«καλή Παναγιά !...».

«καλή Παναγιά !...».

Καλό μήνα και "καλή Παναγιά",

-όπως λένε για τον Δεκαπενταύγουστο που πλησιάζει...

«καλή Παναγιά»,

σε όσους έχουν εμπειρία (ή ποθούν κάτι)

από την απόλυτη διακριτικότητα,

τη σιωπή, την εφευρετική Αγκαλιά,

το υπέρλογο

του θείου...

«καλή Παναγιά»,

σε όσους αντέχουν να  μην πασχίζουν να  το καταλάβουν,

να  μην το αναλύουν

ούτε και να  το εκθειάζουν,

αλλά,  αφημένοι,

να  ποτίζονται απ' το Μυστήριό του,

να  αναμεταδίδουν από τη Σιωπή του...

Είναι συγκλονιστική η “Κοίμηση της Θεοτόκου”, στη βυζαντινή αγιογραφία, όπου φαίνεται να κοιμάται η Παναγία με τη γαλήνη απλωμένη στη μορφή της σε απόλυτη εναρμόνιση με την ψυχική της ομορφιά. Μια ομορφιά που διακρίνει κατεξοχήν την Παναγία με την “ωραιότητα της παρθενίας” της και το “υπέρλαμπρον το της αγνείας” της. Αυτή η ομορφιά που θα γίνει ακόμα πιο αισθητή τη βραδιά του Δεκαπενταύγουστου, κατά τη μεγάλη γιορτή της “Πλατυτέρας των Ουρανών” που θα λάμψει αυτή τη νύχτα στον ουρανό, σκορπίζοντας το γαλάζιό της φως παντού πάνω στη γη.

Παναγία – Προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιότατη από όλους τους αγίους. Στον ελληνικό λαό η επωνυμία Παναγία έχει καθιερωθεί ως η συνηθέστερη επίκληση της Θεοτόκου, η οποία συνδυάζεται πολλές φορές και με άλλες προσωνυμίες προς την Κεχαριτωμένη Βασίλισσα του Κόσμου.

Οι επωνυμίες προς τη Θεοτόκο προέρχονται από διάφορες αιτίες:
α) Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεως της Παναγίας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα κ.α.
β) από ιδιότητες της Παναγίας: Ελεούσα, Κυρία, Μεγαλόχαρη, Σωτήρα, Βοήθεια, Οδηγήτρια, Φανερωμένη κ.α.
γ) από την παλαιότητα της εικόνας της: Μαυριώτισσα, Μαχαιρωμένη, Γερόντισσα κ.α.
δ) από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της ή από θαύμα της: Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Τρυπητή, Πλατανιώτισσα, Πορταϊτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φιδού κ.α.
ε) από τον τόπο προέλευσης της εικόνας της:
Σουμελά, Αθηνιώτισσα, Πολίτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα κ.α.
στ) από ιδιάζοντα χαρίσματά της: Αμπελακιώτισσα, Δαμάσια, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα, Υψηλή κ.α.
ζ) από τον κτήτορα του ναού της: Λυκοδήμου, Καλιγού, Περλιγού, Στεφάνα κ.α.
η) από το χρόνο του εορτασμού της ή από την εποχή των αγροτικών εργασιών με τις οποίες συμπίπτει η εορτή της: Φλεβαριανή, Μεσπορίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Ακαθή (εκ του Ακάθιστου Ύμνου) κ.α.

Kείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου (1350-1431) με πολλά επίκαιρα μηνύματα που πρέπει να διαβάσετε

Το ακόλουθο απόσπασμα, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, έχει γραφτεί από τον λόγιο μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο (1350-1431), μερικά χρόνια πριν την Άλωση. 

“Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:
Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.

…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνομε γι’ Αυτόν. Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .

Παραπονούμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.

Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.
…Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες , την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη… Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. …
Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας…

Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια.
Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μάς κυβερνούν, αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς.Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μοναχοί ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή. Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού.
Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους…

 Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες”.

Σχόλιο:

Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1350-1431), μείζων προσωπικότης τοῦ τέλους τοῦ ΙΔ´ καὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ ΙΕ´ αἰῶνος, διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ ἐν ἁγίοις μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰ. Ἐνῷ ἔχει ἀρκετὰ ἐρευνηθεῖ ἱστορικά, παραμένει ἄγνωστος ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας του. Σήμερα, σὲ ἐποχὴ διεκκλησιαστικῶν διαλόγων καὶ διομολογιακῶν προσεγγίσεων, ἡ διδασκαλία τοῦ Βρυεννίου ἀποκτᾷ οὐσιώδη ἐπικαιρότητα. Γι᾿ αὐτὸ παρέχει, σ᾿ ἐμᾶς τοὺς ὀρθόδοξους, τὶς προϋποθέσεις γιὰ μία ὀρθὴ διεκκλησιαστικὴ προσέγγιση, ξένη σὲ κάθε δογματικὸ μινιμαλισμὸ ἢ ὠμὰ πολιτικὴ σκοπιμότητα (π. Νικόλαος Ιωαννίδης, Ἰωσὴφ Βρυέννιος – Βίος, ἔργα, διδασκαλία, 1985).

Το πιο πάνω κείμενο περιλαμβάνεται στα ”Ευρεθέντα” (επιμέλειας του Ευγενίου Διακόνου του Βουγάρεως, πρώτης εκτύπωσης στην Λειψία το 1768). Στο ίδιο βιβλίο, στον Λόγο Γ, ο Μοναχός Ιωσήφ, κάνει λόγο σε ένα γεγονός που ευτυχώς δεν συμβαίνει στις ημέρες μας, αλλά αποδεικνύει την κατάπτωση του Βυζαντίου. Το μεταφέρω έμμεσα από τον υπότιτλο του Λόγου (με λανθασμένο τονισμό λόγω περιορισμού στην πληκτρολόγηση): Εν τω αυτώ λαληθείς παλατίω κατά την εφεξής τω τότε μεγάλην Παρασκευή΄ παριστών αριδήλως, ότι δια το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα παρά των ούτω λεγομένων πνευματικών, και αγοράζεσθαι παρ’ ημών, οιμοί! το ημέτερον γένος αφανισμώ παραδίδοται και Ισμαηλίταις περιπίπτει. Σε αυτό το σημείο είχαν φτάσει. Να πωλούν τα Άχραντα Μυστήρια!

Σε μια από τις δημηγορίες του δε, βλέποντας την καταστροφή να έρχεται, προτείνει στον Πατριάρχη και στους Άρχοντες, να ενισχύσουν το τοίχος της Πόλης. Αφού εξηγείται, τελειώνει τον λόγο λέγοντας: ”Γνωρίζω ότι λέγοντας τέτοια πράγματα, φαίνομαι ανόητος και είμαι φορτικός στους περισσότερους. Αλλά τι να κάνω; Τι είναι να καλύτερο να κάνω; Να σιγήσω και εγώ για αυτό το θέμα; Να σιγήσει και ο άλλος, να σιγήσει και ο πλησίον φοβούμενος μην φανεί προπέτης…Και μετά τι θα γίνει, πείτε μας..” 

Όλα αυτά που διαβάσατε (ή τα περισσότερα) ισχύουν και σήμερα. Λες και δεν άλλαξε τίποτα. Κι ας πέρασε πάνω από μισή χιλιετία.

