Γιατί έσφαξε τους Εβραίους στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης;

 

Στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης εξολόθρευσε 5.000 Εβραίους!

Οι ίδιοι οι Εβραίοι ομολογούν ότι ήσαν πιστοί σύμμαχοι των Οθωμανών και δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι της εξέγερση των Ελλήνων, οι οποίοι φανερά τους μισούσαν.

Όπως γράφει ο Πιερόν, από το 1821 μέχρι το 1831 που ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Ελλάδος συρρικνώθηκε δραματικά εξ αιτίας των σφαγών και της μετανάστευσεως. Οι Εβραίοι έφευγαν από την Ελλάδα για να μην τους σφάξουν οι Έλληνες! Οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες.

Όταν τον Σεπτέμβριο του 1821 οι Έλληνες κατέλαβαν την Τριπολιτσά, ο Κολοκοτρώνης και τα παλληκάρια του έσφαξαν 5.000 Εβραίους! Ο Πιερόν καταφεύγει στον μεγάλο Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ για να μας δώσει μια εικόνα της σφαγής: Οι χριστιανοί σφάζανε μέχρι και τα ζώα των Εβραίων! Γράφει ο αυτόπτης μάρτυς Μαξίμ Ρεμπό: "Συχνά ένας Έλληνας που πάει να μαχαιρώσει έναν Μουσουλμάνο, τον παρατάει για να σκοτώσει έναν Εβραίο. Οι Ισραηλίτες της Τριπολιτσάς θανατώθηκαν όλοι, οι περισσότεροι από αυτούς στην πυρά, εξαιτίας του μεγάλου μίσους που έτρεφαν γι' αυτούς οι Έλληνες, μετά τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει οι Εβραίοι της Κωνσταντινούπολης εναντίον των Χριστιανών της Πόλης και πάνω στο σώμα του Πατριάρχη Γρηγορίου"!

Φάτε Ελληνες το κρέας των δεσποτάδων σας...

Έχει σημασία πώς εξηγούν οι ίδιοι οι Εβραίοι τον φοβερό Αντισημιτισμό που έδιεξαν οι Έλληνες το 1821. Κατ'αρχάς υπήρχε το παραδοσιακό Χριστιανικό μίσος απέναντι στον "θεοκτόνο" Λαό των Εβραίων που σταύρωσε τον Χριστό. Το μίσος αυτό ενισχύθηκε από μια σειρά ανθελληνικών ενεργειών του περιουσίου Λαού: Στην Κορώνη οι Εβραίοι βασάνισαν μέχρι θανάτου τον επίσκοπο Γρηγόριο, που είχαν πιάσει όμηρο, πετούσαν τα κομμάτια και φώναζαν στους Έλληνες να φάνε κρέας! Λίγο μετά οι Εβραίοι έκαναν το ίδιο με τον διάκονο του δεσπότη και έναν παπά: Τους πέταξαν κι αυτούς από το κάστρο.

Όταν οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον του Ναυπλίου, οι Εβραίοι βασάνισαν έναν Έλληνα μαχητή που μια οβίδα κανονιού του είχε σπάσει το πόδι. Οι Έλληνες έτρεφαν μίσος προς τους Εβραίους, διότι ενώ αυτοί πολεμούσαν για την Λευτεριά τους, οι Εβραίοι πολεμούσαν για να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Υπενθυμίζω ότι όλα τα παραπάνω τα γράφουν στα βιβλία τους που μνημονεύσαμε στην αρχή, οι δύο κορυφαίοι Εβραίοι ιστορικοί Μερνάρ Πιερόν και Μαρκ Μαζάουερ. Βεβαίως, επιχειρούν να δικαιολογήσουν την συνεργασία των Εβραίων με τους Τούρκους μέσω του Ταλμούδ, που τους πρόσταζε ότι ο Νόμος του Κράτους είναι και ο δικός σας Νόμος!

Λόγω των Εβραίων απέτυχε η επανάσταση στην Μακεδονία!

Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό στοιχείο που ομολογούν οι ίδοι οι Εβραίοι αλλά ουδέποτε θα καταγράψει στο βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού η Μαρία Ρεπούση είναι άλλο: Τόσο ο Μαζάουερ όσο και ο Πιερόν (σελ 32-34) αποδέχονται ότι η ελληνική Επανάσταση στην Μακεδονία απέτυχε εξ αιτίας των Εβραίων! Οι τούρκοι, οι Εβραίοι και οι Λεβαντίνοι της Θεσσαλονίκης συμμάχησαν και κατέστειλαν την εξέγερση των Χριστιανών σε όλη την Βόρειο Ελλάδα. Σαρανταδύο ελληνικά χωριά κάηκαν, όλοι σχεδόν οι άνδρες εσφάγησαν και τα γυναικόπεδα φυλακίστηκαν. Ακόμη και ο Εβραιόφιλος Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ παραδέχεται ότι "στα γεγονότα αυτά συνέδραμαν εξαιρετικώς οι Εβραίοι"

Μετά από όλα αυτά ήταν φυσικό οι Έλληνες της Μακεδονίας να στραφούν με μίσος εναντίον των Εβραίων, τους οποίους σε λίγο έπαψαν να προστατεύουν και οι Οθωμανικές Αρχές. Σύμφωνα με την λαϊκή δοξασία, οι Εβραίοι εθεωρούντο πλούσιοι και οι Έλληνες τους συνελάμβαναν για να ζητήσουν λύτρα. Όταν αυτά δεν καταβάλλονται, τους ξυλοκοπούν και τουςλιθοβολούν μέχρι θανάτου. Όταν το 1825 ο Ιμπραήμ ήλθε στην Ελλάδα και άρχισε να σπέρνει τον τρόμο, οι Εβραίοι ανάσαναν. Όταν έπεσε το 1826 το Μεσολόγγι, οι Εβραίοι πανηγύριζαν!

Δεν μας παίρνει ο χώρος να καταγράψουμε όλη την κόντρα Ελλήνων και Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821. Θα αναφέρουμε μόνο τον ύπουλο ρόλο των Εβραίων χρηματιστών του Λονδίνου στα δάνεια που συνήψε το 1824 με την Αγγλία το υπο σύστασιν ελληνικό Κράτος (σελ. 34 του βιβλίου του Πιερόν)

 Ο ρόλος των Εβραίων κατά την Επανάσταση του 1821 ήταν βαθύτατα ανθελληνικός και για αυτό ο Κολοκοτρώνης τους κατέσφαξε τον Σεπτέμβρη του 1821 στην Τριπολιτσά. Αυτό το παραδέχονται οι ίδιοι οι Εβραίοι ιστορικοί, αλλά το αρνούνται οι Έλληνες που γράφουν τα σημερινά σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Γι αυτό και το 1821 έχει περιοριστεί σε δύο-τρεις σελίδες στα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Τα παιδιά δεν πρέπει ούτε να υποψιαστούν το προαιώνιο μίσος μεταξύ Εβραίων και Ελλήνων, για να μην γίνουν Εθνικιστές και ενοχληθεί το Διεθνές Εβραϊκό Λόμπυ που χρηματοδοτεί την έκδοση των σχολικών μας βιβλίων εδώ και λίγα χρόνια.

Η Επανάσταση του 1821 και ο ρόλος της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία προσέφερε στον αγώνα του ΄21;

Θα ξεκινήσουμε   με τα λόγια των ίδιων των αγωνιστών, των εκπροσώπων του νεοελληνικού διαφωτισμού και όχι μόνο, όσον αφορά την  ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 :

Στρατηγός   Μακρυγιάννης

«...καὶ βρίζουν, οἱ πουλημένοι εἰς τοὺς ξένους, καὶ τοὺς παπάδες μας, ὁποῦ τοὺς ζυγίζουν ἄναντρους καὶ ἀπόλεμους. ᾽Εμεῖς τοὺς παπάδες τοὺς εἴχαμε μαζὶ εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καὶ δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διὰ νὰ βλογᾶνε τὰ ὅπλα τὰ ἱερά, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μὲ ντουφέκι καὶ γιαταγάνι, πολεμώντας ὡσὰν λεοντάρια. Ντροπὴ Ελληνες!». 

 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Αγωνιστής

«Σὰν μία βροχὴ ἦρθε σὲ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ γραμματισμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, ὅλοι συμφωνήσαμε στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ κάναμε τὴν ἐπανάσταση... Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμίαν ἀπὸ ὅσας γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών τους εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος· ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο πλέον δίκαιος, Ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλον ἔθνος

Αρχιμανδρίτης Ἄνθιμος  Γαζῆς Διαφωτιστής.

«Ἡ ἡμέρα (τῆς ᾽Επανάστασης), τὴν ὁποίαν ἐπιθυμοῦσοιν οἱ πατέρες μας νὰ τὴν ἰδοῦν, ἔφθασε... διὰ νὰ λάμψη πάλιν ὁ Σταυρὸς καὶ νὰ λάβη πάλιν ἡ Ἑλλάς... τὴν ἐλευθερίαν της...Ὅ,τι καὶ ἂν ἐκάμαμεν ἦτο ἔμπνευσις καὶ ἔργον τῆς Θείας προνοίας».

 Ἐμμανουήλ Ξάνθος Φιλικός 

 «Τὴν ἐπανάστασιν ἐκίνησαν καὶ ἐνεψύχωσαν οἱ κληρικοί... ἄνευ τῶν ὁποίων ὁ λαὸς δὲν ἤθελε κινηθῆ...».

 Ἀλέξ. Ὑψηλάντης Αρχιστράτηγος

«Εἶναι καιρὸς... νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον καὶ νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον, δι᾿ οὗ πάντοτε νικῶμεν, λέγω τὸν Σταυρόν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν τὴν πατρίδα καὶ τὴν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν καταφρόνησιν».

Αδαμάντιος Κοραής Διανοούμενος

«Μόνον τοῦ Εὐαγγελίου ἡ διδαχὴ ἐμπορεῖ νὰ σώση τὴν αὐτονομίαν τοῦ γένους. Οἱ ῞Ελληνες πολέμησαν ὄχι μόνο ὑπὲρ πατρίδος ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ πίστεως».

