Ο ΜΟΝΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΕΔΙΟΚΑ

Αναρτήθηκε από τον/την Kriton

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια κλασική ιστορία με το Μίκυ Μάους, η οποία δεν έπαψε ποτέ να είναι επίκαιρη. Πρόκειται για την ιστορία ο μονάρχης τής Μεδιόκα, γραμμένη από τον Ted Osborne και σχεδιασμένη από τον Floyd Gottfredson. Η ιστορία πρωτοκυκλοφόρησε το 1937 στις αμερικανικές εφημερίδες υπό μορφή στριπ και έχει τύχει πολυαρίθμων επανεκδόσεων. Η ιστορία, ξανασχεδιασμένη από τον Bill Wright, ώστε να μπορεί να τυπωθεί καλύτερα σε μορφή κόμικς, κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, στα μεγάλα Μίκυ 56–60, στο Σούπερ Μίκυ 4 και στα Κόμιξ 127–132, απ’ όπου και οι περισσότερες εικόνες σ’ αυτό το άρθρο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στο μικρό βασίλειο τής Μεδιόκα, οι σπατάλες τού βασιλιά Μιχαήλ 14^ου έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας, καθώς κανείς πλέον δεν τους δανείζει. (Σας θυμίζει κάτι αυτό;) Ανακαλύπτοντας ότι ο Μιχαήλ είναι φτυστός ο Μίκυ, δύο υπουργοί συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο να προτείνουν στο Μίκυ να αντικαταστήσει το Μιχαήλ για ένα διάστημα, μέχρι να επανορθωθούν τα οικονομικά τής χώρας. Διστακτικά, ο Μίκυ και ο Μιχαήλ δέχονται, και ο Μίκυ αναλαμβάνει καθήκοντα βασιλιά. Παίρνοντας ζεστά το ρόλο του, παρακάμπτει τους υπουργούς και, προβαίνοντας σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων, κατορθώνει να διορθώσει την οικονομία, ώστε να μπορέσει η Μεδιόκα, όπως θα λέγαμε σήμερα, να ξαναβγεί στις αγορές.

Πάνω που είναι έτοιμος ο Μίκυ να γυρίσει πίσω, ο δούκας Βάρελοτ, ο πρώτος στη σειρά διαδοχής και ο οποίος επιβουλεύεται το Μιχαήλ, ανακαλύπτει την αντικατάσταση, απαγάγει το Μιχαήλ, και εκβιάζει το Μίκυ να παραιτηθεί, σαν Μιχαήλ, υπέρ του Βάρελοτ. Με τη βοήθεια τής Μίννι, που είχε ακολουθήσει τους απαγωγείς τού Μιχαήλ, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το Μίκυ, ο Μιχαήλ ελευθερώνεται, η συνωμοσία ξεσκεπάζεται, και ο Μίκυ επιστρέφει, αφήνοντας το Μιχαήλ να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του, που λίγο έλειψε να αναγκαστεί να την παντρευτεί ο Μίκυ!

Η ιστορία βασίζεται στην ταινία The Prisoner of Zenda τού 1937, με τους Ronald Colman, Madeleine Carroll και C. Aubrey Smith.

Παραλληλισμοί με την πραγματικότητα

Γιουγκοσλαβία

Στη Γιουγκοσλαβία, η ιστορία άρχισε να δημοσιεύεται το 1937 στην εφημερίδα Politika. Όταν, όμως, έφτασε στο σημείο όπου ο Βάρελοτ άρχισε να οργανώνει εξέγερση εναντίον τού Μιχαήλ, αυτό θεωρήθηκε ότι αναφερόταν στον πρίγκιπα Παύλο, που ήταν αντιβασιλεύς, όσο ο ανιψιός του, Πέτρος Β’ ήταν ανήλικος. Η ιστορία κόπηκε, και ο δημοσιογράφος τών New York Times, που έστειλε ανταπόκριση για το περιστατικό, απελάθηκε!

Ελλάδα

Ας περάσουμε, όμως, στα καθ’ ημάς, καθώς η Μεδιόκα θυμίζει εκπληκτικά την Ελλάδα!

Ήδη είπαμε ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα τής χρεοκοπίας:

Η χώρα καταρρέει και δεν την εμπιστεύεται κανείς, σύμφωνα με την εκδοχή τού Κόμιξ…

…ή έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει και δεν μπορεί πλέον να δανειστεί, σύμφωνα με την αρχική εκδοχή.

Όποια εκδοχή και να διαλέξετε, θυμίζει Ελλάδα!

Η λύση, που είχαν επιλέξει οι κυβερνώντες, ήταν η εξοντωτική φορολογία και η ποινικοποίηση της μη καταβολής φόρων:

Κι’ αυτό κάτι μας θυμίζει!

Ο Μίκυ, λοιπόν, προχωρά στις ακόλουθες μεταρρυθμίσεις:

Φορολογικές ελαφρύνσεις για ενίσχυση της καταρρέουσας παραγωγής.

Επαναφορά τής φορολογίας σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορεί ο κόσμος να συνεισφέρει στα έσοδα τού κράτους…

…με παράλληλη μείωση των κρατικών εξόδων…

…αρχίζοντας από τους αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς όσων κατέχουν υψηλές θέσεις στο δημόσιο!

Φυσικά, ο αρχηγός τού κράτους δίνει ο ίδιος το καλό παράδειγμα, περικόπτοντας τα προσωπικά του έξοδα.

Τέλος, μείωση του υπεράριθμου προσωπικού στο δημόσιο, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για άλλους σκοπούς…

…φροντίζοντας, όμως, οι υπεράριθμοι αυτοί να μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, του οποίου η επανόρθωση ξεκίνησε πρώτη, προς όφελος όλων.

Το 1937, τα παραπάνω ήταν προφανή για τα παιδιά, που διάβαζαν την ιστορία, ώστε η μη εφαρμογή τους να είναι πηγή για αστεία. Ογδόντα τόσα χρόνια μετά, αυτά μάλλον δεν θεωρούνται πια προφανή ούτε για τους μεγάλους, αφού ούτε καν συζητούνται, ενώ οι λίγοι, που τολμούν να τα προτείνουν, θεωρούνται γραφικοί και περιθωριακοί. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολύ περισσότερα για να σωθεί, αν πια σώζεται, ο τόπος, και δεν είναι εδώ ο χώρος να τα συζητήσουμε. Ας κάνουμε όμως μια παραίνεση στους πολιτικούς μας, που είναι τόσο σοβαροί, ώστε να κυκλοφορούν με κοστούμι μέσα στο κατακαλόκαιρο, να αφήνουν πότε-πότε τη σοβαρότητα κατά μέρος, επιτρέποντας στον εαυτό τους να διαβάσει κανένα Μίκυ Μάους. Πού ξέρουν, μπορεί εκεί να βρουν καμιά καλή ιδέα!