: http://xsefoto.blogspot.com

Αρχιεπίσκοπος: ''Χριστιανισμός του Αποστόλου Παύλου όχι της... Μέρκελ''

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

---

Τη συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου για να βγει η χώρα από την κρίση ζήτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από την Φλώρινα όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη, ενώ ανέφερε πως ο καλύτερος δρόμος ανάμεσα σε Εκκλησία και Πολιτείας δεν είναι ο χωρισμός αλλά οι "παράλληλες σχέσεις".

"Στο διάβα των αιώνων η Εκκλησία έπαιξε ρόλο. Πολλοί το αμφισβητούν αυτό, αλλά εμάς δε μας ενοχλεί. Ο καθένας μπορεί ελεύθερα να εκφράζεται. Όταν, όμως, η Πολιτεία αλυσοδένει την Εκκλησία, δεν την αφήνει να προχωρήσει, να επιτελέσει δηλαδή αυτό που μπορεί:να συνδράμει. Για ποιο χωρισμό λοιπόν, μιλάμε; Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να γίνει αυτό στην πράξη; Το μήνυμα της ιστορίας, όμως, λέει ξεκάθαρα: Παράλληλες σχέσεις Εκκλησίας -Πολιτείας:καθένας στο χώρο του με αλληλοβοήθεια και αλληλοκατανόηση" ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος.
Κατά την επίσκεψή του στην Περιφερειακή Ενότητα Φλωρίνης ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέφερε πως στο νέο κύκλο που ανοίγει για την Ελλάδα η Εκκλησία θα βοηθήσει να ξεπεραστεί η κρίση. "Δε χρειαζόμαστε βάρβαρα, εκκωφαντικά συνθήματα για να βοηθήσουμε. Το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά. Εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου" τόνισε.
Κατά την τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο δημότη της πόλης μίλησε για την ανάγκη το νέο που θα έλθει να στηριχτεί στα πρότυπα και τις παραδόσεις της χριστιανικής διδασκαλίας. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο έργο που κάνει η Εκκλησία μέσα στην κρίση.
"Που είναι η Πολιτεία σε αυτή τη δύσκολη περίοδο; Προκαλώ εδώ, στο Δημοτικό συμβούλιο της πόλης, οποιονδήποτε από κάθε πολιτική παράταξη, να απαντήσει. Τί, λοιπόν, μας οδηγεί στον πειρασμό; Η Εκκλησία προσπαθεί να σηκώσει το ψυχικό σθένος των ανθρώπων και με τις υποδομές που διαθέτει - και που τις στερείται η Πολιτεία - να ανακουφίσει τον κόσμο όσο μπορεί" σημείωσε.
"Στο χωριό παλιότερα, αλλά και στις πόλεις τώρα όπως το ζω καθημερινά στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, πού θα αναζητήσει βοήθεια ο άνθρωπος; Στον παπά θα τρέξει και αν το πρόβλημα είναι μεγάλο, τότε θα πάει στο Δεσπότη. Κι εκείνος με τη σειρά του, όπου μπορεί για να βοηθήσει. Η ενορία, λοιπόν, είναι το όχημα για την αντιμετώπιση της κρίσης και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε" υπογράμμισε.
Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε και στα "κατάλοιπα" της βαυαροκρατίας που ακόμη επιζούν στην Ελλάδα: "Από την απελευθέρωση έχουμε τη συνεχή παρέμβαση των ξένων. Έτσι, δημιουργήθηκε η αποκοπή της Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να μη μπορεί να γίνει πραγματικότητα το όραμα του Ρήγα, να μην μπορούν ν'απελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας. Από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού μέχρι και το 1922 δεν επιτράπηκε στην Ιεραρχία να συγκληθεί, ν'αποφασίσει και να εκφραστεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Όθωνας, που ζήτησε τη συμβουλή του πατέρα του Λούντβιχ, βασιλιά της Βαυαρίας, προκειμένου να περιορίσει τον κλήρο. Εκείνος τον συμβούλευσε ως εξής: θα διορίζεις στη δημόσια διοίκηση ανθρώπους, όχι με κριτήρια αξιοκρατία, αλλά πιστούς ακολούθους. Έκτοτε, έχουμε εκτροπές, που τις βλέπουμε δυστυχώς και σήμερα. Επιθυμία μας όμως είναι να συναντηθούμε με όλους. Πρέπει να παλέψουμε όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Όλοι μαζί μπορούμε, γιατί έχουμε πρότυπα πατρογονικά και δύναμη εσωτερική. Ο Χριστιανισμός είναι του Αποστόλου Παύλου και όχι της Μέρκελ".
φωτό: από τα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ που επισκέφθηκε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Ποια είσαι εσύ κυρά μου;»