Ντομένικο Οριγκόνο Πρόξενος Ολλανδίας

«Οι Τούρκοι στην Αθήνα κάνουν τα πάντα για να συλλάβουν παπάδες, γιατί όπως διαδίδεται οι παπάδες είναι αρχηγοί των επαναστατών».

Προχωράμε στον περίφημο αφορισμό του Υψηλάντη από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Σε επιστολή του στον Κολοκοτρώνη τον Ιανουάριο του 1821 ο Υψηλάντης αναφέρει: «Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος υπό της Πόρτας(Υψηλή Πύλη), σας στέλλει αφοριστικά και Εξάρχους, παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρήτε αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου» (Ιστορία του Ελλ. Έθνους, τομ. ΙΒ', σ.130β).

Μόνο, λοιπόν, μετά από την γνώση αυτής της μαρτυρίας μπορεί να εκτιμηθεί σωστά και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου του Ε΄. Ο πρώτος Πατριάρχης της Ρωμηοσύνης εκτελέσθηκε ως «προδότης» του Σουλτάνου και όχι των Ρωμηών. Ενώ δε ο αφορισμός δεν είχε καμιά αρνητική απήχηση στον Εθνικό Αγώνα, αφού ήταν γνωστή η προέλευσή του, το «σχοινί του Πατριάρχη» ανέπτυξε μίαν ευεργετική δυναμική, διότι έγινε κινητήρια δύναμη στο αγωνιζόμενο ΄Εθνος (π.Γεωργ.Μεταλληνός). 

Τη συμμετοχή κληρικών στη Φιλική εταιρεία επισημαίνει ακόμα και ο Γ. Κορδάτος: «Οι Φιλικοί επεδίωξαν να δώσουν χαρακτήρα πανεθνικόν εις την οργανωμένην επανάστασιν και δι΄ αυτό προσηλύτισαν και μερικούς Φαναριώτας και ανωτέρους Κληρικούς» 

Από το 1818 μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία όλοι σχεδόν οι Αρχιερείς της Πελοποννήσου, κάτι που αναγκάζεται να το παραδεχθεί ο Σκαρίμπας: «Η Φιλική Εταιρεία στο κόλπο είχε μυήσει όλους σχεδόν τους Παλαιοελλαδίτες κοτσαμπάσηδες και προπαντός τους δεσποτάδες» (Το Εικοσιένα και η αλήθεια, τ. Α΄, σ. 59 και Β΄, σ. 93).

Ένα από τα πρώτα μέλη της Εταιρείας ήταν κατά τον Σπηλιάδη ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος  Δίκαιος ο γνωστός Παπαφλέσσας (Απομν. Σπηλιάδου, τόμος α’, Αθήνησι 1851,σελ. 4). Κοντά στα γεγονότα ο Σπηλιάδης αναφέρει μάλιστα ότι «συγκαταλέγοντο ήδη μεταξύ αυτών (Φιλικών) και Πατριάρχαι και Αρχιερείς και προστώτες πολιτικοί των επαρχιών και πολεμικοί αρχηγοί» (αυτ.).

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε δύο εκ των εκατοντάδων Εθνομαρτύρων Κληρικών που προσέφεραν το αίμα τους για την ελευθερία της Πατρίδος και που σχετίζονται με τον τόπο μας. Πρόκειται για τον Επίσκοπο Σαλώνων (Άμφισσας) Ησαΐα ο οποίος ήταν Αδελφός της Ι.Μ Οσίου Λουκά και που σκοτώθηκε πολεμώντας στην μάχη της Χαλκομάτας, μαζί με τον αδελφό του παπα-Γιάννη, έγγαμο Κληρικό και πατέρα πολλών τέκνων, καθώς και για τον Αθανάσιο Διάκο ο οποίος ήταν  Διάκονος. Στον Ιερό Ναό Αγ.Παρασκευής Λιβαδειάς  σώζεται  ο Σταυρός που ορκίσθηκε, για «του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

        Αναφέρονται επώνυμα στις πηγές 73 αρχιερείς, που έλαβαν ενεργό μέρος στον Αγώνα. Σαραντα δύο Αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κλπ. Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (Γρηγόριος Ε΄, Κύριλλος ΣΤ΄) και 45 Αρχιερείς (Μητροπολίτες) εκτελέσθησαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ οι κληρικοί-θύματα του Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000.

Υπάρχει όμως και  η μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του ΄21 . Έτσι ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι «τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν οι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως οι μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλαδή οι πραγματικοί ηγέται του Έθνους.Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: «Τα σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου των Μητροπολιτών, των Παπάδων, των Δημογερόντων»( π.Γεωργ.Μεταλληνός).

 Το κρυφό Σχολειό.

Από πολλούς η ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού θεωρείται «μύθος» ή «θρύλος». Το θέμα είναι ανεξάντλητο και δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε όλες του τις διαστάσεις στο πλαίσιο αυτού του Ενοριακού Εντύπου. Ωστόσο πολλοί ιστορικοί δια της αναδείξεως του εν λόγω «θρύλου» παρουσιάζουν μια εξωραϊσμένη κατάσταση για τα της παιδείας κατά την Τουρκοκρατία. Υποστηρίζουν λοιπόν ότι δεν υπήρχε καμία νομική διάταξη από πλευράς Οθωμανών που να απαγορεύει την ίδρυση σχολείων.

Όμως η κατάσταση από πλευράς μορφώσεως ήταν απελπιστική. Ελάχιστα σχολεία υπήρχαν στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο οι «κατέχοντες», ενώ αν μελετήσει κανείς τα απομνημονεύματα των αγωνιστών θα διαπιστώσει ότι ούτε οι μεγαλοκοτζαμπάσηδες ήξεραν γράμματα. Σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες η εκκλησία συνέβαλε μεταδίδοντας έστω μερικά κολλυβογράμματα δια των λειτουργικών της βιβλίων. Χαρακτηριστικά ο Φωτάκος, που ήταν υπασπιστής του Κολοκοτρώνη αναφέρει στα απομνημονεύματα του:

 «Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν δια την παιδείαν, η οποία εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα, και ολίγην αριθμητικήν ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου ο ιερεύς  εφρόντιζε περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους» (Φωτάκου, Απομνημονεύματα).  

Στο θέμα αναφέρεται και ο γνωστός ακαδημαϊκός Διον. Κόκκινος:

        «Ο παπάς κάτω από τα ράκη του ράσου του κρατεί το ψαλτήρι και πηγαίνει να μάθη τα παιδιά, που τον περιμένουν, να διαβάζουν. Ομιλεί ακόμη εις τα παιδιά και δια τους μεγάλους ανθρώπους που εδόξασαν άλλοτε αυτόν τον τόπον. Διδάσκει την ολίγην ιστορίαν που γνωρίζει και αυτός. Το κρυφό σχολειό δεν είναι θρύλος. Το συνετήρησε παρά τας διώξεις, παρά την αξιοθρήνητον έλλειψιν παντός μέσου, παρά την φοβεράν πίεσι τόσων αμέσων αναγκών που θα ήτο φυσικόν να οδηγήσουν προς τον εξισλαμισμόν, ο βαθύτατος πόθος του τυραννουμένου έθνου να υπάρξη» (Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τ. 1, Αθήναι 19675, σ. 21).

Για όσους συνεχίζουν να σχετικοποιούν τη συμβολή της εκκλησίας στον Αγώνα θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε το νέφος των Νεομαρτύρων, τον απαγχονισμό του Πατριάρχη, τη συμβολή των Φαναριωτών και τη μαρτυρία των ίδιων των αγωνιστών. Η αναδίφηση στα απομνημονεύματα τους παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εκτός αν κι αυτά είναι «μύθοι»!!

Ας αφήσουμε την τελευταία λέξη στον κορυφαίο έλληνα ιστορικό Νίκο Σβορώνο: Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της από τη στοιχειώδη εκπαίδευση, με μοναδικούς δασκάλους τους μοναχούς και τον κατώτερο κλήρο (στα σχολεία που λειτουργούσαν στις εκκλησίες και στα μοναστήρια ως την κάποιαν ανώτερη παιδεία των διαφόρων μητροπόλεων και της Πατριαρχικής Ακαδημίας, που ίδρυσε αμέσως μετά την άλωση ο Γεννάδιος και αναδιοργάνωναν οι διάδοχοι του), οι αγώνες για τη διαφύλαξη της χριστιανική πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για τη διατήρηση της εθνικής συνείδηση των Ελλήνων.

Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχή, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για τη χριστιανική τους πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου ελληνισμού(...). Άλλωστε στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία όχι μόνο δεν αντιτίθεται στα απελευθερωτικά κινήματα από τις δυτικές χριστιανικές δυνάμεις, αλλά συχνά συμμετέχη ενεργά και πολλές φορές τα κατευθύνει.

Ἡ  Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας γράφτηκε μὲ αἷμα καὶ δάκρυα, ὑφάνθηκε  μὲ προσευχή, αὐταπάρνηση, θυσία, θάρρος ἀποφασιστικότητα, ἀρετὴ καὶ δικαιοσύνη.

Ἡ Εκκλησία μας προσέφερε κι αὐτὴ τῇ δικῇ τῆς προσφορά, την δική τῆς «ἀρτοκλασία » στο πανηγύρι τῆς παλλιγγενεσίας, προσέφερε ὡς ἄρτους τὰ σώματα τῶν ἡρῴων τέκνων της, Ἱεραρχῶν, Ἱερέων, Ἱερομονάχων καὶ Μοναχῶν,  ὡς οἶνο τὸ αἷμα τους, ὡς ἔλαιον τὴν πιστὴ καὶ τὴν ἐλπίδα.

