* Μετά των μισούντων ήμην ειρηνικός (Ψαλμός 119).
* Φθόνος ουκ οίδε προτιμάν το συμφέρον... (Σολομών).
* Πας ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί, διαβάζομε στην επιστολή (Α' Ιω. 3, 15).
* Ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί... και ουκ οίδε πού υπάγει, ότι η σκοτία ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού (Α' Ιωάν. 2, 11).
* Αποθέμενοι ουν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς (Α' Πέτρ. 2, 1).
* Φανερά δε έστι τα έργα της σαρκός, άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις..., μας λέει ο απόστ. Παύλος στην προς Γαλάτας 5, 19-21.
* Μη γενώμεθα κενόδοξοι, αλλήλοις προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες (Γαλ. 5, 26).
* Όπου ζήλος και ερίθεια, εκεί ακαταστασία και κάθε φαύλο πράγμα (Ιάκ. 3, 16).
Ο Μέγας Βασίλειος για τον φθόνο μας λέγει: Όπως ακριβώς η σκουριά το σίδηρο, έτσι ο φθόνος καταστρέφει την ψυχή που την έχει αυτήν... Ο φθόνος είναι ίδιον κακόν του διαβόλου, πάθος που δεν επιδέχεται ιατρείαν...
Ο δαίμονας, μας λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, έχει φθόνο, στους ανθρώπους όμως, όχι σε δαίμονα, συ όμως ενώ είσαι άνθρωπος φθονείς τους ανθρώπους, και ποιας θα τύχης συγγνώμης;
* Κατά τον άγιον Γρηγόριον τον Θεολόγον ο φθόνος είναι ρίζα όλων των κακών, η πηγή κάθε είδους συμφοράς, το φυτώριον των ανοσιουργημάτων.
Η μνησικακία, μας διδάσκει ο Όσιος Θαλάσιος, είναι λέπρα της ψυχής. και αμνησίκακος είναι εκείνος που προσεύχεται για εκείνον που τον λύπησε... Το δε μίσος προς τον πλησίον είναι θάνατος της ψυχής, διότι αυτό έχει και κάμνει η ψυχή του ανθρώπου που καταλλαλεί.
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας βεβαιώνει, ότι δεν μπορεί ψυχή λογική που τρέφει μίσος προς άνθρωπο, να ειρηνεύση με τον Θεόν... Εκείνος που βλέπει στην καρδιά του ίχνος μίσους για οποιοδήποτε πταίσμα προς τον οποιονδήποτε άνθρωπο, γίνεται ξένος εξολοκλήρου της αγάπης εις τον Θεόν.
Εκείνος ο οποίος φθονεί βλάπτεται, ενώ εκείνος που φθονείται ευλογείται. Ο άνθρωπος που φθονείται προκόπτει στα καλά σκεπαζόμενος, όπως συνέβη με τον πάγκαλον Ιωσήφ, επειδή όσον τον φθονούσαν οι αδελφοί του, τόσο περισσότερον ο Θεός τον ύψωσε, μέχρις ότου τον ωδήγησε στην βασιλεία. Όσοι, μας λέγει ο Άγιος Εφραίμ μεταξύ τους διατελούν σε έχθρα, θα έχουν αναπόφευκτη την κόλασι. Το πάθος του φθόνου, μας συμβουλεύει ο ιερός Χρυσόστομος, είναι πολύ χειρότερο και από την πορνεία και μοιχεία... Αυτό ανέτρεψε ολόκληρες εκκλησίες, και την οικουμένην όλην εμόλυνε.
Σε μνησικάκου ψυχή, γράφει ο άγιος Αντίοχος, θα κατασκηνώσουν αλεπούδες και σε ταραγμένη καρδιά άγρια θηρία θα φωλιάσουν, δηλαδή οι πονηροί δαίμονες.
Στους μαθητάς του Κυρίου, τους χριστιανούς, δεν αρμόζει να εξουσιάζωνται από τον φθόνο. Γνώρισμα της καθαρής ψυχής είναι λόγος χωρίς φθόνο και ζήλος χωρίς κακία. Ας αποφύγουμε τον φθόνο, διότι είναι το γέννημα του διαβόλου.
Να διώκουμε την αγάπη..., και να περιπατούμε με αγάπη, διότι είναι συμπλήρωμα του νόμου η αγάπη, όπως μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος.
Όχι μόνον δεν πρέπει να φθονούμε ή μισούμε τους συνανθρώπους μας, αλλά και να αγαπούμε όσους μας μισούν και εχθρεύονται.