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

---

Το μήνυμα της υπομονής, εν μέσω κρίσης οικονομικής, προσωπικής και αδιεξόδων, όπως είπε, έστειλε στους κατοίκους της Φλώρινας, της Δυτικής Μακεδονίας αλλά και όλης της Ελλάδας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος που βρίσκεται στη Φλώρινα για την έναρξη των εκδηλώσεων εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της περιοχής από τον τουρκικό ζυγό.
Κατά το πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο που τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος, ανήμερα της γιορτής του Αγίου, ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε έμφαση στο σύνθημα της ημέρας του Ευαγγελίου του Αγίου Παντελεήμονα: «δι υπομονής κτίσασθε τας ψυχάς υμών».
Όπως είπε, «με την υπομονή μπορούμε να στεριώσουμε και να δυναμώσουμε την ψυχή μας. Γιατί, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε δυσκολίες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δυναμώσουμε την ψυχή του για να μπορεί να ανταποκρίνεται σε αυτές».
Με αφορμή την περίοδο κρίσης που διανύει η χώρα, υπογράμμισε πως «σήμερα χρειαζόμαστε το μήνυμα της υπομονής, περισσότερο από ό,τι σε άλλες εποχές».
Διευκρίνισε δε ότι η υπομονή πρέπει να είναι για τον καθένα προσωπική, ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που συναντά, είτε είναι προσωπικά, είτε υγείας, είτε οικονομικά, είτε αδιεξόδου, αλλά και συλλογική, ώστε να στηρίζει ο ένας τον άλλον.
«Έχουν περάσει κρίσεις επί κρίσεων και τα βγάλαμε πέρα. Αυτή η κρίση που βρισκόμαστε σήμερα ένα νέφος είναι που σκέπασε τον ουρανό και θα φύγει, γιατί αυτός ο τόπος έχει ρίζες, ουσίες, παράδοση, και το χώμα του είναι ποτισμένο με αίμα» τόνισε και πρόσθεσε: «Είμαστε περήφανος, αρχοντικός λαός, με μεγάλο πολιτισμό και ιστορία. Αυτός ο τόπος είναι χτισμένος από πνεύμα και αυτό το ζηλεύουν οι άλλοι αλλά δεν μπορούν να το εκτιμήσουν».
Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε να μην ξεχνάμε τις παραδόσεις, τα θεμέλια και τις ρίζες μας, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα "δυστυχώς έχει μπει στο πνεύμα των «ξενοσπουδαγμένων».
«Δεν είμαστε αντίθετοι στις σπουδές, πρέπει να σπουδάσουμε σε όλα τα κράτη να πάμε, να γεμίσουμε γνώση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την παράδοση μας δεν πρέπει να ξεχνάμε τα θεμέλια και τις ρίζες μας» είπε ο Αρχιεπίσκοπος αφήνοντας αιχμές για την πρόταση της Μαρίας Ρεπούση να καταργήσει τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό στα σχολεία.
«Κάποιος που αποφοίτησε από το ΜΙΤ ή το Χάρβαρντ κλπ τον θέλουμε. Όμως επειδή έμαθε πέντε γλώσσες, έμαθε πολλά πράγματα δεν σημαίνει να του δώσουμε μια καρέκλα και ένα μολύβι για να υπογράφει κατά την δική του τη άποψη και να βγάζει και εγκύκλιο που να λέει απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία» επισήμανε.
Χρησιμοποιώντας ακόμη πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε: «Κυρά μου τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποια είσαι εσύ που θα βγάλεις εγκύκλιο χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ΄αυτό τον τόπο γι΄αυτό το χώρο; Ποιό είναι το δικαίωμα σου που εσύ θα αποφασίζεις ότι δεν θα εκκλησιάζονται  τα παιδιά;. Τους ρώτησες τους γονείς;».
Ο κ. Ιερώνυμος υπογράμμισε πως υπάρχει μία ηττοπάθεια να μην πούμε την λέξη Εκκλησία από αυτούς που λένε ότι στη Μικρά Ασία συνωστίζονταν οι Έλληνες σαν να ήταν στο λεωφορείο για να μπούνε να φύγουνε.
Μιλώντας σε γονείς και μαθητές αναφέρθηκε και στην επίσκεψη ενός Γερμανού υπουργού στο γραφείο του, στον οποίο ο Αρχιεπίσκοπος είπε: «Αυτοί που θεμελίωσαν την Ε.Ε., ντρέπονται σήμερα για εκεί που φτάσαμε. Η Ελλάδα είναι η ευκαιρία να δώσει το παράδειγμα και το έναυσμα να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο ξεκίνημα». «Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε παράδοση, έχουμε θρησκεία και εκείνοι, οι οποίοι θέλουν να κάνουν εγκυκλίους ας πάνε όπου θέλουν. Είναι ελεύθεροι. Δεν τους μισούμε, δεν τους διώχνουμε αλλά δεν μπορούν οι λίγοι να χαλάσουν το σύμπαν» κατέληξε.
Κατά το Αρχιερατικό Συλλείτουργο, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Θεόκλητος απένειμε στον Αρχιεπίσκοπο το μετάλλιο της Μητρόπολης, τον χρυσό σταυρό του Αγίου Νεομάρτυρα Αγαθάγγελου της Φλώρινας. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων και έπαρση της σημαίας της εκατονταετίας

http://www.romfea.gr/

ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΩΡΕΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bixWbB7AFJ0#!

SOVIET STORY – ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ Β’ Π.Π. ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

“Η ιστορία γράφεται απ΄ αυτούς που έχουν την εξουσία και το χρήμα. Ούτε οι σκλάβοι ούτε οι φτωχοί άνθρωποι έγραψαν ποτέ ιστορία. Αυτά που διαβάζουμε ως ιστορία είναι αυτά που κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να διαβάσουμε.” 
Σιμόν Πέρεζ.


Ενα συγκλονιστικό βίντεο – ντοκουμέντο, με πλήθος στοιχείων για τη Ρώσικη θηριωδία πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Εγκλήματα του σοβιετικού καθεστώτος κατά των λαών, “ταξικές εκκαθαριστικές εκκαθαρίσεις”, δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, μαζικοί τάφοι αμάχων σε ολόκληρη τη Ρωσία.
Περιέχονται βίντεο, συνεντεύξεις, απόρρητα έγγραφα, εικόνες από την Σοβιετική Ρωσία που αποκαλύπτουν τις σφαγές που έγιναν εκείνη την εποχή τόσο από τον Στάλιν όσο και από τον Λένιν κατά την προσπάθεια ανοικοδόμησης του Σοσιαλισμού.

Γίνεται λόγος για την συνεργασία Ρώσων-Ναζιστών κατά την διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου και την μεταφορά τεχνογνωσίας κατασκευής στρατοπέδων συγκέντρωσης και θαλάμων αερίων από τους Ρώσους προς τους Ναζιστές (τα στρατόπεδα αυτά προϋπήρχαν στην Σοβιετική Ένωση τουλάχιστον 20 χρόνια πριν υιοθετηθούν από τους Γερμανούς).

Η συνεργασία μεταξύ ναζί και σταλινικών με το σύμφωνο μη επίθεσης Μολότωφ – Ρίμπεντροπ, η κοινή επίθεση της Σοβιετικής Ενωσης και της ναζιστικής Γερμανίας κατά της Πολωνίας, η συνεργασία ναζί και κομουνιστών μέχρι το 1941.
Στο ντοκυμαντέρ αναφέρονται διάφορα φρικτά περιστατικά, μεταξύ των οποίων η εξολόθρευση 7.000.000 Ουκρανών από τον Στάλιν και ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων άλλων Ρώσων από τους οποίους οι Σοβιετικοί στερούσαν τρόφιμα τα οποία έστελναν στη ναζιστική Γερμανία. Βιντεοσκοπημένα ντοκουμέντα με την παρέλαση του Κόκκινου Στρατού δίπλα στα επίλεκτα σώματα των SS, τυφεκισμούς όσων Ρώσων αντιστέκονταν στον ναζισμό από την κατά τα άλλα αντιιμπεριαλιστική σοσιαλιστική Ρωσία.
Το βίντεο χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή ένωση και εδώ είναι όπως προβλήθηκε στην ΕΤ1.
Οποιος αντέχει, το βλέπει. http://www.youtube.com/watch?v=yCssB1zx1bQ&feature=player_embedded#!

 

 

(http://www.staparaskinia.gr/)

 

 

Η θεία δικαιοσύνη είναι ενάντια στο ανθρώπινο δίκαιο

«Η θεία δικαιοσύνη είναι ενάντια στο ανθρώπινο δίκαιο. Το ανθρώπινο δίκαιο είναι ισότης του μέτρου, διότι δίνει στον καθένα το δίκαιο και δεν παρεκκλίνει σε ένα ή άλλο μέρος, ούτε προσωπολητττεί, όταν πρόκειται να αποδώσει το δίκαιο. Η θεία δικαιοσύνη, όμως, παρεκκλίνει και χαρίζεται μετά συμπαθείας σε όλους και τον μεν άξιο τιμωρίας δεν τον παιδεύει, τον δε άξιον επαίνου τον γεμίζει με κάθε αγαθό.

Μια μέρα ένας προσκυνητής ρώτησε το γέροντα τι είναι η θεία δικαιοσύνη κι εκείνος απάντησε μ' ένα χαριτωμένο παράδειγμα.

- Να, πες πως κάθονται δυο άνθρωποι σ' ένα τραπέζι για να φάνε, κι έχουν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα βερίκοκα. Αν λοιπόν ο ένας φάει από λαιμαργία επτά και αφήσει τρία στον άλλον, τότε αυτός έχει αδικία και αδικεί τον άλλον αυτό είναι το άδικο.
Αν τώρα αυτός πει:

- Ε, είμαστε δύο και τα βερίκοκα είναι δέκα - άρα μας αναλογούν από πέντε- και φάει αυτός τα πέντε κι αφήσει για τον άλλον τα άλλα πέντε, τότε αυτός ο άνθρωπος εφαρμόζει το ανθρώπινο δίκαιο και έχει την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι' αυτό, το ανθρώπινο δίκαιο, πολλές φορές τρέχουμε στα δικαστήρια για να το βρούμε.