        Μὲ αὐτὰ συνεχίζει να χορταίνει σήμερα τοὺς «ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον», τοὺς ἐκζητοῦντες τὴν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεού και τὴν ἐλευθερία τοῦ Γένους.

http://www.inagiounikolaoutouneou.gr

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Όταν η Παναγία έγινε δεκαπέντε ετών, επειδή οι γονείς της είχαν κοιμηθεί, οι ιερείς του ναού της φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο τον δίκαιο Ιωσήφ. Η Γραφή τον ονομάζει Δίκαιο, που σημαίνει πως είχε όλες τις αρετές. Ακόμη ο Ιωσήφ ήταν χήρος και πατέρας επτά παιδιών από άλλη γυναίκα. Αυτά είναι τα «θετά» αδέλφια του Ιησού και όχι παιδιά της Θεοτόκου, η οποία είναι Αειπάρθενος, παρέμεινε δηλαδή Παρθένος και μετά τη γέννηση του Κυρίου. Έτσι ο αρραβώνας ήταν απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού με την παρουσία του Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ παρέλαβε τη Μαρία και ήρθε στη Ναζαρέτ. Τον τέταρτο μήνα μετά την έξοδό της απ' το Ναό, ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε μπροστά της και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και όταν η Μαριάμ αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.

Όταν

η Παναγία έγινε δεκαπέντε ετών, επειδή οι γονείς της είχαν κοιμηθεί, οι ιερείς του ναού της φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο τον δίκαιο Ιωσήφ. Η Γραφή τον ονομάζει Δίκαιο, που σημαίνει πως είχε όλες τις αρετές. Ακόμη ο Ιωσήφ ήταν χήρος και πατέρας επτά παιδιών από άλλη γυναίκα. Αυτά είναι τα «θετά» αδέλφια του Ιησού και όχι παιδιά της Θεοτόκου, η οποία είναι Αειπάρθενος, παρέμεινε δηλαδή Παρθένος και μετά τη γέννηση του Κυρίου. Έτσι ο αρραβώνας ήταν απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού με την παρουσία του Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ παρέλαβε τη Μαρία και ήρθε στη Ναζαρέτ. Τον τέταρτο μήνα μετά την έξοδό της απ' το Ναό, ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε μπροστά της και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και όταν η Μαριάμ αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.

Θράκη: Σε καθεστώς άτυπης συγκυριαρχίας με την Άγκυρα

 

Το άρθρο - έρευνα που ακολουθεί, πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" και αναδημοσιεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 2012. Αξίζει να το μελετήσουμε, για να διαπιστώσουμε όχι το τι συμβαίνει στη Θράκη σήμερα, αλλά το που οδηγείται (με μαθηματική ακρίβεια) η Ελληνική Θράκη, από πολιτικούς που την αντιμετωπίζουν ως "τουριστικό φολκλορικό τόπο" ή ως αντικείμενο πολιτικών ελιγμών που οδηγούν σε εθνική τραγωδία.

Η κατάσταση στην Θράκη είναι ήδη τραγική. Η Θράκη έχει στοχοποιηθεί επισήμως από την Άγκυρα και την ίδια στιγμή η Ελληνική πλευρά –για άγνωστους λόγους- παίζει τον ρόλο του θεατή, δημιουργώντας μία σειρά πολύ αρνητικών συμπερασμάτων για τον πραγματικό και αρνητικό ρόλο της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης, που φέρεται να επιθυμεί την διάσωση της χώρας αδιαφορώντας –προφανώς- για το τελικό γεωγραφικό μέγεθος της Ελλάδας και τον τελικό αριθμό των Ελλήνων που θα παραμείνουν ως τελικό αποτέλεσμα μίας εν πολλοίς αμφισβητούμενης πολιτικής, η οποία φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται την θέση της και το αποτέλεσμα της ανύπαρκτης εθνικής πολιτικής την οποία ασκεί.

Ο κύριος λόγος που η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και εθνικής κατάρρευσης, είναι η ανυπαρξία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού (ικανού να δημιουργήσει τις απαραίτητες βάσεις γενικής ανάταξης της χώρας), γεγονός το οποίο έχει επιτρέψει τις προσωπικές παρεμβάσεις πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών, νομαρχών και δημάρχων στην χάραξη της εθνικής ή εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτής της θολής και απόλυτα στρεβλής πολιτικής πρακτικής, η οποία δεν ικανοποιεί στόχους και σκοπούς, δεν υπακούει σε ένα γενικότερο πλαίσιο κανόνων και ορίων και ούτε υπόκειται σε οποιονδήποτε επαρκή και σοβαρό έλεγχο από κάποια αρχή.

Το μεγαλύτερο «δυστύχημα» είναι πως όλοι οι ανευθυνο-υπεύθυνοι, έμπλεοι της ματαιοδοξίας τους και βασιζόμενοι σε προσωπικές «εμπνεύσεις» ή επιδιώξεις, στηριζόμενοι στα ανύπαρκτα προσωπικά πολιτικά ή ειδικά προσόντα τους, αλλά και στις ανύπαρκτες γνώσεις τους για χειρισμό ειδικών εθνικών θεμάτων, αρνούνται επίμονα να συμβουλευθούν ή να υπακούσουν σε υποδείξεις εξειδικευμένων κρατικών υπαλλήλων και διπλωματών (που έχουν πλούσια εμπειρία, γνώσεις και ικανότητες και που αποτελούν "κόκκινο πανί" για την τουρκική εξωτερική πολιτική), συντείνοντας και επιταχύνοντας με αυτές τις αδικαιολόγητες επιλογές τους, την κατάρρευση των εθνικών θεμάτων και την δημιουργία μικρών ή μεγάλων αποτυχιών, τις οποίες εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Άγκυρα, οι άνθρωποι της οποίας αρκούνται στην δημιουργία πιέσεων και στην αναμονή (τραγικών και αδικαιολόγητων) λαθών από την Ελληνική πλευρά.

ΕΟΖ: Το όχημα καντονοποίησης της χώρας και του εκτουρκισμού της Θράκης

Πριν από 5 δεκαετίες περίπου, με εντολές του ΝΑΤΟ η τότε Ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στον έμπρακτο αποκλεισμό των ορεινών μουσουλμανικών χωριών της Θράκης, λόγω του κινδύνου της Ρωσίας, η οποία είχε υπό την άμεση επιρροή της την Βουλγαρία. Το έγκλημα που τότε συντελέστηκε –με εντολές των συμμάχων- εις βάρος των Πομάκων της Θράκης, ήταν πρωτοφανές, αφού η Ελλάδα δημιούργησε ένα τεράστιο γκέτο, έθεσε περιοριστικούς κανόνες μετακίνησης, επέβαλε την άνιση μεταχείριση μερίδας Ελλήνων πολιτών και εξέθεσε σε πλήθος εθνικών κινδύνων την περιοχή.

Σήμερα, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να επαναλάβει αυτό το έγκλημα, αυτή τη φορά με εντολές της Γερμανίας και προς όφελος των «επενδυτών» που θα μετακινηθούν στην Θράκη. Το σημερινό έγκλημα είναι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, αφού η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά αρνείται να κατανοήσει τα λάθη του παρελθόντος και τα αποτελέσματα που αυτά είχαν υπέρ της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και είναι πρόθυμη να τα επαναλάβει στο όνομα του… χρέους της χώρας, αγνοώντας πως στην πραγματικότητα συμβάλει τα μέγιστα για την αλλαγή του καθεστώτος και της Ελληνικότητας της Θράκης. Μόνο που αυτή τη φορά η κυβέρνηση θα λειτουργήσει περισσότερο ισόνομα, αφού θα δημιουργήσει ένα τεράστιο στρατόπεδο εργασίας στο οποίο θα περιλαμβάνονται οι γηγενείς κάτοικοι (χριστιανοί και μουσουλμάνοι) καθώς και οι λαθρομετανάστες που με τόση «επιμέλεια» μετακινεί στην ακριτική αυτή περιοχή.

Στο όνομα του κέρδους των επενδυτών, λοιπόν, και στο όνομα της ικανοποίησης των «δανειστών», η Θράκη απαιτείται να μεταβληθεί σε μία Ειδική Οικονομική Ζώνη.

• Ξεχνά η κυβέρνηση και οι πολιτικοί της χώρας πως οι εφαρμοσθείσες πολιτικές έδιωξαν τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες από την περιοχή.
• Ξεχνούν οι κυβερνώντες πως δινόταν κρατικές επιχορηγήσεις για όσους επιχειρηματίες ήθελαν να μετακινηθούν στην Βουλγαρία, στα Σκόπια ή στην Αλβανία, με τραγικό αποτέλεσμα την εγκατάλειψη και την ερήμωση της περιοχής από οικονομικές δραστηριότητες.
• Ξεχνούν οι πρωταίτιοι πολιτικοί «διασώστες» της χώρας, πως δεν έχουν γίνει δημόσια έργα στην Θράκη για μία εικοσαετία (και πλέον), παρά μόνο ένα ειδικό πρόγραμμα που έγινε την δεκαετία του ’90 και τα διάφορα λαμόγια φρόντισαν να εκμεταλλευτούν στο απόλυτο, για να γεμίσουν τις τραπεζικές τους καταθέσεις στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.
• Ξεχνούν οι πρωταίτιοι τις τραγικές τους ευθύνες και τολμούν θρασύτατα να συνεχίζουν την καταστροφική τους πολιτική, μεταβάλλοντας μία ολόκληρη γεωγραφική περιοχή της χώρας, σε «χωράφι» έτοιμο προς αξιοποίηση από οποιονδήποτε επιθυμήσει να επενδύσει σε αυτό.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο, η κυβέρνηση Σαμαρά -ηθελημένα ή μη- αγνοεί την σοβαρότατη πιθανότητα έως βεβαιότητα «εισβολής» τούρκων επιχειρηματιών στην περιοχή, μέσω Γερμανικών εταιρειών, στις οποίες είτε θα είναι μεγαλομέτοχοι είτε ιδιοκτήτες.

Η οικονομική διείσδυση της Άγκυρας στην Γερμανία, είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Η οργάνωση δικτύου των Γκρίζων Λύκων εντός της Γερμανικής Επικράτειας και η διείσδυσή τους σε γερμανικές εταιρείες, είναι επίσης καταγεγραμμένη (π.χ. Lidl).

