με ρώτησε ο Θεός.
- Αν έχετε χρόνο … απάντησα.
Ο Θεός χαμογέλασε.
- Ο χρόνος μου είναι αιωνιότητα …
- Τι σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;
.
Ο Θεός απάντησε:
- Το γεγονός ότι βαριούνται την παιδική ηλικία, βιάζονται να μεγαλώσουν … και μετά ποθούν να είναι παιδιά.
Ότι χάνουν την υγεία τους για να βγάλουν λεφτά … και στη συνέχεια χάνουν τα χρήματά τους για να επανακτήσουν την υγεία.
Το γεγονός ότι σκέφτονται με φόβο για το μέλλον και ξεχνούν το παρόν και έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον.
Ότι ζουν σαν να μην πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει.
.
Ο Θεός πήρε το χέρι μου και στάθηκε σιωπηλός για λίγο.
Τότε ρώτησα:
- Ως πατέρας , ποιά είναι μερικά μαθήματα ζωής που θέλετε να διδάξετε στα παιδιά Σας;
- Να μάθουν ότι διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ανοίξει βαθιές πληγές στην καρδιά αυτών που αγαπάνε … και χρειάζονται αρκετά χρόνια για να επουλωθούν.
Να μάθουν ότι πλούσιος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που του χρειάζονται τα λιγότερα.
Να μάθουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπούν, αλλά απλώς δεν ξέρουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορούν να βλέπουν το ίδιο πράγμα και να το ερμηνεύουν διαφορετικά.
Να μάθουν ότι δεν είναι αρκετό να συγχωρούν τους άλλους, αλλά επίσης, ότι πρέπει να ζητούν κι΄ αυτοί συγνώμη για τα ικά τους φταισίματα ...
Είναι κάτι ακόμα που θέλετε να μάθει ο κόσμος;
Ο Θεός με κοίταξε χαμογελώντας και είπε:
- Απλά ότι είμαι εδώ, πάντοτε, για ό,τιδήποτε με χρειάζεστε ... »
.
( Οκταβιανός Πάλερ )
.