Αν όμως αυτός δει πως στον άλλο αδελφό αρέσουν τα βερίκοκα και προσποιηθεί πως σ' αυτόν δεν αρέσουν -και φάει μόνον ένα για το λογισμό- και λέει στον άλλο: "αδελφέ, φάε εσύ τα άλλα βερίκοκα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν", τότε αυτός έχει τη θεία δικαιοσύνη με την οποία προτιμά ανθρωπίνως να αδικηθεί. Με τη θεία όμως, αμοίβεται για τη θυσία του.

Ο Κύριος εφάρμοσε πρώτος τη θεία αυτή δικαιοσύνη. "Ούτε όταν Τον κατηγορούσαν, δικαιολόγησε τον εαυτό του, ούτε όταν Τον έφτυναν, διαμαρτυρόταν, ούτε όταν έπασχε απειλούσε, αλλά όλα τα υπέμεινε καρτερικά και σιωπηλά, χωρίς να αντιδράσει καθόλου. Το σπουδαιότερο όμως όλων ήταν ότι Εκείνος όχι μόνο δε ζητούσε βοήθεια από τους ανθρώπινους νόμους, αλλά αντίθετα δικαιολογούσε τους διώκτες του στον πατέρα Του κι ευχόταν γι' αυτούς, ώστε να συγχωρηθούν: ...Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι (Λουκ. ΚΓ', 34) Πάντα η δικαιοσύνη του θεού βασιλεύει. Γι' αυτό το λόγο ο Κύριος μας προτρέπει και μας λέει πως πρέπει να περισσεύει η δικαιοσύνη η δική μας από εκείνη των Φαρισαίων, διότι εκείνοι αποσκοπούσαν στην ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι' αυτό και τιμωρούσαν, δίκαζαν, φυλάκιζαν, φιλονικούσαν, υπερασπιζόντουσαν τα δίκαια τους, δεν μπορούσαν να δεχτούν την αρπαγή των υπαρχόντων τους ή την κάθε αδικία που γινόταν σε βάρος τους. Ενώ ο Κύριος διαβεβαίωσε τον καθένα μας ότι: Λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισσαίων, ου μη εισέλθητε εις τήν Βασιλείαν των ουρανών.(Ματθ. Ε', 20)

Καλό είναι κι εμείς να υπομένουμε τη βία εκείνων, που θέλουν να μας αδικούν, και να προσευχόμαστε γι' αυτούς, ώστε να απαλλαγούν από το παράπτωμα της πλεονεξίας με τη μετάνοια. Αυτό είναι και το μόνο που θέλει η δικαιοσύνη του θεού, το να ξαναπάρουμε κάποτε τον πλεονέκτη -όχι τα "πλεονεκτήματα" πράγματα- ελεύθερο από την αμαρτία, δια της μετάνοιας.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο Γέρων Παΐσιος, Ιερομόναχου Χριστοδουλου, Αγιορείτου

Ο ΜΟΝΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΕΔΙΟΚΑ

Αναρτήθηκε από τον/την Kriton

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια κλασική ιστορία με το Μίκυ Μάους, η οποία δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρη. Πρόκειται για την ιστορία ο μονάρχης τής Μεδιόκα, γραμμένη από τον Ted Osborne και σχεδιασμένη από τον Floyd Gottfredson. Η ιστορία πρωτοκυκλοφόρησε το 1937 στις αμερικανικές εφημερίδες υπό μορφή στριπ και έχει τύχει πολυαρίθμων επανεκδόσεων. Η ιστορία, ξανασχεδιασμένη από τον Bill Wright, ώστε να μπορεί να τυπωθεί καλύτερα σε μορφή κόμικς, κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, στα μεγάλα Μίκυ 56–60, στο Σούπερ Μίκυ 4 και στα Κόμιξ 127–132, απ’ όπου και οι περισσότερες εικόνες σ’ αυτό το άρθρο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στο μικρό βασίλειο τής Μεδιόκα, οι σπατάλες τού βασιλιά Μιχαήλ 14^ου έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας, καθώς κανείς πλέον δεν τους δανείζει. (Σας θυμίζει κάτι αυτό;) Ανακαλύπτοντας ότι ο Μιχαήλ είναι φτυστός ο Μίκυ, δύο υπουργοί συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο να προτείνουν στο Μίκυ να αντικαταστήσει το Μιχαήλ για ένα διάστημα, μέχρι να επανορθωθούν τα οικονομικά τής χώρας. Διστακτικά, ο Μίκυ και ο Μιχαήλ δέχονται, και ο Μίκυ αναλαμβάνει καθήκοντα βασιλιά. Παίρνοντας ζεστά το ρόλο του, παρακάμπτει τους υπουργούς και, προβαίνοντας σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, κατορθώνει να διορθώσει την οικονομία, ώστε να μπορέσει η Μεδιόκα, όπως θα λέγαμε σήμερα, να ξαναβγεί στις αγορές.

Πάνω που είναι έτοιμος ο Μίκυ να γυρίσει πίσω, ο δούκας Βάρελοτ, ο πρώτος στη σειρά διαδοχής και ο οποίος επιβουλεύεται το Μιχαήλ, ανακαλύπτει την αντικατάσταση, απαγάγει το Μιχαήλ, και εκβιάζει το Μίκυ να παραιτηθεί, σαν Μιχαήλ, υπέρ του Βάρελοτ. Με τη βοήθεια τής Μίννι, που είχε ακολουθήσει τους απαγωγείς τού Μιχαήλ, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το Μίκυ, ο Μιχαήλ ελευθερώνεται, η συνωμοσία ξεσκεπάζεται, και ο Μίκυ επιστρέφει, αφήνοντας το Μιχαήλ να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, που λίγο έλειψε να αναγκαστεί να την παντρευτεί ο Μίκυ!

Η ιστορία βασίζεται στην ταινία The Prisoner of Zenda τού 1937, με τους Ronald Colman, Madeleine Carroll και C. Aubrey Smith.

Παραλληλισμοί με την πραγματικότητα

Γιουγκοσλαβία

Στη Γιουγκοσλαβία, η ιστορία άρχισε να δημοσιεύεται το 1937 στην εφημερίδα Politika. Όταν, όμως, έφτασε στο σημείο όπου ο Βάρελοτ άρχισε να οργανώνει εξέγερση εναντίον τού Μιχαήλ, αυτό θεωρήθηκε ότι αναφερόταν στον πρίγκιπα Παύλο, που ήταν αντιβασιλεύς, όσο ο ανιψιός του, Πέτρος Β’ ήταν ανήλικος. Η ιστορία κόπηκε, και ο δημοσιογράφος τών New York Times, που έστειλε ανταπόκριση για το περιστατικό, απελάθηκε!

Ελλάδα

Ας περάσουμε, όμως, στα καθ’ ημάς, καθώς η Μεδιόκα θυμίζει εκπληκτικά την Ελλάδα!