Το ότι υπάρχει η βεβαιότητα πως η Θράκη θα γίνει «χωράφι» της Άγκυρας, φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει τους κυβερνώντες των Αθηνών, επειδή δεν έχουν κατανοήσει τι ακριβώς θα σημαίνει αυτό για την περιοχή. Οι εξ Αθηνών κυβερνώντες δεν κατανοούν το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, εις βάρος των χριστιανών κατοίκων της περιοχής, αλλά και εις βάρος όλων εκείνων των μουσουλμάνων που δεν επιθυμούν να εξαρτώνται από την Τουρκία και τους πράκτορές της στην Θράκη. Και είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν κατανούν την φύση του προβλήματος –που οι ίδιοι δημιούργησαν- επειδή η απόσταση που χωρίζει την Αθήνα από τη Θράκη είναι πολύ μεγάλη και, δυστυχώς, καθημερινά γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, λόγω της απομάκρυνσης της Αθήνας από την ακριτική αυτή περιοχή.

Μουσουλμανικές τουρκικές αδελφότητες με δράση στην Θράκη

Αδελφότητα ΣΟΥΛΕΪΜΑΝΤΣΙ
Ιδρυτής της είναι Σουλεϊμάν Χιλμί
Καθαρά μουσουλμανική θρησκευτική Αδελφότητα που σκοπό έχει τη διάδοση των κειμένων του ιδρυτή της, την κατήχηση του Κορανίου και την πιστή εφαρμογή των κανόνων του. Οικονομικά στηρίζονται από την συνδρομή πλουσίων μελών της Αδελφότητας στην Τουρκία, ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως εμπλέκεται με την χρηματοδότηση της «μαντήλας» στην Θράκη, η οποία φτάνει τα 200 ευρώ μηνιαίως και δίνεται σε νεαρές μουσουλμάνες.

Αδελφότητα ΑΖΙΖ ΜΑΧΜΟΥΝΤ ΧΟΥΝΤΑΪ
Η αδελφότητα αυτή έχει άρρηκτους δεσμούς με το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας ΑΚΡ και ιδιαίτερα τον Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογκάν, τον Πρόεδρο Αμπντουλλάχ Γκιουλ και τον ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου. Μέλη έχει φανατικούς μουσουλμάνους και ανήκει στο Σύλλογο BalMΜed (Σύλλογος Κέντρου Πολιτισμού Βαλκανίων) που έχει έδρα την Κωνσταντινούπολη. Στο σύλλογο αυτό μέλος είναι ο καταγόμενος από τη Θράκη Χαλίτ Ερέν, Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Τουρκικού Πολιτισμού και Τέχνης (IRCICA), ο οποίος με τη δράση του προσπαθεί να καταστεί κύριος παράγων προώθησης του τουρκικού Ισλάμ και του τουρκισμού.

Η Αδελφότητα δραστηριοποιείται στη Θράκη μέσω του Συλλόγου Πλάτανος (Τσινάρ), του Συλλόγου Θρησκευτικών Λειτουργών Δυτικής Θράκης και της εφημερίδας Μιλλέτ.
Παρακλάδι της ανωτέρω αδελφότητας είναι η Αδελφότητα Νακσιμπεντή μέλος της οποίας είναι ο Ομέρ Γιουζέλγιαζιτζή ή Ομέρ Μπαμπά, στενός συνεργάτης του Χαλίτ Ερέν.
Η συγκεκριμένη μουσουλμανική αδελφότητα φέρεται ως πηγή χρηματοδότησης με 500 ευρώ μηνιαίως, για τους μουσουλμάνους της Θράκης, οι οποίοι αποφασίζουν να σπουδάσουν στην Τουρκία.

Αδελφότητα ΦΕΪΔΟΥΛΛΑΧ ΓΚΙΟΥΛΕΝ
Ιδρυτής της είναι ο Φεϊδουλλάχ Γκιουλέν που ζει μόνιμα στην Αμερική, και έχει πολυσχιδή εκπαιδευτική και επιχειρηματική δραστηριότητα. Στην εν λόγω Αδελφότητα φέρεται πως ανήκουν τα φροντιστήρια ΕΛΙΤ στην Κομοτηνή. Η συγκεκριμένη μουσουλμανική αδελφότητα διαχειρίζεται πακτωλούς χρημάτων και λειτουργεί με ιεραποστολικά (προτεσταντικά) χαρακτηριστικά.
Η δράση της στην Ελλάδα αφορά την μηνιαία χρηματοδότηση με 100 ευρώ, μουσουλμάνων της Θράκης που σπουδάζουν σε Ελληνικά ΑΕΙ, ενώ υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για λειτουργία δύο παράνομων ιεροδιδασκαλείων που λειτουργούν στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης (από ένα ιεροδιδασκαλείο στον κάθε νομό).

Αδελφότητα ΝΟΥΡΤΖΟΥ
Ιδρυτής είναι ο Σαΐντ Νουρσί.
Η Αδελφότητα αυτή έχει δραστηριότητες οικονομικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές και εκδοτικές στην Τουρκία, σε Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Εστίες της Αδελφότητας όπως και στην Αδελφότητα Γκιουλέν, είναι ιδιωτικά «φροντιστήρια» που κηρύττουν τις αρχές του ιδρυτή της, ενώ στην Θράκη φέρεται να εμπλέκεται με την ίδρυση φροντιστηρίων Πληροφορικής που λειτουργούν σε μουσουλμανικά χωριά – «πυρήνες» τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.

Αυτές οι μουσουλμανικές αδελφότητες βρίσκονται σε άτυπο πόλεμο μεταξύ τους μέσα στην Τουρκία, λόγω της σφοδρής τους επιθυμίας να προσεγγίσουν τον πακτωλό «πράσινων» (δολάρια) χρημάτων που εισρέουν από Αραβικά κράτη. Στις παραπάνω αδελφότητες έχει εισαχθεί και η «ελίτ» των ανθυποκρατοριδίων που δρουν στην Θράκη, στην προσπάθειά τους να βρούνε «χρηματοδότες» που θα τους εξασφαλίσουν την παραμονή τους στις θέσεις ισχύος, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν πλουσιότατους βίους, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους που δίνουν αγώνα για την καθημερινότητά τους, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τους υπόλοιπους (χριστιανούς ή μη) κατοίκους της Θράκης.
Οι αδελφότητες αυτές λειτουργούν ως διαμετακομιστικές οδοί του κύριου όγκου του χρήματος που εισάγεται για τις μη νόμιμες δραστηριότητες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και για την τουρκική προπαγάνδα που πραγματοποιείται στην Θράκη.

Καλλικράτης: Το εργαλείο δημιουργίας και εφαρμογής μίας άτυπης Ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας στην Θράκη

Είναι γνωστό ήδη πως ο Καλλικράτης στην Θράκη λειτούργησε μονόδρομα προς την κατεύθυνση δημιουργίας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ περιοχών μέσα στην Θράκη. Αυτές οι ανεξάρτητες περιοχές είναι οι μουσουλμανικοί Δήμοι, οι οποίοι ελέγχονται πλήρως από το τουρκικό προξενείο και αποκτούν αργά αλλά σταθερά όλα εκείνα τα "εργαλεία" που τους παρέχει ο νόμος και με βάση τα οποία αποκτούν αυτόνομη υπόσταση, ικανή να τους αποκόψει πλήρως από τις Ελληνικές αρχές.

Το παράδειγμα του Δήμου Αρριανών (ν. Ροδόπης), στον οποίο έπαψε να λειτουργεί το Αστυνομικό Τμήμα (για εξοικονόμηση πόρων ήταν η αιτιολογία), αλλά και το Δημόσιο Νηπιαγωγείο (είχε ακριβό ενοίκιο, το οποίο δεν μπορούσε να καλύψει ο Δήμος...!), είναι χαρακτηριστικό της επιβολής ισχύος που υπάρχει στους αυτοδιοικητικούς δήμους, οι οποίοι αποκτούν ιδιαίτερα αυξημένη ισχύ και στα "κατάλληλα" χέρια μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που υποτίθεται πως θα έλυναν.

Το χωριό Κένταυρος, ανήκει στο Δήμο Μύκης και θεωρείται ως ο βασικός πυρήνας της Άγκυρας στην ορεινή Ξάνθη. Είναι το κέντρο δράσης του ψευτομουφτή Αμέτ Μέτε και τροφοδοτεί με κατοίκους -που αγοράζουν οικόπεδα και χτίζουν κατοικίες- σε χωριά του νομού

Ένα ακόμη παράδειγμα επικίνδυνης αυθαιρεσίας δημοτικής αρχής, είναι ο Δήμος Μύκης (ν. Ξάνθης), ο οποίος κατηγορεί στους πομάκους του Δήμου την Ελληνική πολιτεία, επειδή αυτή δεν δημιουργεί σχέδιο οριοθέτησης των οικισμών του Δήμου. Βέβαια, ο δήμαρχος Μύκης (γνωστός ανθυποπράκτορας της Άγκυρας και όργανο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής) ξεχνάει πως ο αυτοδιοικητικός Καλλικράτης του δίνει το αποκλειστικό δικαίωμα σύνταξης των σχετικών μελετών οριοθέτησης και καθορισμού των όρων δόμησης των οικισμών και ως εκ τούτου η Ελληνική πολιτεία δεν φέρει καμία ευθύνη επειδή οι κάτοικοι των οικισμών του Δήμου του δεν μπορούν να χτίσουν, με αποτέλεσμα τα χωριά της περιοχής να έχουν κατοικίες φτιαγμένες τη μία πάνω στην άλλη και να δημιουργούν ασφυκτικό περιβάλλον από πλευράς δόμησης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, ο Δήμος Μύκης ενώ δείχνει πλήρη αδιαφορία για το πρόβλημα στέγασης που βιώνουν οι Πομάκοι κάτοικοι του δήμου του, εκμεταλλευόμενος τα δικαιώματα που του παράσχει ο αυτοδιοικητικός Καλλικράτης, οργανώνει «πολιτιστικές γιορτές» με τραγουδιστές και συγκροτήματα από την Τουρκία! Δυστυχώς, οι προτεραιότητες των τουρκοπρακτόρων περιορίζονται στον εκτουρκισμό των Πομάκων μουσουλμάνων και όχι στην παραγωγή έργου προς όφελος του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης.

