσω.
Οταν γύρισα ο μεγάλος μου γιος με ρώτησε: «Πού ήσουν, πατέρα, τόσα χρόνια!». Τι να απαντούσα στο παιδί. Τα 13 χρόνια στη φυλακή μου δημι­ούργησαν σοβαρά προβλήμα­τα υγείας. Δεν μπορώ να ερ­γαστώ. Εγώ ασχολούμαι με το σπίτι και η σύζυγός μου εργάζειαι για να τα βγάλουμε πέ­ρα. Εχουμε και ένα παιδί με σοβαρό πρόβλημα υγείας στο οποίο προσπαθούμε να είμα­στε δίπλα του. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Είδατε την κα­τάσταση μας. Μου είχαν υποσχεθεί και ένα μικρό σπίτι, για να φύγουμε από εδώ που μας έχει φάει η υγρασία και η μού­χλα, αλλά και αυτές οι υποσχέσεις έμειναν στα λόγια. Φαντα­στείτε πως ακόμη περιμένω να πάρω την ελληνική ταυτό­τητα στα χέρια μου.
Δεν σας έχει αποδοθεί ελλη­νική υπηκοότητα;
Το 2007, όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, πίστευα πως κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο θα μου έδιναν αμέσως ταυτότη­τα και διαβατήριο. Δεν έγινε αυτό και ακόμη περιμένω. Θα ήθελα να παρακαλέσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια και τον πρω­θυπουργό κ. Γιώργο Παπαν­δρέου να δουν με ενδιαφέρον το θέμα μου. Δεν νομίζω πως ζητάω κάτι παράλογο.
Πως ήταν τα 13 χρόνια μέσα στη φυλακή;
Δύσκολα. Ημουν έγκλειστος σε φυλακές υψίστης ασφαλεί­ας, ανάμεσα σε ποινικούς κατάδικους, ληστές, βιαστές, δολοφόνους. Πολλές φορές σκε­φτόμουν: «Τι δουλειά έχω εγώ εδώ μέσα;». Πέρασα δύσκολες ώρες εκεί μέσα.
Σας ξέχασαν μέσα στη φυλακή;
Με θυμήθηκαν πολύ λίγοι. Είχα λάβει και μια επιστολή του κ. Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών τότε. Για να είμαι δίκαιος, πρέπει να αναφέρω τις ενέργειες από την κυβέρνηση του πρώην πρω­θυπουργού κ. Κώστα Καρα­μανλή, που βοήθησε σημαντι­κά στο να επιστρέψω στην Ελ­λάδα.
Αμερικανοί και Ρώσοι κατά­σκοποι που συλλαμβάνο­νται επιστρέφουν ως ήρωες στις πατρίδες τους.
Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα. Εκανα ό,τι έκανα γιατί πίστευα πως ήταν καλό για την πατρίδα μου. Δεν ζήτησα πο­τέ να εξαργυρώσω τις υπηρε­σίες μου, αλλά πίστευα πως το Κράτος θα στεκόταν δίπλα σε μένα και στην οικογένεια μου.

Πως βλέπετε την κατάστα­ση στην Ελλάδα σήμερα;
Είναι πάρα πολύ δύσκολη λό­γω της κρίσης. Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου πιστεύω πως προσπαθεί να βάλει μια τάξη, αλλά δεν ξέρω αν τα κα­ταφέρει. Στις ΗΠΑ είναι έγκλη­μα να μην πληρώνεις τους φόρους σου. Εδώ ο καθένας προ­σπαθεί να κλέψει το κράτος. Ετσι δεν πάμε μπροστά. Οι Έλληνες πρέπει να είμαστε ενω­μένοι. Να αφήσουμε στην άκρη τους εγωισμούς και να δούμε πως θα πάμε μπροστά.
Μάθατε τελικά ποιος σας «κάρφωσε» στους Αμερικανούς;
Όχι. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα το βρει από τον θεό. Εγώ έχω ήσυχη τη συνείδηση μου. Δεν ξέρω αν την έχει αυτός.
Μετανιώσατε για την πράξη σας; θα το ξανακάνατε;
Έκανα κάτι που πίστευα πως θα βοηθούσε τη χώρα μου, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγ­μή. Δεν μετάνιωσα παρά τα 13 δύσκολα χρόνια που πέρασα μέσα στη φυλακή και τις δυσκολίες που αντιμειωπίζω σήμερα.
Είναι αλήθεια πως πληροφορία που είχατε διαρρεύσει προς τις ελληνικές αρχές είχε σχέση με την τότε στάση των ΗΠΑ στο Μακεδονικό;
Ναι. Ηταν μια σημαντική πληροφορία για ένα θέμα που την εποχή εκείνη απασχο­λούσε τη χώρα μας και, απ’ ό,τι φαίνεται, θα συνεχίσει να μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμη.



ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ – ΘΕΜΑ – ΣΕΛ.24
http://gdailynews.wordpress.com/2011/02/06/%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bb%ce%ac%ce%bb%ce%b1%cf%82-%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%b1%ce%ba%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb/#more-5535

θεία κοινωνία.

Η θεία κοινωνία είναι μυστήριο ταπεινώσεως. Δεν αναφέρομαι στο γεγονός της ταπεινώσεως της σταυρικής θυσίας του Κυρίου, αλλά σε κάτι άλλο. Αυτό το ελάχιστο περιεχόμενο σε ένα μικρό κουταλάκι, την αγία λαβίδα, είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο Μεγάλος Θεός και παντοδύναμος δημιουργός του σύμπαντος. Είναι συγκλονιστικό γεγονός που απαιτεί δυνατή πίστη και σταθερότητα.


Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΟΣ...

Μιά φορά ήταν μιά γριά καί κάθε πρωΐ έβγαινε στός δάσος καί μάζευε ξύλα γιά τή φωτιά της καί χορταράκια, γιά νά φάει. Καθώς εγύριζε μιά μέρα φορτωμένη στόν ώμο τά ξύλα καί στήν ποδιά της τά χόρτα, στό δρόμο συναντάει τόν χάροντα. -Γειά καί χαρά σου, χάροντα, τοϋ λέει, γιά ποιόν μέ τό καλό;
-Γιά τοϋ λόγου σου θειά, τής λέει ό χάροντας.
Αντε, ετοιμάσου νά σέ πάρω.
-Τώρα, τοϋ λέει, νά πάω σπίτι νά ξεφορτωθώ καί νά ετοιμασθώ. Καί γιά νάχω καλό ρώτημα, σάν πώς θέλεις νά ετοιμασθώ;

- Οπως θέλεις εσύ, άπαντάει ό χάροντας.
Τότε ή γριά πηγαίνει στό σπίτι, άνάβει τό τζάκι καί βάζει νά βράσει τά χόρτα. Υστερα έπιασε νά ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε καί κουλούρια γιά συγχώρεση.
Υστερα έστρωσε τραπέζι καί περίμενε νά ψηθοϋν τά ψωμιά.
Τότε παρουσιάσθηκε o χάροντας καί τή ρωτάει:
-Ε, ετοιμάστηκες θειά;
-Περιμένω γιέ μου νά βράσουν τά χόρτα, νά ξεφουρνίσω τό ψωμί καί νά φαμε. Δέν κάθεσαι καί του λόγου σου νά φας μαζί μου;
-Μά δέν μ' έχεις κακία θειά, πού θά σου πάρω τήν ψυχή;
-Μπά, γιατί νά σού΄χω κακία.
Όπου τήν πας τήν ψυχή μου, θάρχομαι κι εγώ μαζί.
-Καί τό κορμάκι σου, που θά τάφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ό χάροντας.
- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει ή γριά. Εγώ θά τό παραδώσω στόν Θεό καί θά μου τό φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τά μνήματα;
'Απάνω στήν ώρα έβρασαν καί τά χόρτα, μύρισε καί τό ψωμί στό φουρνο καί ή γριά κατέβασε τό φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στό τραπέζι δυό πιάτα χόρτα καί κάμποσες φέτες ψωμί.
Ό χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος καί δέν ήθελε νά φάει.
Δέν μου κάνει κέφι νά παίρνω ανθρώπους, πού δέν κλαίνε, λέει στή γριά.
Καί δεν μου λές κι εμένα τό λόγο; λέει ή γριά.
Τί σημασία έχει άν κλαίνε ή όχι;
"Οταν κλαίνε καί θρηνουνε, μόνο τότε είναι δικοί μου καί τούς πάω στήν κόλαση. Οταν είναι ευχαριστημένοι καί ήσυχοι, μου τούς παίρνει o Θεός καί τούς πάει ίσια στόν Παράδεισο.
-Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει ή γριά. Φάε λίγο νά ζεσταθεί ή ψυχή σου, νά κάνεις τό σταυρό σου, μήπως καί πάψεις νά κολάζεις τόν κόσμο.
Τότε o χάροντας έσκασε απ' τό κακό του, πετιέται επάνω καί φεύγει λέγοντας.
-'Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τί κάθομαι καί χασομερώ μαζί σου.
Ετσι έφυγε o χάροντας κι ή γριά ζει ακόμα καί ποιος ξέρει πόσο ακόμα θά ζει καί θά 'ναι καί ευχαριστημένη καί καλόγνωμη.
http://www.agioritikovima.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=1611:giagia-xaros-agapi-agio-oros-athos&catid=99:news&Itemid=369

Συνέντευξη του ερημίτη π. Γαβριήλ (Bunge) που ασπάστηκε την Ορθοδοξία

 Συνέντευξη στο περιοδικό Neskoutsny Sad και στην δημοσιογράφο Anna Paitcheva παραχώρησε ο ιερομόναχος Gabriel Bunge. Ο π.Γαβριήλ γεννήθηκε το 1940 στην Κολωνία. Το 1963 έγινε βενεδικτίνος μοναχός και το 1973 ιερέας.

Είναι διδάκτωρ στη φιλοσοφία και στη θεολογία. Επίσης είναι πατρολόγος εξειδικευμένος στον ΑΣββά Ευάγριο τον Ποντικό. Από το 1980 ζει σαν ερημίτης στην Ελβετία, στην Σκήτη του Τιμίου Σταυρού, και το 2010 έγινε ορθόδοξος.

Γίνατε ορθόδοξος σε μια προχωρημένη ηλικία. Πολλές φορές τέτοιες αποφάσεις τις παίρνουμε σε προχωρημένη ηλικία. Η μεταστροφή σας στην Ορθοδοξία έλαβε μέρος στη Μόσχα τον Αύγουστο του 2010 και θορύβησε πολύ τους καθολικούς. Είπατε ότι η απόφασή σας ωρίμασε κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Είσαστε θεολόγος, γνωστός πατρολόγος, ερημίτης. Διηγηθείτε μας πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Από μικρός ακόμη έζησα το δράμα της διαίρεσης των χριστιανών: Ο πατέρας μου ήταν προτεστάντης και η μητέρα μου καθολική. Βαπτίστηκα καθολικός. Στα 21 μου χρόνια αποφάσισα να γίνω μοναχός αλλά ο πατέρας μου αντέδρασε.

Σπούδασα φιλοσοφία και έπειτα για 2 μήνες πήγα στην Ελλάδα με κάποιους φίλους. Ήταν η στιγμή όπου ανακάλυψα την ορθόδοξη εκκλησία.

Στην Αθήνα αρχίσαμε διάφορες συζητήσεις με έλληνες φοιτητές της θεολογικής σχολής οι οποίοι μας φιλοξενούσαν. Μια φορά είπα σε έναν απ’ αυτούς -ο οποίος αργότερα έγινε διάσημος θεολόγος: «Όλα είναι όμορφα σε εσάς εκτός από ένα πράγμα. Το ότι είστε χωρισμένοι από εμάς. Αυτός απάντησε: «Κάνεις λάθος. Εσείς είστε χωρισμένοι από εμάς».

Αυτή η απάντηση ήταν ένα σοκ για εμένα. Ήμουν μέλος της καθολικής εκκλησίας όπως εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Γνώριζα τους προτεστάντες. Τώρα γνώριζα κάτι καινούργιο. Ήξερα ότι την ελληνική εκκλησία την ίδρυσε ο Απ. Παύλος συνεπώς δεν έστεκε η κατηγορία ότι απομακρύνθηκαν από την εκκλησία της Ρώμης.

Αυτή η συζήτηση μου προκάλεσε ένα σωρό σκέψεις. Τελικά έγινα μοναχός. Αρχικά σε μια μονή βενεδικτίνων στην Γερμανία. Σύντομα οι αδελφοί παρατήρησαν την αφοσίωσή μου στην ανατολική παράδοση. Μετά με έστειλαν στο Chevetogne στο Βέλγιο σ΄ ένα μοναστήρι βενεδικτίνων ανατολικού ρυθμού. Προσπαθούσα να εμβαθύνω τις σκέψεις μου, διάβαζα, μελετούσα την ιστορία του χωρισμού των εκκλησιών.

Μόνο μια επιστροφή στις ρίζες θα μπορέσει να φέρει μια προσέγγιση. Πράγματι η εκκλησία ήταν ενωμένη για περισσότερο από μια χιλιετία. Πιστεύω να βρεθεί ένας κοινός παρονομαστής, όπως και πολλοί άλλοι το πιστεύουν.

Ο λόγος για τον οποίον αποφάσισα να γίνω ορθόδοξος θα ακουστεί δυσάρεστα στα αυτιά των καθολικών. Έφτασα δυστυχώς στο συμπέρασμα ότι η συμφιλίωση είναι αδύνατη στο επίπεδο των δομών και των ιεραρχιών. Αυτό δεν θα συμβεί, επειδή η Δύση και η Ανατολή απομακρύνονται η μια από την άλλη κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν επειδή είναι δύσκολο να βρεις τον φταίχτη. Πρόκειται για γεγονότα ιστορικά. Όταν κατάλαβα ότι είναι αδύνατον να τα βρουν οι εκκλησίες αποφάσισα να γίνω ορθόδοξος. Έπρεπε σε προσωπικό επίπεδο να κάνω την δική μου συμφιλίωση.

Προσευχήθηκα πολύ, σκέφτηκα. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο από το θέλημα του Θεού. Επαναλάμβανα συνεχώς στην προσευχή μου: «Εάν δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Σου, στείλε μου ένα σημάδι. Μόνο Εσύ μπορείς να με εμποδίσεις να το κάνω»!

Συναντήθηκα μια φορά στο Μιλάνο με τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα (Αλφέγιεφ). Του είπα τις σκέψεις μου. Ήθελα να δω την αντίδρασή του. Μου είπε ότι θα γίνει το θέλημα του Θεού. Τα υπόλοιπα έγιναν μόνα τους: «Να’ μαι εδώ στη Ρωσία και είμαι ευτυχισμένος που είμαι εδώ».

Εν τω μεταξύ τα sites και ο τύπος των καθολικών λένε ότι είστε ένας προδότης

Δόξα τώ Θεώ δεν έχω υπολογιστή και δεν ξέρω τι λένε οι άνθρωποι. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

Από αφέλεια πίστευα ότι αυτό το θέμα θα περάσει απαρατήρητο, δεν έγινε όμως έτσι. Να, πέρασα πενήντα χρόνια από όταν έγινα μοναχός, τριάντα χρόνια απ' όταν αποτραβήχτηκα σε μια απομονωμένη σκήτη.

Όταν θέλησα να γίνω μοναχός, όλοι ήταν εναντίον μου. Ο πατέρας μου ήταν διάσημος επιστήμονας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα, όλοι οι παιδικοί και νεανικοί μου φίλοι, όλοι ήταν εναντίον μου, κανένας δεν με υποστήριξε, με εξαίρεση τον πνευματικό μου καθοδηγητή, έναν γηραιό ηγούμενο σε κάποιο μοναστήρι.

Πολλές φορές δεν πρέπει να περιμένεις ομόφωνη έγκριση όταν παίρνεις σοβαρές αποφάσεις.

Δεν το φανταζόμουν ότι γενόμενος ορθόδοξος θα υπήρχαν τόσο σφοδρές αντιδράσεις. Δεν έχω τίποτα - το έχω ξαναπεί αυτό- ενάντια στους καθολικούς.

Εγώ απλά πιστεύω στην Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Ο Χριστός θα ξαναενώσει τις εκκλησίες, εμείς οι άνθρωποι δύσκολα θα το κάνουμε.

Αυτό που συνέβη με εμένα είναι μια προαναγγελία αυτού που θα συμβεί έστω και σε έναν άλλον κόσμο.

Πριν 30 χρόνια εγκαταλείψατε το μοναστήρι για να γίνετε ερημίτης στις Ελβετικές Άλπεις. Πώς βλέπετε το μέλλον σας;

Είδα στη Ρωσία πολλά μέρη που θα μου άρεσε να ζήσω. Μου άρεσε πολύ στην Μονή Βαλαάμ. Οι μοναχοί εκεί με υποδέχθηκαν πολύ φιλικά. Πέρασα μια μέρα με τους ερημίτες.

Είχα την αίσθηση ότι βρήκα αυτό που έψαχνα μια ολόκληρη ζωή. Τελικά όμως πήγα να μείνω μόνος μου στην σκήτη μου στην Ελβετία.

Εάν φύγετε από εκεί, ποιός θα φροντίζει τα πνευματικά σας παιδιά. Τι θα απογίνουν;

Δεν έχω κάποιο ποίμνιο με την πραγματική έννοια της λέξης. Έρχονται στην σκήτη μου πολλοί επισκέπτες για να εξομολογηθούν και να συζητήσουν μαζί μου. Δεν έχω όμως κάποια ποιμαντική ευθύνη. Σπάνια φεύγω από τη σκήτη μου.....