Ήδη είπαμε ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας:

Η χώρα καταρρέει και δεν την εμπιστεύεται κανείς, σύμφωνα με την εκδοχή τού Κόμιξ…

…ή έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει και δεν μπορεί πλέον να δανειστεί, σύμφωνα με την αρχική εκδοχή.

Όποια εκδοχή και να διαλέξετε, θυμίζει Ελλάδα!

Η λύση, που είχαν επιλέξει οι κυβερνώντες, ήταν η εξοντωτική φορολογία και η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων:

Κι’ αυτό κάτι μας θυμίζει!

Ο Μίκυ, λοιπόν, προχωρά στις ακόλουθες μεταρρυθμίσεις:

Φορολογικές ελαφρύνσεις για ενίσχυση της καταρρέουσας παραγωγής.

Επαναφορά τής φορολογίας σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορεί ο κόσμος να συνεισφέρει στα έσοδα τού κράτους…

…με παράλληλη μείωση των κρατικών εξόδων…

…αρχίζοντας από τους αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς όσων κατέχουν υψηλές θέσεις στο δημόσιο!

Φυσικά, ο αρχηγός τού κράτους δίνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα, περικόπτοντας τα προσωπικά του έξοδα.

Τέλος, μείωση του υπεράριθμου προσωπικού στο δημόσιο, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για άλλους σκοπούς…

…φροντίζοντας, όμως, οι υπεράριθμοι αυτοί να μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η επανόρθωση ξεκίνησε πρώτη, προς όφελος όλων.

Το 1937, τα παραπάνω ήταν προφανή για τα παιδιά, που διάβαζαν την ιστορία, ώστε η μη εφαρμογή τους να είναι πηγή για αστεία. Ογδόντα τόσα χρόνια μετά, αυτά μάλλον δεν θεωρούνται πια προφανή ούτε για τους μεγάλους, αφού ούτε καν συζητούνται, ενώ οι λίγοι, που τολμούν να τα προτείνουν, θεωρούνται γραφικοί και περιθωριακοί. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερα για να σωθεί, αν πια σώζεται, ο τόπος, και δεν είναι εδώ ο χώρος να τα συζητήσουμε. Ας κάνουμε όμως μια παραίνεση στους πολιτικούς μας, που είναι τόσο σοβαροί, ώστε να κυκλοφορούν με κοστούμι μέσα στο κατακαλόκαιρο, να αφήνουν πότε-πότε τη σοβαρότητα κατά μέρος, επιτρέποντας στον εαυτό τους να διαβάσει κανένα Μίκυ Μάους. Πού ξέρουν, μπορεί εκεί να βρουν καμιά καλή ιδέα!

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΩΗΝ ΘΥΜΑΤΟΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ..

 

Πρώην θύμα αστρολογικής σχολής στην Αθήνα, κα­τέγραψε τη συγκλονιστική εμπειρία της· αφού πλήρωσε αρκετά εκατομμύρια με την υπόσχεση πως θα λάβει πτυ­χίο αστρολόγου, στάθηκε τυχερή: ανακάλυψε την απάτη και απομακρύνθηκε. Όμως η ψυχολογική βλάβη που υπέστη σ' αυτή την αποκρυφιστική οργάνωση, της είναι ακόμη αισθητή..

 Η εμπειρία της είναι χαρακτηριστική και θα μπορούσε να την έχει αποκτήσει σε οποιαδήποτε άλλη εσωτεριστική ομάδα. Την δημοσιεύουμε αλλάζον­τας το πραγματικό της όνομα, και χωρίς να κατονομά­σουμε την ομάδα και το Δάσκαλο για να την προφυλά­ξουμε από ταλαιπωρίες και από την ψυχολογική τρομο­κρατία της ομάδας αυτής.
α) Η γνωριμία μου με το Δάσκαλο

Ονομάζομαι Χρίστα Ιακώβου. Γνώρισα το Δάσκαλο τον Οκτώβριο του 1985. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίο­δος της ζωής μου με πολλά προβλήματα και αναζητήσεις για νόημα ζωής. Όλα αυτά και μια περιέργεια για την α­στρολογία με οδήγησαν στον αστρολόγο.

Στο πρώτο ραντεβού έκανε ανάλυση τού ωροσκοπίου μου, όπου κατά κύριο λόγο αναφέρθηκε στα αρνητικά στοιχεία που έβλεπε για να καταλήξει εμμέσως στην υ­πόδειξη ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστούν όλα αυτά τα αρνητικά, θα ήταν να ξεκινήσουμε μια εργασία που την ονόμαζε ανάλυση (ψυχοθεραπευτικού τύπου) την οποία και ξεκίνησε αμέσως. Το γεγονός ότι εκτός από α­στρολόγος ήταν και μαθηματικός, έδρασε ενθαρρυντικά στην απόφασή μου να ξεκινήσω.

Με το ξεκίνημα αυτής της ανάλυσης άρχισε να ανα­φέρεται μεταξύ άλλων στην αστρολογία, και στο γεγονός ότι θα μπορούσα να γίνω αστρολόγος (διέβλεψε το ενδια­φέρον μου για την αστρολογία), και μου πρότεινε να γρα­φτώ σπουδάστρια στη Σχολή Αστρολογίας που θα ί­δρυε.

β) Οι σπουδές μου

Στις αρχές τού 1986 (μερικούς μήνες αφού τον είχα γνωρίσει), ξεκίνησα ιδιαίτερα μαθήματα της αστρολο­γίας μαζί με δύο ακόμη άτομα με την βεβαίωση ότι μέσα σε 4 χρόνια το πολύ, τακτικής παρακολούθησης θα έ­παιρνα το πτυχίο τού αστρολόγου.

Από το 1986 και μετά έκανα ταυτόχρονα ατομικές α­ναλύσεις και μαθήματα αστρολογίας. Στις ατομικές ανα­λύσεις αλλά και στην αστρολογία, άρχισε πέρα από τα αστρολογικά θέματα να αναφέρεται και σε μεταφυσικές θεωρίες και ειδικότερα στη δική του, που όπως έλεγε ή­ταν ο πιο σύντομος δρόμος για την πνευματική ολοκλή­ρωση και για να σωθεί ο καθένας από μας.

Υποστήριζε ότι κατείχε τη γνώση, που βασιζόταν κατά 30% στην αστρολογία και κατά 70% σε άλλες μετα­φυσικές γνώσεις και προσωπικά βιώματα, τού δρόμου που έπρεπε να βαδίσει ξεχωριστά ο κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα ο καθένας από μας, ώστε να εξελιχθεί πνευματι­κά και να σωθεί σε μία μόνο ενσάρκωση.

Ο μοναδικός τρόπος για να γίνει αυτό ήταν οι ατομι­κές αναλύσεις με μίνιμουμ μία φορά την εβδομάδα.

Τον Σεπτέμβριο τού 1989, σε αντίθεση με αυτά που μου είχε πει ότι θα τελείωνα μέσα στο 1989, μου πρότεινε να μπω σε ένα γκρουπ σπουδαστών χαμηλότερου επιπέ­δου και να επαναλάβω τα μαθήματα που ήδη ήξερα. Η δικαιολογία ήταν ότι αυτή τη φορά τα μαθήματα της α­στρολογίας θα ήταν εμπλουτισμένα με γνώσεις μεταφυσι­κής καινούργιες για μένα, που αν δεν τις ήξερα, θα με εμ­πόδιζαν να εξελιχθώ και να σώσω την ψυχή μου.

