Δέν ξέρεις πόσο ἔχω πονέσει καί πόσο ἔχω προσευχηθεῖ γι’ αὐτό τό θέμα. Χρειάζεται νά τούς ἀγαπᾶμε καί νά τούς πονᾶμε καί ὄχι νά τούς κατακρίνουμε, καί πιό πολύ νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς νά τούς φωτίσει ὁ Θεός, καί ἄν τύχει καμιά φορά καί μᾶς ζητήσει κανείς μέ καλή διάθεση βοήθεια, νά λέμε καμιά κουβέντα».
ΘΕΕ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ Ή ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ… |
Οἱ ἄνθρωποι δέν κρίνουν τόν ζῆλο ἀπό τά εἴδη τῆς σοφίας, ἀλλά ἀπό τίς ἀρρώστιες στήν ψυχή, ὁ ὁποῖος (ζῆλος) εἶναι ἀποτέλεσμα μικρῆς νοημοσύνης καί πολλῆς ἀνοησίας. Ἡ ἀρχή τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐπιείκεια καί ἡ πραότητα, ἡ ὁποία (σοφία) ὑποφέρει τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καί αὐτό εἶναι κατόρθωμα γενναίας καί μεγάλης ψυχῆς· διότι λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐσεῖς οἱ δυνατοί νά βαστάζετε τίς ἀσθένειες τῶν ἀδυνάτων, καί νά διορθώνετε τόν φταίκτη μέ πνεῦμα πραότητας· ἀπό τούς καρπούς τοῦ πνεύματος λαμβάνει ὁ ἀπόστολος τήν εἰρήνη καί τήν ὑπομονή.
(Ἀββᾶ Ἰσάακ τοῦ Σύρου, Λόγος ΝΗ΄, Περί τῆς βλάβης ἀπό τόν ἀνόητο ζῆλο πού νομίζεται ὡς θεῖος, Εὐρεθέντα Ἀσκητικά, ἐκδ. Ρηγόπουλου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.