Όμως, η φωτογραφία (που παραθέτουμε δίπλα), φανερώνει την παντελή ανυπαρξία του Ελληνικού κράτους από τους μουσουλμανικούς δήμους (που με τόση επιμέλεια και κρυφές συμφωνίες έκανε ο κ. Ραγκούσης κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου), οι οποίοι δημιουργούν πλέον μηχανισμούς καθοδήγησης του πληθυσμού, ενώ ταυτόχρονα αποκόπτονται από την Ελληνική πολιτεία και συναλλάσσονται πολιτιστικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, αποκλειστικά σχεδόν με την Τουρκία.

Στην φωτογραφία αυτή παρατηρούμε τους καθοδηγητές (δοβλέτι) -με τα κίτρινα αμάνικα-, που καθοδηγούν τον κόσμο και έχουν τον απόλυτο έλεγχο των όσων συμβαίνουν (από επίσκεψη τούρκου πολιτικού στο χωριό Εχίνος). Οι φέροντες τα κίτρινα γιλέκα έχουν ονομασία Gorevli και είναι επιλεγμένοι άνθρωποι του Δήμου και φυσικά του τουρκικού προξενείου, από όπου λαμβάνουν και τον σχετικό μισθό (τον οποίο φυσικά δεν δηλώνουν στην φορολογική τους δήλωση). Το συγκεκριμένο σκηνικό διαδραματίζεται με την πλήρη απουσία κάποιας Ελληνικής αρχής, αν και το κτίριο που εμφανίζεται στο πίσω μέρος της φωτογραφίας, έχει Ελληνική σημαία και είναι τα γραφεία της Ελληνικής Εθνοφυλακής της περιοχής... επιβεβαιώνοντας πως στο συγκεκριμένο χωριό το Ελληνικό κράτος υφίσταται τυπικά και τις δραστηριότητες τις έχει αναλάβει το... δοβλέτι! Δηλαδή, το Ελληνικό κράτος έχει κατεβάσει τα παντζούρια κι έχει κλείσει την πόρτα, στα όσα συμβαίνουν, τα οποία δεν είναι τα μοναδικά, αλλά αποτελούν -δυστυχώς- τον κανόνα στους ορεινούς μουσουλμανικούς Δήμους της Ξάνθης και της Ροδόπης.

Ανάλογο "περιστατικό", στο οποίο καταγράφεται η "όρεξη" των τουρκοπρακτόρων και αποτυπώνεται σαφέστατα ο σχεδιασμός της Άγκυρας, είναι η επίδοση παλιάς φωτογραφίας σε τούρκο πολιτικό που επισκέφθηκε την πόλη της Ξάνθης, και στην οποία έχουν γίνει χρωματικές προσθέσεις (λόγω της παλαιότητάς της) και έχει δοθεί έμφαση στην τουρκική σημαία που κρέμεται στο ρολόι της κεντρικής πλατείας της πόλης. Αν και ο τούρκος επιτετραμένος δεν θα έπρεπε να αποδεχθεί ένα "δώρο" το οποίο λειτουργεί αρνητικά για τις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, διαπιστώσαμε πως το δέχθηκε με μεγάλη του χαρά. Τέλος, με έκπληξη παρατηρούμε ότι στον τοίχο είναι αναρτημένος στο σύνολό του ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας!
Να σημειωθεί πως δεν έχουν γίνει γνωστές αντιδράσεις εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης, αν και γνωρίζουμε πως υπήρξε αμεσότατη και πλήρης ενημέρωση των αρμοδίων υπηρεσιών και υπουργείων.

Αμφιβόλου ποιότητας τοπική αυτοδιοίκηση

Τί συμβαίνει λοιπόν;
Πού βρίσκεται το Ελληνικό Kράτος;
Τι κάνουν οι αρμόδιοι φορείς και αρχές για να τερματιστούν τέτοιου είδους συμπεριφορές και περιστατικά, τα οποία δημιουργούν ένα άτυπο καθεστώς ανεξαρτησίας, αλλά και δίνουν ψήγματα συγκυριαρχίας στην περιοχή;

Η απάντηση, δυστυχώς, είναι περισσότερο από τραγική. Κι αυτό επειδή οι τοπικοί "άρχοντες" δείχνουν να έχουν λιγότερη συναίσθηση ακόμη και από τους εξ Αθηνών κυβερνώντες την χώρα.

Έτσι, παρατηρούμε τους Δημάρχους Αβδήρων και Τοπείρου να ταξιδεύουν πολλάκις στην Τουρκία μαζί με τον ψευτομουφτή Αμέτ Μέτε, και να υποδέχονται γεμάτοι χαρά τις τουρκικές πολιτιστικές επιθέσεις που γίνονται στην Θράκη.

Ο Δήμαρχος Τοπείρου Στέλιος Χατζηευαγγέλου παραπονέθηκε πως χριστιανοί με μηχανές πέρασαν από μουσουλμανικό χωριό και τάραξαν το "ραμαζάνι" των μουσουλμάνων του Δήμου του. Μάλιστα (προφανώς ο συγκεκριμένος δήμαρχος έχει φακελώσει τους κατοίκους του νομού Ξάνθης ή βασίζεται σε πληροφορίες που του δίνουν τρίτοι), δεν δίστασε αυτός ο δήμαρχος να κατονομάσει ως "χρυσαυγίτες" τους μοτοσικλετιστές, δυναμιτίζοντας το κλίμα στην περιοχή (ίσως θα έπρεπε να απαγορεύσει την οδική κυκλοφορία στον δήμο του, κατά τη διάρκεια των μουσουλμανικών νηστειών). Ακολούθησε διαμαρτυρία των "τούρκων" εθνικιστών της Θράκης (κόμμα των Γκρίζων Λύκων) κι έτσι κατορθώθηκε ένα τυχαίο γεγονός να γίνει επιχείρημα των τουρκοπρακτόρων της περιοχής...

Άλλος δήμαρχος, αυτή τη φορά ο δήμαρχος Μύκης, υποδέχθηκε προ ημερών τουρκική αντιπροσωπεία, στην οποία μάλιστα διέθεσε και λεωφορειάκι του Δήμου, προκειμένου να μετακινηθούν εντός του νομού. Στην τουρκική αντιπροσωπεία υπήρχαν μέλη του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, του υπουργείου Οικονομικών της Τουρκίας και του υπουργείου Εσωτερικών της Τουρκίας, ενώ αντικείμενο της επίσκεψής τους ήταν οι... εναλλακτικές καλλιέργειες! Προφανώς ο Δήμαρχος Μύκης δεν κατανόησε τι ακριβώς καλλιεργούν οι συγκεκριμένοι στην περιοχή ή το κατανόησε πλήρως και συντάσσεται απόλυτα με την καλλιέργεια του τουρκισμού στη Θράκη...

Να σημειώσουμε πως οι "δράσεις" των συγκεκριμένων δημάρχων γίνονται χωρίς την επαφή και την επιδίωξη συμβουλών από αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς και επιστήμονες που υπάρχουν στην περιοχή. Και η παράλειψή τους αυτή δεν είναι ένα απλό πολιτικό ατόπημα, αλλά ένα εθνικό έγκλημα, το οποίο επαναλαμβάνεται με τραγικά αποτελέσματα για την Θράκη, για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Πιέζουν για αλλαγή της νομοθεσίας στην Παιδεία

Οι Αρχές του προξενείου, οι οποίες υπονομεύουν από το 2006 το νόμο Γιαννάκου για τη μειονοτική εκπαίδευση, κορυφώνουν φέτος τις προκλήσεις τους, προκειμένου να αποτρέψουν την εφαρμογή της ρύθμισης που προβλέπει ότι τα παιδιά της μειονότητας θα εγγράφονται στην Α΄ Δημοτικού μόνο εφόσον έχουν τελειώσει ελληνικό δημόσιο νηπιαγωγείο.

Ο λόγος που υπονομεύεται από το Τουρκικό Προξενείο η εφαρμογή του νόμου αυτού, είναι ότι η Τουρκία δια του προξενείου, απαιτεί τα δημόσια μειονοτικά νηπιαγωγεία να είναι δίγλωσσα και να διδάσκεται σε αυτά παράλληλα με την ελληνική και η τουρκική γλώσσα.

Ο στόχος της είναι διπλός: Να αποδείξει δια της υποχρεωτικής διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας και με τον αποκλεισμό των υπολοίπων, (της καταγεγραμμένης πομακικής) ότι η μειονότητα είναι εθνοτικά αμιγώς «τουρκική», αλλά και να παρεμποδίσει τα παιδιά της μειονότητας να μαθαίνουν να μιλούν από πολύ νωρίς άπταιστα την Ελληνική, δημιουργώντας έτσι δεσμούς εξάρτησης από την τουρκική γλώσσα και τους προπαγανδιστές της (τουρκικό προξενείο).

Τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, δείχνουν μεγάλη διαρροή των παιδιών της μειονότητας τόσο προς τα δημόσια γυμνάσια-λύκεια όσο και προς τα ελληνικά πανεπιστήμια κατά την προηγούμενη δεκαετία κι αυτό αποδίδεται στην αλλαγή πολιτικής της ελληνικής Πολιτείας απέναντι στα παιδιά των μουσουλμάνων από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.

Δεκάδες νέοι επίσης εγκατέλειψαν τα μειονοτικά γυμνάσια, όπως το Τζελάλ Μπαγιάρ, για να φοιτήσουν σε ελληνόγλωσσα γυμνάσια και λύκεια, στα οποία μετά τα δεκατρία διδάσκεται προαιρετικά η τουρκική ως δεύτερη γλώσσα- εναλλακτικά με τα Aγγλικά ή τα Γαλλικά.

