ματός του ένα αετόπουλο που μάλλον είχε πέσει από τη φωλιά του και
ήταν τόσο μικρό που δεν μπορούσε να πετάξει.Το πήρε λοιπόν και το έ-
βαλε μαζί με τα άλλα πουλερικά.Σιγά σιγά το αετόπουλο μεγάλωσε και έ-
γινε ένα μεγάλο πουλί.Ποτέ όμως δεν αποπειράθηκε να πετάξει.Περνού-
Ύστερα από κάμποσο καιρό,ήρθε για λίγες μέρες διακοπές ένας φίλος
του ιδιοκτήτη στο αγρόκτημα.Ήταν γνώστης και φίλος των ζώων.
Όταν είδε τον αετό ανάμεσα στις κότες εξέφρασε μεγάλη έκπληξη.Αυτό
είπε είναι αντίθετο προς τη φύση.Δεν είναι δυνατόν ποτέ ένας αετός να
είναι ευχαριστημένος να ζει μέσα σε κοτέτσι.
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως ο αετός από τις πρώτες του μέρες έζησε με
τις κότες και ήταν πιο ευτυχής στο κοτέτσι παρά ψηλά στον ουρανό.
Ο φίλος του όμως δεν ήθελε να το πιστέψει αυτό και έτσι έκανε ένα πεί-
ραμα.Πήρε τον αετό τον πήγε έξω από το κτήμα,τον σήκωσε ψηλά για να
πετάξει,και εκείνος έπεσε βαρύς και όσο μπορούσε πιο γρήγορα έτρεξε
πίσω στο κοτέτσι.Γέλασε και του είπε:Είναι αετός μα έχει καρδιά κότας.
Ο φίλος του όμως δεν απογοητεύτηκε και τον ξαναπήρε στα χέρια του.
Το επανάλαβε το πείραμα σε μία ψηλή κορυφή.Εκεί ο καθαρός αέρας,οι
απέραντες εκτάσεις ξαφνικά μίλησαν στην καρδιά του.Τίναξε ο αετός τις
φτερούγες του και απομακρύνθηκε στα ύψη,για να μην ξαναγυρίσει ποτέ
πια στις κότες.
Ο Θεός μας δημιούργησε για να είμαστε αετοί και να πετάμε ψηλά.
Μερικοί από εμάς τώρα βγάζουμε τις φτερούγες μας.
Άραγε έχουμε καρδιά αετού ή κότας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου