«Ἑλλάς, Ἑλλάς,
ἤσουν ἄτυχη ἀπό κυβερνῆτες»
(Στρατηγός Μακρυγιάννης)
.
Τά τελευταῖα χρόνια ζοῦμε στήν Ἑλλάδα σέ μιά θολή ἀτμόσφαιρα συγχύσεως, ἀποδιοργανώσεως καί γενικῆς ἀκαταστασίας. Οἱ ἐκλεγμένοι ἀπό τό λαό ἄρχοντες ἀντιμετωπίζουν τά χρονίζοντα προβλήματα, χρησιμοποιώντας γλώσσα προσχηματική. Ὁρισμένοι χωρίς ἀρχές, χωρίς σεβασμό στίς ἀξίες τοῦ ἔθνους, ἄλλοι πολιτικοποιημένοι στήν ἀθεϊστική πτέρυγα, μέσα ἀπό τήν ὀξύτητα καί τήν ὁρμή τῶν ἀντιπαραθέσεων κολακεύουν ἤ προσπαθοῦν νά ἱκανοποιήσουν τό κομματικό τους ἀκροατήριο.
Οὐσιαστικά ὅμως τό ἐξαπατοῦν μέ ἀπατηλές ὑποσχέσεις καί δῆθεν προγράμματα ἀνακάμψεως. Τό μόνο πού τούς ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ ψηφοθηρία καί ἡ αὔξηση ὀπαδῶν.
Ταυτόχρονα ὁ λαός, πού σύμφωνα μέ τίς δημοσκοπήσεις ἔχει χάσει ἤδη τήν ἐμπιστοσύνη του στούς πολιτικούς, (ὅλες οἱ στατιστικές ἀπαξιώνουν τούς πολιτικούς!), διαπιστώνει καθημερινά συμπαιγνίες, διαπλοκές πολιτικῶν παρατάξεων καί οἰκονομικῶν παραγόντων, πού τόν κάνουν νά ἀπογοητεύεται. Καί τό χειρότερο• τόν σπρώχνουν σέ ἀλλοίωση τοῦ πολιτικοῦ ἤθους.
Ἐξάλλου οἱ καθημερινές ἀντιπαραθέσεις πολιτικῶν κομμάτων ἤ προσώπων δέ βοηθοῦν καθόλου σέ μιά ψύχραιμη ἀντιμετώπιση καί ὀρθή κατανόηση τῶν προβλημάτων ἀπό τόν λαό. Διότι οἱ μέν, λένε τό μαῦρο ἄσπρο• ὁπότε οἱ δέ, λένε τό ἄσπρο μαῦρο! Συζητοῦν χωρίς ὁ ἕνας νά ἀκούει τόν ἄλλο• οὔτε καί ἐνδιαφέρεται νά ἀκούσει! Ὅταν δέ κάποτε συμφωνήσουν σέ κάτι, ἡ συμφωνία αὐτή εἶναι συνήθως ὕποπτη ἤ κακή συμφωνία, διότι ὑποκρύπτει ὑπόγειες καί ὄχι καθαρές συναλλαγές. Οἱ δέ διαβεβαιώσεις πού δίνονται πρός τόν λαό εἶναι συνήθως κάλπικες καί ἀμφίσημες.
Ὅμως παρ’ ὅλες τίς διαφωνίες, τούς διαπληκτισμούς, τίς ὀξεῖες ἀντιπαραθέσεις, τά διαφορετικά προγράμματα καί τό ἐγωιστικό «γιατί νά λύσετε σεῖς τά προβλήματα καί ὄχι ἐμεῖς»• παρόλη τήν ὁρμητικότητα τῆς ἀθεϊστικῆς φάλαγγας, ὅλες οἱ παρατάξεις κατά ἕνα περίεργο τρόπο συμφωνοῦν σέ ἕνα σημεῖο: Στόν σταδιακό ἀποχριστιανισμό καί τήν ἐκβαρβάρωση τῆς Ἑλλάδος! Ἔχουμε ἀπαριθμήσει καί σέ προηγούμενο σημείωμα τίς ἀντορθόδοξες αὐτές ἀπόπειρες: Καθιέρωση πολιτικοῦ γάμου, νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων, σύμφωνο ἐλεύθερης συμβιώσεως, ἀναγνώριση τῶν προγαμιαίων σχέσεων, ἀνοιχτή ὑποστήριξη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἰσαγωγή τοῦ μαθήματος τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς ἀπό τό δημοτικό, ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ― οὐσιαστικά τῆς Ὀρθόδοξης κατηχήσεως καί ἀγωγῆς ― , ἀπαγόρευση τῆς εἰσόδου πνευματικῶν στά σχολεῖα, ἀπαξίωση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν, ἀπαξίωση τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, γενικός πόλεμος κατά τῶν Ἱ. Μονῶν καί κληρικῶν ἐξαφορμῆς τῆς ἀσυνέπειας κάποιων στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀνίερων συμπεριφορῶν ὁρισμένων ἐπίορκων ἱερωμένων ― ἐπισκόπων, ἱερέων καί μοναχῶν, κ.ο.κ. Εἶναι δέ ἄξιο προσοχῆς ὅτι στήν ἀντιπαλότητά τους οἱ πολιτικοί μας δέ βλέπουν τήν κραυγαλέα ἀντίφαση πού παρατηρεῖται μεταξύ τῆς σύμφωνα μέ τό νόμο ἀγωγῆς τῶν νέων μας καί τῆς λεγόμενης σήμερα πολυπολιτισμικῆς ἀγωγῆς καί ἐκπαιδεύσεως. Πῶς δέν κατανοοῦν ὅτι ἡ ἀντίφαση αὐτή εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν ἀρνητικό στοιχεῖο γιά τήν πατρίδα μας καί τόν πολιτισμό μας;
Ἐφόσον οἱ πρακτικές καί ἡ γραμμή τῶν ἀρχόντων μας ἔρχονται σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τόν ἅγιο νόμο τοῦ Θεοῦ• ἐφόσον οἱ πολιτικές μας δυνάμεις ἐνεργοῦν χωρίς τή θεία Χάρη, ἡ κατάληξη θά εἶναι αὐτή. Καί θά χειροτερεύει ἀκόμη περισσότερο, διότι, στή νεολαία μας καλλιεργεῖται συστηματικά ἕνα ἄθεο ἤ ἀντίχριστο ἦθος. Ἡ ἀθλητική ἀγωγή, οἱ ἀγῶνες, ἡ βουλή τῶν ἐφήβων, ἡ οἰκολογική ἀγωγή, ἐλάχιστα βοηθοῦν στήν καλλιέργεια χρηστῆς κοινωνίας.
Κρῖμα! Οἱ τριακόσιοί μας ― καμιά σύγκριση μέ τούς τριακοσίους τῶν Θερμοπυλῶν ― βρίσκονται σέ λάθος δρόμο. Εἶναι μόνιμοι κάτοικοι ἑνός γυάλινου στερεώματος. Ὦ τρακόσιοι, σηκωθεῖτε! Γιατί ἀρνεῖστε τίς ρίζες μας; Μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς ρίζες;
Βοηθῆστε ἐπί τέλους οὐσιαστικά, χωρίς μεγάλα λόγια, τή μαρτυρική καί ἔνδοξη χώρα μας πού λέγεται Ἑλλάς.
Σταματῆστε τή βάναυση προσβολή τῶν ἀξιῶν καί παραδόσεων τοῦ ἔθνους μας.
Γιά νά ζήσει ὁ λαός μας μέ ἀξιοπρέπεια, γενναιότητα, πόνο γιά τόν πλησίον καί ἀνθρωπιά.
Ὅ,τι χαρακτήριζε ἀνέκαθεν τόν Ἕλληνα.