...Δύο ορθόδοξοι επίσκοποι, τους οποίους γνώριζα πολύ καιρό και με τους οποίους συναντήθηκα στη Μόσχα μου είπαν: «'Ήσουν πάντοτε ένας από εμάς. Τώρα κοινωνάμε από το ίδιο ποτήριο». Ακριβώς αυτό επιζητούσα.

Σε όλα τα βιβλία μου μετάφρασα κείμενα τα οποία χρονολογούνται από την πρώτη χιλιετηρίδα. Δηλαδή πριν από το σχίσμα. Ο πάπας Βενέδικτος ο 16ος γνωρίζει την Ορθοδοξία και κάνει συχνές αναφορές σ΄ αυτήν.

Σε μια από τις ομιλίες του την δεκαετία του '70 (ο τωρινός πάπας) είπε ότι εάν ενώνονταν οι εκκλησίες, η Ρώμη δεν θα είχε το δικαίωμα να απαιτήσει πιο πολύ από ότι είχε την πρώτη χιλιετηρίδα.

Θα ήταν αρκετό να κρατηθεί η ενότητα. Ένας Ορθόδοξος, εγώ ας πούμε, θα έπρεπε να του απαντήσει: «Πολύ ωραία ας επανέλθουμε στο τι ίσχυε την πρώτη χιλιετηρίδα».

Εγώ όμως δεν πιστεύω ότι αυτό είναι δυνατόν. Η καθολική εκκλησία έχει εξαπλωθεί σ' όλον τον κόσμο, αλλά δεν έχει καθόλου ομοιότητες στην Αμερική, στην Αφρική, στην Ευρώπη.

Έχουν διαφορετικές τάσεις, μερικές φορές αντιφατικές και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Και εάν κάποιοι θα το δέχονταν, κάποιοι θα το αρνιόνταν.

Λένε ότι οι ορθόδοξοι είναι πιο επιφυλακτικοί από τους καθολικούς και όχι αντίθετα.

Το 1861 όταν πήγα στην Ελλάδα οι καθηγητές μου στην Βόννη μου έλεγαν να μην πολυέρχομαι σε επαφή με τους ορθοδόξους: «Είναι σχισματικοί, να μην έχεις επαφές μαζί τους»...

Η δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδος άρχισε κάποιες αλλαγές. Έκανε ένα άνοιγμα προς τον κόσμο. Οι καθολικοί θέλουν να δείχνουν φιλικοί προς εμάς...

Ένα πολύ σημαντικό γεγονός συνέβη πριν από μερικές ημέρες στην Ρωσία, και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό της Παναγίας «Πάντων Θλιβομένων η χαρά».

Κατά την διάρκεια αγρυπνίας που τέλεσε ο προϊστάμενος του ναού Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων προς τιμήν της Παναγίας, συμμετείχε και ο διάσημος Ελβετός Θεολόγος, μοναχός Γαβριήλ (Bunge).

Να σημειωθεί, ότι ο μοναχός Γαβριήλ ζει πάνω από 30 χρόνια, σαν ερημίτης στα βουνά της Ελβετίας.

Ο π. Γαβριήλ ασπάσθηκε την Ορθοδοξία πριν από την ακολουθία στην εκκλησία της Παναγίας «Πάντων θλιβομένων η χαρά» της Μόσχας.Απευθυνόμενος ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας, προς στον π. Γαβριήλ τόνισε: «Ήσασταν Ρ/Καθολικός, αλλά μέσα στα βάθη της καρδιάς Ορθόδοξος. Σήμερα πριν την αγρυπνία ασπαστήκατε την Ορθοδοξία, πράγμα το οποίο αποτελεί τη φυσική συνέπεια μιας μακριάς πνευματικής πορείας. Σήμερα, πριν αρχίσει η αγρυπνία, δεχτήκατε την Ορθοδοξία όπως ήταν φυσικό».

Εν συνεχεία, ο Μητροπολίτης Ιλαρίων αφού συνεχάρη τον π. Γαβριήλ του προσέφερε μια εικόνα της Παναγίας «Πάντων θλιβομένων χαρά», αφού η Εκκλησία που δέχτηκε την ορθοδοξία είναι αφιερωμένη στην Παναγία.

Τέλος, ο Μητροπολίτης Κάλλιστος (Wear) αναφερόμενος στον π. Γαβριήλ, τόνισε ότι «το Οικουμενικό Πατριαρχείο εκτιμά πολύ τα θεολογικά έργα του πατρός Γαβριήλ, και εξέφρασε την ελπίδα ότι «ο σταυρός του ορθοδόξου χριστιανού, τον οποίο σήκωσε, δε θα γίνει υπερβολικά βαρύς για αυτόν».

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7167%3A-bunge-&catid=13