Συνολικά, περί τους 5.000 νέους της μειονότητας γύρισαν την πλάτη στην καταπίεση του προξενείου στη δεκαετία 2000-2010 και επέλεξαν να σπουδάσουν σε ελληνικά πανεπιστήμια.

Η τελευταία «προσφορά» της Άγκυρας προς τις νέες και νέους μουσουλμάνους της Θράκης που επιλέγουν να ακολουθήσουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι ένα μηνιαίο «βοήθημα» της τάξης των 100 ευρώ, ενώ παράλληλα υπάρχει και «ενίσχυση» από το διεθνιστικό μουσουλμανικό κίνημα Φετουλάχ Γκιουλέν (έχει χαρακτηριστικά ιεραποστολής προτεσταντικού τύπου) της τάξης των 100 ευρώ. Δηλαδή, προκειμένου να μην χαθεί η προσέγγιση της Άγκυρας και του Ισλάμ στους νέους μουσουλμάνους, δίνεται ένα συνολικό βοήθημα 200 ευρώ μηνιαίως!

Η προοπτική της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στην ελληνική κοινωνία ήταν κάτι που πάντοτε πολεμούσε η Άγκυρα μέσω του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, η δε γκετοποίηση είναι διαχρονικά η πολιτική του.
Έστησε έτσι σε πάρα πολλά χωριά της Ξάνθης και της Κομοτηνής ένα δικό του δίκτυο παρα-παιδείας με δίγλωσσα αλλά ουσιαστικά τουρκόγλωσσα νηπιαγωγεία κατά παράβαση της ελληνικής νομοθεσίας.

Εξαπολύοντας μάλιστα μπαράζ πιέσεων κατά γονέων, κατάφερε να φοιτούν στα δίγλωσσα παρανηπιαγωγεία διπλάσιοι μαθητές απ’ ότι στα ελληνικά δημόσια μειονοτικά νηπιαγωγεία.

Το προξενείο ανέθεσε στον άμεσα ελεγχόμενο από αυτό σύλλογο επιστημόνων της μειονότητας να συντάξει και να διανείμει σε όλους τους ενδιαφερόμενους γονείς μια ειδική αίτηση προς τις κατά τόπους υπηρεσίες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη Θράκη, της οποίας η τυχόν αποδοχή συνιστά de facto νομιμοποίηση του τουρκικού παρακράτους.

Με την αίτησή τους οι μουσουλμάνοι γονείς ζητούν την καθ’ εξαίρεσιν εγγραφή των μικρών μαθητών στα μειονοτικά δημοτικά με το επιχείρημα ότι στην περιοχή τους «δεν λειτουργούν επίσημα δίγλωσσα νηπιαγωγεία του ελληνικού υπουργείου Παιδείας».

Ο νόμος απέναντι στο πολιτικό συμφέρον, τις τουρκικές επιδιώξεις και την κυβερνητική σταθερότητα της χώρας!

Ο νόμος Γιαννάκου πράγματι προβλέπει την κατ’ εξαίρεσιν εγγραφή αλλά για την περίπτωση που δεν λειτουργούν δημόσια ελληνόγλωσσα νηπιαγωγεία, όχι δίγλωσσα νηπιαγωγεία, μοντέλο που απορρίπτει το ελληνικό κράτος!

Ο μουσουλμάνος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Ροδόπη, Αχμέτ Χατζηοσμάν, προσέγγισε στενό συνεργάτη του προέδρου του κόμματός του, Ευάγγελου Βενιζέλου, και πίεσε ώστε στο πλαίσιο-προοπτική συνέχισης της συγκυβέρνησης οι ελληνικές Αρχές να «κάνουν τα στραβά μάτια» και να δεχτούν τα πιστοποιητικά και τις αιτήσεις που συντάσσει κάτω από τη μύτη της Πολιτείας το προξενείο- καθοδηγώντας τους γονείς να παραβιάζουν το νόμο.

Το επιχείρημα του Χατζηοσμάν ήταν καταλυτικό: «Θέλετε να χαρίσουμε 17.000 ψήφους της μειονότητας στον ΣΥΡΙΖΑ;»

Δηλαδή, ο Χατζηοσμάν έθεσε θέμα σταθερότητας της σημερινής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, απαιτώντας από την κυβέρνηση να συναινέσει στην παράκαμψη ή στην αντικατάσταση του υφιστάμενου νόμου.

Δικαιολογημένα, φυσικά, αναρωτιέται και ο πιό αδαής: Και γιατί τα κόμματα δεν συναινούν ώστε να χάνει άμεσα την βουλευτική του ιδιότητα και να αντικαθίσται από τον επόμενο σε ψήφους υποψήφιο της περιοχής του, όποιος βουλευτής τολμά να λειτουργεί εναντίον των εθνικών συμφερόντων ή να λειτουργεί εκθέτοντας και προσβάλλοντας την χώρα...;

Η Ελληνική πολιτεία αναγνωρίζει άτυπα τους ψευτομουφτήδες και καταργεί το νόμο περί ιεροδιδασκάλων!

Η υπόθεση αυτή έχει γενικότερη πολιτική σημασία, καθώς οι τουρκικές Αρχές στήνουν τον τελευταίο χρόνο αθόρυβα παράλληλες παρακρατικές δομές στην περιοχή της Θράκης, τις επιβάλλουν ενάντια στις επιθυμίες της ελληνικής Πολιτείας κι έπειτα δημιουργούν τετελεσμένα με τελικό στόχο την αναγνώρισή τους.
Εσχάτως επιτυγχάνουν την αναγνώριση με σφραγίδα της ελληνικής Πολιτείας και «δικαστικών» πράξεων της ψευδομουφτείας, ενώ δημιουργούν κι ένα παρα-δίκτυο θρησκευτικών σχολείων για να αποσπάσουν μαθητές από τα ιεροσπουδαστήρια του ελληνικού υπουργείου Παιδείας!

Η επίθεση κατά της εφαρμογής του νόμου περί ιεροδιδασκάλων και η φοβική - οπισθοσχωρητική αντιμετώπισή της από τις Ελληνικές αρχές, είναι ένα ακόμη δείγμα της ανεπάρκειας με την οποία αντιμετωπίζεται η Θράκη.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στην πλάγια αυτή επίθεση του τουρκικού προξενείου κατά του νόμου, πήραν μέρος και βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και αιρετοί άρχοντες, οι οποίοι ασπάζονται -προφανώς- τις επιδιώξεις της Άγκυρας στην περιοχή, αφού προώθησαν την απαίτηση των τουρκοπρακτόρων στο αρμόδιο υπουργείο.
Έτσι, τετραμελής ομάδα που επισκέφθηκε το Μάιο του 2009 την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε την μη εφαρμογή του νόμου περί ιεροδιδασκάλων (δηλαδή του διορισμού των ιμάμηδων).
Την ομάδα αυτή την αποτελούσαν οι
Τσετίν Μάντατζη (τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Ξάνθη)
Χατζηοσμάν Αχμέτ (βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Ροδόπη)
Ξυνίδης Σωκράτης (τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Ξάνθη)
Παύλος Δαμιανίδης (Αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης)
και κατόρθωσαν με σχετική ευκολία να πείσουν την κυρία Διαμαντοπούλου για την άτυπη –έστω- μη υλοποίηση του νόμου, με αποτέλεσμα να μένουν απλήρωτοι τα τελευταία χρόνια οι ιμάμηδες, θεολόγοι και ιεροδιδάσκαλοι που είναι πιστοί στις νόμιμες μουφτείες και να εξαναγκάζονται έτσι να δηλώσουν υποταγή στους ψευδομουφτήδες.

Η αναγνώριση των ψευτομουφτήδων μέσω των δικαιοπρακτικών εγγράφων που μπορούν πλέον να υπογράφουν, αποτελεί πραγματικό κόλαφο για τα συμφέροντα της χώρας και ειδικά της περιοχής της Θράκης, αφού οι μουφτήδες με βάση το νόμο ορίζονται από το κράτος και δεν εκλέγονται.

• Είναι άραγε η άγνοια, η φοβικότητα ή κάποιος άλλος παράγοντας που τελικά επιτρέπει την -μέσω της θρησκείας- ευθεία παρέμβαση τουρκοπρακτόρων στις κοινότητες των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης;
• Γιατί να υπάρχουν και να λειτουργούν παράνομα ιεροδιδασκαλεία εντός της Ελλάδας;
• Ποιοί και γιατί συμφώνησαν στην άτυπη αναγνώριση των ψευτομουφτήδων;
• Ποιοί και γιατί επιτρέπουν τους τραμπούκους του τουρκικού προξενείου να κυκλοφορούν μεταξύ των μουσουλμάνων, να τους τρομοκρατούν και να απαιτούν "χειροφίλημα" (ένδειξη υποταγής) στον ψευτομουφτή από τους απλούς ιμάμηδες;
• Ποιοί, επιτέλους, είναι οι υπεύθυνοι για την παραχώρηση "δικαιωμάτων" (που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο) σε μία μερίδα συγκεκριμένων και πολύ καλά πληρωμένων ανθυποπρακτορίσκων, οι οποίοι τρομοκρατούν Έλληνες πολίτες, με την σιωπηλή συναίνεση των ελληνικών αρχών;
• Ποιοί είναι αυτοί που συναινούν (τυπικά ή άτυπα) στην ύπαρξη και την λειτουργία της Σαρίας στην Θράκη;
• Μπορούν οι "αρμόδιοι" να αντιληφθούν τι ακριβώς σημαίνει η εντός της Ελληνικής επικράτειας παραχώρηση του δικαιώματος δικαιοπρακτικών αποφάσεων (δηλαδή το δικαίωμα να δικάζει και να αποφασίζει έστω και για αστικές διαφορές) σε έναν ανθυποπράκτορα της Τουρκίας;

Στο σημείο αυτό αξίζει να παραθέσουμε ένα περιστατικό, στο οποίο καταγράφεται με γλαφυρότητα η διαφοροποίηση των «αρχόντων» ανθυποπρακτόρων από τα όσα διακαώς επιθυμούν να επιβάλουν στους μουσουλμάνους της Θράκης, μέσω της Σαρίας.