Επειδή αυτή η δικαιολογία δεν μου φάνηκε ικανο­ποιητική, άρχισαν να γεννιούνται στο μυαλό μου οι πρώτες δειλές αμφισβητήσεις, γιατί μου φαινόταν ότι το ουσιαστικό κίνητρο πίσω από αυτά ήταν το δικό του οι­κονομικό όφελος.

Παρά τις αμφισβητήσεις μου, η επιρροή του επάνω μου ήταν ακόμα αρκετά σημαντική, αλλά και επειδή τα έξοδα που είχα ήδη κάνει μέχρι τώρα ήταν πάρα πολλά μου ήταν δύσκολο να κάνω πίσω. Έτσι λοιπόν συνέχισα τα μαθήματα και για τη σχολική χρονιά 1989-1990.

Την επόμενη χρονιά 1990-1991 είχαμε πανικοβληθεί ομαδικά γιατί μας είπε ότι έπρεπε να επαναλάβουμε τα πρώτα τρία κεφάλαια της Ερμηνευτικής, τα οποία ήδη είχαμε διδαχθεί, που σημαίνει φυσικά να την ξαναπληρώναμε και να χάναμε χρόνο.

Είχαμε μάλιστα συγκεντρωθεί για να δούμε τι θα κά­νουμε, αλλά τελικά μας υποχρέωσε να την επαναλάβουμε θέτοντας ένα ωράριο-πρόγραμμα που όποιος ήθελε ακολουθούσε και όποιος ήθελε έμενε εκτός νυμφώνος. Όντας στη μέση τού δρόμου για το πτυχίο, όλοι συνεχί­σαμε.

γ) Η οικονομική πλευρά

Όσον αφορά στα οικονομικά βέβαια μας είχε εξηγη­θεί από την αρχή και μας υπενθυμίζετο κατά διαστήματα από τον δάσκαλο, ότι η πνευματική εξέλιξη και η λύτρω­ση δεν έρχεται χωρίς θυσίες και μάλιστα υλικές και ότι αυτό ήταν κάτι που δεν θα έπρεπε να συζητιέται ή να μας απασχολεί γιατί είναι το ελάχιστο που μπορεί να δώσει κανείς για να σωθεί.

Επίσης έλεγε ότι το να πληρώνουμε είναι απαραίτη­το γιατί αυτό αποτελούσε τη δική μας (ταπεινή γιατί υλι­κή) συμβολή στην εξέλιξη μας. Η τιμή τόσο των μαθη­μάτων όσο και των ατομικών αναλύσεων καθοριζόταν α­ποκλειστικά από τον Δάσκαλο. Στην περίπτωση που κά­ποιος δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις οικονομικές αυτές απαιτήσεις τού υπεδεικνύετο ότι τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την εξέλιξη και τη λύτρωση κάποιου και ότι υπάρχουν πάντα τρόποι για να βρει κανείς τα α­παιτούμενα χρήματα.

Υποστήριξε ότι ο καθένας από μας έχει αν όχι χρή­ματα, κάποια περιουσία, ή καλύτερη αξιοποίηση της ο­ποίας θα ήταν να τεθεί στην υπηρεσία τού ατομικού μας αγώνα για πνευματική εξέλιξη - λύτρωση, πράγμα που όπως θα δούμε αργότερα, κάναμε επανειλημμένα.

Επειδή όμως οι οικονομικές απαιτήσεις για τις ατο­μικές αναλύσεις και τα μαθήματα αστρολογίας ήταν ση­μαντικές, είμασταν υποχρεωμένοι οι περισσότεροι από μας να κάνουμε μια πολύ λιτή ζωή για να ανταποκριθούμε σ' αυτές.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι το 1989 μας υποχρέω­σε για την εξέλιξή μας, πέρα από τα μαθήματα αστρολο­γίας και τις ατομικές αναλύσεις, να συμμετάσχουμε σε ο­μαδικές αναλύσεις. Οι ατομικές αναλύσεις είχαν σα σκο­πό να σταθούμε στα πόδια μας, και οι ομαδικές να επικοι­νωνήσουμε μεταξύ μας. Και τα δύο ήταν απολύτως απαραίτητα για την πνευματική μας εξέλιξη και σωτηρία μας.

Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι το Νοέμβριο τού 1992, η ατομική ανάλυση στοίχιζε 10.000 δρχ. την ώρα και η ομαδική 20.000 δρχ. μηνιαία.

Όπως προαναφέρω, η συμμετοχή τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές αναλύσεις έπρεπε να είναι σε συ­χνότητα μία φορά την εβδομάδα το ελάχιστο. Το πακέτο των ατομικών και ομαδικών αναλύσεων έπρεπε να προ­πληρώνεται κάθε μήνα ενώ τα αστρολογικά μαθήματα να προπληρώνονται στην αρχή της χρονιάς. Στην περίπτω­ση που κάποιος δεν μπορούσε να τα προπληρώσει, τού γι­νόταν διευκόλυνση και υποχρεωνόταν να πληρώσει τόκο.

Κάποιοι από μας που δεν μπορούσαν να βρουν τα χρήμα­τα αποφάσισαν με την υπόδειξη του να αξιοποιήσουν την περιουσία τους, πουλώντας την. Για παράδειγμα εγώ πούλησα το αυτοκίνητο μου για να ανταποκριθώ στις οι­κονομικές απαιτήσεις των αναλύσεων και των μαθημά­των και άλλοι σπουδαστές πούλησαν το σπίτι τους, άλλοι έδωσαν τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής.

Ίσως είναι άξιο λόγου να αναφερθεί ότι το να έχεις περιουσία (σύμφωνα με την κοσμοθεωρία) και να μην την χρησιμοποιείς όταν είναι ανάγκη για να εξελιχθείς, είναι αντιπνευματικό και βήμα προς τα πίσω στη σκάλα της εξέλιξης.

Όλο το διάστημα που ήμουν κάτω από την επήρεια τού αστρολόγου ένοιωθα σαν να είχα βρει σανίδα σωτη­ρίας. Είχα επιτέλους κάποιον που να ενδιαφέρεται για μένα και τα προβλήματα μου και που με βοηθούσε με τις αστρολογικές του συμβουλές να τα λύσω. Είχα βρει μια κοσμοθεωρία που απαντούσε σε όλα τα τι, πως, γιατί, πότε.

Είχα βρει τον δρόμο για την σωτηρία, το νόημα της ζωής. Είχα βρει μια ομάδα ανθρώπων με κοινούς στόχους που μιλάγαμε την ίδια γλώσσα. Αργότερα αποδείχθηκε ότι όλα αυτά δεν ήταν άλλο παρά ψευδαισθήσεις.