Ως γνωστόν, ένας μουσουλμανικός γάμος γίνεται στην Μουφτεία και διαλύεται (επισήμως) από τον Μουφτή, με αποτέλεσμα η σύζυγος να μην δικαιούται τίποτε από την κοινή αποκτηθείσα περιουσία κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου (ο υποβιβασμός της γυναίκας είναι ένα από τα πάγια χαρακτηριστικά της κοινωνίας ανισοτήτων που επιβάλει το Ισλάμ). Όμως, όταν η κόρη του Τσετίν Μάντατζη παντρεύτηκε, έκανε πολιτικό γάμο, προκειμένου σε περίπτωση διαζυγίου να έχει την δυνατότητα να προσφύγει στα Ελληνικά δικαστήρια (και να μην αφεθεί στο έλεος της Σαρίας) προκειμένου να διεκδικήσει όσα της ανήκουν... Η Σαρία, λοιπόν, εφαρμόζεται μόνο στους απλούς μουσουλμάνους, ενώ οι «διακεκριμένοι» (υποπρακτορίδια και άλλα φληναφήματα που πλουτίζουν ποικιλοτρόπως από τις «επιχορηγήσεις» της Άγκυρας) προστατεύονται επικαλούμενοι την Ελληνική νομοθεσία.

Οι Πομάκοι αντιδρούν στα σχέδια της Άγκυρας

Μπορεί το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής να έχει τα δικά του σχέδια, όμως οι γηγενείς μουσουλμάνοι της Θράκης, οι Πομάκοι, αντιδρούν στην καταστροφή του μέλλοντος των παιδιών τους. Και η καταστροφή αυτή έχει ήδη καταγραφεί και καταγράφεται κάθε χρόνο, με τα τραγικά αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στις σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ούτε το πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων της κας Δραγώνα (κόστισε 22 εκατομμύρια ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο), ούτε ο νόμος του Γιώργου Παπανδρέου για εισαγωγή με ποσόστωση, έδωσαν επαρκείς απαντήσεις και λύσεις στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι Πομάκοι γονείς, οι οποίοι διαπιστώνουν στην πράξη τον αποκλεισμό των παιδιών τους, την περιθωριοποίησή τους λόγω ανεπάρκειας γνώσης της Ελληνικής γλώσσας και φυσικά, λόγω του προσφερόμενου επιπέδου διδασκαλίας από τους εισαγόμενους από την Τουρκία δασκάλους των μειονοτικών σχολείων.

Αγωνιώντας, προσπαθούν να εγγράψουν τα παιδιά τους σε δημόσια (και όχι μειονοτικά σχολεία), γνωρίζοντας πως το επίπεδο εκπαίδευσης είναι ασύγκριτα καλύτερο για τα παιδιά τους. Πιεζόμενοι από τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου και από τον Ελληνικό νόμο που επιθυμεί να καταργήσει στην πράξη η Άγκυρα, αισθάνονται να συνθλίβονται ανάμεσα σε δύο δυνάμεις που αν και δρουν αντίθετα (τα δημόσια Ελληνικά σχολεία μορφώνουν τους νέους, ενώ τα μειονοτικά αρκούνται στην άσκηση προπαγανδιστικής εκπαίδευσης υπέρ της Άγκυρας) έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν την λογική και να μην υποκύψουν στο «δοβλέτι» (στους περιφερόμενους νταήδες του προξενείου, στην ασφυκτική πίεση που ασκείται στις κλειστές τους κοινωνίες, στις προσταγές των ιμάμηδων που ακολουθούν –με τα ανάλογα χρηματικά ανταλλάγματα- τις προσταγές των ψευτομουφτήδων και του τούρκου προξένου, στις συκοφαντίες που πρόθυμα διαδίδονται για όσους αντιδρούν στις προσταγές της Άγκυρας κ.α.) και να εγγράψουν με κάθε τρόπο τα παιδιά τους στα Ελληνικά δημόσια σχολεία.

«Σας παρακαλούμε πολύ, κάντε κάτι για τα παιδιά μας. Μαζευτήκαμε αρκετοί, αλλά πρέπει να πείσετε και τους υπόλοιπους. Εάν ένας δεν έρθει μαζί μας, θα μας λιώσουν…», είναι τα λόγια αγωνίας προς τις αρμόδιες Ελληνικές αρχές. Πολλές φορές αρκετοί Πομάκοι πηγαίνουν στα σχολεία και παραδίδουν το δικαιολογητικό έγγραφο που απαιτεί ο νόμος, μαζί με το έγγραφο που τους έχει δώσει προσωπικά άνθρωπος του τουρκικού προξενείου. Οι διευθυντές αρνούνται να παραλάβουν το πλαστό έγγραφο και οι Πομάκοι επιτακτικά ζητούν να το παραλάβει και ας το καταστρέψει τη συνέχεια, επειδή οι τουρκοπράκτορες είναι έξω από το σχολείο και περιμένουν να τους ελέγξουν μετά την εγγραφή του παιδιού τους…!

Ενδεχομένως κάποιοι να αναρωτούνται γιατί δεν προχωρούν οι τουρκοπράκτορες στην ίδρυση δικών τους νηπιαγωγείων, προκειμένου να μην υπάρχει αυτή η αναταραχή και να επιβάλουν με αυτόν τον παράνομο τρόπο, απέναντι στην Ελληνική αδράνεια, την λειτουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων.
Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη «δικαίωμα», την οποία θέλουν να προσθέσουν στην ύπαρξη της δίγλωσσης (στην πραγματικότητα καθαρά τουρκικής) εκπαίδευσης. Ήδη έχουν και λειτουργούν παράνομα τουρκικά νηπιαγωγεία, αλλά θέλουν να εξαναγκάσουν την Ελληνική πολιτεία να αλλάξει το νόμο και να αναγνωρίσει αυτά τα παράνομα σχολεία ως νόμιμα, ως δικαίωμα της μειονότητας στην ολοκληρωτική τουρκική εκπαίδευση.
Επιδιώκουν με κάθε τρόπο την παρέμβαση και την ουσιαστική τροποποίηση της Ελληνικής νομοθεσίας, ώστε να μην εμφανίζονται ως παράνομα ενεργούντες, αλλά ως δικαιωματικά αιτούντες, αποδεικνύοντας έτσι την ισχύ τους και την συγκυριαρχία τους στην Θράκη… Και αυτό το επιδιωκόμενο ως δικαίωμα, δεν είναι το μοναδικό, αλλά ούτε θα είναι και το τελευταίο, αφού από το τουρκικό προξενείο έχουν διαπιστώσει την υποχωρητική τάση της Αθήνας, την άγνοια των Ελλήνων πολιτικών περί της Θρακικής πραγματικότητας και την φοβική αντιμετώπιση -εκ μέρους των Ελλήνων πολιτικών- στο όνομα της μη δημιουργίας τεταμένων σχέσεων με την Άγκυρα.

Τέλος, επειδή η ιστορία καταγράφεται για να διδάσκει, αλλά κι επειδή οι επιτυχημένες παρεμβάσεις της τουρκικής πολιτικής επαναλαμβάνονται, αξίζει να σημειώσουμε πως όταν δημιουργήθηκε το Αλβανικό Πανεπιστήμιο στο Κόσοβο, έναν χρόνο αργότερα τέθηκε και το θέμα ανεξαρτησίας του Κοσόβου και ξεκίνησε πόλεμος… και όλοι κατανοούν τι θα σημάνει μία πλήρη και ανεξάρτητη τουρκική εκπαίδευση εντός της Ελληνικής επικράτειας…

Τι θέλουν να επιτύχουν οι τούρκοι στην Θράκη και τι κάνει η Ελληνική κυβέρνηση;

Οι στόχοι της Άγκυρας στη Θράκη είναι σαφείς και συγκλίνουν στην επιβολή μίας άτυπης συγκυριαρχίας του τουρκικού προξενείου με το Ελληνικό κράτος, υπό την σαφέστατη απειλή αιτήσεως ανεξαρτησίας...

Έτσι, η Τουρκία επιδιώκει:

• μία εξ ολοκλήρου "ανεξάρτητη" παιδεία με τούρκους δασκάλους και βιβλία,
• μία "ανεξάρτητη" θρησκευτική αρχή που θα ελέγχεται από τουρκοπράκτορες τύπου Αχμέτ Μέτε,
• μία "ανεξάρτητη" οικονομική δραστηριότητα που θα χρηματοδοτείται από τούρκους επιχειρηματίες ή άλλες "πηγές" από την Τουρκία,
• μία αμιγώς τουρκική πολιτιστική και πολιτισμική δραστηριότητα η οποία θα εξαφανίσει τον Πομακικό πολιτισμό, τις παραδόσεις και τα ήθη και τα έθιμα των μουσουλμάνων της Θράκης,
• μία "ανεξάρτητη" τοπική αυτοδιοίκηση με όλα τα "εργαλεία" που παρέχει ο νόμος σε αυτήν και η οποία φυσικά θα είναι το απόλυτο όργανο επιβολής ισχύος της Άγκυρας στην Θράκη.

Ως συνέπεια, όλα αυτά θα χρησιμοποιηθούν ως βραχυπρόθεσμα όπλα πίεσης για απαιτήσεις της Άγκυρας προς την Αθήνα και τα οποία θα αφορούν στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης ή θα λειτουργήσουν ως μεσοπρόθεσμο διπλωματικό επιχείρημα μέσω του οποίου θα τίθεται θέμα Ελληνικότητας της Θράκης και όχι μόνο, αφού το Αιγαίο και η περιοχή νότια του Καστελλόριζου αποτελεί την λογική πολιτική επιθυμία της Άγκυρας.

Αν και δεν θα έπρεπε να είναι καν δίλημμα για τις Ελληνικές αρχές, φαίνεται πως η απαρέγκλιτη τήρηση του νόμου γίνεται μέσο και μέτρο πίεσης για τους πολιτικούς των Αθηνών, αφού όπως ήδη αναφέραμε, οι πιέσεις των μουσουλμάνων βουλευτών προς τους πολιτικούς αρχηγούς (προς τον κ. Βενιζέλο συγκεκριμένα, αφού η Νέα Δημοκρατία δεν εξέλεξε μουσουλμάνο βουλευτή στην Ξάνθη και την Κομοτηνή) είναι τέτοιες, που βάζουν σε σκέψεις την κυβέρνηση Σαμαρά για το αν θα ακολουθήσει όσα επιτάσσει ο νόμος ή όχι…

Και αυτό είναι ένα ακόμη τραγικό αποτέλεσμα της μηδενικής γνώσης που έχουν οι πολιτικοί των Αθηνών και οι κυβερνώντες για τα όσα συμβαίνουν στην Θράκη. Ακόμη και οι περιοδικές επισκέψεις μερικών εξ αυτών, κατατάσσονται στο επίπεδο του φολκλορικού τουρισμού, αφού άμα της επιστροφής τους στο κλείνον άστυ ξεχνούν παντελώς τα εθνικά προβλήματα που γιγαντώνονται καθημερινά στην πολύπαθη, ξεχασμένη και προδομένη Θράκη.

Οι λάθος προτεραιότητες οδηγούν σε εθνική καταστροφή

Δυστυχώς, για όσο διάστημα οι πολιτικοί θα διατηρούν ως πρώτιστο μέλημα το συμφέρον του κόμματός τους και την προσωπική τους (με κάθε τρόπο) παραμονή στην εξουσία, ασκώντας προσωπικές πολιτικές ή ανεχόμενοι πολιτικές πιέσεις εις βάρος εθνικών θεμάτων, η κατάσταση που σήμερα υπάρχει στην περιοχή δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, ενώ είναι βέβαιο πως θα κλιμακωθεί ποσοτικά και ποιοτικά προς το χειρότερο.

Η γεωπολιτική και η γεωοικονομική θέση της Θράκης την καθιστά ξεκάθαρο στόχο της Άγκυρας, ενώ η Αθήνα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα και την κρισιμότητα των αποφάσεων, των ενεργειών και των παραλείψεών της απέναντι στην ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας.

Για όσο διάστημα η Θράκη θα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των προτεραιοτήτων της εκάστοτε κυβέρνησης, η πληγή που σήμερα υπάρχει στην περιοχή και δεν αντιμετωπίζεται, θα καταστεί ανίατη και τελικά η Αθήνα θα εξανασκαστεί στην επισημοποίηση της σημερινής άτυπης συγκυριαρχία της Άγκυρας στην Θράκη. Οι πολιτικές και οικονομικές παρεμβάσεις που απαιτούνται, πρέπει να είναι άμεσες, με στρατηγικό σχεδιασμό και με πλήρη συναίσθηση πως η Ελλάδα δεν μπορεί να χάσει ούτε μία πέτρα από την επικράτειά της.

Ποιός άραγε, μπορεί να ξεχάσει τις κομματικές συμφωνίες που γινόντουσαν επί σειράς ετών, για να εξασφαλισθούν συγκεκριμένοι αριθμοί εδρών, σε συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα;
Ποιός μπορεί να ξεχάσει την ατιμωρησία των μουσουλμάνων βουλευτών, που την επομένη ημέρα των εκλογών δήλωναν Τούρκοι και επισκέπτονταν την Τουρκία, πολλές φορές πολιτικούς αξιωματούχους ή και το τουρκικό κοινοβούλιο;
Ποιός μπορεί να ξεχάσει πως οι Καλλικρατικοί δήμοι στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης έγιναν με κρυφές συνεννοήσεις του τότε υπουργού Ραγκούση με ανθυποπρακτορίδια κατευθυνόμενα από το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής;
Είναι τεράστιος ο κατάλογος της ντροπής, η λίστα των ντροπιαστικών και παράλογων συνεργασιών ελληνικών κομμάτων και κυβερνήσεων, με τα μίσθαρνα όργανα της Άγκυρας...!

• Θα μπορέσουν, άραγε, οι πολιτικοί "ταγοί" να αντιληφθούν πως δεν είναι δυνατόν οι μουσουλμανικοί ψήφοι να γίνονται τείχος που απομονώνει την Θράκη από την υπόλοιπη Ελλάδα;
• Θα μπορέσουν, άραγε, οι πολιτικοί "άρχοντες" να κατανοήσουν πως η άγνοια, η φοβικότητα και η πολιτική - κομματική σκοπιμότητα δεν μπορούν να συναριθμούνται μπροστά στο πρόβλημα που βιώνει -και το οποίο καθημερινά διογκώνεται- η Θράκη;
• Θα μπορέσουν, άραγε, οι κάθε είδους "υπεύθυνοι" να αποφασίσουν πως τα κόμματα και τα συμφέροντά τους δεν μπορούν να τοποθετούνται πριν από τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της;

Για την συλλογή πληροφοριών και την σύνταξη του κειμένου στο παραπάνω άρθρο συνεργάστηκαν:

Μαρία Σταματιάδου (ανεξάρτητη δημοσιογράφος)
Όμηρος Φωτιάδης (γεωπολιτικός αναλυτής)
Κωνσταντίνος Μιχαήλ (ιστολόγος, ειδικός σε θέματα Θράκης)

Το άρθρο - έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" τ. 157 Οκτώβριος 2012

H Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα. Δείτε το βίντεο…

Ο Ωζ Άγγελος-Σεντάτ, φοιτητής της πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα. Δείτε το βίντεο…


Σαν να μιλάει φωτισμένος Γέροντας μιλά ο νεαρός. Από τη στιγμή που βάζει πρώτα τον πνευματικό του και μετά το θέλημά του, το έχει πιάσει το νόημα…
“Οι τούρκοι περιμένουν σαν ένα ψάρι με ανοικτό στόμα για το ταΐσουν και αυτή η τροφή θα έρθει από τον Χριστό…”
“Δεν είμαστε δυτικοί και η Ορθόδοξη παράδοση δεν πρέπει να χαθεί στο όνομα του μοντερνισμού.”

Από το http://www.pemptousia.gr/new_videothiki/?v=47495

Απάντηση του μητροπολίτη Φθιώτιδος για την "Αγία" Αθανασία στο Αιγάλεω

Mε την παρακάτω επιστολή του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικολάου, απαντάει στις συκοφαντίες και στην σχέση του με την "περίφημη Αγ. Αθανασία" στο Αιγάλεω και το ίδρυμά της.

Διαβάστε την επιστολή του στην γλώσσα γραφής της.

"Επειδή μερικοί με ανώνυμα επικριτικά σχόλια εις το διαδίκτυο με κατηγορούν ότι την 23ηνΦεβρουαρίου ελειτούργησα εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Πολυκάρπου Λιβανατών, ο οποίος ανήκει εις την Αδελφότητα της Αδελφής Αθανασίας και τον οποίο προ ετών καθηγίασα και ότι διατηρώ εκκλησιαστική κοινωνία μετ’ αυτής, παραβιάζων την αρχή μου να μη απαντώ εις ανώνυμα δημοσιεύματα, προβαίνω εις την κάτωθι διευκρίνιση με την επιφύλαξιν, ότι οι προκαλούντες τον θόρυβον ίσως να ανήκουν εις το εν Χριστώ ποίμνιόν μου και σκοπός τους να είναι η αμφισβήτηση της υπ’ εμού ορθοτομήσεως της αληθείας.

 Η Αδελφή Αθανασία Σάμαρη με απόφασιν της Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας της Ελλάδος (Αριθμ. Πρωτ. 836/1343 της 24 Ιουνίου 1980) επί της Αρχιεπισκοπείας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ, αποκατεστάθει εις την Εκκλησιαστικήν κοινωνίαν δια της άρσεως της κατ’ αυτής αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου του Νοεμβρίου 1967. Έκτοτε καθοδηγουμένη πνευματικά από τον μακαριστό Μητροπολίτη πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιο συνέχισε με την εκκλησιαστική προστασία το πολυσχιδές έργο της.

Εχω το έγγραφο της Ιεράς Συνόδου το οποίον μάλιστα συνυπογράφει ως Αρχιγραμματεύς ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος Β΄ και απευθύνεται εις τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίον, ως οικείον Ιεράρχην της έδρας του Συλλόγου «Παναγία Φανερωμένη» της Αδελφής Αθανασίας.

 Η εν λόγω Αδελφή σήμερα είναι 80 ετών και επί 18 χρόνια παραμένει ανάπηρη, καθηλωμένη επάνω σ’ ένα καροτσάκι, χωρίς να ημπορεί να ομιλήσει και να κάνει ούτε ένα βήμα. Αυτό τον βαρύ σταυρό σηκώνει αγογγύστως δοξάζουσα τον Θεό για την επίσκεψή του και συνεχίζει εν σιωπή και ταπεινώσει με την στήριξη των αδελφών το πολύπλευρο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της, διότι αυτό που της απέμεινε είναι μόνο η ψυχή. Επί 18 χρόνια η δοκιμασία την έχει εξαγιάσει, καθότι την αντιμετωπίζει με προσευχή, ταπείνωση, μετάνοια, Μυστηριακή ζωή και πλήθος αγαθοεργιών, οι οποίες κατά τον Ιερό Χρυσόστομο«αφανίσαι δύνανται ημίν πάντα τα ημαρτημένα και του πυρός της γεέννης εξαρπάσαι»(P.G.53,75).

 Προς τους σκανδαλιζομένους ο Χριστός απευθύνει το κάτωθι ερώτημα:

 «ταύτην δε θυγατέρα Αβραάμ ούσαν ην εδησεν ο Σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου;» (Λουκ.13, 15-17).  

 Ως Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος εις την περιοχήν της οποίας ο Σύλλογος της Αδελφής Αθανασίας έχει τις παιδικές Κατασκηνώσεις, οφείλω να μεριμνώ δια τον αγιασμόν και την εν Χριστώ ζωήν πάντων των πιστών της ευθύνης μου και να χαίρω κατά την ρήσιν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δια το «ευρεθέν εν μάλλον ή επί τοις ενεννήκοντα εννέα» (Ματθ. 18, 13)."