δ) Όταν ο δάσκαλος γίνεται κ. Πρόεδρος

Με παρότρυνση τού Διδάσκαλου ιδρύσαμε το 1991 το Αστρολογικό μας σωματείο με εντυπωσιακό τίτλο. Κύ­ριος σκοπός του ήταν η διάδοση της αστρολογίας και, κυρίως, της κοσμοθεωρίας αυτής, γιατί είχαμε ηθικό χρέος απέναντι στους υπολοίπους συνανθρώπους μας να δώσουμε το φως και την αλήθεια και να τους βοηθήσουμε να σωθούν.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την ίδρυ­ση τού φορέως, μοναδικός αστρολόγος ήταν ο Δάσκα­λος. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν σπουδαστές της σχολής και φίλοι. Από τη στιγμή που ο Δάσκαλος έγινε Πρόε­δρος, άρχισε να δείχνει μια συμπεριφορά άτομου πιεστι­κού, αυταρχικού και αλαζόνα. Δεν δεχόταν καμμία αντίρ­ρηση ή αμφισβήτηση. Ο μόνος τρόπος για να λειτουρ­γήσει το σωματείο ήταν να υποστηρίξουμε όλοι τις από­ψεις του για όλα τα θέματα, από το σημαντικό μέχρι το πιο ανάξιο λόγου.

Η φιλοσοφία του ήταν ότι έπρεπε να απομακρύνουμε κάθε άνθρωπο που αμφισβητούσε αυτόν και τη διδασκαλία του, γιατί αυτό πιθανόν να μείωνε την επιρροή του πάνω μας. Η πίεση και η τακτική που α­σκούσε ο Δάσκαλος για να μας αναγκάσει να συμμορφω­θούμε στον τρόπο ζωής που εκείνος πρότεινε, ήταν πολύ καλά ενορχηστρωμένα.

Χρησιμοποιούσε πρώτα άπ' όλα την προσωπική του επιρροή και δεύτερον την ομάδα των υπολοίπων μελών τα οποία ήταν μεταξύ τους πολύ συνδεδεμένα, γιατί απλά ή­ταν απομονωμένα από τον υπόλοιπο κόσμο (μια άλλη πλύση εγκεφάλου που μας γινόταν, ήταν να σχετιζόμαστε μόνο μεταξύ μας γιατί η επαφή με μη ποιοτικά ανεβασμέ­να άτομα, όπως εμάς, μας φθείρει).

Συγκεκριμένα, όταν κάποιος δεν συμμορφωνόταν, ο κύριος Δάσκαλος υποχρέωνε με τον τρόπο του τα υπόλοι­πα μέλη να πάψουν να έχουν κοινωνικές επαφές μαζί του και να τον περιθωριοποιήσουν, ώστε αυτό το άτομο να α­ναγκαστεί να επιστρέψει μετανοιωμένο και ξευτιλισμένο.

Εγώ σε πολλά σημεία δεν είχα συμμορφωθεί στις βουλές τού Δασκάλου.

Πρώτον, δεν είχα καταφέρει να πείσω τον σύζυγο μου να γίνει πιστός της κοσμοθεωρίας του, ενώ όλοι οι υ­πόλοιποι ακολουθούσαν συν γυναιξί και τέκνοις. Δεν υπήρχε μαθητής που αργά ή γρήγορα να μην είχε πείσει και τον/την σύζυγο του να συμμετάσχει.

Δεύτερον, είχα πάντα γνώμη και την εξέφραζα χωρίς φόβο.

Τρίτον, όταν για ένα διάστημα ήμουν στο εξωτερικό, δεν πήρα μαθήματα αστρολογίας δι' αλληλογραφίας, ό­πως ο αστρολόγος μου πρότεινε, αλλά πήρα μαθήματα από σχολή τού εξωτερικού.

Τέταρτον, πάντα είχα αμφιβολίες για το άτομό του, τις οποίες εξέφραζα και πάντα υπήρχαν σπιούνοι που τού τις μετέδιδαν.

Έτσι λοιπόν σε μια ομαδική ανάλυση ο Δάσκαλος, αφού με κατασυκοφάντησε, υποχρέωσε όλους να τοποθετηθούν εναντίον μου ή υπέρ μου. Τους είπε δε ότι αν ήθε­λαν να εξελιχθούν και να σωθούν, θα έπρεπε να κόψουν κάθε επαφή μαζί μου. Όπερ και έγινε.

Την ίδια νύχτα με ενημέρωσαν όλοι ότι δεν ήθελαν να έχουν καμμία επαφή μαζί μου, χωρίς να μου εξηγήσουν τους λόγους. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν και η αδελφή μου με την οποία έχω να έλθω σε επαφή από τον Οκτώβρη τού 1992!

Αυτή η εξορία από την ομάδα πραγματικά με σόκαρε˙ ένοιωσα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Συνειδητοποίησα κατά πόσο αυτός ο αστρολόγος είχε με­τατρέψει τους μαθητές του σε άβουλα ρομποτάκια.

Οι μαθητές που έμειναν κοντά του έκοψαν κάθε επαφή με κάθε μέλος της οικογένειας τους που δεν αποδεχόταν τον αστρολόγο. Η αδελφή μου π.χ. έκοψε κάθε επαφή με όλα τα μέλη της οικογένειας μας: τους γονείς μας, την άλ­λη μου αδελφή κλπ.



ε) Η αποδέσμευση μου

Για καλή μου τύχη, τον Ιούνιο τού 1991, έφυγα με την οικογένειά μου και εγκαταστάθηκα στο εξωτερικό. Αυτό έδρασε πολύ θετικά στην απεξάρτησή μου από τον Δάσκαλο. Με επικοινωνία που είχα με τις συμμαθήτριές μου, μάθαινα ότι επέκτεινε τις επιχειρήσεις του και από αστρολόγος που ήταν άρχισε να εμπορεύεται και κομπιούτερς, προγράμματα κομπιούτερς, αναλώσιμα, βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, έπιπλα γραφείου κ.λ.π. και σιγά σιγά έπειθε τον καθένα να τα αγοράζει αν θέλει να γίνει αστρο­λόγος υψηλού επιπέδου.

Στο μεταξύ διαμόρφωνε τις θεωρίες του ανάλογα με τις περιστάσεις. Από εκεί που δίδασκε ότι δεν χρειάζε­ται να διαβάζουμε βιβλία, ότι τα βιβλία είναι νεκρά, ότι μόνο από κάποιον ζωντανό δάσκαλο μπορούμε να πάρου­με τη γνώση και ποτέ δεν μας είχε συστήσει να διαβάσου­με τίποτε έξω από το εγχειρίδιο της αστρολογίας και κά­ποια άλλα καθαρά αστρολογικά βιβλία, από τότε που άρ­χισε ο ίδιος να εμπορεύεται βιβλία, συνέστηνε βιβλία και εγκυκλοπαίδειες και επιστρέφοντας από το εξωτερικό τον Ιούνιο τού 1992 βρήκα τις συμμαθήτριες μου πλήρως εξοπλισμένες με όλα αυτά.

Επίσης εφεύρισκε σεμινάρια τα οποία έκανε και φυ­σικά χρέωνε με τη δικαιολογία ότι είναι απαραίτητα για τον επαγγελματία αστρολόγο όπως σεμινάριο για χρή­ση κομπιούτερ, και σεμινάριο διδασκαλίας αστρολο­γίας. Και αφού πια η ύλη είχε τελειώσει για το γκρουπ των τέως συμμαθητριών μου, εφεύρε για τη χρονιά 1992-1993 φροντιστηριακά μαθήματα επί της προηγούμενα δι­δαγμένης ύλης.

Τότε λοιπόν οι δικές μου αμφισβητήσεις ισχυρο­ποιήθηκαν και ενισχύθηκαν από τις αμφισβητήσεις άλ­λων. Έπρεπε να περάσω δια πυρός και σιδήρου για να συνειδητοποιήσω την καταστροφική επιρροή τού Δα­σκάλου στον καθένα από μας σε σημείο που να έχει παρα­λύσει τη θέληση μας, την κριτική μας σκέψη και να κα­θορίζει τις ζωές μας.

Τώρα που μπορώ και βλέπω την όλη ιστορία από μακρυά, συλλογίζομαι με τρόμο την πιθανότητα, η αστρο­λογία και οι αστρολόγοι να είναι αποδεκτοί και να αποτε­λούν το κατεστημένο. Τότε εγώ και άτομα με τάσεις ε­λεύθερης σκέψης σαν κι έμενα θα αντιμετώπιζαν το εκτε­λεστικό απόσπασμα ή σε καλύτερη περίπτωση την εξο­ρία!

Δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη μορφή δικτατορίας από την εμπιστοσύνη στους ειδικούς για όλα αστρο­λόγους.

Ο πιστός της Αστρολογίας είναι σκλάβος τού Α­στρολόγου. Δεν μπορεί να έχει αντιρρήσεις σε τίποτα, αφού ό,τι οδηγίες τού δώσει ο Αστρολόγος υποτίθεται ότι είναι για όφελός του. Ο πιστός είναι ένα ΑΒΟΥΛΟ υπο­χείριο, ένα ρομποτάκι, μια μαριονέτα που ο αστρολόγος κινεί και χρησιμοποιεί όπως επιθυμεί και αυτό είναι κρί­ση από την προσωπική μου εμπειρία όπως τη βίωσα, σε χώρο αστρολογίας, καθαρά επιστημονικό, στη μόνη αναγνωρισμένη σχολή αστρολογίας στην Ελλάδα.

Μετά από την επώδυνη περιπλάνησή μου στο χώρο της αστρολογίας, έχω επιστρέψει στην αγκαλιά της ορ­θόδοξης πίστης, έχω ξαναβρεί τον εαυτό μου, και εύχο­μαι σε όλους τους πλανεμένους να συμβεί το θαύμα και να ελευθερωθούν από τη σαγήνη της πλάνης.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΘΗΝΑ 1995

Ο ευλαβής ιερέας,ο έμπορος και ο Μέγας Βασίλειος

 

Περί της μνημονεύσεως κατά την ιερά Προσκομιδή

Κάποιος ευλαβής Ιερεύς, σύγχρονος του Μ. Βασιλείου, λόγω κάποιων περιστάσεων μπήκε σε χρέη και τα χρέη αυτά συν τω χρόνο αυξήθηκαν και οι πιστωτές τον ενοχλούν για τον χρέος του.Αυτό τον ανάγκασε να στραφεί και να ζητήσει βοήθεια σε κάποιον κοντινό και γνωστό του έμπορο, ό όποιος, εισακούοντας τον αίτημά του, του έδωσε 500 χρυσά νομίσματα με τα όποια ό ιερεύς ξεπλήρωσε τον χρέος του. Προς ικανοποίηση του έμπορου ό ιερεύς του υποσχέθηκε να μνημονεύει τον όνομά του και τον όνομα των συγγενών του υπέρ υγείας και υπέρ αναπαύσεως στην Προσκομιδή για όλη του τη ζωή.

Ό έμπορος υπολόγιζε ότι ό ιερεύς θα ζούσε πολλά χρόνια και θα προσευχόταν γι' αυτόν και τους συγγενείς του σε κάθε Λειτουργία και μ' αυτόν θα τον ικανοποιούσε για τα χρήματα πού του είχε δώσει.

Ό ιερεύς κατάφερε να τελέσει μόνο μία Λειτουργία στην οποία μνημόνευσε τον ευεργέτη του και τούς συγγενείς του. Σύντομα μετά απ' αυτόν αρρώστησε και ύστερα από μια μακρά ασθένεια πέθανε. Ό έμπορος, μαθαίνοντας τον τέλος του Ιερέως, παρά πολύ λυπήθηκε και θλιβόταν για την απώλεια των χρημάτων του, αφού μόνο μια λειτουργία τελέσθηκε από τον ιερέα, πράγμα πού δεν τον περίμενε. Εκείνος υπολόγιζε στην μακροχρόνια ζωή του ιερέως και γι' αυτόν του έδωσε τα 500 νομίσματα. Άρχισε λοιπόν να ενοχλεί την πρεσβυτέρα του κομισθέντος, για να του επιστρέψει τα χρήματα, κρατώντας τα χρήματα μόνο για μία Λειτουργία.

Ή πρεσβυτέρα του απάντησε ότι χρήματα δεν έχει, κι αν υπήρχαν κάποια, τα ξόδεψε κατά τη διάρκεια της αρρώστιας του ιερέως και τώρα τίποτε δεν είχε απομείνει. Ό έμπορος, χωρίς να δίνει προσοχή στα λόγια της πρεσβυτέρας, απαιτούσε επίμονα τα χρήματά του, απειλώντας με δικαστήρια. Τότε εκείνη απευθύνθηκε στον Μ. Βασίλειο και του διηγήθηκε τί της είχε συμβεί. Αφού την άκουσε ό άγιος, της είπε: «Εγώ αύριο θα τελέσω τη Θ. Λειτουργία. Ελάτε σε μένα μαζί με τον έμπορο και μια ζυγαριά. Θα ζυγίσουμε μία μερίδα πού θα βγάλω από τον πρόσφορο υπέρ υγείας και σωτηρίας των συγγενών του. Όσο θα ζυγίζεται ή μερίδα στην ζυγαριά, τόσο χρυσάφι θα προσθέτει ό έμπορος στον άλλο δίσκο της ζυγαριάς και μ' αυτόν τον χρυσάφι θα σε πληρώσει για τη μία Λειτουργία πού τέλεσε ό κοιμηθείς Ιερεύς».

Ή πρεσβυτέρα πήγε στον έμπορο και του μετέφερε τα λόγια του άγιου Βασιλείου. Ό έμπορος χάρηκε και τον πρωί πήγε στον ναό, παίρνοντας μαζί του τη ζυγαριά και κάμποσο χρυσάφι.

Ό άγιος Βασίλειος, τελώντας την προσκομιδή, έβγαλε μία

μερίδα υπέρ υγείας και σωτηρίας των δούλων τού Θεού και

την απόθεσε στην ζυγαριά. Και πρόσταξε τον έμπορο να βάλει χρυσάφι στον άλλο δίσκο της. Μα όσο χρυσάφι κι αν έβαζε ό έμπορος, ή μια μικρή μερίδα όλο και βάραινε και όσο περισσότερο χρυσάφι έβαζε, τόσο χαμηλότερα και χαμηλότερα έπεφτε ό δίσκος στον όποιο είχε αποτεθεί ή μερίδα πού είχε βγάλει ό Μέγας Βασίλειος απομείνει τον πρόσφορο κατά την προσκομιδή.

Ό έμπορος βλέποντας τον μεγάλο θαύμα της Θείας Χάριτος ένιωσε φόβο και κατάνυξη. Αμέσως ζήτησε συγγνώμη από τον άγιο Βασίλειο και από την πρεσβυτέρα τού ενοχλούν Κυρίω κομισθέντος ιερέως και δεν απαίτησε πλέον χρήματα.